1. Δύσκολα θα ξεφύγει ο τίτλος του MVP από τον Νικ Καλάθη. Εβγαλε και πάλι μάτια, διαλύοντας την άμυνα (και την επίθεση) της Ρεάλ, αναγνωρίζοντας κάθε πιθανό και απίθανο κενό στην τακτική του Λάσο και τις εφαρμογές των παικτών του. Τελικός απολογισμός του 11 πόντοι, 6 ριμπάουντ και 16 (!) ασίστ, μερικές από τις οποίες ήταν τροφη για τα ματια. Το επιθετικό transition του Παναθηναϊκού ήταν ομολογουμένως συνολικά εξαιρετικό, πράγμα που επίσης βοήθησε τον Νικ να ξεδιπλώσει όλες τις αρετές του.
2. Δίπλα του ακριβώς, ο Μάικ Τζέιμς τα πήγε περίφημα στον ρόλο του off guard, χωρίς περιττές ενέργειες και με θαυμαστή ευστοχία (10/14) στα σουτ που επιχείρησε. 24 πόντοι, 8 ριμπάουντ και 3 ασίστ έγραψε το κοντέρ , συν ένα μεσαίο δάχτυλο σε όσους υποστήριξαν πρόωρα ότι η συνύπαρξη με τον Καλάθη θα ήταν δυσλειτουργική. Λες και ο Παναθηναϊκός είχε άλλον παίκτη σαν κι εκείνον, τέλος πάντων. Προφανώς, ο Πασκουάλ έχει βρει το τακτικό πλαίσιο , στο οποίο οι δυο τους βελτιστοποιούν τις συνεργασίες. Ο Καλάθης κατεβάζει την μπάλα και τρέχει το πρωτεύουν transition , o Τζέιμς την παίρνει αργότερα ή αν στο σετ παιχνίδι η άμυνα επιμένει να βγάζει ψηλους στην περίμετρο. Λογικά πράγματα. Δεν θα είναι βέβαια κάθε βράδυ το ίδιο, αλλά όσο να ναι υπάρχουν και τα "πλάγια" όπλα για τις υπόλοιπες μέρες και ο Σίγκλετον δεν ακούμπησε. Η Ρεαλ θα βελτιωθεί, έχει επιπλέον όπλα, οι πράσινοι μπορούν επίσης να ισχυριστούν το ίδιο, σε έναν μικρότερο βαθμό.
3. Ο Κώστας Σλούκας τα πήγε περίφημα στο διάστημα που η Μπασκόνια προσπαθούσε (μάλλον μάταια) να ξαναμπεί στο παιχνίδι της Πόλης. 10 πόντοι και 11 ασίστ ο τελικός απολογισμός του, ο οποίος 'ηρθε ως αποτέλεσμα της προτίμησης του προπονητή. Τι θέλω να πω; Ο Ζοτς έχει ιεραρχήσει ξεκάθαρα τους ρόλους και αν βλέπει έναν γκαρντ ως τον καταλληλότερο για τα μεγάλα παιχνίδια, αυτός είναι ο άνθρωπος που πρόδωσε τον Ολυμπιακό και θεωρεί τον Παναθηναϊκό του '09 ως την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια. Οκ σόρι.
4. Μάλλον δεν πήραν το μάθημα από την τελευταία αναμέτρηση με την Ζαλγκίρις στον Ολυμπιακό και επέτρεψαν στον Μπράντον Ντέιβις να κάνει εκ νέου όργια στην ερυθρόλευκη ρακέτα. 21 πόντοι , 8 ριμπάουντ (τα 6 επιθετικά) και η κλασική ευστοχία στις βολές για τον Αμερικάνο, που κράτησε όρθια την ομάδα του μέχρι οι γκαρντ να βάλουν τα μεγάλα σουτ στο τέλος. Ο Ντέιβις ήταν επιπλέον εξαιρετικός στις άμυνες στο ποστ, ειδικά σε καταστάσεις που χρειάζονταν σπρωξίδια (3 μπλοκ). Εξελίχθηκε σιγά σιγά κατά την διάρκεια της χρονιάς και πλέον είναι φανερά ο "βασικός" σέντερ των Λιθουανών.
5. Χωρίς τον Χάινς έπαιζε η ΤΣΣΚΑ και έτσι ο Οθέλο Χάντερ ανέλαβε πλήρως την ευθύνη της ρακέτας από την θέση 5. Τα πήγε πραγματικά περίφημα, με 18 πόντους, 8 ριμπάουντ και διάφορες κερδισμένες μονομαχίες απέναντι στον (επίσης καλό) Ρόμπινσον , τον Τόμας και τον Σβεντ. Δεδομένης της γύμνιας της ομάδας του, δεν μπορούσε κανείς να ζητήσει περισσότερα. Ετσι κι αλλιώς, στην αρχή η Χίμκι πυροβολούσε από παντού, βασιμένη στο δόγμα "3 & D", όπως και στο "τον Βιάλτσεφ μας δίνετε, τον Βιάλτσεφ θα παρουμε". Ο Μπαρτζώκας στόχευσε τον Σερχι, έδωσε την ελευθερία στον νέο του ήρωα να σουτάρει και έτσι το σύνολο του βρήκε ρυθμό. Καθώς όμως η ώρα περνούσε, τα τρίποντα έπαψαν να μπαίνουν (6/12 στα πρωτα 10', 8/24 στη συνέχεια) , ο Κλάιμπερν έδεσε την άμυνα και οι ρωσικές ομορφιές (βλ. παρακάτω) ολοκλήρωσαν το προβλεπόμενο 1-0.
