Με την ευρωλίγκα να έχει φτάσει περίπου στο 1/3 της κανονικής διάρκειας , και με τον Ολυμπιακό να έχει κάνει δύο ήττες από εκείνες που "δεν είναι στο πρόγραμμα"΄, ίσως έχει φτάσει η στιγμή για ένα κομμάτι που θα καταγράφει λίγο αναλυτικότερα κάποιες αδυναμίες. Ίσως, δηλαδή, ήρθε η ώρα για μια κάποια κριτική, η οποία αφορά τόσο την ήττα από τη Μακάμπι , όσο και κάποια γενικότερα ζητήματα γύρω από το παιχνίδι της ομάδας, το οποίο - να επαναλάβουμε - έχει σαφώς προσθέσει φέτος νέα στοιχεία. Αυτά τα έχουμε ήδη απαριθμήσει, συνεπώς ας προχωρήσουμε απ'ευθείας στο κυρίως θέμα.

To κείμενο γράφτηκε για τον ιστότοπο provo.gr, από όπου και αναδημοσιεύεται.

Στο Ντιτρόιτ δεν υπήρχε ποτέ κόσμος, παρόλο που σε ιδανικές συνθήκες θα μπορούσε να είναι ένα πολύ όμορφο μέρος. Βρίσκεται επάνω σε ποτάμι , στην απέναντι όχθη του οποίου είναι ο Καναδάς. Φανταστείτε απέναντι από το Σύνταγμα να υπήρχε μία άλλη χώρα. Οι δύο πλευρές ενώνονται με ένα υπόγειο τούνελ, στο τέλος του οποίου είναι ο έλεγχος διαβατηρίων. Συχνά πυκνά το περνούσαμε, καθώς τα δικαιώματα πολλών αγώνων ελληνικών ομάδων τα εξασφάλιζε μέσω δορυφόρου μία καφετέρια του Ουίνδσορ, της πόλης που βρισκόταν στην άλλη όχθη. Δεν ξέρω αν ήταν νόμιμο, αλλά ο ιδιοκτήτης εκεί έβαζε εισιτήριο για έναν αγώνα ευρωλίγκα ή κάποιον άλλον του τσάμπιονς λιγκ. Η διαδρομή από τα προάστια του Ντιτρόιτ (όπου μέναμε) δεν ήταν μικρή, αλλά τουλάχιστον εκεί μπορούσαμε να περπατήσουμε σαν άνθρωποι. Στο κέντρο της πόλης - φάντασμα κάτι τέτοιο φάνταζε μάλλον αστείο.

Βλέπω το πρόσωπο του Αντρέα Τρινκιέρι και με πιάνει μια κατάθλιψη, με μπασκετικούς όρους πάντα. Η Μπάμπεργκ έχει κάνει έξι ήττες σε παιχνίδια στα οποία θα μπορούσε να είχε κερδίσει, σπαταλώντας ένα σωρό ευκαιρίες με τη μπάλα στα χέρια. Το τελευταίο απέναντι στη Μπασκόνια το έχασε παρότι είχε διψήφιες διαφορές σχεδόν για τρία δεκάλεπτα. Απέναντι στον ΠΑΟ απώλεσε μια διαφορά 11 πόντων συνοπτικά σε τρία λεπτάκια, χωρίς μάλιστα να κάνει κραυγαλέα λάθη. Απλώς δεν έβρισκε καλά σουτ την κρίσιμη ώρα. Δεν έχει καμμία σημασία ποιος είναι αντίπαλος. Μπορεί να είναι η Φενέρ, μπορεί ο Αστέρας, η Μπάμπεργκ θα κάνει το παιχνίδι ντέρμπι και στο τέλος θα χάσει. Κάποιος μπορεί να πει ότι αν εξακολουθήσει να έχει αυτή την απόδοση τα αποτελέσματα θα έρθουν, αλλά αυτό είναι απλώς μία θεωρία. Η πράξη λέει πως ο Αντρέα δεν πιστεύει στα μάτια του.

Το ελληνικό ντέρμπι επισκίασε κάθε άλλη αναμέτρηση της 8ης αγωνιστικής της ευρωλίγκα. Γεμάτο γήπεδο, ανταγωνισμός μέχρις εσχάτων και ένα παιχνίδι που ανέδειξε ως κεντρικά πρόσωπα τους αθλητές και κρίθηκε γύρω από οσα έκαναν εκείνοι στο παρκέ, με τους δυο προπονητές να περιορίζονται κυρίως στη διαχείριση του υλικού που είχαν στα χέρια τους. Σε δεύτερη μοίρα περνά μοιραία η απίστευτης έκτασης νίκης της Ρεάλ στο κλάσικο, εκεί όπου ο Αντονι Ράντολφ προσέφερε τις πιο εντυπωσιακές φάσεις της διοργάνωσης μέχρι στιγμής. Ας δούμε τις κατηγορίες του "μακρινού ριμπάουντ", που είναι γεμάτες πράσινο και κόκκινο. Δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος για μεμονωμένη ανάλυση του παιχνιδιού.

Σε μία φήμη ανταλλαγής από αυτές που λατρεύουν να αξιολογούν και να σκέφτονται οι ΝΒΑ fans, το blog των Σέλτικς στο SB-Nation έβγαλε στον ιντερνετικό αέρα το παρακάτω σενάριο, το οποίο εμπλέκει την Βοστώνη, τους Ουόριορς και τους ... Φιλαντέλφεια Σίξερς. Ο Κλέι Τόμπσον πάει στους Σέλτικς, στο Όκλαντ καταλήγουν οι Κράουντερ - Μπράντλεϊ, o Nόελ και ένα πικ πρώτου γύρου, και οι 76ερς παίρνουν (τι άλλο) επιπλέον επιλογές στα ντραφτ για να συνεχίσουν το "the Process". Το όλο πράγμα διαψεύστηκε όπως ήταν φυσικό λίγο αργότερα, με τους φαν ή τους αναλυτές των Βοστονέζων να επισημαίνουν το αυτονόητο, ή αν θέλετε αυτό που αποτελεί καθημερινότητα.

Πριν από το παιχνίδι περίμενα πως ο Ολυμπιακός θα πήγαινε στην Πόλη και θα κέρδιζε σουτάροντας τρίποντα. Η Γαλατά είναι και σήμερα η χειρότερη άμυνα της διοργάνωσης και επιτρέπει στους αντιπλαους να σκοράρουν 95 πόντους, και να έχουν παράλληλα ποσοστά γύρω στο 48% πίσω από τη γραμμή. Απίθανα πράγματα. Όντως, οι ερυθρόλευκοι σκόραραν πολύ στο Αμπτνί Ιπεκτσί. Εβαλαν 87 πόντους και σούταραν τρίποντα με 46%, νούμερο που είναι 8 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες επάνω από τον μέσο όρο τους. Και έχασαν. Οχι πανηγυρικά, αλλά έχασαν, και η ήττα τους έκανε θόρυβο, καθώς σηματοδότησε παράλληλα και την πρώτη νίκη μιας ομάδας που ήταν εώς τώρα σάκος του μποξ. Ελπίδα όλων να μην συνεχίσει να είναι και στη συνέχεια, πράγμα που προσωπικά το πιστεύω ακράδαντα. Η Γαλατά έχει καλό υλικό, σωστά κατανεμημένες τις αρμοδιότητες στις θέσεις, αλλά προδίδεται από την έλλειψη ενός οργανωτή και πολλές απρόσκεκτες αμυντικές περιστροφές. Και τα δύο αυτά παίρνουν σίγουρα βελτίωση.

