Ο Μάικ Τζέιμς επέστρεψε και φυσικά ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε. Οποιαδήποτε συζήτηση περί του αν ταιριάζει στην φιλοσοφία της φετινής ομάδας είναι μάλλον άκαιρη, καθώς φυσικά και ταιριάζει. Ο Μάικ Τζέιμς είναι πολύ καλός παίκτης, ταιριάζει παντού και επίσης ο Παναθηναϊκός τον έχει έτσι κι αλλιώς ανάγκη. Κάνενας γκαρντ πλην του Καλάθη δεν έχει θετικό αντίκτυπο στην παραγωγικότητα της ομάδας όταν είναι στο παρκέ, σε σχέση με όταν είναι έξω από αυτό. Σύμφωνα με στατιστικά που βρήκα στο overbasket.com_{¹ ,} το offensive rating του Παναθηναϊκού είναι γενικά καλύτερο όταν ο σταρ της περιφέρειας αγωνίζεται, και χειρότερο όταν είναι εκτός. Το αντίθετο ισχύει για τους τρεις άλλους γκαρντ. Πέρυσι,  η αντίστοιχη επιρροή του Τζέιμς ήταν θετική, θετικότατη.

Η Αρμάνι Μιλάνο είναι τελείως χάλια, δεν λέει κανείς τίποτα, όμως τουλάχιστον τα παιχνίδια της έχουν σκορ και θέαμα, βλέπονται ευχάριστα. Επίσης, διαθέτει δύο θαυμάσιους (σχεδόν) νεαρούς ψηλούς, των οποίων οι φετινές επιδόσεις δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητες. Ουσιαστικά στην πρώτη τους γεμάτη χρονιά στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, οι 24χρονοι Αρτούρας Γκουντάιτις και Κέιλεμπ Ταρζέφσκι είναι μια αληθινή όαση στην μέτρια εικόνα των Ιταλών, κι ας συνέβη αυτό εν μέρει από σπόντα, λόγω της πλήρους αναξιοπιστίας του Πάτρικ Γιανγκ. Κι εκείνος όμως να έπαιζε, πιθανότατα να μην παρουσίαζε το όμορφο θέαμα που βλέπουμε από τον Λιθουανό και τον Αμερικάνο. Οι δυο τους έχουν μοιραστεί τους ρόλους στην θέση 5 των Μιλανέζων , σε μία άτυπη σκυταλοδρομία που αδικεί τις δυνατότητες τους. Αρκεί να σας πω πως ο βασικός πλέι μέικερ Τζόρνταν Θίοντορ έχει μοιράσει τις περισσότερες ασίστ του στον ... διπλανό του, Βλάντιμιρ Μίτσοφ, όταν όλες οι άλλες ομάδες της Ευρώπης έχουν έναν συνδυασμό κοντού-ψηλού στην κορυφή των επαναλαμβανόμενων μοτίβων πάσας. Τρέχα γύρευε.

