Oι τέσσερις από τις πέντε ομάδες που έχουν τα καλύτερα ρεκόρ του ΝΒΑ σουτάρουν πολλά τρίποντα. Για την ακρίβεια σουτάρουν τα περισσότερα τρίποντα από όλες τις άλλες πλην των ... Μπρούκλιν Νετς. Δεν υπάρχει λόγος να αναπαραγουμε τα χιλιογραμμένα περί της σημασίας του τριπόντου. Σελτικς, Ρόκετς, Καβς και Ουόριορς ανοίγουν πυρ από απόσταση σε κάθε ευκαιρία, προσπαθώντας να κερδίσουν με μπασκετικές εξισώσεις. Σαφώς είναι αφοριστικό αυτό, το αντιλαμβάνομαι, καθώς αν δει κανείς το παιχνίδι τους θα ανακαλύψει σε κάθε σύνολο στιγμές μπασκετικής απόλαυσης, αν όχι (στην περίπτωση των Ουόριορς ή του Στίβενς) ιδιοφυϊας. Ο αφορισμός περί μαθηματικών υπάρχει ως ρητορικό τρικ - ή τριπ - , για να αναδείξει απλώς τους απόντες της πρώτης πεντάδας, τόσο σε ρεκόρ, όσο και σε προσπάθειες τριών πόντων. Παρακάτω ακολουθεί ένα προσωπικό μπλογκ για τους Σαν Αντόνιο Σπερς, όχι μια πανανθρώπινη αλήθεια.

Λίγο εώς πολύ αναμενόμενα τα αποτελέσματα της 24ης αγωνιστικής της ευρωλίγκα, με την Ρεάλ να κάνει την κλασική ανώδυνη ήττα εκτός προγράμματος, την οποία λίγο εώς πολύ κάνουν όλοι. Το πιο σημαντικό  είναι μάλλον η ολική καταρρυεση της Μπαρτσελόνα, η οποία έχανε στο δεκάλεπτο με 4 - 29! Οι μπλαουγκράνα αποχαιρέτησαν οριστικά την συνέχεια της ευρωλίγκα, και πλέον κοιτάνε το ισπανικό πρωτάθλημα, τον μόνο στόχο που τους έχει απομείνει. Από βαθμολογικής άποψης, η Νταρουσάφακα έμεινε στο κυνήγι των Εφές, Μπασκόνια και Αστέρα, αν και η πρώτη δεν χάνει την οκτάδα με τίποτα. Είναι αυτή την στιγμή η πέμπτη καλύτερη ομάδα, άσχετα αν στον βαθμολογικά πίνακα εκείνη εμφανίζεται να φοράει πράσινα. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Η πρόκριση για την ΑΕΚ στην φάση των 8 του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν και είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολη. Η Μονακό είναι η καλύτερη αμυντική ομάδα μιας διοργάνωσης, η οποία παρά το γεγονός ότι είναι πολύ ανταγωνιστική, δεν σφύζει ακριβώς από επιθετικό ταλέντο. Οι Γάλλοι, υπό τις οδηγίες του Μίτροβιτς και με μπροστάρη τον πρώην πράσινο Ζακ Ράιτ, έχουν ένα σύνολο που πέφτει με μανία επάνω στην μπάλα, ανοίγει άφοβα το πλάτος του γηπέδου σε όλες τις ανασταλτικές κινήσεις του, και δεν διστάζει να παίξει στα όρια του αντιαθλητικού, εκμεταλλευόμενο την - διάχυτη στο βάθος του ρόστερ - αθλητικότητα. Η αντίπαλος του δικεφάλου έβγαλε αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά επάνω στο παρκέ του ΟΑΚΑ, κάνοντας την κυκλοφορία από πλευράς ΑΕΚ σχεδόν αδύνατη.

