Το 2018 η ανταλλαγή αυτή θα ήταν μια ανταλλαγή ισχύος και επενδύσεων. Σήμερα δεν είναι παρά μια ανταλλαγή προβλημάτων, και μάλιστα από αυτά που υπερίπτανται σαν στοιχειό σε κάθε σκέψη για το μέλλον, ζυγίζοντας αθροιστικά κάτι παραπάνω από $260 εκατομμύρια.
Μπροστά, ωστόσο, σε τέτοια προβλήματα αποτελμάτωσης και ματαίωσης, συχνά η λύση είναι η αλλαγή του ερωτήματος, εφόσον η απαλλαγή είναι αδύνατη. Και έτσι Rockets και Wizards αποφάσισαν να ανταλλάξουν ισοδύναμα ερωτήματα, όχι με προοπτική να σωθούν από αυτά, αλλά τουλάχιστον για να ρίξουν μια φρέσκια ματιά και να ασχοληθούν με διαφορετικές παραμέτρους. Μοιάζει ανούσιο, αλλά είναι ενδιαφέρον.
Rewind για να δούμε ποια είναι ακριβώς η συμφωνία. Οι Wizards υποδέχονται τον 32χρονο Russell Westbrook και τα τρία εναπομείναντα χρόνια του συμβολαίου του ($41Μ φέτος, $44,8M του χρόνου και player option $46,7M το 2023, στα 35 του. Η υπογραφή του για το player option πρέπει να είναι ήδη στο χαρτί με ανεξίτηλο μελάνι.) και στέλνουν στο Houston τον 30χρονο John Wall (όχι, αυτή η πρόταση δεν με κάνει να αισθάνομαι τα χτυπήματα του χρόνου) ο οποίος έχει ακριβώς τα ίδια χρόνια και απολαβές στο δικό του, και ένα protected first round pick του 2023.
Περιττό να σχολιάσουμε ότι τα συμβόλαιά τους είναι ανάμεσα στα χειρότερα σε όλο το NBA. Αρκεί ίσως το ότι για φέτος τουλάχιστον θα έχουν λαμβάνειν περισσότερα από τον LeBron James. Το χειρότερο είναι ότι πρόκειται για δύο ομάδες που, ορθολογικά, θα έπρεπε να βρίσκονται σε διαδικασία rebuilding. Αντ' αυτού βρίσκονται σε ένα καθεστώς εθελούσιας ομηρίας, προσπαθώντας με κάποιον τρόπο να κρατήσουν ικανοποιημένους τους stars τους, μια τακτική που σχεδόν πάντα εκπυρσοκροτεί. Εν τέλει, είναι πολύ πιθανόν οι βεβιασμένες κινήσεις που κάνουν για να τους κρατήσουν, καθυστερώντας ή βραχυκυκλώνοντας την ανοικοδόμηση του roster, να είναι αυτές που θα οδηγήσουν τον Harden και τον Beal στην έξοδο, αφήνοντας τα franchises σε ακόμα χειρότερη κατάσταση, στερούμενα τόσο all-NBA παικτών, όσο και ενός κορμού με προοπτική.
Όλα μαύρα, ε; Γιατί λοιπόν έχει ενδιαφέρον αυτή η συμφωνία.
Κατ’ αρχάς, έχει πλάκα από ιστορικό ενδιαφέρον. O Russell Westbrook ξανασμίγει με τον άνθρωπο που τον ανέδειξε, τον Scott Brooks. Η συνύπαρξη τους στην Oklahoma (ναι, ναι, και ενός κάποιου Kevin Durant) αποτέλεσε το καλύτερο διάστημα της σύντομης ιστορίας του franchise εκεί, με αποκορύφωμα την παρουσία τους στους τελικούς του 2012. Από την άλλη πλευρά, στο Houston θα γίνει μια συνάντηση που ευχόμασταν για πολλά χρόνια να δούμε, αυτή του John Wall με τον τέως συμπαίκτη του στο Kentucky, DeMarcus Cousins. Δυστυχώς μείον μερικούς αχιλλείους και γόνατα, γαμώτο.
