Η νίκη του Ερυθρού Αστέρα μέσα στην Μαδρίτη ήταν το αποτέλεσμα που ξεχώρισε στην 10η αγωνιστική της Ευρωλίγκα. Τα υπόλοιπα παιχνίδια κινήθηκαν σε πάνω κάτω αναμενόμενους ρυθμούς και με αναμενόμενη καταληξη. Ο Παναθηναϊκός ξεχωρίζει ως η ομάδα με τα πλέον προβλέψιμα και σταθερά αποτελέσματα. Καθαρίζει στην έδρα του χωρίς απώλειες, έχει και δυο εκτός έδρας νίκες. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται επίσης σε εξαιρετική θέση, και όσο η Ρεάλ συνεχίζει να χάνει , η Μπαρτσελόνα δεν βελτιώνεται και ο Ομπράντοβιτς ψάχνει να βγάλει άκρη με τον Τόμπσον, οι δυο ελληνικοί σύλλογοι θα βλέπουν πιθανή την κατάκτηση του πλεονεκτήματος. Πάμε στις κατηγορίες μας. 

Ο Ολυμπιακός κέρδισε μέσα στην Βαλένθια πηγαίνοντας με την περιφέρεια του αποδεκατισμένη. Με μόλις δυο γκαρντ (συν τον Τολιόπουλο που έδωσε σημαντικές, αλλά πολύ μικρές χρονικά, ανάσες), ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κατάφερε να κρατήσει με έναν μαγικό τρόπο φρέσκους τους Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς (23 και 25 λεπτά στο παιχνίδι) , έτσι ώστε στην τελική ευθεία να αντέξουν στην πίεση της Βαλένθια. Η απόδοση του Λετονού στο τέταρτο δεκάλεπτο δικαίωσε απόλυτα την τακτική, καθώς τα πιο κρίσιμα σουτ ήρθαν από τα δικά του χέρια.

«Το να φωτογραφίζεις κάποιον, σημαίνει ότι τον παραβιάζεις, βλέποντας τον όπως ποτέ δεν έχει δει τον εαυτό του, παρέχοντάς του γνώση για τον εαυτό του, που ποτέ δεν είχε. {Η φωτογραφία} μετατρέπει τους ανθρώπους σε αντικείμενα που μπορούν συμβολικά να καταστούν ιδιοκτησία. Ακριβώς όπως μια φωτογραφική μηχανή λειτουργεί ως μια «εξάχνωση» του όπλου, το να φωτογραφίζεις κάποιον είναι σαν μία υποσυνείδητη δολοφονία. Μία ήπια δολοφονία, κατάλληλη για ένα θλιβερό, φοβισμένο χρόνο».

Σούζαν Σόνταγκ, Περί Φωτογραφίας

Πριν λίγες μέρες ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τσαντίστηκε με παρατηρήσεις του βοηθού των Μπακς Σον Σουίνι κατά την διάρκεια ενός αγώνα. Του μίλησε σε πολύ έντονο ύφος κατευθυνόμενος προς το μέρος του, επαναλαμβάνοντας την φράση "θα σε γαμήσω", που εδώ εμφανίζεται ως ελεύθερη μετάφραση του "I'll fuck you up". To γεγονός έλαβε φυσικά την δημοσιότητα που του άρμοζε. Ο Γιάννης είναι ένας από τους μεγαλύτερους σταρ του ΝΒΑ, και όσο να ναι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι ιδιαίτερα συχνη σε ένα σύνολο που παίζει μπάσκετ, καθώς οι ιεραρχικές του δομές προϋποθέτουν την ισχύ των προπονητών έναντι των παικτών. Είναι κοινώς παραδεκτό πως στο πλαίσιο μιας ομάδας , ο οποιοσδήποτε παίκτης οφείλει να ακούει τις παρατηρήσεις του προπονητικού τιμ.

Ο Αθηναίου έστησε μόλις ενα πικ εν ρολ με τον Μπουρούση , που κατέληξε σε τρίποντο του Λαρεντζάκη. Θα γράψω αργότερα.

