Μετά από παιχνίδια όπως το game 5 απέναντι στην Εφές , η διάθεση για ανάλυση δεν είναι μεγάλη, συνεπώς ελπίζω να μου συγχωρήσετε την σχετικά μικρή αναφορά στο ματς. Μία πρόκριση στο φάιναλ φορ περισσότερο καλεί για έναν απολογισμό, υπό την έννοια του ότι αποτελεί την σαφή διαχωριστική γραμμή μεταξύ μιας καλής και μία αληθινά επιτυχημένης σεζόν. Ελπίζω πως δεν είναι πολλοί αυτοί που περιμένουν να κρίνουν τον Ολυμπιακό (ή τον ΠΑΟ) από το αν θα κερδίσει και τα δυο παιχνίδια της τελικής φάσης ή από τα αν θα επικρατήσει στους τελικούς του πρωταθλήματος-κωμωδια. Στην ουσία του , το χθεσινό παιχνίδι απέναντι στην πολύ καλή ομάδα του Περάσοβιτς αποτελεί την δικαίωση του καλοκαιρινού σχεδιασμού του προπονητή, ενός σχεδιασμού που υπέστη αναγκαστικές, και εξίσου, επιτυχημένες διαφοροποιήσεις στην διάρκεια της αγωνιστικής χρονιάς. Παρά μάλιστα την (σε πολλές φορές δίκαιη) κριτική, το τιμ των ερυθρόλευκων επέμεινε με μεγάλη προσηλωση στα όσα ήθελε να παρουσιάσει στο παρκέ, καταφέρνοντας εν πολλοίς να διαφοροποιηθεί από την περυσινή του εικόνα σε καίρια σημεία.

"Βγαίνει μια χρονιά Μπορντό 2000 ή 1990 (ξέρω γω) και παίρνεις έναν Χ αριθμό μπουκαλιών και σκέφτεσαι: 'πώς θα τα πιω όλα αυτά μέχρι να τα τινάξω?'. Μετά καταλήγεις να έχεις εφιάλτες οτι τα παιδιά σου θα κληρονομήσουν το κρασί, θα το αναμείξουν με 7-up και θα κάνουν σανγκρία".

Θα σας τα γράψω όπως μου έρχονται. Υπάρχουμε διάφοροι αναλυτές στο διαδίκτυο και όλοι έχουμε κάνει ένα λαθάκι αυτές τις μέρες. Σταθήκαμε κάμποσο στην απαραίτητη επιθετική βελτίωση που έπρεπε να παρουσιάσει ο Ολυμπιακός, μάλλον δίκαια. Από την άλλη όμως, ξεχάσαμε και ξεχναμε να αναφέρουμε πόσο διαρκώς σημαντική είναι η ερυθρόλευκη άμυνα, λες και είναι δεδομένο ότι κάθε φορά ο Ολυμπιακός θα δαγκώνει. Για τον προπονητή του φυσικά , τίοτε δεν είναι δεδομένο. Ετσι, για να διατηρήσει η ομάδα του τις πολύ καλές αμυντικές επιδόσεις χρειάστηκε (και) σε αυτό τον τομέα να δουλευτούν πολύ σημαντικές λεπτομέρειες από παιχνίδι σε παιχνίδι. Θα αρχίσουμε λοιπόν από εκεί σήμερα, και μετά θα περάσουμε και σε αυτό που θέλει ο λαός.

