Μόνο που μπροστά τους βρίσκονται οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, οι οποίοι με τη σειρά τους κινδυνεύουν με ένα μεγάλο πατατράκ. Άσχετα αν σε πρόσφατες δηλώσεις ο Ντρέιμοντ Γκριν, όταν ερωτήθηκε για την «απειλή» εκ του Τέξας απάντησε με ένα μεγαλοπρεπέστατο, “ I don’t give a damn about the Rockets”.

“I don’t give a damn about the Rockets.”

- Draymond Green

(h/t @BradeauxNBA )

pic.twitter.com/VQV0QiDpF5

— NBACentral (@TheDunkCentral) March 25, 2024

Τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, οι Ρόκετς βρίσκονται δύο νίκες πίσω από τους Γουόριορς, με το μομέντουμ ναι μεν να είναι με τους Τεξανούς, οι οποίοι τον Μάρτιο έχουν ρεκόρ 13-2, αλλά οι δύο νίκες πίσω από τους Γουόριορς είναι κομβικές για το χρονικό σημείο που βρίσκεται η κανονική περίοδος.

Πριν σταθώ στην αγωνιστική εικόνα τους, αξίζει να σχολιάσω πρωτίστως τη μεγάλη αλλαγή στη φιλοσοφία που πραγματοποίησαν το καλοκαίρι του 2023 και πώς αυτή η αλλαγή συμβαδίζει με τη φετινή τους πορεία. Το πλάνο λοιπόν των προηγούμενων ετών, από τη φυγή του Τζέιμς Χάρντεν και έπειτα, ήταν ξεκάθαρα αυτό της ολικής αναδόμησης, μέσω της διαδικασίας του ντραφτ, σωστής αξιολόγησης και επιλογής νεαρών παιχτών, οι οποίοι υπό τη διαχείριση του πρώην προπονητή Στίβεν Σίλας, θα προόδευαν αγωνιστικά, τόσο σε επίπεδο ομάδας, όσο και ατομικά. Όμως, η εικόνα τους την περασμένη τριετία ήταν αποκαρδιωτική, καθώς η ομάδα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο με αθροιστικό ρεκόρ 59-177 και σε καμία στιγμή δεν υπήρξε κάτι που να μπορούσε να θεωρηθεί ως πρόοδος. Ακόμα, η αγωνιστική παρουσία ορισμένων νεαρών και δη του Τζέιλεν Γκριν, έθετε εν αμφιβόλω την όλη φιλοσοφία του οργανισμού. Επομένως, έπρεπε να παρθούν δραστικές αποφάσεις για το μέλλον εάν ήθελαν να ξεφύγουν από τον αγωνιστικό βάλτο στον οποίο είχαν βρεθεί.

Οι αποφάσεις ήταν δεδομένες. Απομάκρυνση του Σίλας, πρόσληψη του Ίμε Ουντόκα, που φάνταζε ως ο ιδανικός για τα επόμενα βήματα του οργανισμού, ώστε να αρχίσει να παρουσιάζει ένα πιο ανταγωνιστικό πρόσωπο, καθώς και υπογραφή αρκετών έμπειρων παιχτών, όπως ο Φρεντ Βαν Βλιτ με συμβόλαιο τριετούς διάρκειας αξίας περί των 130 εκατομμυρίων δολαρίων, ο Ντίλον Μπρουκς με τετραετές αξίας 86 εκατομμυρίων και ο Τζεφ Γκριν με διετές αξίας 16 εκατομμυρίων - με τους Ρόκετς να διατηρούν την επιλογή για ανανέωση ή όχι στο τέλος της σεζόν. Η παρουσία λοιπόν των τριών αυτών παιχτών στο αγωνιστικό σκέλος, στο κομμάτι των αποδυτηρίων, όσο και στην καθοδήγηση των νεαρών, κρίνεται σημαντική. Φυσικά, υπό τις οδηγίες ενός προπονητή που έχει βρεθεί σε οργανισμούς που έχουν κάνει πρωταθλητισμό, είναι δεδομένα ικανός και μπορεί να εμφυσήσει μια διαφορετική νοοτροπία από τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι στον νεαρό κορμό των Σενγκούν, Σμιθ Τζούνιορ, Γκριν, Ίσον, Γουίτμορ, Τόμπσον προστέθηκε εμπειρία, κάτι που έμοιαζε να λείπει αρκετά τα προηγούμενα έτη. Αυτή λοιπόν η προσέγγιση του front office μοιάζει να αποδίδει καρπούς. Ακόμα και αν δεν καταφέρουν να μπουν στο play-in τουρνουά, έγινε ήδη ένα βήμα προς τα εμπρός.

