Ο Πιρς έκανε την ανακοίνωση του περίπου στο αντίστοιχο χρονικό σημείο, αλλά η συγκυρία δεν βοηθά. Η ομάδα του έχει υψηλές βλέψεις, και για να πετύχει τους στόχους της δεν χωρούν συναισθηματισμοί. O 39χρονος φόργουορντ έχει αγωνιστεί σε 13 όλα κι όλα παιχνίδια , και σε ένα από τα τελευταία 18. Ποιο ήταν αυτό το ένα; Η επίσκεψη των Κλιπς στο TD Garden της Βοστώνης, εκεί όπου ο εμβληματικός πρώην σταρ των Σέλτικς ξεκίνησε και τελείωσε τον αγώνα, απλώς για να αποθεωθεί. Λίγο πριν την λήξη, οι Κέλτες τον άφησαν να σουτάρει από μακριά. Ο Πιρς το έβαλε, και ακολούθησε πανζουρλισμός. Δυναμώστε τον ήχο.
Μέχρι το καλοκαίρι του '07
Θα έπρεπε να είναι ακόμα καλύτερα, και υποθέτω κάτι θα γίνει στο τέλος της σεζόν, όταν ο παίκτης θα αποσυρθεί μια και καλή με την φανέλα της ομάδας στην οποία μεγαλούργησε. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, η επιθυμία του είναι αυτή. Θα υπογράψει ένα συμβολικό συμβόλαιο ως free agent , απλώς για να καταγραφεί και τυπικά ότι ένας εκ των κορυφαίων παικτών στην ιστορία της κορυφαίας διαχρονικά ομάδας του ΝΒΑ, άφησε το άθλημα ως μέλος της. Περιοδεία ανάλογη εκείνης του Μπράιαντ δεν θα υπάρξει, όμως τα μεγέθη δεν είναι και τόσο διαφορετικά. H διαφορά είναι πως ο πρώτος έτυχε να αγωνίζεται στους Λέικερς σε μία περίοδο όπου οι συμπαίκτες του ήταν παιχταράδες. Όταν στις αρχές των '00s ο Σακίλ Ο' Νιλ κυριαρχούσε κάτω από τα καλάθια στο L.A. , o Πιρς είχε ως υπαρχηγό του τον Αντουάν Ουόκερ και υποστηρικτικές μονάδες τύπου Βιτάλι Ποταπένκο ή Νταγκ Όβερτον. Ποιος να ναι ο Νταγκ Όβερτον...
Στο three peat των Λέικερς μεταξύ 2000 και 2002 , οι Σέλτικς δεν μπήκαν καν στα πλέι οφ και είχαν σταθερά περισσότερες ήττες από νίκες. Αυτό για τον καλομαθημένο νεαρό πρώην παίκτη των Κάνσας Τζέιχοκς ήταν ένα γερό σοκ. "Στο κολέγιο (σ.σ. 3 χρόνια) έχασα στο σύνολο περίπου 9 παιχνίδια, και ύστερα ήρθα στη Βοστώνη και στις πρώτες τρεις εβδομάδες κάναμε σερί 9 συνεχόμενων ηττών". Ο Πιρς θα έπρεπε να υπομείνει το μαρτύριο για οκτώ ολόκληρες σεζόν, στις οποίες ήταν σταθερά ο καλύτερος παίκτης του ιστορικού franchise, χωρίς όμως η τρομερή απόδοση του να συνοδεύεται από κάποια αξιοσημείωτη ομαδική επιτυχία. Ο Ουόκερ έπαιζε πολύ καλά , παρ'ολα αυτά η συνταγή έφτασε τους Σέλτικς μέχρι και το 49 - 33, ρεκόρ που έδωσε απλώς μία αξιοπρεπή πορεία μέχρι τους τελικούς της Ανατολικής περιφέρειας το 2002, όταν και οι Νετς του Τζέισον Κιντ βγήκαν νικητές σχετικά εύκολα, με 4-2. Πέραν τούτου ουδέν, και ο Πιρς έπρεπε να υπομείνει στωικά τέσσερις πρόωρους αποκλεισμούς στα πλέι οφ, τέσσερα χρόνια χωρίς είσοδο στην post season και πέντε (στα οκτώ) με αρνητικό ρεκόρ. Η δε τελευταία από εκείνες της σεζόν της αναμονής ('06 - '07) ήταν και η χειρότερη. Ρεκόρ 24 - 58, πέμπτη θέση στην Atlantic, σερί 18 (!) συνεχόμενων ηττών, και για πρώτη φορά απώλεια της πρωτοκαθεδρίας στον στατιστικό τομέα που βγάζει τους MVP, τα win shares, από τον "Big Al" Jefferson1.
