Ρε τι γίνεται... Η τελευταία αγωνιστική της Ευρωλίγκα έφερε μια (κατά μέρος) απρόσμενη ανατροπή. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε με το πλεονέκτημα έδρας απέναντι στην Ρεάλ , χάρη στη δική του νίκη επί της Μιλάνο στην παράταση και χάρη στην ήττα του Ολυμπιακού από την Ζαλγκίρις στο μισοάδειο ΣΕΦ, η οποία ήρθε και εκείνη στον έξτρα χρόνο. Το φινάλε των δύο παιχνιδιών ήταν για να κάτσει κανείς και να βάλει ένα κρασάκι στο ανοιξιάτικο μπαλκόνι, να μυρίσει τις βιολέτες και να φιλοσοφεί με τις ώρες. Οκ, λίγο καμμένο ακούγεται, αλλά μισό...

Ο γκαρντ της Φενέρμπαχτσε, Κώστας Σλούκας, παραχώρησε συνέντευξη στο ισπανικό περιοδικό Fullbasket (από όπου και η φωτογραφία), από την οποία μπορεί κανείς να σταχυολογήσει ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, που αφορούν τόσο την προσωπική του εξέλιξη, όσο και το πλαίσιο του αθλήματος στην χώρα μας. Φυσικά, ο αθλητής δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο παρόν περιβάλλον του, δηλαδή την πρωταθλήτρια Ευρώπης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Παρακάτω θα βρείτε τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης, την οποία θα διαβάσετε ολόκληρη παρακάτω.

Μία αγωνιστική πριν το τέλος της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκα, οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού προβληματίζονται. Οι ερυθρόλευκοι έχουν τρεις ήττες στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια, άλλοτε παίζουν καλά και χάνουν (ΤΣΣΚΑ, β' ημίχρονο με Μάλαγα), άλλοτε παίζουν μέτρια και κερδίζουν (Εφές), άλλοτε παίζουν τελείως χάλια (λίγο Μάλαγα, Μπαρτσελόνα). Σταθερότητα στην απόδοση πάντως δεν έχουν, την ώρα που δύο υποψήφιοι αντίπαλοι δείχνουν "να είναι καλά", που θα λεγε και μια ψυχή. Η Μπασκόνια έρχεται φορτσάτη, με επιθετικό μπάσκετ και συνεχόμενες εμφατικές νίκες και η (λιγότερο πιθανή) Ζαλγκίρις κέρδισε την ΤΣΣΚΑ αγωνιζόμενη όμορφα. Ο Ιτούδης μίλησε για έλλειψη κινήτρου, όμως λίγο έπεισε. Την ίδια έλλειψη θεωρητικά η ΤΣΣΚΑ θα μπορούσε να την νιώθει στα μισά παιχνίδια. Δύο τουλάχιστον σύνολα κάτω από τον Ολυμπιακό μοιάζουν σε φόρμα, με την διασταύρωση με ΠΑΟ ή Χίμκι να βρίσκεται στην σφαίρα της απιθανότητας. Πρέπει να ανησυχούμε;

To προηγούμενο καλοκαίρι ο 23χρονος Μάρκο Γκούντουριτς μετεγγράφηκε στην Φενέρμπαχτσε ως ένα αξιόλογο επιθετικό ταλέντο, το οποίο θα χρειαζόταν σίγουρα μια κάποια κατεργασία. Στον Ερυθρό Αστέρα είχε φανεί ήδη δύο σεζόν πριν, πως επρόκειτο για έναν νεαρό που δεν φοβόταν να βάλει χέρια και πόδια στην φωτιά και που είχε σίγουρα καλό σουτ και το σωστό ύψος για πλάγιο παίκτη (1,96) στις χαμηλές θέσεις. Από την άλλη , το ταμπεραμέντο του οδηγούσε συχνά σε εξεζητημένες επιλογές, με πολλά τρίποντα μετά από τρίπλα ή επάνω σε άμυνα και σκοτωμένες προσπάθειες ανάμεσα σε ένα σωρό κόσμο. Ενίοτε, ο Γκούντουριτς έδινε με αυτό τον τρόπο νίκες στον Ντέγιαν Ράντονιτς, όμως στο μεταξύ τα Gloška planina¹ είχαν γεμίσει από μπάλες. Mε 30% από το τρίποντο σούταρε στην τελευταία του χρονιά ο Μάρκο , ο οποίος έδειχνε ξαφνικά στάσιμος, με τις εμφανίσεις του στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ να συμπληρώνουν ένα παζλ , πάνω στο οποίο διαγραφόταν ολοκάθαρα η φράση: "πόσο θα τον αντέξει αυτόν ο Ομπράντοβιτς;".