Δυο μεγάλα ντέρμπι περιελάμβανε η 21η αγωνιστική της Ευρωλίγκα, και τα δύο ήταν ντέρμπι μόνο στα χαρτιά. Η Ρεάλ (μην βλεπετε το -6) δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει από το 33-11 της πρώτης περιόδου στη Μόσχα, ενώ ο Ολυμπιακός κεφαλοποίησε το 34-18 του πρώτου δεκαλέπτου, για να περάσει τελικά ξανά στην φωτεινή πλευρά της κριτικής. Πέρα από αυτά, την νίκη της αγωνιστικής πέτυχε μάλλον η ... Χίμκι, καθώς ήρθε κάπως ανέλπιστα και την κράτησε ψηλά. Το διπλό της Μιλάνο στην Μπαρτσελόνα δεν λέει και τίποτα από βαθμολογικής άποψης, ούτε οι νίκες των Εφές και Μπασκόνια, που ήταν μαλλον αναμενόμενες. Οι Βάσκοι πλησιάζουν πάντως την Μακάμπι και αναμένεται χαμούλης. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Προφανώς όλες αυτές τις μέρες κάτι έγινε εκεί πέρα, ειδικά μετά την ήττα από τον Αστέρα. Συζητήσανε διάφοροι με διάφορους, κάποιοι ξεσκίστηκαν στο βίντεο και την δουλειά, γενικώς υπήρξε επικοινωνία. Δεν έχω ιδέα, καθώς ρεπορτάζ στο Basketball Guru δεν κάνουμε, ενώ και να θέλαμε, δεν θα μπορούσαμε. Το σίγουρο είναι πως μία αγωνιστική μεταστροφή ανάλογη αυτής του Ολυμπιακού απέναντι στην Φενέρ δεν συμβαίνει τυχαία και πως είναι προϊόν εσωτερικών διεργασιών. Ο Ολυμπιακός δεν έγινε ξανά "μια γροθιά" , "μια οικογένεια", "'ένα θηρίο που ξύπνησε" και λοιπές αηδίες, αλλά έπαιξε μπάσκετ σωστά, όμορφα και με καθαρές στοχεύσεις.Το ζήτημα είναι φυσικά εάν η υπέροχη χθεσινή απόδοση των ερυθρόλευκων θα έχει συνέχεια και υποθέτω πως αυτό είναι που ταλανίζει πλέον το μυαλό των φιλάθλων. Πολύ λογικά, πολλοί στρέφουν το βλέμμα στο φύλλο της στατιστικής, εκεί όπου το 13/17 στα τρίποντα βγάζει μάτι, αναρωτώμενοι αν η εμφατική επικράτηση έναντι των Τούρκων είναι (ως ένα βαθμό) προϊόν συγκυρίας. Στην αρχή, όλα πήγαιναν μέσα.

Δεν έχει περάσει ούτε μία εβδομάδα από τότε που γράφαμε πως ο Καλάθης συχνά πυκνά στην crunch time είναι non-factor, καθώς δύσκολα θα πάρει σουτ πίσω απο σκριν ή θα τραβήξει βοήθεια σε ατομική του ενέργεια. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ το κουμάντο των τελευταίων επιθέσεων είχε πάρει ο Παππάς, με ανάμεικτα αποτελέσματα. Χθες βράδυ ο Νικ πήρε τη μπάλα 4,7'' πριν το τέλος , διέσχισε όλο το γήπεδο και έδωσε στην ομάδα του μια νίκη-απόδραση από την συνήθεια.

Τις τελευταίες μέρες έχουν τραβήξει την προσοχή του μπασκετικού Τύπου (και φυσικά των αναγνωστών του) δύο γεγονότα όχι ακριβώς αγωνιστικά, όπως συμβαίνει πάντα. Πρώτα πρώτα,  με ενδιαφέρον παρακολουθεί η κοινή γνώμη την κόντρα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με οπαδούς της Φενέρμπαχτσε. Είναι φανερό πώς ο διοικητικός ηγέτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθής σε διάφορους Τούρκους. Επίσης, σε ένα λιγότερο ευρύ φάσμα αναπαράχθηκαν κάποιες δηλώσεις του Κώστα Μίσσα, προπονητή της ομάδας μπάσκετ γυναικών του Ολυμπιακού, οι οποίες έγιναν αμέσως μετά την νίκη της επί των νέανιδων (κοριτσιών) του Παναθηναϊκού με 102-29. "Πάντα όταν παίζεις με τον Παναθηναϊκό δεν κοιτάς την διαφορετικότητα των συνόλων αλλά το τελικό αποτέλεσμα." Σαφώς, απέναντι στον Παναθηναϊκό είναι αλλιώς, όπως άλλωστε και απέναντι στον Ολυμπιακό από την ανάποδη.

