Πίσω από αυτό κρύβεται μια απλή λογική. Τα κορυφαία δίδυμα που αναφέρθηκαν στον πρόλογο είναι το “Α” και το “Ω” αυτής της σειράς και σίγουρα θα κονταροχτυπηθούν, και ναι, οι δύο προπονητές πρέπει να ψάξουν τρόπους να περιοριστεί η ζημιά που θα προκαλέσουν. Εδώ όμως ο Τζέισον Κιντ έχει σημαντικό μειονέκτημα έναντι του Τζο Μαζούλα. Γιατί έχει πολύ λίγες επιλογές όσον αφορά τα μαρκαρίσματα των Μπράουν και Τέιτουμ. Φάνηκε και κόντρα στους Θάντερ όταν ο Σάι τους πετσόκοψε από την μέση απόσταση, νικώντας τους προσωπικούς του αντιπάλους αποφεύγοντας ταυτόχρονα το ζωγραφιστό που δέσποζαν οι Λάιβλι και Γκάφορντ. Με τον Έντουαρντς πήγε ελαφρώς καλύτερα η άμυνα των Mavs, κυρίως γιατί ο τελευταίος προτιμά να επιτίθεται κατευθείαν στο καλάθι. Όταν κατάλαβε ότι, σε αντίθεση με τους Νάγκετς, πλέον είχε πρόβλημα πάνω από την στεφάνη και έμεινε λίγο πιο έξω, η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Άρα θέλοντας και μη ο Κιντ θα μοιράσει τις ευθύνες μεταξύ των Ουάσινγκτον και Τζόουνς Τζ σε πρώτη φάση, με τους ευέλικτους ψηλούς που έχει να έρχονται πιθανώς μετά από switch. Όμως οι Σέλτικς έχουν δύο ψηλούς που σουτάρουν, απλώνουν το παρκέ και ταυτόχρονα είναι σχεδόν άστοχοι στα μισματς χαμηλά. Σαν να σχηματίζεται δηλαδή ένα δυσεπίλυτο παζλ για τον Κιντ. Το πως θα στήσει την άμυνα του είναι ίσως το πιο ιντριγκαδόρικο σημείο της σειράς. Και ο Μαζούλα; Που βλέπει τους Ντόντσιτς και Ίρβινγκ να στοχεύουν το τέταρτο μπρέικ σειράς που θα τους στέψει Πρωταθλητές; Πως περιχαρακώνεις δύο μελλοντικούς HOFers που εδώ και μήνες δεν βλέπουν κανέναν και μοιράζουν τις 30ρες σαν φυλλάδια στη Ναυαρίνου; Προφανής απάντηση δεν υπάρχει, μπορεί να είναι αδύνατο. Αλλά σίγουρα προσφέρει μια ανακούφιση κι ένα εφαλτήριο να έχεις στο ρόστερ σου δύο All-NBA Defensive γκαρντς που μαρκάρουν από το “1” ως το “5”.

Γιατί θεωρώ σχεδόν αναπόφευκτο πως ο Κιντ θα σημαδέψει ουκ ολίγες φορές και τον επιστρέφοντα από τραυματισμό Πορζίνγκις, και τον 38χρονο Χόρφορντ. Αυτή είναι η κερκόπορτα των Σέλτικς, το αδύναμο σημείο στην άμυνα τους κόντρα στους συγκεκριμένους Μάβερικς. Και αυτοί που θα κληθούν να στηρίξουν από μέσα αυτή την πύλη δεν είναι άλλοι από τους Χόλιντει και Ουάιτ. Δύο παίκτες με απαράμιλλη ικανότητα είτε να σπάνε είτε να ακολουθούν τα σκριν, κάτι που δίνει πολλές επιλογές και άνεση στους συμπαίκτες τους. Αλλά επειδή η εικόνα μιλάει καλύτερα μερικές φορές, πάμε να αναλύσουμε δέκα plays των δύο παικταράδων, όλα από το κρίσιμο Game-3 που έκρινε ουσιαστικά τη σειρά με τους Πέισερς:

• Ο Χόλιντεϊ μένει μπροστά από τον Νέμπχαρντ, στερώντας του το σκριν και στέλνοντας τον στην πλάγια γραμμή.
• Ο Ουάιτ παλεύει με τον Τέρνερ για τη θέση στο low post, τον ωθεί σε ένα εκτός ισορροπίας σουτ μέσης απόστασης το οποίο μπλοκάρει κιόλας.
• Ο Ουάιτ αρχικά αμύνεται στη weak side, δίνει βοήθεια στο ντράιβ και γυρίζει εγκαίρως στον παίκτη του. Το play μένει ζωντανό η weak side είναι απέναντι πλέον, και ενώ αμύνεται στον εσωτερικό κύκλο προλαβαίνει και μπλοκάρει το σουτ που βγαίνει από εκεί.
• Ξανά ο Ουάιτ εξωθεί ψηλότερο παίκτη μακριά από τη ρακέτα σε αμφιβόλου ποιότητας και ισορροπίας σουτ.
• Ο Ουάιτ μένει στο μαρκάρισμα του Τόπιν παρά το σκριν και τον αναγκάζει σε λάθος.
• Ο Χόλιντεϊ πιάνει τον Μακόνελ από την αρχή, τον στέλνει στην παγίδα και γυρίζει να κλέψει την μπάλα από τον Τόπιν που πρόσφερε πάσα.
• Ο Χόλιντεϊ αμύνεται σε αιφνιδιασμό του Σιάκαμ και προκαλεί το λάθος.
• Πετυχημένο spain pick ‘n roll από τους Πέισερς, αλλά ο Ουάιτ ακολουθεί τη φάση και μπλοκάρει ξανά τον Τέρνερ.
• Ίσως η άμυνα της βραδιάς: ο Σιάκαμ βάζει επιτέλους πλάτη τον Ουάιτ, αλλά δεν τον πάει μέχρι μέσα. Ο Χόλιντεϊ πλησιάζει για να γλιτώσει τον συμπαίκτη του από πιθανό φάουλ και βγάζουν τον Σιάκαμ στο πλάι. Η μπάλα επιστρέφει στην κορυφή, ghost screen από Σιάκαμ, ο Μπράουν χάνει τον Νέμπχαρτ, αλλά ο Χόλιντεϊ βρίσκεται εκεί. Η μπάλα φεύγει στη γωνία, αλλά ο Ουάιτ είναι ήδη εκεί και η επίθεση καίγεται ολοκληρωτικά.
• Ο Χόλιντεϊ, όπως και στην αρχή του αγώνα, κερδίζει τη μονομαχία με τον Νέμπχαρντ και κλειδώνει το παιχνίδι.

Στις παραπάνω φάσεις οι δύο παίκτες των Σέλτικς έκαναν εξίσου σπουδαία δουλειά και πάνω στην μπάλα και μακριά από αυτή. Μπορούν να μένουν ενεργοί και επιδραστικοί αμυντικά ακόμα και αν ο αντίπαλος προσπαθήσει να τους κρατήσει μακριά από τη βασική δράση της επίθεσης. Δηλαδή υπάρχει σοβαρή περίπτωση ο Κιντ να καταφέρει να βάλει στη διόπτρα τους ψηλούς και παρόλα αυτά να ξαναβρει μπροστά του αυτούς τους επάγρυπνους φρουρούς των Σέλτικς. Κόντρα στην Ιντιάνα τους είδαμε να μαρκάρουν πολλές φορές τα τεσσάρια ακριβώς για να διαβάσουν τις προθέσεις της επίθεσης και να δώσουν βοήθεια την κατάλληλη στιγμή. Είναι πιθανό να δούμε και εδώ αυτή την τακτική, κυρίως γιατί ο Μπράουν με τον Τέιτουμ ταιριάζουν καλύτερα στη σωματοδομή του Ντόντσιτς, αν και σίγουρα είναι πιο επιρρεπείς στα φάουλ.

Πέρα από το αγωνιστικό πάντως, αμφότεροι έχουν τρομερό κίνητρο να γίνουν Πρωταθλητές (και ποιος δεν έχει, θα μου πείτε, άλλωστε). Ο Ντέρικ Ουάιτ είναι ένας τύπος που κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Αμφισβητήθηκε ως έφηβος για τη σωματοδομή και το ταλέντο του, αλλά δούλεψε στον υπέρμετρο βαθμό για να φτάσει ως εδώ. Αναγκάστηκε να χρεωθεί φοιτητικό δάνειο σε Division 2 πρόγραμμα, γιατί η υποτροφία που προσφέρθηκε κάλυπτε ελάχιστο μέρος του ποσού. Δάνειο που αποπλήρωσε με το πρώτο του συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Έκτοτε πάσχισε για να πείσει ότι είναι ένας εξαιρετικός γκαρντ, κάτι που ο Ποπ ήδη πίστευε. Το τρέιντ που τον πήγε στη Βοστώνη ίσως είναι ένα από τα πιο πετυχημένα της τελευταίας δεκαπενταετίας. Και ενώ αμφισβήτηση δεν τίθεται πλέον για το αν ανήκει στο ΝΒΑ, το δαχτυλίδι θα είναι το μεγαλύτερο επιστέγασμα αυτού του ταξιδιού.

Όσο για τον Χόλιντεϊ, αυτό που σκεφτόμαστε όλοι: πέρυσι ήταν αυτός που εξοστρακίστηκε από τους Μπακς για τα μάτια του Λίλαρντ, εν μία νυκτί. Ο άνθρωπος με τις μεγάλες άμυνες και κάποια μεγάλα σουτ τη χρονιά του Πρωταθλήματος του 2021, πλήρωσε τα σπασμένα του front office και τα μιντιακά τερτίπια του Γιάννη. Υπάρχει καλύτερη “εκδίκηση” από το να βάλει κι αυτός τη τζίφρα του στο Πρωτάθλημα του βασικού ανταγωνιστή των Μπακς στην Ανατολή;