Δύο μεγάλες νίκες των παραδοσιακών δυνάμεων της Κωνσταντινούπολης σημάδεψαν την 23η αγωνιστική της ευρωλίγκα. Η Φενέρμπαχτσε λύγισε τον πολύ σκληρό Ολυμπιακό και διατηρήθηκε σε απόσταση ασφαλείας από τον Παναθηναϊκό, και η Εφές Αναντολού στρογγυλοκάθισε στην οκτάδα, για την οποία είναι εδώ και κάποιο καιρό φαβορί. Το πιθανότερο είναι πως η ομάδα του Περάσοβιτς θα ανέβει ακόμη παραπάνω, καθώς έχει καλό πρόγραμμα και, το κυριότερο, παίζει επιτέλους αυτό που μπορεί. Μάλλον στην πρώτη εξάδα θα καταλήξει, καθώς η Μπασκόνια δείχνει να λιώνει στην πίεση και ο Αστέρας (που είναι ακριβώς από πάνω της) χάνει την μεταξύ τους ισοβαθμία. Αν συμβεί αυτό, η τρίτη θέση της καταταξης δεν θα εγγυάται σχεδόν τίποτα. Προς σημείωση αυτό. Κατά τα λοιπά, Ζαλγκίρις και Μπαρτσελόνα παλεύουν, όμως δύσκολα θα προλάβουν το τρένο. Πάμε στις κατηγορίες της τρομερής στήλης "μακρινό ριμπάουντ".

14 επιθετικά ριμπάουντ κατέληξαν χθες βράδυ στα χέρια των παικτών της Φενέρμπαχτσε, έναντι μόλις 6 εκείνων του Ολυμπιακού. Οι Τούρκοι έκαναν επιπλέον τρία λιγότερα λάθη, τα οποία αν μπουν και αυτά στο μίξερ βγάζουν στο σύνολο 11 παραπάνω κατοχες για την ομάδα του Ομπράντοβιτς. Είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει κάποιος εκεί υπό αυτές τις στατιστικές συνθήκες, αν και όχι απίθανο. Για να το πετύχει, θα πρέπει να σουτάρει πολύ καλύτερα από τον αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός το κατέφερε , για αυτό και έμεινε ανταγωνιστικός μέχρι το τέλος, όταν και υπέκυψε πλέον στην τρομερή πίεση της Φενέρ , σε ένα σημείο που η απουσία του Σπανούλη φάνηκε περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή στην σεζόν. Αν οι ερυθρόλευκοι είχαν στο παρκέ τον αρχηγό τους μόνο για τα τελευταία λεπτά, τότε θα είχαν φύγει νικητές και με το πλεονέκτημα έδρας στο τσεπάκι. Δεν τον είχαν.

To Σαββατοκύριακο που πέρασε , την ελληνική μπασκετική επικαιρότητα απασχόλησαν κυρίως δύο θέματα. Πρώτα ο απαξιωμένος τελικός κυπέλλου, ένα παιχνίδι - δυσφήμιση , το οποίο ηδη πριν την έναρξη του είχε ντυθεί με όλα τα βρωμοκούρελα του άρρωστου ελληνικού παραγοντισμού/οπαδισμού. Και ύστερα, η συμμετοχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο All Star Game, η οποία συνοδεύτηκε από υπερβολική προβολή, κορώνες, και ένα σωρό άλλα ευφυολογήματα που ουδεμία σχέση έχουν με τα άθλημα.

