Γενικά το μπάσκετ, όπως και τα πάντα γύρω, είναι γεμάτο εξαιρέσεις, με την στατιστική απεικόνιση να βοηθά προς μία γενικότερη εικόνα, αλλά να μην μπορεί να εξηγήσει απόλυτα φαινόμενα όπως το χθεσινό 16 - 43 στο Καζάν, στα πρώτα 13 -14 λεπτά. Η στατιστική άλλωστε (9/12 τριπ σε αυτό το διάστημα) δεν προκύπτει από μόνη της, αλλά ως αποτέλεσμα κάποιων ενεργειών. Η πιο βασική χθεσινή, ήταν η τοποθέτηση του Πρίντεζη στην περιφέρεια, ως stretch four. Ο σκοπός δεν ήταν να σουτάρει, αλλά να ανοίξει τους διαδρόμους για παίκτες που το drive δεν είναι το φόρτε τους, όπως οι Παπανικολάου και Μάντζαρης.
Με τον Σπανούλη στην σύνθεση ο Πρίντεζης παίζει συνήθως στις παρυφές της ρακέτας , έτοιμος να ποστάρει ή υποδεχτεί πάσες από την κλειδαρότρυπα. Χθες κάτι τέτοιο συνέβη σε μια - δυο φάσεις στην αρχή και λίγο σε κάποια σημεία του δευτέρου ημιχρόνου. Κατά τα λοιπά, τον πάουερ φόργουορντ του Ολυμπιακού, στο διάστημα της τρέλας τον έβρισκε κανείς κάπου στο τρίποντο. Για δείτε. Koιτάξτε τον Πρίντεζη και αφήστε τα άλλα για την δεύτερη θέαση.
Είναι κάτι σπάνιο στο παιχνίδι του Ολυμπιακού αυτό που μόλις είδατε, αλλά ήταν τόσο αναγκαίο , όσο και ευφυές. Ο Σφαιρόπουλος χάραξε έναν δρόμο πάνω στον οποίο η ομάδα του περπατά έτσι κι αλλιώς στα λεπτά που ο Σπανούλης είναι στον πάγκο. Απλώς τον χάραξε με άλλους παίκτες και δη με τους Πρίντεζη και Παπανικολάου, στις θέσεις των Παπαπέτρου και Λοτζέσκι αντίστοιχα. Οι περιστροφές της Ούνιξ έδειξαν πως αυτό ίσως δεν το περίμενε ο Πασούτιν. Post up, άμυνα και τρέξιμο, ή hustle plays ήταν οι πιο πιθανοί τακτικοί δρόμοι, και όχι ένα παιχνίδι με έμφαση στο τρίποντο και το ξεχείλωμα του γηπέδου. Από αντίστοιχες φάσεις προήλθαν άλλωστε και τα δύο καθοριστικά τρίποντα του Αη Γιώργη στο τέλος, σε φάσεις στις οποίες δεν κουνήθηκε από την θέση του στην γωνία, παρά έμεινε εκεί περιμένοντας την μπάλα.
Βέβαια, για να συμβούν όσα συνέβησαν, δεν αρκούσε μόνο η τακτική, αλλά και η εκτέλεση, και αν θέλετε την γνώμη μου εκεί είναι που ο Ολυμπιακός έκανε την διαφορά. Κατ'αρχήν οι Παπανικολάου και Μάντζαρης ήταν τρομερά επιθετικοί και θαρραλέοι , τόσο σε drive, όσο και σε περιφερειακό σουτ. Δισταγμός δεν υπήρξε ο παραμικρός. Επειτα, όλη η ομάδα ήταν πολύ εύστοχη. Ακούγεται απλό , αλλά είναι διαφορετικό πράγμα να βγάζει κανείς το ελεύθερο σουτ, και διαφορετικό να το βάζει. Δεν συμβαίνει μονίμως και ειδικά σε παιχνίδια που λείπουν βασικοί επιθετικοί πόλοι , η χαμηλή αρχική ευστοχία μπορεί να εγκλωβίσει σε ένα ασταμάτητο παιχνίδι "ξύλου", προκειμένου να διατηρηθεί η επαφή με το σκορ. Και τέλος, και αυτό είναι εξίσου σημαντικό, υπήρχε οντότητα στην ρακέτα , χάρην στον (και πάλι) θαυμάσιο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Είναι πολύ δύσκολο να εκτελεστεί ένα πλάνο κυκλοφορίας της μπάλας και σουτ, όταν κοντά στο καλάθι δεν υπάρχει απειλή. Και ο Μιλού συνέστησε μια τέτοια, διορθώνοντας με επιθετικά ριμπάουντ (6!) τις λίγες κακές επιλογές.
Για το τέλος άφησα τον Ερικ Γκριν, το δεύτερο πιο καθοριστικό παίχτη πίσω από τον Πρίντεζη. Ο Γκριν δεν κάνει πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο και είναι ξεκάθαρα ένας παίκτης ρυθμού, που πρέπει να κυνηγήσει επίμονα τα 1-2 πρώτα εύστοχα σουτ. Χθες πήρε μπρος κυρίως μετά το φρενήρες πρώτο διάστημα, και αφού οι υπόλοιποι είχαν βάλει τις βάσεις. Ομως όταν το έκανε , σήκωσε στις πλάτες του σχεδόν όλη την επιθετική λειτουργία στο τρίτο δεκάλεπτο. Το rotation της ομάδας δεν του δίνει συχνα την δυνατότητα να κάνει κάτι ανάλογο. Μοιράζεται τα σουτ με τον Λοτζέσκι, και παίζει σε διαστήματα που ο Σπανούλης είναι στον πάγκο. Είναι άραγε σοφό για τον προπονητή να επιχειρήσει να του βρει έξτρα λεπτά και αρμοδιότητες ; Χμ... πιθανότατα όχι. Τα προηγούμενα αποτελέσματα (και το μεγαλύτερο δείγμα), δείχνουν πως ο Γκριν είναι πολύ καλά εκεί που είναι. Το παιχνίδι στο Καζάν ήταν μία εξαίρεση, τόσο λογική, όσο και παράλογη.
Ενα pin down για τον Παπανικολάου (εδω η διαταξη μπορει να ονομαστεί 1-4 low stack, "στο παπαρι μας" θα μου πείτε, και θα έχετε δίκιο) κλείνει το κείμενο. Όσο να ναι, μια παραπάνω ποικιλία στο παιχνίδι δεν βλάπτει.
Y.Γ. Ποιος έπαιξε τον ρόλο του αντι-Σπανούλη λέει; Κανείς. Δεν υπήρξε ανάλογος ρόλος στο χθεσινό σχέδιο, και πολύ σωστά.