Με πολύ μεγάλη χαρά πληροφορήθηκε η ομάδα του BG την δημιουργία του (λογοτύπου του) ΕΛΔΟ , δηλαδή του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού ή αγγλιστί Hellenic Space Agency. Όσο να ναι ήταν απαραίτητη μια τέτοια έιτζενσι, καθότι λύνει το μοναδικό πρόβλημα αυτού του τόπου, το ότι δεν μας χωράει πλέον. 'Ηρθε η ώρα να την κοπανάμε σιγά σιγά και να πάμε στο διάστημα και φυσικά εκεί δεν πας με ταξί, θες μια υπηρεσία που να ξέρει να σε πάει. Ολα καλά. Ή μήπως όχι; Σκέφτομαι πως ανάμεσα μας ζουν εξωγήινοι, είναι φανερό. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τον κόσμο τόσο διαφορετικά, που δεν μπορεί να γίνει για εκείνους καμία άλλη υπόθεση. Γιατί λοιπόν να φύγουμε εμείς, αν μπορούν πλέον να φύγουν αυτοί και υπάρχει ο φορέας που θα τους στείλει από εκεί που ήρθαν μια ώρα αρχύτερα; Μοιάζει πιο δίκαιο. Συμβουλευόμενος την ομάδα του BG για αυτά τα ζητήματα, συνέταξα λοιπόν την ακολουθη ανοιχτή επιστολή.

Η 27η αγωνιστική της Ευρωλίγκα τελείωσε με την βαθμολογία να δείχνει τετραπλή ισοβαθμία στην τέταρτη θέση και τις υπόλοιπες τρεις ημέρες να αναμένονται με αληθινά μεγάλο ενδιαφέρον. Η Ρεάλ έχει ένα προβάδισμα βάσει προγράμματος, όμως το αποψινό παιχνίδι απέναντι στην Ζαλγκίρις μπορεί να βγάλει "ειδηση". Οι Μαδριλένοι έχουν απουσίες. Η Μπασκόνια δείχνει πως θα καθαρισει την είσοδο της στα πλέι οφ, ο Ολυμπιακός πως δεν θα κινδυνέψει για την τριάδα (έκανε καλή εμφάνιση γενικά) και η Φενέρ πως έχει ρυθμό. Τέλος, η Μακάμπι υποδέχεται απόψε τον Παναθηναϊκό, σε ένα παιχνίδι do or die για εκείνην και πολύ σημαντικό για τους πράσινους. Ας δούμε τις κατηγορίες της περίληψης μας. 

(Φωτογραφία από το αρχείο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Μπάσκετ , DBB archive)

Στις 4 Μαϊου του 2005, ο Γιάκοβος Μπιλέκ πέθανε σε ηλικία 87 ετών στο σπίτι του στην Αθήνα. Την επόμενη η απώλεια του δεν αναφέρθηκε στις ελληνικές εφημερίδες. Μέχρι και σήμερα, στα διαδικτυακά ψαχτήρια δεν εμφανίζεται τίποτα σχετικό με εκείνον στα ελληνικά. Για το "δικό μας" μπάσκετ και τον αθλητισμό, το όνομα Μπιλέκ δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Την ίδια εκείνη μέρα, τόσο τα γερμανικά, όσο και τα τούρκικα μέσα, πένθησαν την απώλεια ενός αναμορφωτή, που το επώνυμο του θα ήταν Κωνσταντινίδης, αν ο Κεμάλ Ατατούρκ δεν είχε στις αρχές του αιώνα συστηματοποιήσει την επικράτηση τουρκικών επωνύμων για τους κατόχους τουρκικών διαβατηριων. Έτσι ο Γιάκοβος, που γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1917, ονομάστηκε Μπιλέκ, δηλαδή "καρπός", το μέρος του σωμάτος που λυγίζει , τεντώνει απότομα και απελευθερώνει την μπάλα, λίγο πριν εκείνη κατευθυνθεί στο καλάθι.