O “καυτός Μάρτιος”

Όπως προανέφερα λοιπόν, ο μήνας Μάρτιος ήταν αρκετά ζεστός για τους Τεξανούς, με το μεγάλο σερί νικών που πραγματοποίησαν, το οποίο έφτασε μέχρι τις έντεκα συνεχόμενες. Από εκεί που η παρουσία στην πρώτη δεκάδα έμοιαζε με ένα όνειρο τρελό, οι Ρόκετς βρίσκονται στο κατόπι των Γουόριορς, στην προσπάθεια να τους αρπάξουν την πολύτιμή δέκατη θέση και να παρεισφρήσουν στο play-in τουρνουά.

Βέβαια, η ανάγνωση αυτών των αποτελεσμάτων είναι διττή. Υπάρχει σαφώς το καθαρό αγωνιστικό πλαίσιο, στο οποίο πράγματι υπήρξε άνοδος και βελτίωση, υπάρχει βέβαια και το πρόγραμμα, το οποίο ήταν άκρως βοηθητικό για το Χιούστον, καθώς αντιμετώπισαν αρκετές ομάδες που βρίσκονται σε προγραμματισμό καλοκαιριών διακοπών. Nίκες εναντίον των Σπερς, Μπλέιζερς, Γουίζαρντς, Τζαζ εις διπλούν σε εντός και εκτός έδρας αναμετρήσεις, απέναντι στους Μπουλς επίσης, ενώ βέβαια κέρδισαν και ομάδες πιο πάνω από αυτούς, όπως οι Θάντερ (απουσίασε από το ματς ο SGA), οι Σανς, οι Κινγκς. Έχασν από τους Κλίπερς και τους Μάβερικς την τελευταία ημέρα του μήνα, ήττα που ενδεχομένως ήταν κομβική. Οπότε ναι μεν έκαναν μεγάλες νίκες απέναντι σε ομάδες με καλύτερο ρεκόρ, αλλά είχαν και τις ευκολίες με σερί αγώνες με τις τελευταίες της λίγκας.

Οι Ρόκετς ήταν εκ των καλύτερων ομάδων σε άμυνα και επίθεση σε αυτό το διάστημα. Φτάνει να δείτε τον πίνακα από το Cleaning The Glass που παραθέτω. Το πορτοκαλί χρώμα κυριαρχεί.

Δεύτερη ομάδα σε net rating πίσω από τους Σέλτικς, δεύτερη επίθεση, πέμπτη άμυνα. Με εξαιρετικά ποσοστά στο σουτ, λίγα λάθη και με τους αντιπάλους να σουτάρουν άσχημα. Γενικότερα, οι προηγμένοι δείκτες που αφορούν το σουτ, όπως το effective field goal percentage και το true shooting percentage είναι εκ των υψηλότερων στη λίγκα, ενώ πια έχουν ανεβάσει τον ρυθμό των αγώνων τους, τρέχοντας περισσότερο και γενικότερα πηγαίνουν σε πιο γρήγορες επιθέσεις.

Kαι όλα αυτά χωρίς να υπάρχει κάποιο στοιχείο στο παιχνίδι τους που να ξεχωρίζει σε μεγάλο βαθμό από άλλες ομάδες. Δεν υπάρχει δηλαδή η μετακίνηση της μπάλας όπως επί παραδείγματι οι Κινγκς, οι πολλές δράσεις μακριά από τη μπάλα ή τα κοψίματα στη ρακέτα. Λίγες πάσες, ακόμα και στο νικηφόρο αυτό διάστημα, λίγα drives στη ρακέτα, πιο γρήγορες επιθέσεις, καλό spacing και εύρεση των καλύτερων δυνατών σουτ. Οι αγώνες τους είναι άκρως διασκεδαστικοί για έναν ουδέτερο θεατή, με ωραίο, γρήγορο μπάσκετ που συνδυάζεται και με νίκες που είναι τόσες σημαντικές τη δεδομένη στιγμή.

Οι σέντερ

Το πρόβλημα του τραυματισμού του Αλπερέν Σενγκούν μοιάζει να έχει ξεπεραστεί προς ώρας. Οι Ρόκετς έχουν μάθει να κερδίζουν χωρίς αυτόν, κάτι που δείχνει τη δουλειά που έχει ρίξει όλη η ομάδα και τη νοοτροπία που έχουν αποκτήσει. Γιατί η απώλεια του καλύτερου παίχτη θα μπορούσε να ήταν καταδικαστική για το υπόλοιπο της περιόδου και να έμπαιναν σε μια διαδικασία να εξετάζουν την επόμενη χρονιά. O Tούρκος αθλητής πραγματοποίησε μια εξαιρετική σεζόν -χρησιμοποιώ παρελθοντικό χρόνο γιατί είναι άγνωστο εάν θα επανέλθει μέχρι το τέλος της- με μεγάλη άνοδο στο παιχνίδι του. Πρώτος σκόρερ, ριμπάουντερ, δεύτερος σε ασίστ ανά παιχνίδι, πρώτος όμως σε ποσοστό δημιουργίας προς τους συμπαίχτες του και πρώτος σε offensive load¹ (υπενθυμίζω είναι το στατιστικό που καλύπτει κάτι παραπάνω από το usage% προσμετρώντας τα σουτ που παίρνει ένας παίχτης, τη δημιουργία και τα λάθη). Με διαρκή άνοδο σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού του, θα αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο στο οικοσύστημα του Ίμε Ουντόκα τα επόμενα χρόνια.

