Tα βλέπεις και τα δυο μαζί και σου έρχεται να πεις "τι σου είναι το γαμημένο...". Το πρώτο σουτάκι καταλήγει μέσα μετά από περιπέτεια, το δεύτερο βγαίνει έξω, αφού πρώτα έχει προλάβει να στριφογυρίσει πάνω στην στεφάνη. Ένα από τα δύο να είχε διαφορετική κατάληξη, ο Παναθηναϊκός θα έκανε σχέδια για το πώς θα αλώσει οπωσδήποτε μία από τις δυσκολότερες έδρες της Ευρώπης. Η γοητεία των συμπτώσεων... Προσωπικά, πιστεύω απόλυτα στην τύχη. Κάποια πράγματα απλώς συμβαίνουν στο ξεκάρφωτο.
Από την άλλη, και εδώ είναι που ο ορθολογιστής φίλος μου έρχεται και μου χαλάει την φάση, υπάρχει και η φράση "οπως έτρωσες θα κοιμηθείς" - αίσχος. Για να οδηγηθούμε στο συμβάν, έχει προηγηθεί μια αλληλουχία "λογικών" γεονότων. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι κακώς ο Ολυμπιακός αμύνθηκε με τον Μπόμπι Μπράουν επάνω στον Ουλάνοβας μία φάση πριν, αναγκάζοντας έτσι τον Μιλουτίνοφ να αφήσει τον Γιανκούνας και να δώσει βοήθεια, εξ'ού και το επιθετικό ριμπάουντ και το καλάθι. Ο Ουλάνοβας , άλλωστε, είχε γίνει φανερό πως αποτελούσε την πρώτη επιλογή του Σάρας στην crunch time. Ενα σωρό επιθέσεις ξεκινούσαν από τα χέρια του, καθώς ο Ολυμπιακός έπαιζε πολύ με τρία γκαρντ και έτσι πολύ λογικά στην θέση 3 υπήρχε μόνιμο μις ματς. Ειδικά δε με τον - κακό αμυντικά - Μπράουν, η κατάληξη ήταν περίπου αυτονόητη. Γιατί δεν το διέγνωσε νωρίτερα ο Σφαιρόπουλος και γιατί έμεινε τόσο πολύ στον πάγκο ο Στρέλνιεκς; Who knows... H ουσία είναι πως από ένα σημείο και ύστερα ο Ολυμπιακός αδυνατούσε να βρει λύσεις για το post παιχνίδι των Λιθουανών και πιάστηκε αμυντικά απροετοίμαστος (δύο φορές) απέναντι στα πιο κλασικά play της Ζαλγκίρις , τα off ball screens (zipper, floppy, ο,τι θέλετε) για τον Μιλάκνις.
Η αντίστοιχη "λογική" αλληλουχία γεγονότων στο ματς του ΠΑΟ, ξεκίνησε μάλλον από το παρακάτω.
Στα τέλη του τρίτου δεκαλέπτου ο Καλάθης άρχισε να δίνει βοήθειες στον "διπλανό" παίκτη του Τσιντσιαρίνι, όποιος και αν ήταν αυτός , και ξαφνικά οι διάδρομοι της Μιλάνο προς το καλάθι έκλεισαν τελείως. Ο Νικ ήταν καταπληκτικός σε αυτό τον ρόλο, πότε προσφέροντας δυναμικά νταμπλ τιμ και πότε παρενοχλώντας τις πάσες, καταφέρνοντας μάλιστα να ανακάμπτει στην ώρα του, αν η περίσταση το απαιτούσε. Το τριφύλλι πήρε στα χέρια του τις απαραίτητες κατοχές, έτρεξε το γήπεδο και ευτύχησε να δει τον Εντριαν Πέιν να αντικαθιστά επάξια τον Τζέιμς Γκιστ, όταν εκείνος πήγε στον πάγκο με τέσσερα φάουλ για σχεδόν όλη την τέταρτη περίοδο. Ο Πέιν κατακτά άξια τον τίτλο του x factor, σε μία ανατροπή στην οποία τα επιθετικά ριμπάουντ και οι άμυνες του στην περίμετρο αποδείχθηκαν πολύτιμα δώρα, μέχρι ο Μάικ Τζέιμς να παρει ως συνήθως την μπαγκέτα στο τέλος. Οι δυο πιο πολύτιμες εκτός έδρας νίκες προς το πλεονέκτημα, έχουν την δική του υπογραφή. Η Μιλάνο έβαλε το χεράκι της με κάποια λάθη στο τέλος, αλλά αν μη τι άλλο οι πράσινοι άξιζαν απόλυτα την ευκαιρία να πάνε το παιχνίδι μέχρι το "συμβάν".
Εγκειται υποθέτω στην οπτική του καθενός το αν θα τραβήξει γραμμές αιτιότητας μεταξύ των όσων έγιναν πιο πριν και των τρομερών φινάλε. Σχεδόν σίγουρα πάντως, η συγκρότηση της ομάδας του Παναθηναϊκού ως "έχουσα το πλεονέκτημα έδρας" έπεται του συμβάντος, όπως θα έλεγε και ο Αλεν Μπαντιού. Πριν το επιθετικό ριμπάουντ του Γιανκούνας, οι πράσινοι ήταν στο μειονέκτημα. Τέλος πάντων, αυτά.