Το ναδίρ ήρθε ακριβώς πριν την δικαίωση. Ο Ντάνι Έιντζ, δίνοντας οριστικά και αναγκαστικά τα κλειδιά της ομάδας στον Πιρς μετά και την δεύτερη αποχώρηση του Ουόκερ το 20052, είχε (ηθελημένα ή άθελα) μαζέψει γύρω από τον σταρ των Σέλτικς μπόλικο ταλέντο, έχοντας αδειάσει παράλληλα τον απαραίτητο χώρο στο σάλαρι καπ. Αυτό τον βοήθησε να φέρει στην Βοστώνη τον, δυσαρεστημένο στην Μινεσότα, Κέβιν Γκαρνέτ, και φυσικά τον Ρέι Αλεν. Οι δύο αυτές μεταγραφές πέρασαν από 40 κύματα και ήταν εν πολλοίς (και) συμπτωματικές, καθώς η πραγματοποίηση τους εξαρτώταν από την λοταρία του ντραφτ του '07 και το πικ που θα τύχαινε στους Σέλτικς, μέχρι και τις ορέξεις του Σαμ Πρέστι για να φέρει τον Ραζόν Ρόντο στο Σιάτλ. Για αυτές τις ιστορίες υπάρχει ένα εξαιρετικό άρθρο του Sports Illustrated, αλλά για εμάς εδώ το θέμα είναι άλλο, ο Πολ Πιρς.
Η μεταμόρφωση, το μεγαλύτερο κατόρθωμα
Η Βοστώνη , την περίοδο 2007-08 , απόλαυσε μετά από πολλά χρόνια μια super team, η οποία ως γνωστόν έφτασε στον μοναδικό τίτλο από το 1986 και τις εποχές του Larry Legend. Ο σχηματισμός της Big Three , σε συνδυασμό με την καλή διαχείριση (όχι τόσο κοουτσάρισμα) του Ρίβερς και την αλματώδη εξέλιξη του Ρόντο, μοιάζει τώρα ως κάτι που ήταν προορισμένο να πετύχει. Μια πιο προσεκτική ματιά όμως, αποκαλύπτει πως η κατάκτηση της κορυφής θα είχε έρθει δύσκολα εάν ο Πιρς δεν είχε μεταμορφωθεί από έναν τρομερό σκόρερ σε έναν πληρέστατο all around παίκτη, μία μεταμόρφωση που ήρθε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή: στους τελικούς απέναντι στους Λέικερς.
