Μία πολύ ενδιαφέρουσα αγωνιστική από πολλές απόψεις η 12η. Πολλές ομάδες είναι χτυπημένες από τραυματίζουν και μερικά αποτελέσματα είναι απόρροια των απουσιών, όπως εκείνο ανάμεσα στην Νταρουσάφακα και την Ρεάλ. Η ΤΣΣΚΑ και ο Ολυμπιακός δείχνουν να ανταπεξέρχονται καλύτερα στα δικά τους προβληματα. Η νίκη της αγωνιστικής ανήκει στον μαχητικότατο αμυντικά Παναθηναϊκό.

Πηγαίνοντας στο Κάουνας για πρώτη φορά χωρίς τον Ντάνιελ Χάκετ, ο Ολυμπιακός και ο Σφαιρόπουλος είχαν να αντιμετωπίσουν μία βασική πρόκληση. Η Ζαλγκίρις του Σάρας βασίζεται πολύ περισσότερο στο καλό playmaking σε σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις της, και έχει τις ενέργειες των Βέστερμαν και Λεκαβίτσιους σημαία. Οι Λιθουανοί, παρά την δεινή βαθμολογική θέση τους, είναι μία ομάδα ανταγωνιστική , που μοιράζει πολλές ασίστ, ερχόμενη τέταρτη μεταξύ των 16 ομάδων. Στα λεπτά που δεν θα αγωνιζόταν ο Μάντζαρης - 18 τον αριθμό - οι ερυθρόλευκοι ήταν δεδομένο πως δεν θα είχαν τον παίκτη που θα παλέψει εξίσου καλά πίσω από τα σκριν, και πως θα έπρεπε να καλύψουν το κενό είτε με άλλους παίκτες, είτε με άλλους τρόπους.

Οι φίλοι του Άρη είναι λογικό να μην είναι ευχαριστημένοι από την φετινή πορεία, ακόμη και μετά από εμφατικές νίκες όπως η προχθεσινή απέναντι στην Μπάκεν. Η ομάδα στην αρχή της χρονιάς έδειχνε ενισχυμένη, καθώς οι ευθείες αντικαστάσεις των περυσινών απωλειών σίγουρα στη θεωρία δεν ήταν χειρότερες. Και ας λένε κάποιοι "εγώ τα έλεγα". Επίσης, σίγουρα το ρόστερ ήταν και είναι σαφώς βαθύτερο.

Καιρό είχαμε να περάσουμε ένα τόσο άνετο βράδυ στην Ευρωλίγκα. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έπαιξαν πολύ καλές άμυνες και δεν άφησαν περιθώρια σε χειρότερους αντιπαλους να ελπίζουν. Δεν είναι πολύ, δεν είναι όμως και λίγο. Ίσως η χειρότερη αγωνιστική μέχρι στιγμής πάντως, με παιχνίδια που τελείωσαν από πολύ νωρίς στην διάρκεια τους, και με διάφορες ομάδες να σουτάρουν τούβλα. Μεσα στο πρόγραμμα είναι και αυτό, ας δούμε τις κατηγορίες μας για την εβδομάδα.

Κάτι μικρό για σήμερα, μην μείνουμε και χωρίς ροή.

Ακόμη και τελείως κομπλεξικός να είναι κανείς με τον Ιτούδη (όπως π.χ. ο γράφων), δεν μπορεί παρά να μην παραδεχθεί την υψηλή ποιότητα της προπονητικής του δουλειάς. Από την ΤΣΣΚΑ έλειψαν οι Τεόντοσιτς και Ντε Κολό, αλλά η νίκη στο Μιλάνο έμοιαζε με κάθε άλλη μέσα στη σεζόν. Μια κάποια δυσκολία μέχρι ένα σημείο, γκάζι στη συνέχεια, και παιχνίδι απόλυτα δομημένο πάνω στις αρχές τις τελευταίας διετίας. Διεσδύσεις, kick out πάσες, αποστάσεις μετρημένες με ακρίβεια εκατοστού και, ώς συνήθως, γεμάτες γωνίες.

