Σήμερα είναι μια βαρετή μέρα, χωρίς ενδιαφέρον. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος τα είπε με τον Πασκουάλ και ο Παναθηναϊκός ενωμένος βαδίζει ολοταχώς για το πρωτάθλημα στο εξοχικό. Η Ολυμπία είναι έγκυος, συνεπώς δεν χρειάζεται να δει κανείς το Εφες - Ολυμπιακός, το αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό. Σαν να μην έφταναν αυτά, αποκλείστηκαν και οι Μπακς λόγω των άθλιων συμπαικτών του Γιάννη Αντετοκούνμπο και του άχρηστου προπονητή. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει τίποτε να γράψει κανείς, και έτσι είναι ευκαιρία για τον ιστότοπο Basketball Guru να αποτίσει φόρο τιμής σε μερικούς ανθρώπους που φέρουν τα ίδια πάθη με την συγγραφική ομάδα. Κάποιοι παίκτες και ένας προπονητής του ΝΒΑ έχουν εμφανώς επίπεδο, μετατρέποντας το πάθος τους για το κρασί σε αξιόλογες ετικέτες. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τους πρώτους και στις επόμενες μέρες με τον δεύτερο.

Φενέρ και ΤΣΣΚΑ είναι οι πρώτες ομάδες που προκρίθηκαν στο φάιναλ φορ. Αλλιώς το έκανε η πρώτη και αλλιώς η δεύτερη. H Ρεάλ θα είναι και εκείνη εκεί. Η σειρά της δεν έχει τελειώσει, αλλά είναι η καλύτερη ομάδα από τις δύο. Κανονικά η καλύτερη ομάδα θα έπρεπε να είναι και ο Ολυμπιακός, όμως η Εφές έχει βρει τα κουμπιά του και τον έχει αναγκάσει σε ένα μπάσκετ που παραπέμπει σε προηγούμενα χρόνια. Ολα αυτά, τα επισκιάζει το πούλμαν στην δική μας επικαιρότητα, αλλά αυτό δεν είναι ένα σημείωμα για το πούλμαν. Είναι το "μακρινό ριμπάουντ" και έχει τις αγωνιστικές κατηγορίες του.

Από την ώρα που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανακοίνωσε πως η αποστολή του Παναθηναϊκού θα γυρίσει από την Πόλη με πούλμαν, έχει γίνει ο κακός χαμός. Ήδη όπως σας είναι γνωστό υπήρξαν παίκτες που έκλεισαν δικά τους αεροπορικά εισιτήρια, διχάζοντας επί της ουσίας την ίδια μια ομάδα, της οποίας τα θεμέλια είναι έτσι κι αλλιώς υπό αμφισβήτηση. Μέχρι την ώρα που θα τελειώσει αυτό το κείμενο θα έχουν γίνει και άλλα, συνεπώς συγχωρήστε μου αν δεν βλέπετε εδώ καθαρή αντιστοιχία με τα γεγονότα (update: το πούλμαν σταμάτησε στην διαδρομή σε ταβέρνα, όπου οι πάικτες βγήκαν φωογραφίες με θαυμαστές τους και τραπεζωθηκαν από τον γυμναστή της ομάδας).

Είναι Κυριακή σήμερα.

Πρόσφατα, μεσω ενός γκρουπ στο facebook που έχουν φτιάξει τα παιδιά του The Ball Hog, έπεσε μπροστά στα μάτια μου ένα άρθρο του The Ringer, γραμμένο από έναν τύπο με το όνομα Mark Titus. Το κείμενο τιτλοφορείται "There Is Nothing Fun About Watching Dwight Howard Play Basketball" και από την πρώτη μεχρι την τελευταία λέξη αποτελεί κάτι σαν μια ολομέτωπη επίθεση στον πάλαι ποτέ Σούπερμαν του ΝΒΑ. Είναι γεμάτο κοφτερές ατάκες, χιούμορ που σπάει κόκκαλα, και χωρίς να απαξιώνει επ'ουδενί την προσωπικότητα του παίκτη, αλλάζει τα φώτα στον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται στο γήπεδο. Ως κεντρική του θέση ο αρθογράφος θέτει την εξής : "Ο Χάουαρντ είναι ένα βδέλυγμα για το μπάσκετ και πιθανώς ο χειρότερος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ"!  

