Ο τίτλος παραπέμπει σε δύο ομάδες, τον Παναθηναϊκό και την Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί δεν παίζουν τίποτα σπουδαίο , αλλά οι συνεχόμενες κουταμάρες της Μπασκόνια απέναντι σε Ρεάλ και Μιλάνο τους έβγαλαν ξαφνικά σε σχέση ισχύος, σε εβδομάδα που έφαγαν τριαντάρα από ομάδα που έφαγε τριαντάρα. Μύλος. Το τριφύλλι αντίθετα, έπαιξε στα ίσα τις δυο κορυφαίες ομάδες του θεσμού και έχασε και από τις δύο στις λεπτομέρειες. Κάνουν άραγε αυτές τη διαφορά; Θα τα πούμε λίγο παρακάτω, στην σύνοψη μιας αγωνιστικής που είχε ένα τρομερό σε εξέλιξη παιχνίδι στην Βασκονία και μερικά σαφώς σημαντικά αποτελέσματα για τις ομάδες που τα πήραν (Χίμκι, Μάλαγα). Πάμε στις κατηγορίες μας.

Είναι ημέρα για να πάρει κανείς κεφάλια, να μιλήσει για ντροπές, ξεφτίλες και κωμωδίες. Ευτυχώς εμείς στο Basketball Guru δεν έχουμε μεγάλο κοινό και δεν μας διαβάζει σχεδόν κανείς, άρα μερικά έξτρα κλικ το πολύ πολύ να τα βάλουμε στον συντηρητή κρασιών να παλαιώσουν, μέχρι κάποια στιγμή το σάιτ να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Είναι μια πολυτέλεια αυτή, καθώς μας δίνει την δυνατότητα να γράψουμε για την αλλαγή αγωνιστικής κουλτούρας σε μία ομάδα μπάσκετ, αντί π.χ. για το πόσο μαύρη σελίδα ήταν η χθεσινή στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Προσωπικά από το ημίχρονο και ύστερα ήμουν για ποτάρες.

"Δεν είναι αλήθεια ότι ήθελα να βγάλω την μπάλα από τα χέρια του Σπανούλη. Δε γίνεται αυτό. Ήθελα να μειώσω την εξάρτηση της ομάδας από αυτόν. Όταν από τις 80 επιθετικές αποφάσεις, παίρνει ένας παίκτης τις 50-60, αν ξυπνήσει ένα πρωί άρρωστος έχεις πρόβλημα." Το απόσπασμα που διαβάσατε προέρχεται από μία από τις καλύτερες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, εκείνη του Γιώργου Μπαρτζώκα στον ιστότοπο popaganda.gr. O Έλληνας τεχνικός , ένας από τους ελάχιστους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με αληθινά διαφορετική προπονητική πρόταση, εξέφρασε ανοιχτά την αντίθεση του στην εξάρτηση ενός συνόλου από τον καλύτερο παίκτη του, κάτι που ειδικά στην περίπτωση του Ολυμπιακού της Χίμκι είναι πλέον φανερό ότι χρειάζεται. Μισό λεπτό, μπλέχτηκα.

Αγωνιστική με υψηλά σκορ, εύκολες επικρατήσεις, αλλά και κάποια πολύ κλειστά παιχνίδια η 17η. Τελείως διαφορετικα τα συνασισθήματα για τους δυο αιώνιους, με τον Παναθηναϊκό να πετυχαίνει σημαντική νίκη απέναντι στην φορμαρισμένη Μπαρτσελόνα και τον Ολυμπιακό να διαλύεται από την Μπασκόνια στη Βιτόρια. Σήμερα είναι μέρα "αν αγαπάτε αυτή την ομάδα..." συμπληρώστε την φράση. Τα πιο σημαντικά μηνύματα προέρχονται από Ρεάλ και Φενέρ πάντως, οι οποίες πέτυχαν εκτός έδρας νίκες και ανεβαίνουν συνεχώς, πιέζοντας πλέον αφυκτικά για το πλασάρισμα στις θέσεις του πλεονεκτήματος. Θα αντέξουν οι δικοί μας; Χμ...

