Παρασκευή, 04 ΜΑΙΟΥ 2018 11:33

Τζάμπα o κόπος

Από :

Η απογοήτευση είναι σαφώς έκδηλη στις τάξεις των φιλάθλων των Τορόντο Ράπτορς στην Ελλάδα, δηλαδή εντός μου. Oσοι από εμάς (τους casual NBA fans) δεν είχαμε φέτος να ασχοληθούμε με τους Σπερς, αποφασίσαμε πως η μόνη διέξοδος από την "μόδα" του Μπραντ Στίβενς, των Ρόκετς, των Ουόριορς και του Process, ήταν το περιβόητο το culture reset των Καναδών, που έκανε τον Ντερόζαν πασέρ, τον Λάουρι να σουτάρει λιγότερο, τον Βαλανσιούνας σκόρερ από απόσταση και ανέδειξε 5-6 άλλους ως τον καλύτερο πάγκο του πρωταθλήματος. Οι 59 νίκες στην κανονική περίοδο, η πρώτη θέση στην Ανατολή, το τοπ-5 σε επίθεση και άμυνα και τα "corner threes" (sic) μας έκαναν να πιστέψουμε ότι στα φετινά πλέι οφ το έργο μπορεί να έχει διαφορετικό τέλος. Ακόμη και μετά την αρχική , δύσκολη νίκη των Καβς στην παράταση, οι ελπίδες συγκεντρώθηκαν γύρω από το τσιτάτο "(σχεδόν) πάντα οι Ράπτορς χάνουν το πρώτο παιχνίδι, όμως θα κερδίσουν το δεύτερο και συνολικά έχουν καλύτερη ομάδα". Τίποτα, μηδέν.

Αφού πρώτα αστόχησαν σε κάθε πιθανό και απίθανο σουτ γύρω από την ρακέτα στην προ τριών ημερών αναμέτρηση , προκειμένου να οδηγηθεί στο ματς στην παράταση, χθες τα ξημερώματα οι Βελοσιράπτορες ακολούθησαν άλλο δρόμο: εκείνον του "ω μαλάκα , και τώρα με αυτόν εδώ τι κάνουμε". Από την τρίτη περίοδο και ύστερα ο Λεμπρόν Τζέιμς έμοιαζε με κράμα Μάικλ Τζόρνταν και ... Λεμπρον Τζέιμς, ή αν προτιμάτε με την παραλία Χαβάη της Νάξου. Τόσο όμορφο. Πρώτα κονιορτοποίησε την αναποφάσιστη off ball άμυνα των αντιπάλων με πάσες ακριβείας και ύστερα, όταν απέναντι του βρέθηκε ο ταλαίπωρος Σιάκαμ, πήρε το σκορ επάνω του. Σαν να μην έφταναν τα ζόρια του ηρωικού Πασκάλ, το άλλο που βρήκαν να δοκιμάσουν οι Ράπτορς σε εκείνο το διάστημα ήταν να τοποθετήσουν τον Μάιλς στην θέση 5, κάτι το οποίο τιμώρησε με την σειρά του ο Κέβιν Λαβ. Ντιζάστερ ολικό και αδιόρθωτο, εσπρέσο και καλό ξημέρωμα.

Δεν ξέρω πόσοι είδατε τα δύο παιχνίδια, πάντως η κατάρρευση της καλύτερης ομάδας της Ανατολής φαίνεται να οφείλεται ξεκάθαρα σε πνευματική αδυναμία. Πάνω που οι Ράπτορς παίζουν καλά και προηγούνται, μετά σταματάν να παίζουν καλά. Πάνω που βρίσκουν κάποιους τρόπους να εμποδίσουν (κάπως) τον Τζέιμς, μετά τους ξεχνάνε και είτε διπλώνουν πάνω του, είτε απλώς δεν παίζουν δυναμικά, ειδικά στο transition. Koιτάξτε εδώ κατάσταση.

  1. Ο Σμιθ βγαίνει (ωραίο play) πίσω από τα σκριν και ο Βαλανσιούνας αποσύρεται από την άμυνα.
  2. Ο Κόρβερ κινείται ανενόχλητος.
  3. Νο comment.
  4. Στον αιφνιδιασμό η άμυνα αποφεύγει την επαφή. Αντε πες εδώ το spacing των Καβς είναι ιδανικό, με το δίλημμα τρίποντο ή λέι απ να απαντιέται δύσκολα, αλλά και πάλι.
  5. Γουατέβερ.