Σχεδόν σε κάθε "τελευταίο" παιχνίδι του Κόμπε Μπράιαντ γινόταν ένας χαμός, είχε προνοήσει πολύ καλά για εκείνο ο ίδιος, οι Λέικερς (που τον έβαζαν να παίζει ασταμάτητα) και το απαράμιλλο αμερικάνικο μάρκετινγκ. Η τελευταια χρονιά του Κόμπε ήταν μια περιοδεία, με περίπου 29 συν έναν επίσημους αποχαιρετισμούς και άλλα τόσα τιμητικά βίντεο. Μέχρι και στην Βοστώνη είχαν φροντίσει να ετοιμάσουν κάτι για το αντίο ενός εκ των κορυφαίων όλων των εποχών. Η ανακοίνωση της επικείμενης αποχώρησης από την αρχή της σεζόν έπιασε τους επικοινωνιακούς της σκοπούς, και για μία ολόκληρη σεζόν ο σταρ του L.A. ήταν ασταμάτητα στο επίκεντρο, με τα φώτα των προβολέων στημένα επάνω του. Πολύ πιο αθόρυβα, φέτος αποσύρεται ένας κάποιος Πολ Πιρς.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα γίνει ο πρώτος Ελληνας All Star, κάτι πραγματικά υπέροχο για τον ίδιο και το ελληνικό μπάσκετ. Είναι μεγάλος παίχτης και βασικά είναι ήδη (αγωνιστικά) ο καλύτερος Ελληνας παίκτης όλων των εποχών. Ποτέ άλλοτε δεν έφτασε παίκτης από την χώρα μας να αγωνίζεται ως ίσος ανάμεσα στους κορυφαίους του κόσμου , και φυσικά αυτό δεν γίνεται να περάσει έτσι. Πρέπει και εμείς να τον στηρίξουμε, ειδικά εάν δεν υπογράφει σημαίες. Εγώ έχω έναν φίλο εδώ στην γειτονιά που μια φορά υπέγραψε μία, και από τότε δεν του μιλάει άνθρωπος. Να φανταστείτε έγραψε τα παιδιά του στο τένις, και με πήρε και μένα η μπάλα. Είμαι βλέπετε έφορος στον τοπικό σύλλογο της περιοχής και μοιραία οι αποφάσεις μου έχουν αντίκτυπο.

Το πρώτο πράγμα που θυμάται κανείς από την Ζαλγκίρις των δύο τελευταίων χρόνων είναι πως ήταν ένα αίσχος. Το μπάσκετ που έπαιζε δεν έμοιαζε σχεδόν σε τίποτα με εκείνο το σπιρτόζικο της Λιθουανικής σχολής. Μονομαχίες κάτω από το καλάθι, ξύλο, πλάτη στην πλάτη και καταστροφή. Η ομάδα - σημαία της χώρας στο περυσινό τοπ - 16 είχε την δεύτερη χειρότερη επίθεση , σκοράροντας λιγότερο από ένα πόντο ανά κατοχή. Με τέτοια αποτελεσματικότητα μόνο την Μάλαγα μπορείς να ξεπεράσεις. Επίσης η άμυνα της δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο και οι ήττες με μεγάλη διαφορά διαδέχονταν η μία την άλλη.

Λογικά και παράδοξα πράγματα συνέβησαν την 21η αγωνιστική της ευρωλίγκα. Στην πρώτη κατηγορία η νίκη της Ζαλγκίρις επί της κακής Μπαρτσελόνα, και το διπλό της Ρεάλ μέσα στην έδρα της πεσμένης Μπασκόνια. Ο Αλόνσο προσπάθησε να εξελίξει το προφίλ των Βάσκων, αλλά τελευταία η ζυγαριά γέρνει προς την αλλοίωση. Θα δούμε, έχει δρόμο ακόμα. Λογική επίσης και η νίκη της Εφές στο Βελιγράδι, καθώς ο Αστέρας δεν είχε την φρεσκάδα προηγούμενων αγώνων. Τι να πει κανείς όμως για το 16-43 του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα, για τα 16/31 τρίποντα του ΠΑΟ και για την ανατροπή στο Μιλάνο; Τίποτε από τα τρία δεν το βλέπουμε συχνά. Μετά από αυτή την παλαβή αγωνιστική, ο Περάσοβιτς είναι αυτός που χαμογελά. Πάμε στις κατηγορίες μας.