Οι Toronto Raptors είναι βασικά ξενέρωτοι, δεν αντιλέγει κανείς. Εχουν έναν σταρ που σουτάρει από εκεί που δεν θέλει να σουτάρει κανείς και έχουν έναν ακόμη που στην post season συχνά θυμίζει κινούμενο μπιφτέκι (οκ, υπερβολές, απλώς το χουμε δει και αυτό). Συνήθως στα πλέι οφ αποκλείονται πανυγηρικά από τον Lebron James, αφού πρώτα έχουν αποφύγει να προσθέσουν οτιδήποτε στον ανταγωνισμό του πρωταθλήματος, εκτός από προσδοκίες. Πέρυσι ειδικά, το μόνο που κατάφεραν ήταν να δώσουν την ψευδαίσθηση πως μπορεί να αποκλειστούν από τους μέτριους Milwaukee Bucks. Tα τελευταία τέσσερα χρόνια τα ρεκόρ τους στην κανονική περίοδο είναι από καλά εώς πολύ καλά , αλλά σχεδόν πάντα δυσανάλογα με την εικόνα των πλέι οφ. Καπως έτσι, ήταν πολύ λογικό για τον Νιγηριανό πρόεδρο τους Masai Ujiri να αναφωνήσει πέρυσι το καλοκαίρι κάτι σαν "eleoc kapu!" και μάλιστα για ένα σύνολο που τα τελευταία δύο χρόνια είχε πετύχει 56 και 51 νίκες αντίστοιχα. 

Ισως από τον τίτλο αντιλαμβάνεστε κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι δυσκολεύομαι να αποφασίσω αν η μετάφραση του ονόματος του Καναδού φόργουορντ του Ολυμπιακού χρειάζεται να έχει αυτό το "γάμα" μπροστά. Θεωρητικά ναι, αλλά κάπως την βαραίνει την προφορά, την κάνει σαν γουίσκι. Δεν είναι μαλακία; Tέλος πάντων, βάζω και τις δύο εκδοχές για να ειναι ικανοποιημένοι οι πάντες και να πάμε σε ζητήματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, όπως για παράδειγμα ότι για την ήττα στην Πυλαία δεν ευθύνεται ο Κάιλ. Αντίθετα, είναι μάλλον ένας από τους υπεύθυνους για τις νίκες επί της ΤΣΣΚΑ και της Μιλάνο, όπως επίσης έχει προσφέρει ουσιαστικά λεπτά στην Βαμβέργη και στην Πόλη απέναντι στην Εφές. Ναι ξερω, στην ήττα απο την Μπάμπεργκ είχε ευθύνη, το ίδιο όμως κι εγω.

H Zαλγκίρις Κάουνας συνεχίζει να εντυπωσιάζει στην Ευρωλίγκα, κερδίζοντας αυτή την φορά τα δύο παιχνίδια της διπλής αγωνιστικής και τον πρώην πρωτοπόρο Ολυμπιακό. Το σύνολο του Σάρας βασίζεται ως επί το πλείστον σε "κλασικές" αρχές του μπασκετ της τελευταίας 15ετίας, με την σωστή λήψη αποφάσεων στο πέντε εναντίον πέντε να έρχεται στην πρώτη γραμμή. Βασικός άξονας των Λιθουανών είναι οι σωστές συνεργασίες και η γρήγορη κίνηση εντός των sets και όχι τόσο η αθλητικότητα, το παιχνίδι από το τρίποντο ή το επιθετικό transition (κάτι που π.χ. χαρακτηρίζει ομάδες όπως η Μακάμπι ή η Χίμκι). Η Ζαλγκίρις, σύμφωνα με το Stats Li, βρίσκεται περίπου στην μέση της κατάταξης όσον αφορά τον ρυθμό (71 κατοχές) , ενώ δεν σουτάρει και τόσα πολλά τρίποντα από τις γωνίες. Ετσι κι αλλιώς, στην Ευρωλίγκα "moneyball" δεν παίζει κανείς, απλώς κάποιοι σουτάρουν σαφώς περισσότερα τρίποντα από άλλους.