 

Πού πήγε το refuse to lose; Μήπως να παραδειγματιστούν οι Καναδοί από τον Ολυμπιακό του Παντελή Διαμαντόπουλου; Η πλάκα είναι πως οι παίκτες του Κέισι δεν παίζουν αποκρουστικά όπως οι ερυθρόλευκοι, αλλά αντίθετα η επίθεση τους λειτουργεί, σε μεγάλα μάλιστα διαστήματα. Στο δεύτερο παιχνίδι είχαν 54,3% στα σουτ εντός πεδιάς, 40% στα τρίποντα και 90% στις βολές. Ευστόχησαν δηλαδή σε όλα όσα έπρεπε θεωρητικά να ευστοχήσουν και μοίρασαν χρόνο και μπαλες. Στα φετινά πλέι οφ (όπου έχουν πλέον ρεκόρ 4-4) έχουν σχεδόν ίδιο eFg% με την κανονική περίοδο , αντίστοιχο ast% (ποσοστό καλαθιών από ασίστ) και ολόιδια νούμερα στους πόντους/100 κατοχές (111) ! Χάνουν όμως ξεκάθαρα στο αμυντικό κομμάτι, όπου οι 110 πόντοι/100 κατοχές που δέχονται, στην regular season θα τους έφερναν στην τελευταία θέση!

Eνας λόγος είναι σίγουρα πως οι Καβς παίζουν πολύ καλύτερα απο ο,τι στην σειρά με την Ιντιάνα ή νωρίτερα (duh..). Χρησιμοποησαν χθες τον Τόμπσον λιγότερο (μόλις 15 λεπτά χθες) για να ανοίξουν το γήπεδο και ευστόχησαν περισσότερο από τους αντιπάλους τους. Ομως αυτό δεν αρκεί για να εξηγήσει ένα σωρό άλλα πράγματα, όπως την εξαφάνιση του Ιμπάκα από κάθε τομέα του παιχνιδιού, ή - στην άλλη πλευρά του γηπέδου - τα 5-6 χαμένα ελεύθερα corner threes στην τρίτη περίοδο. Οι Ράπτορς έχουν κωλώσει ξεκάθαρα, όπως κάθε χρόνο και παρά την αλλαγή αγωνιστικής κουλτούρας.

Η ατυχία τους δεν είναι μικρή. Δεν είναι λίγο η ανταμοιβή για την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο να μεταφράζεται σε ημιτελικούς Ανατολής απέναντι σε έναν από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών και σίγουρα τον καλύτερο παίκτη του κόσμου. Από την άλλη, οποιοσδηποτε επίδοξος πρωταθλητής της περιφέρειας θα πρέπει να περάσει πάνω από το πτώμα του Τζέιμς. Μόνο που για να περάσεις πάνω από πτώμα πρέπει να υπάρχει πτώμα.

Δεν το βλέπω. Ο Λεμπρόν είναι αυτή την στιγμή μη αντιμετώπισιμος και ο Κέισι δεν φαίνεται να έχει ούτε τις ιδέες (Ιμπάκα - Σιάκαμ;), ούτε τον παίκτη που θα τον αναχαιτίσει επιτυχημένα για λίγα λεπτά. Τα πόδια δεν έχουν τόση σημασία, όσο το σώμα. Ο Μπογκντάνοβιτς π.χ. - που είχε καλά νούμερα απέναντι του - δεν φοβόταν να τον κοντράρει με τον κορμό του, κι ας έχανε. Το ίδιο και ο Λανς. Για να περάσουν οι Καβς έπρεπε ο διαστημάνθρωπος να παίξει με πλάτη. Το έκανε, κέρδισε, αλλά εκεί τουλάχιστον η κυκλοφορία της μπάλας συνολικά δεν ήταν τόσο εύκολη. Στην σειρά αυτή, η κακή ημέρα του σταρ των Καβς (πρώτο ματς) σημαίνει απλώς ένα τριπλ νταμπλ και 13 τρίποντα από τους υπόλοιπους , ενώ η καλή χαλαρά fadeaway circus shots πάνω από τα χέρια οποιουδήποτε.

Τέλος πάντων, η αλήθεια είναι πως χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί, καλό Σαββατοκύριακο και καλή τύχη στην ΑΕΚ στο Τσάμπιονς Λιγκ.

 

 

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Οι Pacers απειλούν ακόμη TJ McConnell: Ο ήρωας του Process »

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely