Τα τεσσάρια που σουτάρουν, τριπλάρουν και δημιουργούν από μέσα προς τα έξω έχουν κάνει μία μίνι - κατάληψη στις πεντάδες πολλών ομάδων εδώ και χρόνια, καθώς μεταξύ άλλων είναι συνήθως και παίκτες που μαρκάρουν στην περιφέρεια. Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν στην παραδοσιακή συνταγή. Με την βοήθεια των ρποηγμένων στατιστικών του Aντρέα Χριστοφόρου για το Badbasket, σήμερα βάζουμε να παίξουν μονό οι τρεις καλύτεροι (υποκειμενικά πάντα) παίκτες από κάθε κατηγορία. Stretch fours vs παραδοσιακοί power forward της ευρωλίγκα, έτσι όπως παρουσιάστηκαν στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης.

Ξεκινώντας κανείς την ανάλυση του χθεσινού ντέρμπι είναι δύσκολο να πρωτοτυπήσει, όσο και αν θα το προσπαθήσουμε φιλότιμα στην συνέχεια. Ο Ολυμπιακός , σε ένα παιχνίδι το οποίο ήταν "στεγνό" από σκορ και ανοιχτό σε κάθε αποτέλεσμα, πήρε την πολύτιμη νίκη γιατί μπόρεσε να βρει λύσεις από τον πάγκο του, και να πάρει ένα σωρό πράγματα από παίκτες που δεν ανήκουν στους συνήθεις πρωταγωνιστές. O "δευτερη" σύνθεση του Γιάννη Σφαιρόπουλου μπήκε στο 45 - 48 και έφτασε τους ερυθρόλευκους στο 57 - 50, κάνοντας ακριβώς τα πράγματα για τα οποία είναι έτσι καταρτισμένη. Άνοιξε το γήπεδο σε πλάτος , ανέβασε τους ρυθμούς και σούταρε από απόσταση. Είναι άλλωστε μία σύνθεση με δυο σουτέρ και τον "παίκτη πίσω από τον Πρίντεζη", ο οποίος εξ ορισμού θα έπρεπε να κάνει εκείνα τα λίγα συμπληρωματικά που δεν μπορεί να κάνει ο πιο γνωστός μπασκετικός άγιος.

Τελευταία, ο παίκτης - δημιουργός είναι της μόδας, τουλάχιστον στα ελληνικά μπασκετικά δρώμενα. Στον Παναθηναϊκό για παράδειγμα, η κοινή παραδοχή είναι πως η ομάδα χρειάζεται έναν δημιουργό που να ξεκουράζει τον Καλάθη, σε σημείο που έναν καιρό τα ρεπορτάζ έλεγαν πως ενδιαφέρεται (για όνομα του Αλλάχ!) για τον Oμάρ Κουκ. Στον Ολυμπιακό επίσης, η αντικατάσταση του Ντάνιελ Χάκετ με έναν παίκτη που δεν έχει τα χαρακτηριστικά του, χαιρετίστηκε από μεγάλη μερίδα φιλάθλων με καχυποψία, καθώς ο Ουότερς δεν έχει αποδείξει ποτέ προηγουμένως ότι μπορεί να σταθεί στο επίπεδο της ευρωλίγκα. Αντίθετα, οι υπέρμαχοι της απόφασης του Σφαιρόπουλου, στάθηκαν κυρίως στις δημιουργικές ικανότητες του νέου γκαρντ μέσα από καταστάσεις πικ εν ρολ.

Είναι μία από τις πιο κλασικές εκφράσεις στο ελληνικό μπασκετικό λεξιλόγιο. Η "άμυνα - τανάλια" σφίγγει το αντικείμενο μέσα στα κοφτερά δοντάκια της , μέχρι να το συνθλίψει και να το αποκόψει από το υπόλοιπο σώμα , όπου σώμα βάλτε την επιθετική λειτουργία και αντικείμενο τους παίκτες. Η "αμυνα - τανάλια" , στις ελάχιστες περιπτώσεις που πραγματικά εμφανίζεται, είναι το μόνο είδος άμυνας που δεν χρειάζεται και τόσο πολύ την επίθεση , προκειμένου να οδηγήσει μία ομάδα στην νίκη. Δεν είναι από μόνη της συνατγή επιτυχίας, αλλά είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται ο θρίαμβος ενός underdog απέναντι στο τέρας. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν ο αδύναμος απέναντι στην Φενέρ, αλλά πριν το παιχνίδι είχε να αντιμετωπίσει μία πρωτοφανή λειψανδρία στην θέση 4 (δυο παίκτες έξω) και μία περιφέρεια στελεχωμένη ουσιαστικά από μόνο τρεις παίκτες. Ο Ερυθρός Αστέρας από την αλλη, ήταν ο αδύναμος. Εβγαλαν και οι δύο την "άμυνα-τανάλια" και έκαναν τις δύο κατά τεκμήριο πιο αποτελεσματικές ομάδες να χάσουν τον μπούσουλα. Ντε Κολό, Τεόντοσιτς και Ούντο αποκόπηκαν από το παιχνίδι των ΤΣΣΚΑ και Φενέρ , και τα υπόλοιπα πήραν τον δρόμο τους. Ιδού οι κατηγορίες μας για την εβδομάδα.

Καθώς ο πρώτος γύρος της ευρωλίγκα ολοκληρώθηκε, έχει ενδιαφέρον να δούμε αν οι ομάδες μπορούν να γίνουν καλύτερες και με ποιους τρόπους. Το παρακάτω κομμάτι ξεχωρίζει την μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο καθένας από τους ανταγωνιστές του πρωταθλήματος, προκειμένου είτε να σταθεροποιήσει την απόδοση του και να συνεχίσει να παίζει καλά, είτε να την βελτιώσει και να στοχεύσει υψηλότερα. Είναι ίσως και ένας τρόπος να δοθεί και μία περίληψη των όσων έχουμε δει εώς τώρα. Ιδού λοιπόν, 15 προκλήσεις για 16 ομάδες.

Για το κομμάτι που θα διαβάσετε, πολύτιμη στάθηκε η βοήθεια του δημοσιογράφου Γιάννη Ψαράκη. Είναι ένας κύριος, και μοιράστηκε μαζί μας ένα δυσεύρετο αρχείο στατιστικών.

Μέσα σε περίοδο γιορτών γυρνάμε τον χρόνο πίσω αγαπητοί φανζ, για ένα ρετρό 3 on 3 ανάμεσα στους τρεις καλύτερους ξένους που αγωνίστηκαν στο Παγκράτι την δεκαετία του '90 και τους αντίστοιχους τρεις που αγωνίστηκαν στο Περιστέρι. Το μεγαλύτερο συνοικιακό ντέρμπι της Αθήνας (ή αν θέλετε το ιστορικότερο) μέσα από μερικούς παιχταράδες που ήρθαν την εποχή του ενός ή των δύο ξένων, πράγμα που σημαίνει πως η "ανακάλυψη" τους ήταν αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, όχι αστεία. Για να τους θυμηθούμε, ξεκινώντας από το Μετς.

Η πιο "διχασμένη" διαβολοβδομάδα της ευρωλίγκα , έβγαλε ως μεγάλη κερδισμένη την ... Ουνιξ Καζάν, που έκανε ένα πολύτιμο δύο στα δύο, και φυσικά τον Παναθηναϊκό. Οι υπόλοιποι πέρασαν από το στάδιο της μεταμόρφωσης. Ο Οολυμπιακός ήταν αγνώριστος στην Γερμανία, απέναντι στην Μπάμπεργκ που έχασε προχθές αέρα από τη Ρεάλ, η οποία έγινε έυκολο θύμα του Αστέρα, που δεν βλεπόταν στο Φάληρο. Η Φενέρ, μετά από εντός έδρας ήττα από την Νταρουσάφακα, πήγε και κέρδισε μέσα στην Μόσχα, την ώρα που η Ζαλγκίρις κεφαλοποίησε την νίκη της στην Πόλη με ... ήττα και εξαφανιση από το γήπεδο. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Ο καιρός ήταν απολαυστικά χειμωνιάτικος χθες το μεσημέρι στην πλατεία Φιλικής Εταιρείας, με λίγο ψιλόβροχο slash χιονόνερο. Απολάμβανα στα όρθια, έτσι όπως πρέπει, μία tarte tatin, και ένιωθα τον ζεστό αέρα από την patisserie να έρχεται στο πεζοδρόμιο περίπου σαν το ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού. Το Κολωνάκι με τα χρόνια έχει αλλάξει, τουλάχιστον σε σχέση με το πώς το θυμάμαι εγώ. Όταν ήμουν στα 16-17, η κολλητή μου με τραβολογούσε για ψώνια , και μετά για μπύρες στην Μιλιόνη με κάτι περίεργους και κάτι περίεργες, που μιλούσαν συνέχεια για καλλυντικά και αυτοκίνητα. Η συνοικία ήταν , πως το λένε, in, και μάζευε ένα σωρό σιχάματα, που δεν είχαν καμμία με την κλάση των παλαιότερων. Ενας ποπ βούρκος , που ήταν επιτακτικό να πάει στα τσακίδια.

Δεύτερο 3 on 3 για το μπασκετικό σάιτ Basketball Guru, το οποίο αυτή τη στιγμή διαβάζετε. Βάζουμε να παίξουνε τρεις παίκτες που αγωνίζονται μέχρι στιγμής πάνω από τον στάνταρ τους, με άλλους τρεις που κανονικά θα έπρεπε να παίζουν καλύτερα. Για να δούμε τις δύο ομάδες και ποια θα κερδίσει. Αν δεν βλεπετε πουθενά τον Φόιγκτμαν, είναι διότι έχει τις ικανότητες να διακριθεί σε ομάδα που θα τον επιστευθεί. Δεν τον περιμέναμε, αλλά δεν παίζει πάνω από τις δυνατότητες του.

Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε καλά την έκδοση της Μπαρτσελόνα του 2010. Κατά την ανάλυση που μας έδωσε πρόσφατα ο Μπιλ, οι μπλαουγκράνα εκείνης της χρονιάς ήταν η μόνη ομάδα την τελευταία που κυριάρχησε στατιστικά σε άμυνα και επίθεση από την αρχή μέχρι και το τέλος της διοργάνωσης , και ταυτόχρονα κέρδισε το τουρνουά. Ο Πασκουάλ είχε τότε φτιάξει μία πλήρως αυτοματοποιημένη μηχανή παραγωγής ασίστ και πόντων, η οποία παράλληλα σταματούσε όλους της τους αντιπάλους στα μετόπισθεν. Η Μπαρτσελόνα είχε τότε πάει τρένο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο παιχνίδι, κάτι αληθινά σπάνιο. Οι επόμενες δυο τρεις βερσιόν απλώς επιβεβαίωσαν την παρουσία της στην κορυφή, με συνεχόμενες παρουσίες σε φάιναλ φορ μέχρι και το 2014. Εξαίρεση αποτέλεσε το 2011, δηλαδή η χρονιά κατά την οποία έλειπε ο Πιτ Μάικλ, και εμφανίστηκε η box and one ζώνη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.