Ολα καλά για τις ελληνικές ομάδες στο τέλος του πρώτου γύρου. Τα ρεκόρ τους είναι σε τροχιά πλεονεκτήματος, παρά τις ήττες που γνώρισαν από Ζαλγκίρις και Βαλένθια. Το πρώτο μισό της κανονικής περιόδου έκλεισε στην Ευρωλίγκα με μία κατάταξη όχι ακριβώς προβλέψιμη, καθώς η θαυμάσια Ζαλγκίρις έχει μπει σφήνα στους "μεγάλους", ενώ η Ρεάλ με την Φενέρ δείχνουν τρωτές, η πρωτη λόγω τραυματισμών και η δεύτερη λόγω έλλειψης χημείας. Ο Ζοτς σίγουρα έχει το πλάνο να ξανακατακτήσει στον κόσμο, οι Μαδριλένοι όσο περνάει ο καιρός θα βρίσκουν παίκτες και πατήματα, συνεπώς ο δεύτερος γύρος αναμένεται δυσκολότερος. Σε ο,τι αφορά την 15η αγωνιστική αυτή καθεαυτη, την πιο σημαντική νίκη έκανε μάλλον η Μάλαγα, στην έδρα της Μακάμπι. Ας δούμε τις εορταστικές μας κατηγορίες, πριν επιστρέψουμε στις διακοπές και τα αγιρογούρουνα.

Αν δεν ήταν η νίκη του αποδεκατισμένου Ολυμπιακού στο Φάληρο, η 13η αγωνιστική της Ευρωλίγκα πιθανώς να ήταν και η πιο βαρετή. Μεγάλες διαφορές, εύκολες επικρατήσεις και προβλέψιμα αποτελέσματα, μοιραία στρέφουν το ενδιαφέρον του σημερινού "μακρινού ριμπάουντ" στους ερυθρόλεκους. Δεν είναι κακό, καθώς η επικράτηση τους περιέχει διάφορα διδάγματα. Ο Σφαιρόπουλος σήμερα είναι γκρικ γκάντ, μέχρι ... μεθαύριο. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

(To παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε χθες στον ιστότοπο Red Point Guard, ενός καλού φίλου. Γίνεται ωραία δουλειά εκεί από τον Νίκο και το υπόλοιπο τιμ, χωρίς κορώνες και οπαδικές υπερβολές.)

O Σπανούλης γύρισε και όπως ήταν απόλυτα φυσιολογικό ο Ολυμπιακός δεν τον πολυχρειάστηκε για να κερδίσει την Ρεάλ, ειδικά στην παράταση. Η ομάδα ήταν τότε στο 8-2 χωρίς εκείνον, η Ρεάλ είναι μέτρια μέσα στην απύθμενη γκαντεμιά της, συνεπώς η παρολίγον αυτοκτονία λογικά αποφεύχθηκε και επίσης λογικά στην αποφυγή συνέβαλαν άλλοι. Λίγες μέρες αργότερα, ο Ολυμπιακός αποδεκατισμένος έχασε από την ΑΕΚ και επίσης φυσιολογικά ο Σπανούλης δεν μπόρεσε να κάνει κάτι για αυτό, ειδικά από την στιγμή που σε κάποιες φάσεις παραείχε την μπάλα στα χέρια. Στο τρίτο κατά σειρά δυνατό παιχνίδι, εκείνο στην Βαμβέργη, οι ερυθρόλευκοι σκάλωσαν στην επίμονη αναζήτηση των μις ματς στο χαμηλό ποστ και στο τέλος του ζήτησαν να βάλει σκοτωμένα τρίποντα. Δεν είναι εύκολο μετά από μακρά απουσία να πάρεις την ομάδα κατευθείαν στις πλάτες σου.