Ένα από τα πρώτα γεγονότα που επανεκκίνησαν τη δράση στο NBA περίπου με την ανακοίνωση της επανέναρξης της σεζόν στις 22 Δεκέμβρη ήταν η ανταλλαγή του Chris Paul στους Phoenix Suns. Ήταν το πρώτο σημαντικό γεγονός ενός “καλοκαιριού” που ούτε καλοκαίρι ήταν, ούτε είχε τη διάρκεια που έχουμε συνηθίσει, καθώς η offseason με όλα τα γεγονότα της συμπυκνώθηκε σε περίπου έναν μήνα στο τέλος του φθινοπώρου.

Πριν από δύο χρόνια, η ανταλλαγή του Russell Westbrook με τον John Wall θα ισοδυναμούσε με σεισμική δόνηση για το σκηνικό του NBA. Σήμερα, η ανταλλαγή αυτή λειτουργεί ως κατάφορη απόδειξη ότι βρισκόμαστε λίγο πριν το 2021, μονοπολώντας τον διάλογο γύρω από το NBA περισσότερο ως αστείο και ευκαιρία να ξεδώσουμε, κλεισμένοι εν πολλοίς στα σπίτια μας και λίγο πριν το ξεκίνημα της σεζόν. Ο κόσμος είναι τόσο διαφορετικός σε σχέση με το 2018, και μάλλον γι’ αυτό παραμένει εντελώς ίδιος.

Κάτι παραπάνω από μια εβδομάδα στη free agency, το μελάνι έχει στεγνώσει σχεδόν σε όλες τις σημαντικές υπογραφές. Μπορεί ο Anthony Davis να μην έχει υπογράψει ακόμη, αλλά αυτό δεν είναι παρά θέμα χρόνου. Πολλές ομάδες ακόμα φαντάζουν φορτωμένες ή ημιτελείς και λογικά η δράση θα συνεχιστεί μέχρι και το trade deadline, προς ώρας όμως ας δούμε μερικά συμπεράσματα, ούτε δεκαπέντε μέρες πριν την έναρξη της pre-season. Το πιστεύετε;

Μέρα πρώτη της free agency και τα ντόμινο ξεκίνησαν να πέφτουν. Η συμπύκνωση του ανοίγματος των trades, του draft και της free agency σε λίγες μόνο μέρες έχει κάνει τα νοητικά μας κατάστιχα ένα κουβάρι, το οποίο θα προσπαθήσουμε λίγο-λίγο να ξεμπλέξουμε μετά τις πρώτες κινήσεις.

Με την ανακοίνωση της απουσίας των Dragic και Adebayo και από τον τρίτο τελικό, το 3-0 και το ψάξιμο της σκούπας πίσω από την πόρτα φάνταζαν νομοτελειακά. Όχι σήμερα, και όχι γι’ αυτούς τους Heat, όχι όσο o Jimmy Butler και η παρέα του έχουν λόγο σε αυτό. Η ομάδα του Spoelstra ρίσκαρε στην άμυνα ακολουθώντας το δόγμα “κλείστε μέσα, double team, χέρια, χέρια, χέρια παντού” και κρατώντας τους Lakers στους 104 μόλις πόντους επιβίωσε για να δώσει τουλάχιστον άλλες δύο μάχες, με τον Butler να χαράσσει ανεξίτηλα το όνομά του στο βιβλίο της ιστορίας των τελικών του NBA.

Τι κι αν έχασαν ένα δικό τους παιχνίδι μετά από μια ασυνεννοησία και ένα τρίποντο που θύμιζε Reggie Miller από έναν center. Τι κι αν βρέθηκαν με αυτό τον αποκαρδιωτικό τρόπο πίσω με 2-0 απέναντι στα δύο μεγαλύτερα μεγέθη της λίγκας, τους Lakers και τον LeBron James. Τι κι αν για άλλη μια φορά φέτος είπαμε “ωραίοι, αλλά μέχρι εδώ ήταν μάλλον” καθώς φάνηκε να μην μπορούν να κερδίσουν, ακόμα κι αν έκαναν ό,τι έπρεπε για 47’57’’. Αυτοί οι Nuggets έχουν μέταλλο από τον προπονητή μέχρι τον τελευταίο παίκτη του rotation.