Μέχρι και το καλοκαίρι του '07 , ο σταρ των Σέλτικς είχε παράξει νούμερα καριέρας αντάξια ενός franchise player : 23,6 πόντοι, 6,5 ριμπάουντ, 3,9 ασίστ, 1,66 κλεψίματα. Πλέον, παίζοντας λιγότερα λεπτά, είχε κάνει πίσω, όπως άρμοζε στην περίσταση, και είχε γίνει μέλος του συνόλου. Όπως φάνηκε όμως στα πλέι οφ της άνοιξης του '08, η έλευση των Γκαρνέτ και Αλεν βοήθησε στο να τον αναδείξει ακόμη περισσότερο ως ηγέτη. Aφού πρώτα απέκλεισε το Κλίβελαντ του Τζέιμς στα ημιτελικά της περιφέρειας με 41 πόντους στο έβδομο παιχνίδι, και αφού έδωσε την πρωτοκαθεδρία στον Γκαρνέτ για ένα άνετο 4-2 στους τελικούς της Ανατολής απέναντι στους Πίστονς, στους τελικούς έπαιξε πλέον αλλιώς, ως ο ουσιαστικός πλέι μέικερ της ομάδας. Για 6 παιχνίδια παρήγαγε τις περισσότερες ασίστ που έδωσε μέχρι τότε σε σειρά πλέι οφ ή σε οποιαδήποτε περίοδο στην καριέρα του (6,3), ισορροπώντας το παιχνίδι του μεταξύ σκορ (21,8π) και δημιουργίας για τους άλλους. Στα τρία τελευταία είχε 7, 8 και 10 τελικές πάσες αντίστοιχα, ξεπερνώντας τον Ρόντο ως το σημείο αναφοράς των συνεργασιών. Δεν ήταν το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του, ήταν όμως το πιο διαφορετικό, με τις τρομερές ικανότητες στο σκοράρισμα να εμφανίζονται μόνο στον πεμπτο τελικό, τον οποίο οι Σέλτικς έτσι κι αλλιώς έχασαν. Στην ζυγαριά για την ανάδειξη του σε MVP μέτρησε σίγουρα περισσότερο η ανατροπή των Κελτών από το -24 στο game 4 μέσα στο Λος Αντζελες, όταν και έπαιξε εκείνος ως άσος στην crunch time, με τον Ρόντο να βλέπει το παιχνίδι από τον πάγκο.
Η ΄"αλήθεια" της crunch time
Η Crunch time ήταν εξάλλου ένα από τα σημεία του παιχνιδιού στα οποία ο Πιρς θριάμβευε, και που οι αντίπαλοι έβλεπαν αναγκαστικά την "αλήθεια" κατάματα. Το προσωνύμιο "Τhe Truth" του το κόλλησε πρώτος ο Σακίλ Ο'Nιλ, μετά από ένα παιχνίδι του 2001, στο οποίο οι Σέλτικς είχαν χάσει από τους Λέικερς με 112 - 107, αλλά ο 23χρονος τότε Πιρς είχε πετύχει 42 πόντους. Η φράση που αποδίδεται στον Σακ, και ήρθε λίγο μετά το παιχνίδι σε έναν ρεπόρτερ, είναι η εξής. "Γράψτο. Το όνομα μου είναι Σακίλ Ο'Νιλ και ο Πολ Πιρς είναι η γαμημένη η αληθεια. Πες το όπως το λέω και μην αφήσεις τίποτα απ'εξω. Το ήξερα ότι μπορεί να παίξει, αλλά όχι ότι μπορεί να παίξει έτσι. Ο Πιρς είναι η αλήθεια".
H καριέρα του "Truth" είναι γεμάτη από μεγάλα σουτ σε κρίσιμες στιγμές. Παρότι οι αριθμοί δεν υποστηρίζουν ακριβώς την ανάδειξη του σε έναν all time clutch player, οι εικόνες που υπάρχουν από εκείνον να κρίνει πολύ σημαντικά παιχνίδια είναι αμέτρητες. Ο Mat Moore του CBS είχε βγάλει μία άτυπη καταμέτρηση με τις 10 καλύτερες στιγμές του σε ανάλογες περιστάσεις, από τις οποίες ξεχωρίζει σίγουρα ο πεμπτος τελικός της Αναταολής το 2012, όταν ο Πιρς πέτυχε το παρακάτω τρίποντο πάνω από τα χέρια του Λεμπρόν Τζέιμς, μέσα στο Μαιάμι.
