H πρώτη πεντάδα
Εκτός συναγωνισμού: Νικ Καλάθης. Ένα από τα τρία λάθη του ΠΑΟ ήταν δικό του, ήτοι 33,3%. Στην πυρά και γρήγορα. Κατά τα άλλα, 16-11-8-5. Απλά εκπληκτικός. Kατά τα άλλα...
1. O καλύτερος παίκτης της φετινής Νταρουσάφακα πήρε το όπλο του, άφησε στην άκρη τα οργανωτικά καθήκοντα, και εκτέλεσε την Ρεάλ πίσω από τα σκριν χωρίς έλεος. Ο Ουαναμέικερ είχε 27 πόντους , 7 ριμπάουντ, και μόλις 1 λάθος σε 29 λεπτά συμμετοχής, δίνοντας την ευκαιρία στην ομάδα του να ανακάμψει μετά από συνεχόμενες ήττες. O πλέι μέικερ των Τούρκων σκόραρε διαδοχικά επάνω στους Κάρολ, Ντόντσιτς, Ρούντι και Τέιλορ, στην χειρότερη αμυντική σκυταλοδρομία όλων των εποχών - που λέει ο λόγος. Εξέθεσε επίσης τους Αγιόν και Ρέγες και γενικώς τα έκανε όλα λίμπα. Η Ρεάλ, χωρίς τους δυο καλύτερους επιθετικά παίκτες της, δεν μπόρεσε να κρατήσει τον αντίπαλο σε χαμηλό σκορ και μοιραία οι δικοί της 68 πόντοι δεν ήταν αρκετοί.
2. Σχεδόν αψεγάδιαστη εμφάνιση από τον πρώην ΝΒΑερ, τον οποίο με κάποιο μαγικό τρόπο ο Κερεχέτα κατάφερε να αποκτήσει. Ο Σέιν Λάρκιν είναι ένας εξαιρετικό παίκτης, και είναι αξιοθαύμαστο το πώς έχει καταφέρει να προσαρμόσει το παιχνίδι του στα ευρωπαϊκά δεδομένα, δείχνοντας πολλές φορές την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση σε παιχνίδια που πηγαίνουν στον πόντο. Ο Λάρκιν είναι τρομερός στο να σπάει τα σκριν και να γλιστράει ανάμεσα σε δύο αντιπάλους, δημιουργώντας έτσι μόνος του χώρο εκτέλεσης από τα 3-4 μέτρα ή πηγαίνοντας με δυνατό πάτημα στο λέι απ. Τα 2,8 λάθη κρίνονται λίγα για τον χρόνο συμμετοχής, ενώ δεν μπορεί να υποτιμηθεί η προσφορά του και στην άμυνα, εκεί όπου κλέβει 1,7 μπάλες. Μέσα στην έδρα της Ουνιξ είχε 22 πόντους με 8/13 ενός πεδιάς, μοίρασε 6 ασίστ, και έβαλε ένα φοβερό clutch τρίποντο με καμπύλη. Δεν έκρινε το παιχνίδι αυτό, δείτε παρακάτω.
3. Ο αριθμός 0 , είναι ο αριθμός των εκτελεσμένων βολών της Μακάμπι στο Βελιγράδι. Η πιο σχιζοφρενής ομάδα της διοργάνωσης κατέπληξε τους πάντες για μία ακόμη φορά με αυτά που παρουσιάζει στο γήπεδο. Τα παιχνίδια που ο Χαντάρ είχε βάλει μια τάξη αποτελούν παρελθόν και οι πάντες το έχουν ρίξει εκ νέου στο βιολί. 6/10 τρίποντα είχαν δύο παικτες και όλοι οι αλλοι 0/13. Βγαλε άκρη. Ο Αστέρας δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει την καλύτερη εμφάνιση του στη σεζόν , με τους Μπιέλιτσα και Κούζμιτς να είναι οι παίκτες κλειδιά. Ο Τσίρμπες και ο Άιβερσον δείχνουν και αυτοί να έχουν κάπως βαρεθεί να καθαρίζουν για τους άλλους. Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια, μπορεί ένα σερί νικών να κάνει από πουθενά την εμφάνιση του για τους Ισραηλινούς, καθώς πλέον θα έχουν νέο κόουτς.
4. Ο Παναθηναϊκός έχει στον πάγκο του έναν εξαιρετικό προπονητή. Ο Τσάβι Πασκουάλ, πολλοί το ξεχνάνε, στην Μπαρτσελόνα δημιούργησε μία από τις σταθερά καλύτερες αμυντικές ομάδες της Ευρώπης, και αυτό κράτησε για χρόνια. Ο Ισπανός έστησε μαεστρικά την τανάλια του γύρω από τα ατού της Φενέρ, τα οποία φρόντισε να εξαντλήσει όσο μπορούσε περισσότερο με άφοβες σώμα με σώμα μονομαχίες. Επίσης, πιστώνεται εξ ολοκλήρου την μεταμόρφωση του Νικ Καλάθη σε σταρ ολκής, κάνοντας με επιμονή το αυτονόητο. Του δίνει έναν πιο ελεύθερο ρόλο στο γήπεδο, δεν του βάζει φρένο και τον αξιοποιεί πολύ στην τελική γραμμή. Τέλος, και σημαντικότερο, φαίνεται πως έχει κάνει τους παίκτες να θέλουν να παίζουν για εκείνον. Η μεταγραφή του Τζεντίλε πατάει ακριβώς επάνω στις ελλείψεις του τριφυλλιού , και λογικά το μέλλον διαγράφεται καλύτερο. Η σταθερότητα σε ανάλογη απόδοση πάντως, ίσως δεν είναι της παρούσης να αναζητηθεί. Τις επόμενες μέρες θα έχουμε κάτι αναλυτικό για τους πράσινους.
5. Ο Αντε Τόμιτς ήταν ωσεί παρόν στην αναμέτρηση ΤΣΣΚΑ - Μπαρτσελόνα, προσθέτοντας άλλη μία μέτρια εμφάνιση στο φετινό παλμαρέ του. Έχασε μέχρι και κάρφωμα. Από την στιγμή που ο Μπαρτζώκας δεν χρησιμοποιεί αβέρτα το πικ εν ρολ, και ο Ράις είναι ο ... Ράις, ο Τόμιτς βρίσκεται παγιδευμένος σε γκρίζα ζώνη. Η πλάκα είναι πως αμυντικά δεν κοστίζει τόσο, όσο στην επίθεση. Ο Κροάτης διανύει από κάθε άποψη την χειρότερη χρονιά της θητείας του στην Μπαρτσελόνα, η οποία εξακολουθεί να ψάχνει τρόπους να πετύχει εύκολα καλάθια. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ ήταν τουλάχιστον πολύ εύστοχη από απόσταση, αλλά τι να το κάνεις όταν ο άλλος σουτάρει τρίποντα με 65,2%!
Το ματς της αγωνιστικής.
Δεν είναι ωραία εικόνα για την ευρωλίγκα να γίνονται τετοιες παιχνιδάρες σε γήπεδα όπως αυτό του Καζάν. Αδειο σχεδόν από άκρη σε άκρη, με ξενερωτους στις εξέδρες, και στο παρκέ να γίνεται χαμός. Τρομερό τρίποντο του Λάρκιν στα 6 δεύτερα για το 90 - 88, άμεση απάντηση του παιχταρά Λανγφορντ για το 91-90 στα 4'', και ύστερα δυο βολές του Σενγκέλια και ένα ακόμη άστοχο τρίποντο του Κιθ. Σε όλο δεν τον αγώνα, οι δύο ομάδες πήγαιναν σώμα με σώμα, πρεσβεύοντας διαφορετικά στυλ μπάσκετ. Πικ εν ρολ με δυο παίκτες οι γηπεδούχοι, drive και τρέξιμο οι φιλοξενούμενοι, οι οποίοι πάντως έχουν κάπως αλλάξει το αγωνιστικό DNA τους, ελέω Αλόνσο.