Για να πάρει η Φενέρ το τρόπαιο αρκεί να κερδίσει τρία παιχνίδια στην έδρα της. Σκεπτόμενος κανείς την παραπάνω πρόταση ίσως βρίσκει από τώρα το φαβορί για την ευρωλίγκα, αν και για να πούμε την αλήθεια η έδρα δεν κερδίζει εύκολα καλύτερες ομάδες. Ο Παναθηναϊκός όμως τέτοια δεν είναι, συνεπώς οι ελπίδες των Τούρκων γίνονται ακόμη περισσότερες. Θυμάμαι μέχρι πριν από έναν μήνα η Φενέρ δεν φόβιζε κανέναν, άλλοι την ήθελαν και ως αντίπαλο. Περίεργο πράγμα. Πρόκειται για ομάδα του Ζοτς , που παίζει πλήρης σε σειρά πλέι οφ. Δεν μάθαμε τίποτε τόσο χρόνια; Ο βασικός αστερίσκος ήταν πως το rotation ήταν πολύ σφιχτό, κάτι που στην κανονική περίοδο έφερε όντως προβλήματα και ήττες. Ομως από την στιγμή που οι σκόπελοι αυτοί ξεπεράστηκαν, μην τρελαθούμε, είναι ο χειρότερος δυνατός αντίπαλος σε σειρά πλέι οφ για κάποιον που έχει πλεονέκτημα έδρας. Είναι η περυσινή φιναλίστ με τους ίδιους ακριβώς παίκτες. Τέλος πάντων, πάμε να δούμε τις κατηγορίες της περίληψής μας, για το πιο ενδιαφέρον βράδυ της σεζόν μέχρι τώρα.

Ενα γαμημένο side pick που οδηγούσε σε post up μετά από switch έκανε όλη την ζημιά στον Ολυμπιακό στο πιο κρίσιμο σημείο της δεύτερης αναμέτρησης με την Εφές. Ο Περάσοβιτς, έβγαζε τον Γκρέιντζερ μέσα από σκριν στο πλάι, ο Μπράουν σκρίναρε και κατόπιν έβαζε τον Σπανούλη στην πλάτη και διάβαζε την άμυνα. Το 65 - 58 του Ολυμπιακού έγινε με δύο τρίποντα και ένα δίποντο 65 - 66 και το παιχνίδι έγινε ντέρμπι. Όχι ότι δεν ήταν πιο πριν, απλώς οι ερυθρόλευκοι έδειχναν να είχαν βρει τον τρόπο να ξεφύγουν με την νίκη. Οι φάσεις αυτές όμως ήταν καθοριστικές, καθώς η άμυνα δεν μπόρεσε να τις διαβάσει σωστά. Πρώτα έστελνε βαθειές βοήθειες που άφηναν παίκτες ελεύθερους στο τρίποντο, και έπειτα άφησε τον Σπανούλη να παίξει μόνος, με αποτέλεσμα το κάρφωμα του Μπράουν. Γιατί άραγε δεν ακολουθήθηκε η τακτική του πρώτου αγώνα και ο Γκρέιντζερ δεν αφέθηκε να σουτάρει; Ακούγεται εύκολο, αλλά καμμιά φορά η επίθεση μπορεί να αναγκάσει στην αλλαγή, να κάνει force the switch που λένε.

Η πρωτη αγωνιστική των πλέι οφ της ευρωλίγκα είχε ωραία παιχνίδια, με τα φαβορί να επικρατούν εύκολα ή δύσκολα και με το μοναδικό μπρέικ να έρχεται στο πλέον αμφίρροπο ζευγάρι. Η Φενέρ πήρε το πλεονέκτημα έδρας από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος απόψε παίζει την σεζόν του. Θα είναι εξίσου δύσκολο να νικήσει , αλλά πριν πάμε εκεί ας δούμε τις κατηγορίες μας, σαφώς πειραγμένες σε σχέση με εκείνες της κανονικής περιόδου.

Ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί στην σειρά που ξεκινά απόψε το βράδυ στο ΣΕΦ. Είναι μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκα, ήρθε τρίτος σε ένα δύσκολο πρωτάθλημα, έχει μια άμυνα που δαγκώνει και παίκτες με εμπειρία να διαχειριστούν τέτοιου είδους καταστάσεις. Απέναντι του δεν θα βρει έναν εύκολο αντίπαλο, αντιθέτως. Η Αναντολού Εφές του Βέλιμιρ Περάσοβιτς ξεκίνησε μέτρια στην διοργάνωση, αλλά στην συνέχεια βρήκε χημεία και βελτιώθηκε , κυρίως διότι ο Κροάτης κόουτς κατάλαβε πως δεν μπορούσε να εφαρμόσει ακριβώς τις τακτικές που τον πήγαν πέρυσι σχεδόν μέχρι το τέλος. Ο Μπουρούσης και ο Ντάνστον είναι δύο διαφορετικοί παίκτες, όπως διαφορετικό είναι και το φετινό δίδυμο στα γκαρντ σε σχέση με το περυσινό. Σιγά σιγά, και με τον χρόνο μίας μακράς περιόδου σύμμαχο, η Εφές απέκτησε ταυτότητα και έκανε έναν δεύτερο γύρο που κανονικά κάνουν οι ομάδες που κυνηγούν πλεονέκτημα, όχι μία απλή πρόκριση. Οι Τούρκοι έχρονται λοιπόν με ορμή , όμως ταυτόχρονα φέρνουν μαζί και στοιχεία που θεωρητικά μπορεί να αντιμετωπιστούν επαρκώς από το ερυθρόλευκο παιχνίδι. Παρακάτω θα δούμε αναλυτικά κυρίως την αντίπαλο του Ολυμπιακού, καθώς τον ίδιον τον έχουμε αναλύσει ήδη πολλές φορές μέσα στην σεζόν.

(Ακολουθεί κείμενο προσωπικού γούστου.)

Καθώς το ΝΒΑ βαίνει στο τέλος της κανονικής περιόδου, ο Ράσελ Ουέστμπρουκ κάνει πάταγο. Μόλις χθες έσπασε το ρεκόρ των τριπλ νταμπλ του Όσκαρ Ρόμπερτσον που κρατούσε πάνω από 50 χρόνια. Θα περίμενε κανείς ο μπασκετικός πλανήτης να γιορτάζει το μοναδικό επίτευγμα σύσσωμος και χαρούμενος που υπάρχει ένας παίκτης που κάνει τέτοια πράγματα. Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Η αρθογραφία των ΗΠΑ - αλλά και η δική μας - δείχνει χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα , συνοδεύοντας το κάθε τι εντυπωσιακό με ένα μεγάλο "αλλά". Ο Ουέστμπρουκ ,λέει, κάνει stat padding , δηλαδή παίζει κυρίως για τα στατιστικά του. Επίσης, σε αυτή του την προσπάθεια βοηθάει και η ομάδα του, η οποία επιδιώκει να του χαρίζει κάποια ριμπάουντ και να κάνει τα στραβά μάτια όταν ο ίδιος επιλέγει να αμυνθεί σε χώρο, αδιαφορώντας για τον προσωπικό του αντίπαλο. Η τακτική αυτή παρουσιάζεται ως μεμπτή, ακόμη και αν ο αντίπαλος αυτός είναι ο Ελφριντ Πέιτον, λες και πρέπει κανείς να ασχολείται με τον Ελφριντ Πέιτον για οποιοδήποτε λόγο.

Η Νταρουσάφακα, η ομάδα που ξεκίνησε ως το αθλητικό τμήμα ενός ιστορικού ορφανοτροφείου της Πόλης, είναι τελικά η ομάδα που συμπληρώνει την οκτάδα της Ευρωλίγκα, με την τελική κατάταξη να γίνεται τελικά άνω κάτω από την νίκη της Ζαλγκίρις μέσα στην έδρα της Μπασκόνια. Οι Βάσκοι πλέον θα αναμετρηθούν με την ΤΣΣΚΑ, κάτι που οι ίδιοι έδειξαν στο τέλος να θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν. Ας πρόσεχαν. Φυσικά το μεγάλο ζευγάρι των πλέι οφ είναι άλλο. Ο Παναθηναϊκός παίζει απέναντι στον αγαπημένο του Ομπράντοβιτς για μια θέση στο Final Four. Το σενάριο δεν ήταν απίθανο, αλλά πριν μερικές αγωνιστικές είχε αντεστραμμένους τους ρόλους. Ας δούμε την περίληψη της αγωνιστικής μεσα από τις ενότητες μας.