Playoffs, με κάθε τρόπο
Αν μπορούμε να ποντάρουμε με σιγουριά σε κάτι, είναι πως ο ιδιοκτήτης των Wizards, Ted Leonsis, δεν πρόκειται να αφήσει την ομάδα να μπει σε διαδικασία rebuild και πως θα κάνει κάθε τι με την ελπίδα να τρυπώσει στα playoffs. Οι Wizards δεν κάνουν tanking. Τουλάχιστον όχι εσκεμμένα, κάτι που κάνει τις αποτυχίες τους ακόμη πιο θεαματικές. Μεγάλα συμβόλαια σε παίκτες χωρίς διαπιστευτήρια γιατί, διάολε, πρέπει να ενισχυθούμε ακόμη κι αν δεν υπάρχει ψωμί στην αγορά, αψυχολόγητα trades για βετεράνους στο deadline θυσιάζοντας pick πρώτου γύρου, ο Leonsis είναι ο άνθρωπός σας.
Έτσι όταν οι Rockets θέλουν να ξεφορτωθούν τον Westbrook, και οι Wizards φαίνεται επιτέλους να έχουν καταφέρει να έχουν μαζέψει μια συλλογή από ταλαντούχους παίκτες και διαθέτοντας ένα πραγματικά πολύτιμο asset (Beal), είναι απόλυτα λογικό να έχουμε deal.
Αφήνοντας όμως στην άκρη τα αστεία, παρά το οδυνηρό συμβόλαιό του, ο Westbrook δεν έγινε ξαφνικά κακός παίκτης. Στο ημερολογιακό έτος που διανύουμε ήταν που για ένα διάστημα έβαζε 30 πόντους ανά αγώνα με συμπαθητικά ποσοστά για την -τότε- τρίτη καλύτερη ομάδα της αδίστακτης δυτικής περιφέρειας. All Star, Αll NBA team. Τίποτα να του λείπει στην βιτρίνα με απλά λόγια. Αυτός ο παίκτης πιθανότατα υπάρχει ακόμα, έστω κι αν είναι αμφίβολο για πόσο. Ωστόσο, το πρόβλημα που τον κάνει απωθητικό για το σύνολο σχεδόν των ομάδων δεν έχει να κάνει με την ατομική του παραγωγικότητα, αλλά με τον τρόπο παιχνιδιού του. Η ιδεατή, και μάλλον μοναδική, αξιοποίηση του Westbrook περνάει μέσα από το να ασκεί κυριαρχία στην μπάλα, επιτιθέμενος κατά μέτωπο ξανά και ξανά, βρίσκοντας πόντους για τον εαυτό του, και ελεύθερα σουτ για τους συμπαίκτες του. Αυτό. Όταν σουτάρει τα αποτελέσματα είναι κάθε χρόνο και πιο αποκαρδιωτικά. Μακριά από την μπάλα είναι αόρατος, πράγμα που σημαίνει ότι η άμυνα κερδίζει έναν παίκτη. Είναι δηλαδή ένας παίκτης που όσο καλός και να είναι, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στην στελέχωση μιας πεντάδας από όσα λύνει, ένα concept που έχουμε συζητήσει εδώ αρκετές φορές. Γι’ αυτό λοιπόν, ακόμα και αν παίξει και το 2021 σε επίπεδο Αll-NBA, το ερώτημα που προκύπτει είναι “και τι καταλάβαμε;”. Δεν πρόκειται να χτιστεί ένας διεκδικητής του τίτλου γύρω από έναν 32χρονο point guard που δημιουργεί χάρη στα αθλητικά του προσόντα, δεν σουτάρει και έχει να παίξει άμυνα από τα 25 του.