Σήμερα είναι μια βαρετή μέρα, χωρίς ενδιαφέρον. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος τα είπε με τον Πασκουάλ και ο Παναθηναϊκός ενωμένος βαδίζει ολοταχώς για το πρωτάθλημα στο εξοχικό. Η Ολυμπία είναι έγκυος, συνεπώς δεν χρειάζεται να δει κανείς το Εφες - Ολυμπιακός, το αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό. Σαν να μην έφταναν αυτά, αποκλείστηκαν και οι Μπακς λόγω των άθλιων συμπαικτών του Γιάννη Αντετοκούνμπο και του άχρηστου προπονητή. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει τίποτε να γράψει κανείς, και έτσι είναι ευκαιρία για τον ιστότοπο Basketball Guru να αποτίσει φόρο τιμής σε μερικούς ανθρώπους που φέρουν τα ίδια πάθη με την συγγραφική ομάδα. Κάποιοι παίκτες και ένας προπονητής του ΝΒΑ έχουν εμφανώς επίπεδο, μετατρέποντας το πάθος τους για το κρασί σε αξιόλογες ετικέτες. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τους πρώτους και στις επόμενες μέρες με τον δεύτερο.

Φενέρ και ΤΣΣΚΑ είναι οι πρώτες ομάδες που προκρίθηκαν στο φάιναλ φορ. Αλλιώς το έκανε η πρώτη και αλλιώς η δεύτερη. H Ρεάλ θα είναι και εκείνη εκεί. Η σειρά της δεν έχει τελειώσει, αλλά είναι η καλύτερη ομάδα από τις δύο. Κανονικά η καλύτερη ομάδα θα έπρεπε να είναι και ο Ολυμπιακός, όμως η Εφές έχει βρει τα κουμπιά του και τον έχει αναγκάσει σε ένα μπάσκετ που παραπέμπει σε προηγούμενα χρόνια. Ολα αυτά, τα επισκιάζει το πούλμαν στην δική μας επικαιρότητα, αλλά αυτό δεν είναι ένα σημείωμα για το πούλμαν. Είναι το "μακρινό ριμπάουντ" και έχει τις αγωνιστικές κατηγορίες του.

Από την ώρα που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανακοίνωσε πως η αποστολή του Παναθηναϊκού θα γυρίσει από την Πόλη με πούλμαν, έχει γίνει ο κακός χαμός. Ήδη όπως σας είναι γνωστό υπήρξαν παίκτες που έκλεισαν δικά τους αεροπορικά εισιτήρια, διχάζοντας επί της ουσίας την ίδια μια ομάδα, της οποίας τα θεμέλια είναι έτσι κι αλλιώς υπό αμφισβήτηση. Μέχρι την ώρα που θα τελειώσει αυτό το κείμενο θα έχουν γίνει και άλλα, συνεπώς συγχωρήστε μου αν δεν βλέπετε εδώ καθαρή αντιστοιχία με τα γεγονότα (update: το πούλμαν σταμάτησε στην διαδρομή σε ταβέρνα, όπου οι πάικτες βγήκαν φωογραφίες με θαυμαστές τους και τραπεζωθηκαν από τον γυμναστή της ομάδας).

Είναι Κυριακή σήμερα.

Πρόσφατα, μεσω ενός γκρουπ στο facebook που έχουν φτιάξει τα παιδιά του The Ball Hog, έπεσε μπροστά στα μάτια μου ένα άρθρο του The Ringer, γραμμένο από έναν τύπο με το όνομα Mark Titus. Το κείμενο τιτλοφορείται "There Is Nothing Fun About Watching Dwight Howard Play Basketball" και από την πρώτη μεχρι την τελευταία λέξη αποτελεί κάτι σαν μια ολομέτωπη επίθεση στον πάλαι ποτέ Σούπερμαν του ΝΒΑ. Είναι γεμάτο κοφτερές ατάκες, χιούμορ που σπάει κόκκαλα, και χωρίς να απαξιώνει επ'ουδενί την προσωπικότητα του παίκτη, αλλάζει τα φώτα στον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται στο γήπεδο. Ως κεντρική του θέση ο αρθογράφος θέτει την εξής : "Ο Χάουαρντ είναι ένα βδέλυγμα για το μπάσκετ και πιθανώς ο χειρότερος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ"!  