Οι Σέλτικς έχασαν βέβαια την σειρά με 4-3 και ο Τζέιμς στέφθηκε κάποιες εβδομάδες αργότερα για πρώτη φορά πρωταθλητής, κάτι που ελάχιστα αφαιρεί από τον clutch χαρακτήρα του καλιφορνέζου παιχταρά, έναν χαρακτήρα που μετέφερε αργότερα τόσο στους Νετς, όσο και στους Ουίζαρντς. Είναι χαρακτηριστικό πως, σύμφωνα με μία στατιστική ανάλυση του εξόχως μαθηματικού "Inpredictable" για την σεζόν 2014 - 15, τα σουτ του είχαν κατά μέσο όρο την μεγαλύτερη επιρροή στην κατάληξη ενός κλειστού παιχνιδιού, από όλων των υπόλοιπων παικτών στην λίγκα. Τα στοιχεία που δίνονται δε για την τελευταία αυτή παραγωγική περίοδο της καριερας του (2011-15) είναι εντυπωσιακά. Στην crunch time ο Πιρς ανέβαζε τα ποσοστά του κατά πολύ, τόσο πάνω από τον δικό του μέσο όρο, όσο και από τους μέσους όρους του πρωταθλήματος. Καθώς οι αθλητικές ικανότητες και οι δυνάμεις έφθιναν, αυτό που παρέμενε ήταν η γνώση για το πώς κερδίζονται τα παιχνίδια. Και φυσικά, όχι μόνο αυτή, αλλά και το σήμα κατατατεθέν step back ή fade away jumper, ένα είδος σουτ που έκανε πολλές φορές το μαρκάρισμα του αδύνατο.
Step back
Θα το έχετε δει και εσείς αμέτρητες φορές. Είναι κάτι σαν το σουτ με ταμπλό του Τιμ Ντάνκαν , το dream shake του Χακίμ ή την crossover του Αλεν Άιβερσον. Η go to κίνηση του κάθε παίκτη δεν τον εγκαταλείπει ποτέ, ακόμη και όταν ο χρόνος έχει πάρει όλα τα υπόλοιπα. Το υπερόπλο του Πιρς ήταν ένα σουτάκι από τα 3-5 μέτρα, για το οποίο φρόντιζε να δημιουργεί τον χώρο με τον τρόπο που βλέπετε στο ωραίο βίντεο που ακολουθεί, όπου εμφανίζονται να μιλούν για τα τρικ του διάφοροι γνωστοί παίκτες.
Η λεπτομέρεια είναι πως στην μέση απόσταση, ο μελλοντικός hall of famer πολλές φορές δεν έκανε ακριβώς κίνηση προς το καλάθι, αλλά συντόνιζε το step back (που κατέληγε συχνά σε fade away) μετά από μία κίνηση συχνά παράλληλη προς την τελική γραμμή. Είναι πολύ δύσκολο για έναν αμυντικό να συντονίσει την αντίδραση του σε κάτι τόσο ξαφνικό. Ακόμη όμως κι αν ήταν μια κίνηση με πρόσωπο στην στεφάνη, ο Πιρς κατάφερνε, μέσω του εμβληματικού αυτού τρόπου εκτέλεσης, να αποκτά κυρίως ισορροπία. Ετσι, ακόμη και αν το χέρι του αντιπάλου έφτανε κοντά, ήταν πολύ δύσκολο να διακόψει την συνέχεια στην απελευθέρωση.
