Η πρώτη πεντάδα
1. Μea Culpa. Την προηγούμενη εβδομάδα βιάστηκα να προεξοφλήσω την υποχώρηση της Ζαλγκίρις απέναντι στους πολύ δυνατούς της Ευρωλίγκα. Οι Λιθουανοί αυτή την εβδομάδα κατατρόπωσαν την ΤΣΣΚΑ, με τον Σάρας μάλιστα να αποβάλλεται στην τέταρτη περίοδο για ψύλλου πήδημα. Το δημιούργημα του όμως είναι πολύ δουλεμένο, και βασιζόμενο σε μία επίθεση γεμάτη κίνηση και συνδυασμούς, κατάφερε να ανατρέψει την κατάσταση. Ο μόνος που λειτούργησε έξω από αυτό ήταν ο Κέβιν Πάνγκος, τα σουτ του οποίου ήταν καθοριστικά. 21 πόντοι , 5/8 τρίποντα, 4 ασίστ.
2. Δεν έχω ιδέα για ποιο λόγο ο Αντρέα Τρινκιέρι αποφάσισε να δώσει στον Γιουλ δύο εύκολες βολές στο 87 - 87, περίπου 15'' πριν την λήξη. Ο Ισπανός είχε βάλει μεν ένα καταπληκτικό τρίποντο, αλλα γενικά αγκομαχούσε. Εβαλε τις βολές, ηρέμησε, και λίγο αργότερα τελείωσε το παιχνίδι με ένα τρομερό buzzer beating λέι απ, επάνω στην μέτρια άμυνα του Νίκου Ζήση. Ο Γιουλ είναι clutch σχεδόν όσο κανείς, και το να του δίνεις αβίαστα ευκαιρίες είναι αδιανόητο. Δύο φορές το έκανε η Μπάμπεργκ και το πλήρωσε. Ετσι, το χειρουργικής ακρίβειας φαλτσοσφύριγμα του Μπελόσεβιτς (διπλό φάουλ σε διεκδίκηση ριμπάουντ ένα λεπτό πριν το τέλος, που έδωσε την μπάλα στην Ρεάλ χωρίς λόγο) πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Ο Γιουλ είχε 26 - 6 - 4 και στο τέλος κέρδισε μόνος του.
3. Ο αριθμός 20 αντιστοιχεί στα λάθη της Μπασκόνια, τα οποία οδήγησαν σε 14 (αν είναι δυνατόν!) κλεψίματα του Ερυθρού Αστέρα. Οι Σερβοι παίζουν καταπληκτική άμυνα, η οποία δίνει άμεσες κατοχές και δυνατότητα για τρέξιμο. Πλέον φιγουράρουν στην πρώτη θέση της κατάταξης στην σχετική κατηγορία, κλέβοντας περίπου 8,5 μπάλες ανά αγώνα. Όπλο τους είναι η πίεση στην μπάλα που ασκούν πρωτίστως οι Λάζιτς - Τζένκινς, και επίσης η εξαιρετική παρουσία των Κούζμιτς - Γιόβιτς στην αναχαίτιση συνδυασμών στο πικ εν ρολ. Το πιο ωραίο στόρι της διοργάνωσης συνεχίζεται.
4. Το πάνελ της ΕΡΤ , με τον προπονητή Κώστα Σορώτο, έβγαλε απωθημένα επάνω στον Νταβίντε Πάσκολο, μην μπορώντας να κατανοήσει πώς ο Ολυμπιακός την πάτησε έτσι από τον Ιταλό power forward. Εξυπνάδες για το στυλ του, χαρακτηρισμοί τύπου "ο Ιταλός Ζουρπένκο", ειρωνείες και χοντράδες, σε μία σειρά αληθινά κακών στιγμών. Ετσι είναι, αν ο αντίπαλος παίξει καλύτερα, το ρίχνει κανείς στην τρελή και την μεταφυσική. Αν λίγο σκάμπαζαν όσοι έκαναν τα σχόλια, θα ήξεραν πως ο Πάσκολο ήταν πέρυσι ένας εκ των κορυφαίων φόργουορντ τόσο της Ιταλίας, όσο και του Eurocup, παίζοντας μάλιστα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως χθες: με ελεύθερη κίνηση στο γήπεδο. Το γιατί ο Ρέπεσα δεν τον έχει αξιοποιήσει παραπάνω φέτος δεν το γνωρίζω, αλλά σίγουρα ο παίκτης δεν ήρθε από το πουθενά. Με την Τρέντο έκανε πράγματα και θαύματα. 15 πόντοι, 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ για τον ήρωα της σημαντικότερης νίκης των Μιλανέζων, και περαστικά εκεί στην δημόσια τηλεόραση.