Η Μπασκόνια παίζει αλλιώς με τον Λάρκιν και αλλιώς χωρίς αυτόν, και το μεγαλύτερο παράσημο του Ισπανού κόουτς είναι πως στα λεπτά που κάθεται στον πάγκο, βγαίνουν συνεργασίες μισού γηπέδου. Ο Μπλάζιτς παίζει πιο ήρεμα από ποτέ, και ο Ντιόπ κάνει την διαφορά σε δύναμη και αλτικότητα. Υποψιάζομαι πως οι Βάσκοι πλέον δεν χρειάζονται τον Μπαρνιάνι, όσο και αν με αυτόν καλό, θα είχαν στα χέρια τους ένα τεράστιο όπλο. Εχουν όμως βρει λειτουργίες , και ο Ιταλός πλέον μοιάζει με ένα απλό εξτραδάκι.
Η Ούνιξ βλέπει από τώρα το τρένο της πρόκρισης να χάνεται και μάλλον δίκαια. Ειναι η ομάδα του ενός παίκτη ή αντε και του Κόλομ. Ο Ισπανός είναι αληθινά καλός και από του χρόνου ίσως τον ζητήσουν υψηλότερου επιπέδου ομάδες. Ο Παραχούσκι δεν κάνει καλή χρονιά και αδυνατεί πλέον να ξεμαρκαριστεί σε συνθήκες που απαιτούν γρηγορότερους ρυθμούς. Θα σας πω τι πιστεύω για εκείνον, χωρίς να ντρέπομαι. Ο Παραχούσκι δεν είναι κατι το σπουδαίο, ποτέ δεν ήταν. Εχει τεχνική, έχει όγκο, έχει αντίληψη, αλλά δεν έχει αντοχές στις επαφές και δεν πηγαίνει στις διεκδικήσεις όπως θα άρμοζε σε έναν παίκτη του δικού του διαμετρήματος. Σε λίγο καιρό θα γίνει 30. Εχει θέση σε μεγαλύτερη ομάδα, αλλά μέχρι το σημείο που δεν θα την βλάπτει αμυντικά και μέχρι την ώρα που θα σφίγγουν τα γάλατα. Με συγχωρειτε για την ηλίθια αυτή έκφραση.
H φάση
Ο καλύτερος παίκτης φετινής Εφές, ο Τάιλερ Χάνικατ, καρφώνει με μανία στο πρόσωπο του Ντάνιελ Τάις, ενός ψηλού που κατά τα άλλα διακρίνεται στην άμυνα αλλαγών και σε εκίνη στην στεφάνη. Εχμ, προς τι τόση μανία; Δείτε λίγο και πάμε παρακάτω.
Βασικά, εδώ μιλάμε για εκδίκηση. Πριν δύο χρόνια και κάτι σε ένα summer league ο Χάνικατ είχε επιχειρήσει να καρφώσει στην μούρη του ίδιου αντιπάλου. Για δείτε λίγο τι είχε συμβεί τότε.
Το σκορ είναι στο 1-1.
Και κάτι ακόμη
Είτε φταίνε τα αυτοκόλλητα είτε όχι, οι παίκτες τραυματίζονται ο ένας μετά τον άλλον. Ο Ολυμπιακός δεν κατέχει την πρωτοκαθεδρία στην γκαντεμιά, κι ας την διεκδικούν για κάποιο περίεργο λόγο πολλοί φίλοι του. Καλώς ή κακώς, έτσι θα πορευτούν οι πάντες μέσα στη σεζόν. Στο τέλος στον αφρό θα βγουν τα σύνολα που είναι καλύτερα δουλεμένα. Οι ερυθρόλευκοι πέρασαν εναν πρώτο σκόπελο, αλλά τους περιμένουν και άλλοι. Είναι μέρος του νέου παιχνιδιού όλο αυτό, και φυσικά καμμία καλοκαιρινή στελέχωση δεν έχει φτιαχτεί με γνώμονα το "τι κάνουμε αν τραυματιστεί ο καλύτερος παίκτης μας". Δεν κάνουμε τίποτα, προσπαθούμε να παίξουμε μπάσκετ. Η Ρεάλ δείχνει πάντως να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοιου βεληνεκούς απουσίες, την ώρα που ο Παναθηναϊκός δεν έχει πληγωθεί στην άμυνα χωρίς τον Γκιστ, τουλάχιστον όσο αναμενόταν. H Φενέρ υπέφερε.