Η τακτική
Πολύ ξεκάθαρα και ωραία, και όπως τα είχε περιγράψει και ο Πέτρος στο pre-game, ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παιχνίδι με έναν προφανέστατο στόχο. Να φάει το διάφραγμα του Λούκα Ντόντσιτς και να το συνοδέψει με cabernet. Όλα τα υπόλοιπα θα ξεκινούσαν από εκεί. Οι βασικές αρχές του 20-0 ήταν μάλλον οι εξής.
- Ο Αντετοκούνμπο θα κυνηγάει τον 19χρονο από την base line μέχρι τα βότσαλα της παραλίας, εκεί όπου το κύμα της ανοιξιάτικης θάλασσας βρέχει τα διψασμένα για χάδι , γυμνά πόδια και τα κάνει να ανατριχιάζουν (γίνονται σαν το δέρμα του κοτόπουλου φανταστείτε).
- Ο Γκιστ, αν γίνεται, θα πάει σε παγίδες πριν ο γκαρντ της Ρεαλ περάσει το κέντρο.
- Αν δεν γίνει παγίδα γρήγορα, στην σετ επίθεση θα γίνει αλλαγή, έτσι ώστε το κορμί του Αμερικάνου να δυσκολέψει την πάσα στη ρακέτα και ο μαχητικός Θανάσης τον ψηλό. Ο Ντόντσιτς θα υποχρεωθεί και πάλι ή να παίξει ένας εναντίον ενός ή να δώσει το κουμάντο αλλού.
- Οταν δεν υπάρχει Θανάσης, τότε θα χρειαστούμε τον Καλάθηκαι ένα εξτρα switch του Σίγκλετον. Δείτε τα όλα μαζι σε τρεις χαρακτηριστικές φάσεις από το αρχικό σερί.
Από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πετύχει τον σκοπό του, η Ρεάλ οργανωτικά κατέρρευσε και οι πόντοι στην άλλη πλευρά ήρθαν εύκολα. Το ζήτημα είναι τι γίνεται απόψε. Οι πράσινοι δεν έχουν φυσικά κανέναν λόγο να αλλάξουν τακτική, εκείνος που πρέπει να προσαρμοστεί είναι ο Λάσο. Αυτό που οι Μαδριλένοι πρέπει μάλλον να κάνουν, είναι να βάλουν με κάποιους τρόπους την μπάλα στην ρακέτα, εάν εκείνη (η μπάλα) φύγει και πάλι από τα χέρια του μικρού. Ταβάρες και Αγιόν ήταν προχθές ακίνδυνοι, το ίδιο και οι Τόμπκινς - Ράντολφ. Και αυτό να γίνει πάντως, αν η διαφορά ενέργειας είναι στα ίδια επίπεδα, το πολύ πολύ να γλιτώσουν με τιμητική ήττα αυτή την φορά. Ο Ρούντι οφείλει να ξαναθυμηθεί τα νιάτα του. Anyway, θα δούμε, σειρά είναι, απρόβλεπτοι παράγοντες υπάρχουν.
Ρώσικη ομορφιά
Σε μία αληθινά περιεργη απόφαση, η διαιτητής του αγώνα ΤΣΣΚΑ - Χίμκι υπέδειξε πως ο Ιγκόρ Βιάλτσεφ πάτησε γραμμή 43'' πριν το τέλος της αναμέτρησης της Μόσχας και ενώ η Χίμκι είχε την επίθεση και ήταν πίσω στο σκορ με 93 90. Η φάση δεν ηταν καν οριακή και η ίδια ήταν στην ευθεία. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν μετά έξαλλος και μάλλον δίκαια, καθώς είδε τους αντιπάλους του να εκτελούν 43 ελεύθερες βολές και 6 παίκτες του (σε rotation με 9) να χρεώνονται με 4 ή 5 φάουλ. Ομολογουμένως ήταν ένα χειρουργείο ακριβείας, υπέρ της μοναδικής ομάδας για την οποία το Basketball Guru κάνει διαχρονικά την εξαίρεση και ασχολείται με την μεταχείριση της.