Η πρώτη πεντάδα
1. Νεμάνια Νέντοβιτς. Ωραίο φινάλε για τον γκαρντ της Μάλαγα στην έδρα της βαριεστημένης Φενέρ, με 31 πόντους, τούβλα από το τρίποντο και 13/13 βολές (πολλές κρίσιμες) , προϊόν 8 κερδισμένων φάουλ. Ο Νέντοβιτς ολοκλήρωσε μια σεζόν με σκαμπανεβάσματα και κάποιες εντυπωσιακές εμφανίσεις, περιμένοντας πλέον την ομάδα που δεν θα του δώσει ρόλο ηγέτη, αλλά σημαντικό μερίδιο σε ένα ισορροπημένο rotation.
2. Αλλαγές παντού προαννήγειλε για του χρόνου ο Ενγκίν Αταμάν, ο οποίος μοιάζει πολύ σίγουρος ότι θα είναι παρέα μας. Καλώς να ξαναορίσει, ένας Αταμάν είναι πάντα απαραίτητος. Η Μπασκόνια έτρεμε, έκανε την βλακεία της χρονιάς, αλλά τελικά η νίκη της Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ περιορίζει το παιχνίδι αυτό απλώς σε μία αναφορά δυο γραμμών. Εδώ που τα λέμε, έτσι όπως πήγε η αγωνιστική, δεν είναι για να ασχοληθείς με πολλά.
3. Ανταμ Βαζίνσκι. Ο έτερος πρωταγωνιστής της Μάλαγα στην επικράτηση μέσα στην Πόλη, με ένα τρίποντο-ταφόπλακα στην παράταση και αλάνθαστη στατιστική στα σουτ για το σύνολο των 18 πόντων. Ο Πολωνός τελείωσε την Ευρωλίγκα με 49,5% πίσω απο τα 6,75, χωρίς άλλα σπουδαία νούμερα στην στατιστική. Για ομάδες που ψάχνουν πλάγιους σουτέρ είναι ταμάμ και δύσκολα δεν θα βρίσκει συμβόλαια τα επόμενα χρόνια.
4. Στην πρώτη σούπερ εμφάνιση της σεζόν, ο Αντονι Ράντολφ είχε 23 πόντους, 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 5 κλεψίματα και δείχνει να μπαίνει σε τοπ φόρμα στα πλέι οφ. Ο τραυματισμός του και η "ευαλωτη" Ρεάλ τον άφησαν κάπως πίσω, όμως πλέον οι Μαδριλένοι δείχνουν Λερναία Ύδρα, ελπίζω όχι εις βάρος του ΠΑΟ. Ο Γιουλ θα είναι παρών στα πλέι οφ, φαίνεται.
5. 10/11 βολές είχε ο Μπράντον Ντέιβις στο ΣΕΦ, μετατρεποντας κάθε κερδισμένο φάουλ σε κρίσιμους πόντους και κυριαρχώντας πλήρως κάτω από την ρακέτα , με 18 πόντους, 6 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα. Ο Ολυμπιακός ήταν λειψός και ο Σάρας το εκμεταλλεύτηκε. Είναι αξιοσημείωτο πως ο Ντέιβις έχει φέτος 86,9% στις βολές, απίθανο ποσοστό για αθλητικό ψηλό.
To avatar
Αλλη μία κακή εμφάνιση από τον Στέφαν Μάρκοβιτς, με μόλις τρία σουτ και τέσσερα φάουλ σε ένα εικοσάλεπτο. Από ένα σημείο και ύστερα στην χρονιά, ο Μάρκοβιτς έχει αποτύχει στο να προσφέρει ένα δεύτερο σημείο αναφοράς στην περιφέρεια της Χίμκι, περιοριζόμενος απλά σε μερικά παιχνίδια με καλό αριθμό ασίστ. Πέραν τούτου ουδέν, και είναι απορίας άξιο πώς θα καταφέρουν οι παίκτες του Μπαρτζώκα να κουράσουν αμυντικά τους Σερχι-Ντε Κολό στα πλέι οφ. Σίγουρα κανένας εκ των δύο δεν θα πέσει επάνω στον Σβεντ, συνεπώς αν οι υπόλοιποι στην περίμετρο δεν απειλούν, το 3-0 θα έρθει μάλλον φυσιολογικά. Ο Μάρκοβιτς είναι ο πρωτος που οφείλει να ανέβει.
Και τώρα... τα κρασιά του Πάσχα!
Λοιπόν, το αρνί σούβλας έχει αλάτια, πιπέρια. Κατά καιρούς έχω βάλει διάφορα πράγματα δίπλα. Μου ταιριάζει περισσότερο το Syrah πλέον, έχω καταλήξει. Ποιο όμως; Όποιο να ναι παιδιά, δεν είναι ότι θα στρώσετε τραπέζι με τον/την σύντροφο και θα βάλετε την μύτη στο μπουκάλι, γυρνώντας αργά αργά το ποτήρι για να παρατηρήσετε το σώμα και να απολαύσετε το χρώμα, συνοδεία μιας εξυπνάδας. Αυτό του Παυλίδη είναι πολύ ωραίο πάντως. Για το κοκορέτσι τώρα , σε αντίστοιχο κλίμα, μια Νεμέα. Ο Αϊβαλής και ο Παπαϊωάνου έχουν ωραία Αγιωργίτικα, την ξέρουν την ποικιλία. Δεν είναι οι μόνοι φυσικά, αλοίμονο, αλλά και στις προτάσεις κρασιών κάνουμε rotation.
Τούτο ήτο και το τελευταίο "μακρινό ριμπάουντ" της κανονικής περιόδου, κουτσουρεμένο και με διάθεση χαλαρή. Η στήλη θα είναι κοντά σας και για τα πλέι οφ. Οι διακοπές μας συνεχίζονται μεχρι την Τετάρτη. Καλά να περνάτε αγαπητοί/ες φανζ.