Εφαγα τα μάτια μου λίγο αυτές τις μέρες να βλέπω φάσεις από παιχνίδια των Μιλγουόκι Μπακς. Είναι χρήσιμο να επισκέπτεται κανείς τα παιχνίδια έχοντας την επιλογή να πατάει το κουμπί και να σταματά το χρόνο. Κάποιες λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά και είναι εξόχως διδακτικές. Εδώ στην Ελλάδα, όπως είναι απόλυτα λογικό, όταν βλέπουμε τα παιχνίδια των Ελαφιών τα μάτια μας είναι στραμμένα στο παιδί που μπορεί γίνει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Πώς πήγε άραγε χθες; Πόσους πόντους έβαλε; Τι highlight έδωσε ξανά; Θα φτιάξει το σουτ;

Λίγες μέρες πριν γράφαμε από εδώ πως ο Παναθηναϊκός σουτάρει φέτος περισσότερα τρίποντα και με καλύτερο πσοσοστό, κάτι που βασικά οφείλεται όχι τόσο στον προπονητή, όσο στην στελέχωση, η οποία είναι τελείως διαφορετική από πέρυσι. Γράφαμε επίσης πως όσο να ναι η αύξηση του ποσοστού είναι ενθαρρυντική, και πως λογικά όσο περνάει ο καιρός οι λειτουργίες θα γίνονται καλύτερες, καθώς ο Πασκουάλ ακόμη μαθαίνει. Και ήρθε το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα...

Υπέροχα παλαιοΠΑΣΟΚικός ο τίτλος σήμερα, δεν βρίσκετε;

Ο Ολυμπιακός από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα με την Νταρουσάφακα ήταν η καλύτερη ομάδα, παρουσιάζοντας πιθανώς το πιο μυαλωμένο πρόσωπο του στη σεζόν. Η ήττα από την Μακάμπι, και ειδικα ο τρόπος που αυτή ήρθε, ταρακούνησε σίγουρα τους ερυθρόλευκους, οι οποίοι έδειξαν τρομερή προσήλωση στις τακτικές στοχεύσεις του προπονητή από την αρχή μέχρι το τέλος. Βέβαια, και η Νταρουσάφακα είναι ένα σύνολο με στοιχεία που ταιριάζουν στο μπάσκετ των Πειραιωτών, αλλά αυτά ακριβώς είναι που αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο τον προσεκτικό σχεδιασμό του προπονητικού τιμ και την άψογη εκτέλεση των παικτών στο παρκέ.

Οι ομάδες που σουτάρουν φέτος τα περισσότερα τρίποντα στην ευρωλίγκα είναι η Ρεάλ και ... οι δικές μας, με τις διαφορές να είναι στην πραγματικότητα απειροελάχιστες. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν επιχειρήσει μία μεταστροφή στον τρόπο παιχνιδιού τους. Πέρυσι δεν σούταραν τόσο πολύ πίσω από τη γραμμή, θα έλεγε μάλιστα καποιος ότι ήταν σχετικά μετρημένοι στις προσπάθειες τους. Φέτος όμως του δίνουν και καταλαβαίνει. 26 ο ένας και 26 ο άλλος.

Η Μακάμπι Τελ Αβίβ ήταν χωρίς αμφιβολία η μεγάλη κερδισμένη της ένατης αγωνιστικής της ευρωλίγκα, αφήνοντας ξερό τον Ολυμπιακό μέσα στο Φάληρο. Οι Ισραηλινοί δεν έπαιξαν "άναρχα" , ούτε σαν τσίρκο, αλλά είχαν πολύ συγκεριμένες στοχεύσεις σε άμυνα και επίθεση, κάτι που σίγουρα πιστώνεται στον προπονητή τους. Στο Φάληρο σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στο υπαρκτό πρόβλημα της στελέχωσης κάτω από το καλάθι, τουλάχιστον μέχρι τα γεγονότα να αποδείξουν το αντίθετο. Μέχρι να αποδειχθεί κάτι διαφορετικό εξάλλου, ο Μίλος Τεόντοσιτς θα εξακολουθεί να είναι ο αρτίστας αυτής της διοργάνωσης. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.