Η εθνική αγωνίστηκε μόνη απέναντι στους Βρετανούς, σχεδόν αβοήθητη από όλους εμάς τους "μύστες" του μπάσκετ. Αν έβγαιναν αύριο οι θεαματικότητες , είμαι σίγουρος πως το συμπέρασμα θα ήταν ότι δεν την παρακολουθησε σχεδόν κανείς. Το twitter ήταν (και είναι) γεμάτο σχόλια για τον αγώνα του Παναθηναϊκού. Την ώρα που οι αστέρες του ευρωπαϊκού μπάσκετ έπαιζαν σχεδόν όλοι σε άλλα παρκέ, εκείνοι που είναι πίσω από τα φώτα σούταραν μπροστά σε όλους τους κατοίκους του Νησιού που ενδιαφέρονται για το άθλημα. Δεν πρέπει να υπαρχουν άλλοι.

"O Κάρι είναι το πρόσωπο αυτού του franchise και αυτό με βοηθάει γιατί δεν πρέπει να είμαι εγώ. [...] Δεν θέλω να είμαι ο ηγέτης, δεν είμαι ηγέτης. Είμαι κακός στο να λέω 'σταθείτε από πίσω μου και ακολουθήστε με' [...]. Είμαι από εκείνους που λένε: 'Ας το κάνουμε αυτό μαζί. Ας δουλέψουμε μαζί. Δεν με πειράζει να είμαι στην πρώτη γραμμή, αλλά ας μαζευτούμε όλοι εκεί και ας το κάνουμε μαζί".

Μεσα σε λίγες μόνο κουβέντες, ο Κέβιν Ντουράντ συνόψισε υπέροχα την οπτική του γύρω από την ομαδική προσπάθεια , σε πρόσφατη συνέντευξη του στον Ζακ Μπάρον του GQ. Πιθανώς ο δεύτερος καλύτερος παίκτης του κόσμου, ο MVP των περσινών τελικών και παλαιότερος νικητής του αντίστοιχου βραβείου κανονικής περιόδου , ακολουθεί εδώ και χρόνια σταθερά μία δική του πορεία , η οποία στέκεται απέναντι σε καθιερωμένα πρότυπα περί της οργάνωσης ενός συνόλου και ηγεσίας. Και από αυτή την θέση, τους βγάζει εμφατικά την γλώσσα.

Η έβδομη αγωνιστική της Ευρωλίγκα τα είχε όλα. Τέσσερις παρατάσεις, απίθανες επιθετικές επιδόσεις, βροχή από τρίποντα , ανάδειξη απροσδόκητων ηρώων. Οι δυο ελληνικές ομάδες ενίσχυσαν σημαντικά την θέση τους στην βαθμολογία, ο μεν ΠΑΟ χτίζοντας πάνω στην νίκη στο ΣΕΦ, ο δε Ολυμπιακός παίζοντας μπασκετάρα στο β ημίχρονο και κερδίζοντας μέσα στην έδρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Ήταν γενικώς ένα απολαυστικό διήμερο, που ανοίγει δικαιολογημένα την όρξεη για την αποψινή συνέχεια. Ας δούμε τις κατηγορίες μας, σε ένα ανάλογα πλούσιο "μακρινό ριμπάουντ'.

Tα προηγμένα στατιστικά του Αντρεα Χριστοφόρου για το badbasket μας βοηθάνε πολύ. Θα τα χρησιμοποιήσουμε παρακάτω προκειμένου να δουμε αν ο Σφαιρόπουλος είναι τελείως άσχετος ή αν είναι απλώς άσχετος, κατά την κοινή παραδοχή πολλών φίλων του Ολυμπιακού.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο Ολυμπιακός δεν παίζει καλά. Αν έπαιζε, δεν θα ήταν τελευταίος σε πόντους ανά 100 κατοχές , ούτε σε effective Field Goal Percentage, ένα στατιστικό που λαμβάνει υπόψη το ότι ένα τρίποντο δίνει περισσότερους πόντους από ένα δίποντο. Η κακή αυτή εικόνα, άλλωστε, είναι φανερό πως έχει την ρίζα της στο οικτρό ποσοστό στα τρίποντα, μόλις 26,6%. Καλύτερα δηλαδή να μην σουτάρεις. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός έχει την καλύτερη άμυνα στην διοργάνωση, όντας η μόνη ομάδα που δέχεται λιγότερους από 100 πόντους ανά 100 κατοχές.