Η συντριπτική νίκη της Μπασκόνια επί της Εφές ήταν το σημαντικότερο αποτέλεσμα της έκτης αγωνιστικής της ευρωλίγκα. Οι Βάσκοι εντυπωσιάζουν, και αν αναλογιστεί κανείς ότι μόλις τώρα άρχισαν να παίζουν πλήρεις, τότε ποιος ξέρει πού μπορεί να φτάσουν.  Μαζί με τον θρίαμβο τους ξεχώρισε επίσης η πρώτη νίκη της Γαλατασαράι επί του Ολυμπιακού, η οποία προήλθε τόσο από τις τρομερές επιδόσεις στα σουτ , όσο και απο την απαραδεκτη νοοτροπία (σε αυτό το παιχνίδι) των παικτών του αντιπάλου. Ας δούμε τις κατηγορίες μας για αυτή την εβδομάδα.

Ο Πασκουάλ αργά ή γρήγορα θα κάνει αυτή την ομάδα να λειτουργεί σωστότερα στο μισό γήπεδο, και ας σούταρε χθες τούβλα πίσω από τη γραμμή των 6,75. Το θέμα είναι αν αυτό θα συμβεί με την παρούσα σύνθεση ή αν θα υπάρξουν αλλαγές. Καθώς περνούν τα παιχνίδια φαίνεται πως ο Ισπανός κόουτς αντιμετωπίζει προβλήματα κυρίως στον τομέα του rotation, καθώς ανεξάρτητα από τακτικές, όταν βγαίνουν κάποιοι παίκτες και μπαίνουν κάποιοι άλλοι , η απόδοση της ομάδας πέφτει. Η ευρωλίγκα δεν προσφέρει δυστυχώς +/- στατιστικά μετά το πέρας των αγώνων για να τα επισκεφτούμε, αλλά είναι ολοφάνερο πως το τριφύλλι δεν διατηρεί την απόδοση του σε υψηλά επίπεδα όταν η "δεύτερη" πεντάδα του μπαίνει στο παρκέ. Το βασικό πρόβλημα έχει να κάνει με τους Μπουρούση και Παππά, οι οποίοι δείχνουν προς το παρόν κάπως έξω από τα νερά τους.

"Aν [πάμε στους τελικούς] και το Κλίβελαντ βγει αντίπαλος μας από την Ανατολή, τότε θέλω να τους καταστρέψω. Χωρίς αν και αλλά. Θέλω να τους εξαφανίσω". Why so serious Ντρέιμοντ; O Ντρέιμοντ Γκριν το έχει απωθημένο όπως φαίνεται, καθώς η δική του ηλίθια αποβολή από τον πέμπτο περυσινό τελικό σηματοδότησε την επιστροφή των Καβς στην σειρά και ξεκίνησε την ανατροπή που οδήγησε σε έναν πολύ σπάνιο τίτλο. Για την ακρίβεια, ανεπανάληπτο, καθώς ως γνωστόν κανείς δεν είχε επιστρέψει ποτέ από το 3-1 σε τελικούς. Το έκανε το Κλίβελαντ και για την ακρίβεια το έκανε κυρίως ο Λεμπρόν Τζέιμς, απέναντι στην ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ όλων των εποχών. Και βασικά την διέλυσε, την πάτησε κάτω, την εξαφάνισε. Ο,τι θέλει να κάνει και ο Γκριν δηλαδή, αλλά προς το παρόν θα πρέπει μάλλον να σκέφτεται πώς η ομάδα του θα βρει χημεία. Είναι ακόμη πολύ νωρίς για όλα, γενικώς.

H αλήθεια είναι πως ο ΠΑΟ έχασε ένα παιχνίδι σχεδόν μέσα από τα χέρια του. Το ίδιο βέβαια θα μπρούσε να πει και η Μπάμπεργκ μία εβδομάδα πριν. Αυτό είναι το μπάσκετ. Ολα κερδίζονται και όλα χάνονται.

Ελα οκ, τρολάρω.