5. Την προηγούμενη εβδομάδα ο Μπουρούσης ήταν στην κατηγορία "το avatar", η οποία υπάρχει για όσους κατέβασαν στο γήπεδο μόνο την φωτογραφία τους. Η υποσημείωση ήταν πως για την απόδοση του δεν ευθυνόταν ούτε το σύστημα, ούτε κάποιυ είδους ψυχολογικό πρόβλημα. Ο Μπουρούσης απλώς δεν έπαιζε καλά. Χωρίς απέναντι στην Μπαρτσελόνα να συμβεί κάτι εξόχως ανατρεπτικό, ο σέντερ των πράσινων θύμισε τον περυσινό εαυτό του, και τα έκανε όλα λίμπα. Κυρίως δε, κυριάρχησε στα ριμπάουντ, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. 14 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 8 κερδισμένα φάουλ και απείρως περισσότερες κερδισμένες μονομαχίες ο απολογισμός, στον οποίο αυτή την φορά προστέθηκαν και μερικά hustle plays. Aυτόν τον παίκτη τον έχει μεγάλη ανάγκη ο Παναθηναϊκός, ειδικά όσο οι καλές αμυντικά ομάδες (Φενέρ, ΟΣΦΠ, Μπαρτσελόνα) δείχνουν να μην προβληματίζονται και ιδιαίτερα από την παρουσία του Καλάθη.
Η Τριφυλλάρα
Μπορεί να μην φάνηκε, αλλά ο Παναθηναϊκός ήταν επιθετικά βελτιωμένος απέναντι στην Μπαρτσελόνα, έχοντας ένα σαφέστατο πλάνο για να σκοράρει. Η μπάλα πήγαινε με κάθε δυνατό τρόπο στην ρακέτα, και από εκεί έσπαγε σωστά στους παίκτες της περιφέρειας. Στην αρχή ήταν τα post-up και τα baseline drives του Καλάθη απέναντι στον Ράις, ύστερα η τροφοδότηση του Μπουρούση και κάποιες διεσδύσεις του Τζέιμς. Η Μπαρτσελόνα, παίζοντας μία κλασική άμυνα Μπαρτζώκα (παίκτες λίγο μέσα από την γραμμή του τριπόντου) , προβληματίστηκε ιδιαίτερα από το inside-out παιχνίδι, και ήταν απλώς τυχερή που οι πράσινοι αστόχησαν σε διάφορα καλά σουτ. Ο μόνος που υστέρησε ήταν ο Αλεσάντρο Τζεντίλε, ο οποίος ακόμα ψάχνεται. Τα πρώτα δείγματα του δεν είναι καλά, όμως του αξίζει και η ανάλογη υπομονή.
Ο Πασκουάλ άνοιξε επιτέλους το rotation στην περιφέρεια, και βγήκε σίγουρα κερδισμένος. Το δίδυμο Παππά - Τζέιμς λειτούργησε αμυντικά και ο Φελντέιν αρκέστηκε σε όσα ξέρει να κάνει καλα. Εκείνος που υστέρησε ήταν ο Νικ Καλάθης, κάτι που δεν πειράζει εφ'οσον οι υπόλοιποι είναι καλοί και έχουν ρόλο. Στα τελευταία 4 παιχνίδια ο Καλάθης έχει νούμερα που δεν αξίζει καν να τα αναφέρουμε, όταν στον πρώτο γύρο ήταν ο MVP της ομάδας (ου μην και της διοργάνωσης). Ντεφορμάρισμα; Πιθανό, έχει σηκώσει άλλωστε πολύ βάρος. Το ζήτημα είναι εάν οι Τζεντίλε, Μπουρούσης και Τζέιμς μπορούν να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους και τους άλλους. Στους τρεις τους, φαίνεται να προστίθεται και ο Νίκος Παππάς, κάτι που αν συμβεί θα κάνει την ομάδα ακόμη λιγότερο Καλαθοκεντρική (sic). Τα θέματα αποστάσεων όταν αγωνίζεται ο Ιταλός είναι στην παρούσα φάση δευτερεύοντα. Αυτό που προέχει είναι να ανέβει η φόρμα κάποιων παικτών. Στατικοί σουτέρ υπάρχουν (Φωτσης, Γκαμπριελ, Ρίβερς, Νίκολς, Φελντέιν) για να ανοίξουν το γήπεδο αν χρειαστεί, την στιγμή που και οι Μπουρούσης - Σίγκλετον μπορούν να παίξουν με pop out.
