Ο Τζεντίλε παίζει πολύ άσχημα και φαίνεται εκτός κλίματος, αλλά υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνει καλά και τα οποία χρειάζεται ο Παναθηναϊκός (π.χ. post παιχνίδι) χωρίς να υπάρχει λόγος να προσπαθεί να βρει ρυθμό μέσα από σουτ.
Η συνέχεια ήταν πολύ καλύτερη με τους Φελντέιν (5/6 τρίποντα), Τζέιμς και Σίνγκλετον να ηγούνται της προσπάθειας και με την αμυντική εικόνα -παρά τα κενά διαστήματα- να βελτιώνεται. Με τον Σίνγκλετον στο παρκέ, το “5” της Γαλατά αναγκαζόταν να τον ακολουθήσει μακριά από τη ρακέτα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι απαραίτητοι χώροι.
Το καλό ποσοστό στα τρίποντα και η αγωνιστική άνοδος του Καλάθη όσο προχωρούσε το ματς, βοήθησαν τους πράσινους να παγιώσουν μια διαφορά, αλλά με τα γνωστά ups and downs που τους χαρακτηρίζουν φέτος η Γαλατά ξαναμπήκε στο παιχνίδι προς το τέλος της 3ης περιόδου. Είναι χαρακτηριστικό πως αρκούσε το προσωπικό ξέσπασμα μόλις ενός παίκτη (Σιλμπ) για να ξαναμπούν οι Τούρκοι στο ματς. Η κουβέντα του Παππά μετά το ματς πως “είμαστε αψυχολόγητοι” νομίζω αποτυπώνει την πραγματικότητα, όχι μόνο του συγκεκριμένου παιχνιδιού αλλά και της σεζόν μέχρι στιγμής. Παρεμπιπτόντως ο Παππάς χωρίς να κάνει κάτι “φανταχτερό” έχει βρει ξανά ρόλο μέσα στην ομάδα μέσω της άμυνας αλλά και της μεγαλύτερης ωριμότητας που επιδεικνύει. Να και μια ωραία στιγμή δημιουργίας, μέσα από τα πολλά και ποικίλα side pick n roll που έχει εισάγει στο πράσινο παιχνίδι ο Πασκουάλ.
Το δίδυμο Τζειμς-Παππάς στο backcourt προσωπικά μου αρέσει αρκετά και δείχνει να ανταποκρίνεται εξαιρετικά για 3ο συνεχόμενο παιχνίδι. Στην 4η περίοδο ο Τζέιμς (που τελείωσε με 6/7 σουτ) ήταν καθοριστικός παίρνοντας φάσεις πάνω του, ο ΠΑΟ δυνάμωσε και πάλι στην άμυνα και απέφυγε εν τέλει το δραματικό φινάλε.