Πίσω στην αρχή
Όλα τα παραπάνω προσόντα αφορούν την οξυδέρκεια, τον χαρακτήρα και την αναγνώριση των ζητουμένων ενός παιχνιδιού, και αναπτύσσονται με τα χρόνια. Στο ξεκίνημα της καριέρας δεν είναι τόσο φανερά, για αυτό και πιθανώς ένας από τους δυο-τρεις μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία των Σέλτικς αγνοήθηκε από τις πρώτες εννιά ομάδες που επέλεξαν στο ντραφτ του 1998. Η θέση νο 10 δεν είναι φυσικά καθόλου κακή, απλώς στο Νο 1 επιλέχθηκε τότε ο Μάικλ Ολοβοκάντι, στο 3 ο Ραέφ Λαφρέντζ , στο 6 ο Ρόμπερτ Τρέιλορ και στο 8 ο Λάρι Χιουζ (οκ). Αν δεν τους πολυθυμάστε δεν έχει σημασία, απλώς σήμερα φαντάζει περίεργο να μην ήταν στο τοπ-3 ο Πιρς, και ας έπαιρναν το 1-2 ο Νοβίτσκι με τον Βινς Κάρτερ. Η λοταρία το έφερε έτσι, ώστε στην Βοστώνη να καταλήξει ένας ορκισμένος εχθρός της, από το βίαιο Inglewood της Καλιφόρνια, εκεί όπου μεταξύ άλλων οι Κέλτες μοιάζουν περισσότερο με κόκκινο πανί, παρά με πράσινες φανέλες. "Μισούσα τους Σέλτικς καθώς μεγαλωνα", παραδέχτηκε αργότερα.
To μίσος έγινε λατρεία. Ο Πολ Πιρς είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του franchise, πάνω από τον Λάρι Μπερντ και πίσω μόνο από τον Χάβλιτσεκ, είναι τρίτος στα win shares, πρώτος στα κλεψίματα , πρώτος στα τρίποντα. Ο ένας τίτλος που έχει παρει ίσως δεν είναι αρκετός για ανέβει στην ιεραρχία πάνω από άλλους, παρ'όλα αυτά φέτος σταματάει το μπάσκετ ως τίποτε λιγότερο από ένας παίκτης έμβλημα. Tα ξημερώματα της 25ης Σεπτεμβρίου του 2000, ο Truth μαχαιρώθηκε 11 φορές σε έναν τυχαίο καβγά μεταξύ συμμοριών και ράπερς της Νέας Υόρκης σε ένα κλαμπ της Βοστώνης. Το ποιοι εμπλέχθηκαν ακριβώς σε αυτόν και γιατί, παραμένει μέχρι και σήμερα αδιευκρίνιστο, παρά τις προσαγωγές και μία καταδίκη. Ο Πιρς κόντεψε να πεθάνει, αλλά δεν πέθανε. Ενάμιση χρόνο αργότερα έβαλε τους Σέλτικς στον χάρτη των πλέι οφ μετά από 7 χρόνια, το 2008 τους οδήγησε στο πρωτάθλημα , και φέτος θα αποσυρθεί ως μέλος της ιστορικότερης ομάδας του ΝΒΑ.
Υ.Γ. Αυτό που μόλις διαβάσατε είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτό που θα βρείτε στον σύνδεσμο που ακολουθεί. Ενα τρομερό ντοκιμαντέρ για τον Πιρς. http://www.celticsblog.com/2017/2/4/14509102/paul-pierce-the-best-pure-scorer-in-celtics-history-a-documentary
Σημειώσεις
1. Πολ Πιρς ήταν από την ρούκι σεζόν του εκείνος που είχε το μεγαλύτερο μερίδιο επιτυχίας σε όποια (περιστασιακή) επιτυχία είχαν οι Σέλτικς υπό τις οδηγίες των Πιτίνο , Ο'Μπράιεν και Ρίβερς.
2. Ο Ουόκερ είχε ανταλλαχθεί πριν την σεζόν 2003-04 στο Ντάλας, για να επιστρέψει στα μέσα του 2005 και να ξαναφυγει για το Μαιάμι σε ένα mega trade. Στο μεταξύ, ο Έιντζ είχε προσπαθήσει να ανταλλάξει και τον Πιρς , δίνοντας τον στους Μπλέιζερς , με την ελπίδα να επιλέξει στο ντραφτ τον Κρις Πολ.
