Aυτό που βλέπετε παραπάνω συμπυκνώνει μέσες άκρες όλη την φιλοσοφία του Ιτούδη. Ο Ελληνας τεχνικός έχει - όπως όλοι - διάφορα συστήματα στο playbook, αλλά στην ουσία δεν έχει φέρει στο τραπέζι της τακτικής κάτι ρηξικέλευθο. Η ΤΣΣΚΑ βασίζεται στα σκριν στη μπάλα για να ξεκινήσει τις επιθέσεις, και το όλο κόλπο είναι σχετικά απλό, τουλάχιστον στη θεωρία.
Στην πράξη, η στελέχωση είναι τόσο εύστοχη , που κάνει το εγχείρημα των Ρώσων πραγματικά σπάνιο. Πέραν των σέντερ, το υπόλοιπο ρόστερ είναι γεμάτο με σουτέρ της τάξης του 38% και πάνω πίσω από τα 6,75. Όλοι σουτάρουν, κάτι που αν συνδυαστεί με προσεκτικά σχεδιασμένες αποστάσεις , μπορεί να αποτελέσει ασταμάτητο εφιάλτη για όλες τις άμυνες. Όπως ακριβώς στην φάση παραπάνω. Για να καλύψει εδώ το πλάτος του γηπέδου, η άμυνα πρέπει να αποτελείται από δυο τρεις Τιραμόλα. Ουσοαστικά η μόνη διαθέσιμη επιλογή είναι να αμυνθεί στο πικ εν ρολ χωρίς βοήθειες, δύο εναντίον δύο. Όταν όμως αγωνίζονται οι Ντε Κολό και Τεόντοσιτς, αντιλαμβάνεται ο καθένας πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω πως κατάφερε ο Ιτούδης να καταρτίσει τόσο σωστά την σύνθεση της δωδεκάδας του, αλλά η ουσία είναι πως δεν υπάρχει συνδυασμός lineup που να μην μπορεί να απειλήσει με τέσσερις τουλάχιστον παίκτες από οποιοδήποτε σημείο του παρκέ, κάτι που όπως είναι λογικό δημιουργεί χώρους και στον κεντρικό διάδρομο. Το παρακάτω καλάθι του Χάινς είναι αποτέλεσμα αυτού του πράγματος ακριβώς. fffffffffffffff
Είναι τρομερό, δεν βγάζεις άκρη με τίποτα, καθώς συν τοις άλλοις στην ομάδα αυτή κανείς δεν κρατάει πολύ τη μπάλα στα χέρια. Οι πάντες πασάρουν.
Απέναντι στην Μιλάνο, το σύστημα έκανε την διαφορά, βγάζοντας από μόνο του νέους ήρωες. Η ΤΣΣΚΑ χρησιμοποιήσε και τους 12 παίκτες, με τον πρωταγωνιστικό ρόλο να ανατίθεται στον ... Ντιμίτρι Κουλάγκιν. Είναι καλός παίκτης ο Κουλάγκιν, αλλά καταλαβαίνετε πως και εκείνος λειτούργησε άψογα στα πλαίσια της υπλογισμένης γεωμετρίας, και όχι επειδή του βγήκαν οι προσπάθειες. Η δε μεταγραφή του Αντόνοφ, είναι το πιο καλά κρυμμένο μυστικό του περυσινού καλοκαιριού, και ο τρόπος ένταξης του στις ομαδικές λειτουργίες μοναδικός. Ο πρώην φόργουορντ της Νίζνι έχει βοηθήσει τον Ιτούδη ουσιαστικότατα στον αμυντικό τομέα.
Κάπως έτσι, και παρά την απουσία των δύο της σταρ, η "αρκούδα" κατάφερε να διατηρήσει τα ποσοστά της στο τρίποντο σε υψηλά επίπεδα, τελειώνοντας το παιχνίδι με 41%. Αν αυτό το νούμερο ήταν ο μέσος όρος ΠΑΟ και Ολυμπιακού, οι δικοί μας θα έλεγαν ότι πάνε καρφί για φάιναλ φορ.
Δεν υπάρχει κάτι επιπλέον, ήθελα απλώς να αναδείξουμε λίγο πώς μπορεί κανείς να φτιάξει ομαδάρα μέσω της στελέχωσης και της δουλειάς επάνω στα προτερήματα της. Ο Δημήτρης Ιτούδης τα έχει πάει φανταστικά, χωρίς να έχει κάνει τίποτα ιδιαίτερα πρωτότυπο, αλλά έχοντας φτάσει το μπάσκετ του σκριν στη μπάλα, του σουτ και των αποστάσεων, στα άκρα. Επίσης, μπορεί η ΤΣΣΚΑ να μην κερδίζει πάντα με τέτοιες απουσίες, αλλά σε κάθε περίπτωση δείχνει σε όλες τις ομάδες έναν δρόμο. Όταν τραυματίζεται ο καλύτερος παίκτης, στήριγμα για την ομάδα αποτελούν οι λειτουργίες της.