Ο τίτλος παραπέμπει σε δύο ομάδες, τον Παναθηναϊκό και την Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί δεν παίζουν τίποτα σπουδαίο , αλλά οι συνεχόμενες κουταμάρες της Μπασκόνια απέναντι σε Ρεάλ και Μιλάνο τους έβγαλαν ξαφνικά σε σχέση ισχύος, σε εβδομάδα που έφαγαν τριαντάρα από ομάδα που έφαγε τριαντάρα. Μύλος. Το τριφύλλι αντίθετα, έπαιξε στα ίσα τις δυο κορυφαίες ομάδες του θεσμού και έχασε και από τις δύο στις λεπτομέρειες. Κάνουν άραγε αυτές τη διαφορά; Θα τα πούμε λίγο παρακάτω, στην σύνοψη μιας αγωνιστικής που είχε ένα τρομερό σε εξέλιξη παιχνίδι στην Βασκονία και μερικά σαφώς σημαντικά αποτελέσματα για τις ομάδες που τα πήραν (Χίμκι, Μάλαγα). Πάμε στις κατηγορίες μας.

Είναι ημέρα για να πάρει κανείς κεφάλια, να μιλήσει για ντροπές, ξεφτίλες και κωμωδίες. Ευτυχώς εμείς στο Basketball Guru δεν έχουμε μεγάλο κοινό και δεν μας διαβάζει σχεδόν κανείς, άρα μερικά έξτρα κλικ το πολύ πολύ να τα βάλουμε στον συντηρητή κρασιών να παλαιώσουν, μέχρι κάποια στιγμή το σάιτ να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Είναι μια πολυτέλεια αυτή, καθώς μας δίνει την δυνατότητα να γράψουμε για την αλλαγή αγωνιστικής κουλτούρας σε μία ομάδα μπάσκετ, αντί π.χ. για το πόσο μαύρη σελίδα ήταν η χθεσινή στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Προσωπικά από το ημίχρονο και ύστερα ήμουν για ποτάρες.

"Δεν είναι αλήθεια ότι ήθελα να βγάλω την μπάλα από τα χέρια του Σπανούλη. Δε γίνεται αυτό. Ήθελα να μειώσω την εξάρτηση της ομάδας από αυτόν. Όταν από τις 80 επιθετικές αποφάσεις, παίρνει ένας παίκτης τις 50-60, αν ξυπνήσει ένα πρωί άρρωστος έχεις πρόβλημα." Το απόσπασμα που διαβάσατε προέρχεται από μία από τις καλύτερες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, εκείνη του Γιώργου Μπαρτζώκα στον ιστότοπο popaganda.gr. O Έλληνας τεχνικός , ένας από τους ελάχιστους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με αληθινά διαφορετική προπονητική πρόταση, εξέφρασε ανοιχτά την αντίθεση του στην εξάρτηση ενός συνόλου από τον καλύτερο παίκτη του, κάτι που ειδικά στην περίπτωση του Ολυμπιακού της Χίμκι είναι πλέον φανερό ότι χρειάζεται. Μισό λεπτό, μπλέχτηκα.

Αγωνιστική με υψηλά σκορ, εύκολες επικρατήσεις, αλλά και κάποια πολύ κλειστά παιχνίδια η 17η. Τελείως διαφορετικα τα συνασισθήματα για τους δυο αιώνιους, με τον Παναθηναϊκό να πετυχαίνει σημαντική νίκη απέναντι στην φορμαρισμένη Μπαρτσελόνα και τον Ολυμπιακό να διαλύεται από την Μπασκόνια στη Βιτόρια. Σήμερα είναι μέρα "αν αγαπάτε αυτή την ομάδα..." συμπληρώστε την φράση. Τα πιο σημαντικά μηνύματα προέρχονται από Ρεάλ και Φενέρ πάντως, οι οποίες πέτυχαν εκτός έδρας νίκες και ανεβαίνουν συνεχώς, πιέζοντας πλέον αφυκτικά για το πλασάρισμα στις θέσεις του πλεονεκτήματος. Θα αντέξουν οι δικοί μας; Χμ...