Ωστόσο, καλό είναι να κρίνουμε μια κίνηση όχι μόνο με στεγνά αντικειμενικά κριτήρια, αλλά και εντός του πλαισίου που έγινε. Οι Wizards λοιπόν, καλώς η κακώς, θέλουν να μπουν στα playoffs. Στην παρούσα φάση βρίσκονταν εν μέσω ενός σωρού σχετικά ισοδύναμων ομάδων με ερωτηματικά (Atlanta, Detroit, Orlando, Chicago, Charlotte, ακόμα και Cavs ενδεχομένως;) και παρόμοιους στόχους, και, με βάση τις κινήσεις τις Atlanta, φαίνεται να έμεναν πίσω. Χίλια στραβά να έχει το νέο τους απόκτημα, το δίδυμο Westbrook-Beal είναι δυναμίτης και γύρω τους υπάρχουν σουτέρ για να ανοίξει το παιχνίδι, και ταλέντα που ελπίζουν πως μπορούν να κάνουν το step-up (Hachimura, Brown, Bryant, κι ας δούμε τι μπορεί να κάνει ο Avdija). Κι αν όχι, assets για να φέρουν κι άλλη βοήθεια. O Westbrook στο σετ παιχνίδι είναι πρόβλημα, αλλά αυτό το roster μπορεί να τρέξει, και να τρέξει καλά. Η άμυνα είναι μια άλλη ιστορία, όπως και το μέλλον, αλλά εφόσον δεν υπήρχε όρεξη για άλλες ήττες, τι να κάνουμε;
Κάτι, με κάποιον τρόπο
Όπως συζητήσαμε και στο πρόσφατο κείμενο με τις κινήσεις τις offseason, οι Rockets τελούν σε σύγχυση. Η αποχώρηση του Westbrook, τουλάχιστον με τον τρόπο που ήρθε, κάθε άλλο παρά δίνει ενδείξεις για τη νέα κατεύθυνση. Από την στιγμή όμως που ο Westbrook έπρεπε να φύγει, το γεγονός πως πήραν και ένα pick πρώτου γύρου μαζί, είναι θετικό.
Οι Rockets, ήδη από την τρίτη χρονιά του Harden στην ομάδα, άρχισαν να περιστρέφουν το παιχνίδι τους γύρω από αυτόν, με το πράγμα να φτάνει στην ακραία συνέπειά του με την έλευση του Mike D’ Antoni. Το δίδυμο αυτό έβγαλε στην επιφάνεια και τροφοδότησε τις καλύτερες ή χειρότερες πτυχές των μερών του, όπως το βλέπει κανείς. Στα τέσσερα χρόνια της συνύπαρξης τους οι Rockets έγιναν το κεντρικότερο μπασκετικό πείραμα της λίγκας, έφτασαν μια ανάσα από τους τελικούς, πρόσφεραν μια από τις εντυπωσιακότερες scoring season της ιστορίας πρόπερσι, κατάργησαν τις έννοιες των θέσεων, του center και την πιθανότητα να ντριμπλάρει κανείς την μπάλα αν δεν λέγεται Harden ή Paul/Westbrook, άντε και Gordon. Συνήθως τα άκρα δεν φέρνουν επιτυχία, αλλά κρίνονται από τη συμβολή τους στην κίνηση το εκκρεμούς της ιστορίας, αλλά στο Houston θα υπάρχει πάντα το what-if του 2019.
Με τον D’ Antoni βοηθό του Nash στο Brooklyn, τον ενορχηστρωτή αυτού του θαύματος/ανοσιουργήματος, ξανά, όπως το πάρει κανείς, στη Philadelphia και τον Harden πλέον στην λάθος πλευρά των 30, το ερώτημα τίθεται: μια από τα ίδια με χειρότερα υλικά, ή πάμε για νέες ιδέες; Και πόσο είναι δυνατόν να εφαρμοστούν νέες ιδέες γύρω από έναν παίκτη με τόσο κυριαρχικό ρόλο για πάνω από μια πενταετία - εφόσον τουλάχιστον παραμείνει, κάτι που μάλλον είναι η βούληση της ομάδας.