Η Θρυλάρα
Σε ένα ματς που έμοιαζε πολύ σε εξέλιξη με την ήττα από την Γαλατάσαραι στην Πόλη, ο Ολυμπιακός είδε το καλό του ξεκίνημα να πετιέται στα σκουπίδια γρήγορα γρήγορα , περίπου από την ίδια σύνθεση. Σε όλο το παιχνίδι οι ερυθρόλευκοι υπέφεραν από ένα πλάγιο πικ , το οποίο οδηγούσε τους παίκτες της Μιλάνο πολύ κοντά στο καλάθι και τους επέτρεπε να αποφασίσουν εύκολα από εκείνο το σημείο. Τελειώματα με λέι απ, πάσες σε base line cuts και στο τρίποντο, και τεράστια κενά στο αμυντικό ριμπάουντ ήρθαν ως απόρροια της κακής αντιμετώπισης αυτής και μόνο της απλής κίνησης. Ειλικρινά, ήταν περίεργο να το βλέπει κανείς, και η εξήγηση του δεν είναι καθόλου εύκολη. Γιατί άραγε ο Ολυμπιακός έχει τρεις ήττες από τις τρεις τελευταίες ομάδες της διοργάνωσης;
Το να μιλήσει κανείς για κακή νοοτροπία είναι μάλλον άτοπο. Οι ερυθρόλευκοι έχουν παλέψει ένα σωρό παιχνίδια και έχουν ρεκόρ 13-6. Παρόλα αυτά, οι αντιθέσεις μεταξύ των Παπανικολάου - Λοτζέσκι έβγαζαν χθες μάτι. Η πολύ καλή εμφάνιση του Κρούνοσλαβ Σίμον, δηλαδή του ενορχηστρωτή των περισσότερων καλών επιθέσεων των Ιταλών, ήταν εν πολλοίς απόρροια της πραγματικά κακής άμυνας του "Βέλγου" στα σκριν. Ο Λοτζέσκι δεν κατάφερε να αναχαιτίσει ούτε μία τέτοια φάση, αργούσε να ανακάμψει, και έχανε όσα σουτ και μονομαχίες. Δείτε λίγο εδώ. Κολλάει σε ένα καλό σκριν (λογικό), αλλά μετά είναι τελείως αναποφάσιστος στην περιστροφή του. Στον Πάσκολο σημασία δεν δίνει κανείς.
Μετά από δύο παιχνίδια στα οποία "χρεώθηκε" την επιθετική παραγωγή του Κέισι Ρίβερς, o Λοτζέσκι ήταν και πάλι ο πιο προφανής στόχος. Σε περίπου ίδιο μήκος κύματος ήταν και η εμφάνιση του Γκριν, με την ενέργεια των δύο να κυμαίνεται εμφανώς σε χαμηλότερα επίπεδα από τους υπόλοιπους. Μιλάμε φυσικά για μεμονωμένο περιστατικό, το οποίο όμως δεν γίνεται να μην επισημανθεί σε μία ανάλυση.
Κατά τα λοιπά, προφανώς και η επιθετική παραγωγή των ερυθρόλευκων έφτασε στο 83 κυρίως λόγω των 21 επιθετικών ριμπάουντ. Η επίθεση ήταν γενικά στατική, με μέτριες επιλογές και διαρκής επανάληψη κάποιων πολύ συγκεκριμένων plays, όπως το γρήγορο post up του Πρίντεζη ή ένα hand off του Μάντζαρη στον Σπανούλη, που οδηγούσε σε κεντρικό πικ εν ρολ με τον σέντερ. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν κατάφερε να βρει χώρους μέσα από αυτό, καθώς η Μιλάνο ήταν πολύ γρήγορη στις περιστροφές της, και κυρίως έκλεινε ερμητικά την ρακέτα. Η τακτική της έφερε κάποια τρίποντα στο δεύτερο μέρος, αλλά χαμλήλωσε πολύ τα ποσοστά στα υπόλοιπα σουτ. Δυστυχώς, ο Ολυμπιακός τις επέτρεψε να τρέξει κάμποσο μετά τα λάθη του (16), ειδικά προς το τέλος.
Το άβαταρ
Ο Ουίλ Κλάιμπερν με 3/12 σουτ ήταν σε άλλο γήπεδο, αλλά η Μακάμπι ήταν ολόκληρη σε άλλη χώρα, χάνοντας με 39 (!) πόντους διαφορά από την Γαλατα. Οι Ισραηλινοί, δέσμιοι για πολλοστή φορά φέτος του αλλοπρόσαλου ρόστερ τους, πήγαν στην Πόλη για καζάν ντιμπί και κιουνεφέ, και στο μεταξύ έπαιξαν και λιγο μπάσκετ. Μετά από τόσες αλλαγές προπονητών είναι πλέον φανερό πως φταίνε οι παίκτες. Δεν υπάρχει κανείς να κουμαντάρει αυτή την ομάδα. Από του χρόνου πάλι για την ιστορική ομάδα, από την οποία σκόραρε για τρεις μόνο ο Γκάουντλοκ. Οι άλλοι είχαν 0/16!
Kαι κάτι ακόμη
Το συναρπαστικό Ζαλγκίρις - ΤΣΣΚΑ ήθελα να το δω καλύτερα. Καθώς έψαχνα διάφορα, έπεσα επάνω σε αυτό. Σοβιετικά μεγαλεία από το 1987, λίγο πριν το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας. Τρίτος τελικός του πρωταθλήματος, Ζαλγκίρις εναντίον ΤΣΣΚΑ, ή αλλιώς Σαμπόνις, Κουρτινάιτις, Χομίτσιους εναντίον Τσατσένκο, Βολκόφ, Τιχονένκο. Πέφτει επάνω σου και σε πλακώνει το τερατώδες της συγκυρίας.