Aν πάντως συνεχιστεί αυτό το βιολί, σε λίγο καιρό οι τελευταίοι που θα μείνουν όρθιοι θα είναι οι προπονητές. Και τότε θα δούμε.
Και κάτι ακόμη - 2.
Επιτρέψτε αν θέλετε κάτι λίγο πιο προσωπικό, είναι δύο τα ξημερώματα. Δεν μπορώ πολλές φορές - χωρίς να την υποτιμώ - να κατανοήσω την αγωνία των φιλάθλων για το αποτέλεσμα μια μαγνητικής. Φυσικά δεν θέλω και να χτυπάνε οι παίχτες. Υπάρχει ένα λεπτό όριο μεταξύ της αγάπης για το άθλημα ή την ομάδα και το πέρασμα σε κάτι άλλο, διαφορετικό. Είναι κατανοητά τα πρόσκαιρα ξεγλιστρήματα, όμως παράλληλα δεν μπορώ να μην σας εκμυστηρευτώ πως με φέρνουν μπροστά σε αντιφάσεις.
Το 2012 , και λίγο πριν τις εκλογές, 32 οροθετικές γυναίκες συνελήφθησαν με την κατηγορία ότι έκαναν επίτηδες έρωτα με "πελάτες", με σκοπό να μεταδώσουν την ασθένεια του ΑΙDS. Πρωτοστάτης στην επιχείρηση ήταν ο τότε υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος έδωσε στην δημοσιότητα της φωτογραφίες τους , συνοδεύοντας τες με σχόλια περί τιμωρίας και τέλους ανοχής. Οι γυναίκες αυτές διαπομπεύθηκαν όχι μόνο από αυτόν, αλλά και από ένα σωρό μέσα, που με μεγάλη χαρά αναδημοσίευσαν όχι μόνο τις εικόνες, αλλά και τις ψευδείς πληροφορίες ότι ήταν ιερόδουλες. Δεν ήταν. Και να ήταν, δεν θα σήμαινε τίποτε, καθώς ο ιός δεν μεταδίδεται με το σάλιο, και για την μετάδοση του μέσω της σεξουαλικής πράξης χρειάζονται δύο απρόσεκτοι, όχι ένας. Ήταν τοξικομανείς ή άστεγες γυναίκες, οι οποίες είχαν κολλήσει τον HIV με τους τρόπους που τον κολλάνε όλοι οι άνθρωποι.
Χθες, οι οροθετικές γυναίκες που συνελήφθησαν, διαπομπεύθηκαν και κρατήθηκαν υπό τις χειρότερες δυνατές συνθήκες, αθωώθηκαν από το τριμελές πλημμελειοδικείο της Αθήνας. Παρόλα αυτά, η απόφαση αυτή κάθε άλλο παρά τις αντάμειψε, ακόμη και αν τις δικαίωσε. Για τέσσερα χρόνια η υποκειμενικότητα τους είχε καταστραφεί, και έγιναν αντικείμενα στα χέρια και τα στόματα του βάναυσα ρατσιστικού πολιτικού και κοινωνικού ζόφου στον οποίο ζούμε. Ο ανθρωπος που από τον καναπέ του τις δυσφήμισε για λίγα ψηφαλάκια, ζει ακόμη ανάμεσα μας μια άνετη ζωή, περνάει καλά και διεκδικεί αξιώματα. Εχει επίσης την άποψη πως για το ΑΙDS ευθύνονται οι γυναίκες από την Αφρική.
Δεν είναι παράλογο να αγωνιά κανείς για τον παίκτη της ομάδας του. To παρακάτω όμως, είναι για τα σκυλιά της βροχής.