Ο Wall έρχεται από ουσιαστικά δύο χρόνια απραξίας, και, όπως και ο Westbrook, ήταν στα καλά του ένας από τους εκρηκτικότερους παίκτες της λίγκας. Θεωρητικά, είναι αδύνατον να επιστρέψει σε αξιοπρεπές επίπεδο. Είμαι μάλλον στη μειοψηφική μερίδα που ακόμα πιστεύει ότι θα ξαναδούμε έναν καλό Wall, όχι all-star στη Δύση, αλλά solid starter. Σε αντίθεση με τον Westbrook, ο οποίος μοιράζει ασίστ διαλύοντας την άμυνα σαν πολιορκητικός κριός, ο Wall διαθέτει ένα από τα καλύτερα court vision στη λίγκα, και χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό την απειλή της πάσας για να βρει το δικό του σκορ. Στα καλά του ήταν μάλλον ο δεύτερος πίσω από τον LeBron James στο να βγάζει τρίποντα στις γωνίες την κατάλληλη στιγμή, πασάροντας ακριβώς στο shooting pocket του παίκτη που περιμένει εκεί. Και, τουλάχιστον, δούλεψε και έγινε ένας αξιοπρεπής σουτέρ, σχεδόν καλός όταν είναι ελεύθερος. Σχεδόν.
Ακόμη κι έτσι βέβαια, το fit δίπλα στον Harden είναι περίεργο. Δεν είναι Chris Paul, δηλαδή ένας top isolation scorer, ούτε Westbrook, δηλαδή μια επίθεση μόνος του. Η μόνη περίπτωση να δουλέψει αυτό το ζευγάρωμα (ή να είναι αποδοτικός αν φύγει ο Harden) είναι οι Rockets να δημιουργήσουν μια νέα ταυτότητα, κι αυτή θα είναι η πρόκληση του νέου τους προπονητή, Stephen Silas. Η αποχώρηση του Covington αφαιρεί έναν σουτέρ και ένα σημαντικό κομμάτι της αμυντικής τους ταυτότητας, και οι προσθήκες των Wood και Cousins επαναφέρουν τον όρο center στο playbook της ομάδας. Πριν την απαγόρευση του pick and roll στο Houston, ο Harden είχε αναγάγει την πάσα στον παίκτη που ρολάρει σε μορφή τέχνης. Λίγο από αυτό, λίγο παραπάνω ball movement, και οι Rockets μπορεί να έχουν ενδιαφέρον και την θεωρία μιας νέας - σχετικά - επιτυχημένης ομάδας αντί μιας διαφαινόμενης βίαιης παρακμής.
Εν ολίγοις, παρότι μιλάμε για ομάδες που βρίσκονται σε αδιέξοδο ελέω κακών διοικητικών αποφάσεων και της υποχώρησης μπροστά στα θέλω των αστεριών τους, παρότι όλα γίνονται κάτω από την επιρροή ιδιοκτητών οι οποίοι φαίνεται να εμπλέκονται περισσότερο από όσο τους αναλογεί στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και ενώ όλα αυτά καταλήγουν στην προσπάθεια να βρεθεί αξία ανάμεσα σε δύο πραγματικά επαχθή συμβόλαια, το σημερινό trade έχει την προοπτική να δώσει τουλάχιστον ενδιαφέρον μπασκετικό αποτέλεσμα στο παρκέ. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι θα πάει κατά διαόλου, και σε έναν χρόνο από σήμερα οι δύο ομάδες θα παρατάσσονται τελείως διαφορετικές. Τουλάχιστον, ελπίζω στη χειρότερη περίπτωση απλά να μπορέσουμε να ξαναδούμε στο γήπεδο υγιείς τον Wall και τον Cousins, κάτι είναι κι αυτό.