Για να πάρει η Φενέρ το τρόπαιο αρκεί να κερδίσει τρία παιχνίδια στην έδρα της. Σκεπτόμενος κανείς την παραπάνω πρόταση ίσως βρίσκει από τώρα το φαβορί για την ευρωλίγκα, αν και για να πούμε την αλήθεια η έδρα δεν κερδίζει εύκολα καλύτερες ομάδες. Ο Παναθηναϊκός όμως τέτοια δεν είναι, συνεπώς οι ελπίδες των Τούρκων γίνονται ακόμη περισσότερες. Θυμάμαι μέχρι πριν από έναν μήνα η Φενέρ δεν φόβιζε κανέναν, άλλοι την ήθελαν και ως αντίπαλο. Περίεργο πράγμα. Πρόκειται για ομάδα του Ζοτς , που παίζει πλήρης σε σειρά πλέι οφ. Δεν μάθαμε τίποτε τόσο χρόνια; Ο βασικός αστερίσκος ήταν πως το rotation ήταν πολύ σφιχτό, κάτι που στην κανονική περίοδο έφερε όντως προβλήματα και ήττες. Ομως από την στιγμή που οι σκόπελοι αυτοί ξεπεράστηκαν, μην τρελαθούμε, είναι ο χειρότερος δυνατός αντίπαλος σε σειρά πλέι οφ για κάποιον που έχει πλεονέκτημα έδρας. Είναι η περυσινή φιναλίστ με τους ίδιους ακριβώς παίκτες. Τέλος πάντων, πάμε να δούμε τις κατηγορίες της περίληψής μας, για το πιο ενδιαφέρον βράδυ της σεζόν μέχρι τώρα.

Ενα γαμημένο side pick που οδηγούσε σε post up μετά από switch έκανε όλη την ζημιά στον Ολυμπιακό στο πιο κρίσιμο σημείο της δεύτερης αναμέτρησης με την Εφές. Ο Περάσοβιτς, έβγαζε τον Γκρέιντζερ μέσα από σκριν στο πλάι, ο Μπράουν σκρίναρε και κατόπιν έβαζε τον Σπανούλη στην πλάτη και διάβαζε την άμυνα. Το 65 - 58 του Ολυμπιακού έγινε με δύο τρίποντα και ένα δίποντο 65 - 66 και το παιχνίδι έγινε ντέρμπι. Όχι ότι δεν ήταν πιο πριν, απλώς οι ερυθρόλευκοι έδειχναν να είχαν βρει τον τρόπο να ξεφύγουν με την νίκη. Οι φάσεις αυτές όμως ήταν καθοριστικές, καθώς η άμυνα δεν μπόρεσε να τις διαβάσει σωστά. Πρώτα έστελνε βαθειές βοήθειες που άφηναν παίκτες ελεύθερους στο τρίποντο, και έπειτα άφησε τον Σπανούλη να παίξει μόνος, με αποτέλεσμα το κάρφωμα του Μπράουν. Γιατί άραγε δεν ακολουθήθηκε η τακτική του πρώτου αγώνα και ο Γκρέιντζερ δεν αφέθηκε να σουτάρει; Ακούγεται εύκολο, αλλά καμμιά φορά η επίθεση μπορεί να αναγκάσει στην αλλαγή, να κάνει force the switch που λένε.

Η πρωτη αγωνιστική των πλέι οφ της ευρωλίγκα είχε ωραία παιχνίδια, με τα φαβορί να επικρατούν εύκολα ή δύσκολα και με το μοναδικό μπρέικ να έρχεται στο πλέον αμφίρροπο ζευγάρι. Η Φενέρ πήρε το πλεονέκτημα έδρας από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος απόψε παίζει την σεζόν του. Θα είναι εξίσου δύσκολο να νικήσει , αλλά πριν πάμε εκεί ας δούμε τις κατηγορίες μας, σαφώς πειραγμένες σε σχέση με εκείνες της κανονικής περιόδου.