Προς το παρόν, μπορεί κανείς να κοιτάζει επιμέρους κάποια πράγματα, όπως π.χ. την απόδοση ορισμένων παικτών. Διότι μία ομάδα βελτιώνεται και έτσι, δηλαδή όταν κάποιοι παίζουν από μόνοι τους καλύτερα. Κακά τα ψέμματα ο Γιάννης Μπουρούσης είναι ένας από αυτούς. Δεν χρειάζονται παραπάνω σχόλια. Ο ταλαντούχος Ντουβερίογλου κάλυψε το κενό του Ούντο παίζοντας κυρίως απέναντι του. Ο τρόπος χρήσης του παίκτη από τον προπονητή περνάει σε δεύτερη μοίρα όταν μιλάμε για τέτοιου είδους παρουσία. Ο Πασκουάλ εξάλλου δεν ζητάει από τον Ελληνα σέντερ να κυνηγάει στην περίμετρο (οκ, το έχει ζητήσει και αυτο), αλλά περιμένει μία στοιχειώδη μαχητικότητα στις πιο παθητικές καλύψεις του πικ εν ρολ και στο ριμπάουντ, κάτι που δεν φαίνεται ακόμη, τουλάχιστον στο μάτι μας. Επίσης, προφανώς η απόδοση του Παππά , σε όσα παιχνίδια έχει παίξει, δικαιολογεί ως 'ένα σημείο το παρκάρισμα του στον πάγκο, άσχετα αν παίκτης με τα δικά του στοιχεία είναι υπεραπαραίτητος (και αν θέλετε την γνώμη μου, δίπλα στον Καλάθη, αλλά ας μην μπούμε σε αυτό τώρα). Τέλος, τα 14 λεπτά που παίρνει ανά παιχνίδι ο Φώτσης συνήθως δεν αποφέρουν κάτι (έστω και λίγο) αντάξιο του παρελθόντος. Εκτός αν κάποιος έχει να παρατηρήσει κάτι διαφορετικό.
Σίγουρα έχει, είμαι βέβαιος . Ενα ανάθεμα πέφτει στον Τζεντίλε, παρατηρώ, ειδικά μετά το φορτσάτο πρώτο δεκάλεπτο του Τζίτζι Ντατόμε. Η αλήθεια είναι πως ο Ιταλός ελέγχεται για μία συγκεκριμένη φάση, όταν και αργεί χαρακτηριστικά να δέσει τα κορδόνια του και να πάει επάνω στο προσωπικό μαρκάρισμα, δεχόμενος τρίποντο. Ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να περιμένει, ακόμη και αν τα λέτε καλά μεταξύ σας.
Παρόλα αυτά, και εκτός από την φάση παραπάνω, ο Τζεντίλε δεν ήταν και τόσο υπεύθυνος για την κάκιστη άμυνα και το μέτριο ξεκίνημα στον αγώνα. Αντίθετα, μία πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει άλλα πράγματα. Πρώτον, πως η τακτική του ΠΑΟ να δώσει μεγάλη προσοχή στον (ασταθή σουτέρ) Ντίξον , άφηνε κενά αλλού. Δεύτερον, πως οι Σίγκλετον και Φελντέιν δεν πήγαν ακριβώς καλά στους ρόλους της διπλής κάλυψης και της βοήθειας αντίστοιχα. Δείτε πώς άρχισε το παιχνίδι.
Η τακτική άλλαξε στην συνέχεια, με τα προβλήματα όμως να παραμένουν, καθώς πολύ απλά οι παίκτες δεν ανταποκρίθηκαν σε οποιαδήποτε αμυντική προσέγγιση. Είναι τόσο απλό, όσο και σύνθετο, και δεν έχει να κάνει με έναν άνθρωπο. Ο Τζεντίλε βέβαια βγάζει μια ραθυμία και δεν πατάει καλά ακόμα, και σίγουρα αυτό ισχύει και για την επίθεση, ένας τομέας στον οποίον ο κόουτς ακόμη ψάχνει και ψάχνεται.
Από εκεί και πέρα, ο Νικ Καλάθης (ίσως και MVP όλου του πρωτου γύρου) έμεινε για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι σε ρηχά νερά. Μία εξήγηση μπορεί να είναι η κούραση του από τον χρόνο και τις ευθύνες. Μία άλλη, κατά την γνώμη μου πιο στιβαρή, έχει να κάνει με τα στοιχεία του παίκτη. Υπάρχουν άμυνες που δεν θα προβληματιστούν καθόλου από την ΄παρουσία του στο σετ παιχνίδι και θα το δείξουν απροκάλυπτα. Αυτό είναι ένα ζήτημα που θα διαιωνίζεται και που θα ζητάει την λύση του μέσα από την ομαδική λειτουργία και τους παρτενέρ του. Ο Καλάθης είναι πολύ καλός παίκτης, και ο Πασκουάλ τον χρησιμοποιεί με τρόπο που μεγιστοποιεί τα οφέλη των αρετών του. Από εκεί και πέρα όμως, όσο ο Μπουρούσης δεν έχει δημιουργική παρουσία στο ποστ (είτε με σκορ, είτε με πάσα) , όσο ο Παππάς δεν παίζει, και όσο ο Τζεντίλε δεν προσαρμόζεται, η λύση αυτή θα παραμένει δύσκολο να βρεθεί.
Και πάλι, το προπονητικό σύστημα είναι εξίσου σημαντικό με την ατομική απόδοση. Ο Πασκουάλ εξακολουθεί να μην βρίσκει σταθερά λύσεις με το 'δευτερο σχήμα' του , κάτι που ίσχυε και στην αρχή της θητείας του. Καθώς ο ΠΑΟ ακόμη μοντάρεται, θα χρειαστεί περισσότερους παίκτες με συνέπεια σε ένα καλό επίπεδο. Δεν είναι πυρηνική φυσική.