Το τελευταίο δεκάλεπτο του Παναθηναϊκου στην Ανδαλουσία ήταν καταπληκτικό. Σκόραρε 32 πόντους και δέχτηκε 19, κάμπτοντας κάθε αντίσταση της Μάλαγα στον δρόμο για την πέμπτη (πλέον) θέση. Το δεύτερο από τα δύο νούμερα είναι κάτι σαν "ούτε κρύο, ούτε ζέστη". 19 πόντους σε ένα δεκάλεπτο είναι συχνό να τρώνε οι ομάδες. Δεν βάζουν όμως εύκολα 32. Ποια η εξήγηση για αυτή την βελτιωμένη εικόνα και μπορεί άραγε αυτή να αποτελέσει κάποιου είδους οδηγό για το τι να περιμένουμε στην συνέχεια ή για το πώς μπορεί γενικά να κερδίζει ο Παναθηναϊκός; Let's ponder a little bit.

(Φωτό από τον παρακάτω σύνδεσμο του real.gr http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=667408&catID=6)

Η συγκίνηση (δεν ξερω για ποιον ακριβώς) ήταν πολύ μεγάλη τις προάλλες στο ΣΕΦ, όπου βρέθηκα τυχαία καθώς κανονικά έπρεπε να ήμουν στη Βυτίνα, αλλά τέλος πάντων. Ο Ντάνιελ Χάκετ αποθεώθηκε από τον κόσμο του Ολυμπιακού, διότι στην θητεία του στους ερυθρόλευκους τα είχε δώσει όλα και η αγάπη του για τον σύλλογο είναι εξωστρεφώς δηλωμένη από τον ίδιο. Xαιρέτησε τους πάντες , ξαναχαιρετησε όταν τον αποθεώσανε μεσούσης της αναμέτρησης και έφυγε με τα ευχολόγια του Γιώργου Πρίντεζη για επαναφορά στην ομάδα του λιμανιού. Ο Πρίντεζης είπε επίσης και κάτι άλλο. Πως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κάπου στενοχωρήθηκε με την φυγή του Ιταλού, η οποία εντούτοις ήταν επιβεβλημένη για ιατρικούς λόγους. Οι δυο χώρισαν αναγκαστικά, αλλά ξανάσμιξαν σε μία περίσταση που όντως έμοιαζε με συνάντηση παλιών φίλων. .

Μένω σε περιοχή που έχει πολλά πεύκα και αυτή την εποχή γίνομαι συστηματικά σκατά. Η γύρη καλύπτει τα πάντα, κολλαει στις σόλες των παπουτσιών και την μεταφέρω σπίτι, μετά μπαίνει στα μάτια , δακρύζω. Το παρμπρίζ του αυτοκινήτου καλύπτεται κάθε πρωί από ένα παχύ στρώμα, που οταν το απωθούν οι καθαριστήρες κάνει φςςςςςς φςςςςς. Αν δε, επιλέξω να πετάξω με την μία νερό επάνω, τότε το τζάμι γεμίζει με κίτρινη λάσπη, πού και πού από αναμεμειγμένη με ζωμό λιωμένης κάμπιας. Οι κάμπιες λεει μας φέρνουν αλλεργία ως εξής. Καθώς περνάμε δίπλα τους τρέμουν από τον φόβο και εκτοξεύουν μικρά μικρά τριχίδια, τα οποία πηγαίνουν και κάθονται στο δέρμα , προκαλώντας ερεθισμούς. Η πρώτη αντίδραση είναι φυσικά "γαμημένες κάμπιες", η δεύτερη το άνοιγμα του ραδιόφωνου ή καλύτερα η σύνδεση του γιουτιούμπ με τα μεγάφωνα. "California dreaming" σε δυο τρεις τέσσερις διασκευές, δεν ξέρω γιατί, μην με ρωτήσετε, έτσι περασε σχεδόν μια εβδομάδα κιτρινίλας.