Η σειρά των Bucks με τους Heat δεν τελείωσε με ένα εκκωφαντικό sweep, όπως όλα έδειχναν όταν, με την ομάδα του Miami στο 3-0, ο αμφίβολος πριν την έναρξη του παιχνιδιού Giannis Antetokounmpo αποχώρησε από το παιχνίδι μετά από 11 οργιώδη λεπτά. Η σειρά δεν έχει τελειώσει και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι αδύνατο οι Bucks να τη γυρίσουν. Από την άλλη, όταν κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί σε σειρά επτά παιχνιδιών στην ιστορία του NBA, να γυρίσει μία ομάδα από το 0-3 και να προκριθεί, δεν είναι και ακριβώς πιθανό. Τα παρακάτω συμπεράσματα πάντως ισχύουν, ακόμα κι αν γίνει μια πρωτοφανής ανατροπή.

Η αμφιλεγόμενη επιστροφή στα παρκέ του NBA στη φούσκα του Orlando -αν όλα πάνε καλά- θα περιλαμβάνει και κάποιες απουσίες. Κακώς ίσως ανακοινώνεται στο κοινό ο λόγος για τον οποίο θα απουσιάσει κάθε παίκτης. Κάθε απουσία υπό το καθεστώς μιας παγκόσμιας πανδημίας σε έξαρση και μιας τεράστιας κοινωνικοπολιτικής διαδικασίας εν εξελίξει είναι δικαιολογημένη. Κανείς δεν θα έπρεπε να υποχρεούται να δηλώσει τους λόγους που προτιμά να μη συμμετέχει στην επανέναρξη του θεάματος, ακόμη κι αν αυτό είναι η δουλειά του.

“Foils” στην αφηγηματική τεχνική λέγονται οι χαρακτήρες που υπάρχουν σε ένα έργο για να φωτίσουν πτυχές, χαρακτηριστικά και κίνητρα του κεντρικού χαρακτήρα. O Σάντσο Πάντσα στον Δον Κιχώτη, ο Ουότσον στο Σέρλοκ Χολμς ή σε πιο σύγχρονα παράδειγμα ο Mr. Peanutbutter στις πρώτες σεζόν Bojack Horseman. Ακόμη κι όταν είναι καλοφτιαγμένοι χαρακτήρες, η λειτουργία τους στην εξέλιξη της ιστορίας εξυπηρετεί τον πρωταγωνιστή.

Το τελευταίο παιχνίδι του μπασκετικού Άρη έγινε στις 7 Μαρτίου και ήταν μια νίκη απέναντι στον Ήφαιστο Λήμνου. Με τα κομπιουτεράκια να έχουν βγει προ πολλού και τη συζήτηση να ακροβατεί μεταξύ των “απαραίτητων νικών” και του “πώς θα σωθούμε αν δεν τις κάνουμε” κανείς εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να είναι σίγουρος αν η νίκη ήταν ανάσα ελπίδας ή επιθανάτιος ρόγχος. Κι ακόμα χειρότερα, η συζήτηση αυτή ήταν η “εύκολη” συζήτηση, καθώς ύστερα θα ακολουθούσε το “και τώρα που σωθήκαμε, τι;”, μια συζήτηση που, δυστυχώς, είναι αδύνατον να περιοριστεί στην ομάδα του Άρη, κι ακόμα δυσκολότερο να οριστεί σε συγκεκριμένο πλαίσιο. Τη σημασία αυτής της νίκης δεν έμελλε να τη μάθουμε ποτέ.