Στο ζουμί. Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος του Ολυμπιακού και κυριάρχησε πλήρως από την αρχή εώς το τέλος. Όσοι δεν τα είχαν βάψει τελείως μαύρα μετά την ήττα στην Βασκονία θα είχαν δει (αν μη τι άλλο) πως ένα πλάνο υπήρχε και υπάρχει και πως σε μεγάλο βαθμό η εφαρμογή του εξαρτάται από την εμπιστοσύνη στο ρόστερ και από την προσφορά όσων είναι στην άκρη του πάγκου. Χθες βράδυ φάνηκε από νωρίς , πολύ νωρίς, όταν ο Θανάσης Αντετοκούνμπο ξεκίνησε στην πεντάδα και τελικά έμεινε στο παρκέ για περίπου 16 λεπτά. Αλλά τόσα πήρε ο Βουγιούκας και άλλα 15 ο Γκάμπριελ, και αίφνης ο Πασκουάλ παρουσίασε ένα κανονικό rotation 10 παικτών, όπου όλοι προσέφεραν και από κάτι. Πχ ήταν μεγάλο στοίχημα το πώς θα τα πάει ο Γκάμπριελ επάνω στον Πρίντεζη ή αν ο Βουγιούκας δεν πάθει από τον Μακλίν ο,τι έπαθε στο ματς του κυπέλλου. Έφεραν και οι δύο εις πέρας τις αποστολές τους, ο Παναθηναϊκός είχε βάθος και δεν κοιτούσε ξανά στους ίδιους και τους ίδιους. Ο Καλάθης στο β΄ημίχρονο δεν ήταν πουθενά, τουλάχιστον στην επίθεση.

Προχτές το βράδυ , καθώς έπινα ήσυχα ήσυχα ένα Κτήμα Γεροβασιλείου Chardonnay συνοδεία φρούτων, έσκασε ξαφνικά η βόμβα. Ο Άντας Γιουσκεβίτσιους έβαλε επτά συνεχόμενα τρίποντα στον πολύ σημαντικό αγώνα μεταξύ της Λιετκαμπέλις και της Μπουτντούσνοστ για την διοργάνωση του Eurocup. Και μάλιστα τα έβαλε μέσα σε τέσσερα λεπτά, αποδεικνύοντας έτσι πόσο υψηλό είναι το επίπεδο των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων μπάσκετ, μιας και αυτά δεν γίνονται πουθενά. Δεν ξέρω γιατί δεν έβλεπα αυτή την παιχνιδάρα, η οποία άλλωστε ήταν προορισμένη να παράξει κάτι ιστορικό. Το σίγουρο είναι ότι τιμωρήθηκα για αυτή μου την ασέβεια και πως ο Γιουσκεβίτσιους ήταν αμείλικτος. Πλέον δικαιούται την θέση του ανάμεσα στα ονόματα που το επόμενο καλοκαίρι θα συνοδεύoνται από δεσασκάνι. Δε σας κάνει Αγγελόπουλοι ο Γιουσκεβίτσιους;

Καθώς το "Τhe Process" δείχνει να παίρνει σάρκα και οστά, ο Μπεν Σίμονς αναδεικνύεται ως η δεύτερη κεντρική φιγούρα του σχεδιασμού των Σίξερς, ακριβώς δίπλα στον Τζόελ Εμπίιντ και μόλις στην ρούκι χρονιά του. Περίπου όπως και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, έτσι κι εκείνος καλείται να παίξει κομβικό ρόλο σε ένα σύνολο που σε λίγα χρόνια θα στοχεύσει ψηλά, έχοντας το ίδιο ατομικό μειονέκτημα: δεν σουτάρει καλά από απόσταση. Οι ομοιότητες των δύο παικτών (πέραν της τρομερής σωματοδομής) σταματούν γενικά σε διακριτό σημείο. Μπορεί Γιάννης και Σίμονς να μοιράζονται ικανότητες στον χειρισμό της μπάλας , να είναι γρήγοροι, αλτικοί, οξυδερκείς πασέρ και καλοί αμυντικοί, όμως η χρήση στις ομάδες τους μαρτυρά πως οι δύο προπονητές (Κιντ και Μπράουν) αντιλαμβάνονται τελείως διαφορετικά τον ρόλο του καθενός. Και εδώ ακριβώς είναι που όλα γίνονται πιο συναρπαστικά, ειδικά σε ο,τι αφορά τον νεαρό σταρ των Σίξερς.