X Factors
Δύο. Πρώτα ο Θανάσης Αντετοκούνμπο για την εξοντωντική άμυνα στον Ντόντσιτς στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Δεν χρειάζεται πιστεύω να επεκταθεί κανείς παραπάνω. Ο Θανάσης, σε σχήμα που περιλαμβάνει επίσης τους Γκιστ και Καλάθη, μπορεί να είναι κανονική κατάρα, αν δεν δεν βγάζει τις άμυνες (βλ. Χίμκι). Αν όμως το σχέδιο πετύχει, ο ΠΑΟ γίνεται πυραυλοκίνητος.
Ύστερα, ο Ουίλ Κλάιμπερν. Η είσοδος του έδωσε στιβαρότητα στην άμυνα της ΤΣΣΚΑ, έκοψε μαχαίρι τα εύστοχα τρίποντα από τα πλάγια και προσέφερε το μέλι που χρειαζόταν η "αρκούδα" για να πάρει ενέργεια. 14 πόντοι και 9 ριμπάουντ ο τελικός απολογισμός του, όμως τα όσα έκανε στην κατηγορία Μάντζαρης ("αυτά τα μικρά πραγματακια που δεν φαίνονται στην στατιστική") ήταν απείρως σημαντικότερα.
Και πάμε στον Ολυμπιακό....
Το ΣΕΦ δημιούργησε κλιμα, το οποίο μάλλον μεταφέρθηκε και στην συνέντευξη τύπου. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος παρασύρθηκε σε κουβέντα περί διαιτησίας, όταν η ομάδα του πετύχαινε επί 35 λεπτά τον σκοπό της και τελικά έχασε. Ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να ρίξει τα ποσοστά της Ζαλγκίρις μέχρι τότε και με την τρομερή απόδοση του Σπανούλη πορευόταν προς μια προβλέψιμα δύσκολη νίκη. Μόνο που τελικά στην crunch time αποδείχθηκε εκ νέου ευάλωτος , τόσο από έλλειψη εναλλακτικών επιλογών, όσο και από αληθινά κακές αποφάσεις στο αμυντικό κομμάτι. Οι Λιθουανοί τελείωσαν εν τέλει με 45,5% στα τρίποντα και 14 επιθετικά ριμπάουντ, νούμερα που ήταν αναμενόμενο να επηρεάσουν την εξέλιξη ενός τέτοιου κλειστού αγώνα. Το γιατί οι ερυθρόλευκοι δεν τον "ανοιξαν" ποτέ, είναι απορίας άξιο, καθώς δεδομένα στο σετ παιχνίδι τα κουκιά είναι μετρημένα, που λένε και οι παραγωγοί κουκιών.
Καθώς ο διαθέσιμος χρόνος άρχισε να λιγοστεύει, τα switch της Ζαλγκίρις αποδείχθηκαν άλυτος γρίφος. Στην επίθεση δεν γινόταν τίποτε άλλο παρά ατομικές ενέργειες των Σπανούλη - Πρίντεζη και 1-2 τυχαία τρίποντα του Παπαπέτρου από την γωνία. Στην άλλη πλευρά του παρκέ, οι Λιθουανοί έβγαζαν ελεύθερα σουτ, μέσα από προσεκτικά σχεδιασμένες επιθέσεις, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η αμυντική τακτική δεν έγινε ποτέ αληθινά επιθετική (κάποια under του Ρόμπερτς στον Πάνγκος στην παράταση το πιστοποιούν). Πιο χαρακτηριστικές φάσεις από τα τρίποντα του Μιλάκνις από τις γωνίες δύσκολα θα βρει κανείς. Δύο πανομοιότυπα hammer sets στο τέλος της κανονικής διάρκειας και στην αρχή της παράτασης έφεραν ακριβώς την ίδια αμυντική αντίδραση και το ίδιο επιθετικό αποτέλεσμα. Δείτε τα.
Τα τρία avatar
To Bελιγράδι δεν πήγε πιο μακριά, είναι εκεί που είναι, δηλαδή 806 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, βάλε και περίπου 15 να πας Πειραία. Για να φτάσει εκεί ο Ολυμπιακός είναι προφανές πως δεν αρκεί να παίζει καλά ο Σπανούλης. Τα ποσοστά του αντιπάλου πρέπει να πέσουν, ο Πρίντεζης χρειάζεται, το εύκολο καλάθι επίσης. Από ο,τι φαίνεται χρειάζεται και κάποιος γκαρντ ακόμη . Η αναιμική παρουσία των τριών ξένων περιφερειακών στέκεται την δεδομένη στιγμή ως ένα σοβαρό εμπόδιο στην αποτελεσματικότητα, καθώς ο Σάρας ξέρει ακριβώς τι να περιμένει. Στα πόδια του Πάνγκος δεν επιτέθηκε κανείς, ενώ το σχήμα με τρεις κοντούς σε κρίσιμα σημεία, άφησε το αδύναμο σώμα του Μιλάκνις προστατευμένο από κακουχίες. Fuck it, τα λέμε αύριο.