Εδώ θα κάνω μια στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου για να αποδώσω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι στον Αυστραλό σέντερ, Τζοκ Λάντεϊλ για την εξαιρετική δουλειά που κάνει ως αναπληρωματικός, τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Ο Λαντεϊλ στη σεζόν είναι ο παίχτης με το υψηλότερο +/- ανά 100 κατοχές σύμφωνα με το Cleaning The Glass με +10, και πιο συγκεκριμένα η παρουσία του βελτιώνει την άμυνα κατά 7,6 πόντους ανά 100 κατοχές. Τρομερό στατιστικό για τον boomer.

Οι παλιοί

Αυτό που κατάφερε αρμονικά το προπονητικό επιτελείο σε συνδυασμό με τις επιλογές στην offseason του general manager Ράφαελ Στόουν, ήταν να παντρέψουν αρμονικά την εμπειρία με τα νιάτα. Καταρχήν, τόσο ο Βαν Βλιτ όσο και ο Μπρουκς, οι οποίοι είναι οι βασικοί εκ των πιο μεγάλων ηλικιακά παιχτών δεν είναι από αυτούς που θα «κλέψουν» τα φώτα από τους μικρότερους συμπαίχτες τους. Εξυπηρετούν αρμονικά το πλάνο, προσφέροντας ο καθένας συγκεκριμένα πράγματα. Ένας πόιντ γκαρντ, όπως ο πρώην άσος των Ράπτορς, ήταν απαραίτητος τα προηγούμενα έτη, καθώς πέρα από το προσωπικό αγωνιστικό σκέλος, προσφέρει και αποφόρτιση καθηκόντων για τον Τζέιλεν Γκριν, ο οποίος είχε δείξει πως δεν μπορούσε να σταθεί ως κύριος δημιουργός και εκτελεστής. Ο Βαν Φλιτ θα τρέξει pick ‘n roll/pop, θα σουτάρει όποτε χρειαστεί, θα δημιουργήσει, χωρίς να έχει τη μπάλα πολύ ώρα στα χέρια του, χωρίς να παίρνει αυτός τις περισσότερες αποφάσεις. Εξ ου και το χαμηλότερο usage% των τελευταίων πέντε ετών.

Αντίστοιχα, ο πάντα έτοιμος για τσαμπουκά, Ντίλον Μπρουκς προσφέρει αμυντική σκληράδα (όταν δεν ξεφεύγει), ταιριάζει ταμάμ στην άμυνα αλλαγών που χρησιμοποιεί ο Ουντόκα, ενώ το μακρινό σουτ του είναι αρκετά συνεπές με 36,2% ευστοχία σε τρίποντα. Γενικά μια αρκετά συνεπής λύση, μέχρι να αναπτυχθούν και άλλο οι νεαροί όπως ο Γουίτμορ ή ο Τόμπσον, χωρίς να τους «τρώει» χρόνο. Ενώ ακόμα και ο 37χρονος, πρωταθλητής με τους Νάγκετς, Τζεφ Γκριν, με την πολυετή εμπειρία του είναι ένας παίχτης που στο μυαλό μου μοιάζει χρήσιμος για κάθε ομάδα, είτε αυτή θέλει να διεκδικήσει το δαχτυλίδι, είτε είναι σε διαδικασία αναδόμησης.

Η νέα άμυνα

Πώς κατάφεραν όμως, μέχρι στιγμής πάντα, να ξεπεράσουν ανώδυνα την απουσία του Σενγκούν; Προφανώς και δεν θα γράψω πως χωρίς αυτόν έγιναν όλα πιο εύκολα για τον προπονητή ή ότι φάνηκε πως η ομάδα παίζει καλύτερα επειδή δεν ταιριάζει, καθώς είναι κάτι που δεν το πιστεύω και θεωρώ δεν στέκει ως επιχείρημα, παρότι όντως έχουν πολύ καλό ρεκόρ χωρίς αυτόν. Το σημείο κλειδί θαρρώ ήρθε από την ταυτόχρονη παρουσία των Τόμπσον και Σμιθ στη frontcourt, σε συνδυασμό πάντα με την αμυντική προσέγγιση και το πλάνο που έχει εκπονήσει το προπονητικό επιτελείο. Η πεντάδα που απαρτίζεται από τους Βαν Βλιτ, Μπρουκς, Γκριν, Τόμπσον, Σμιθ η οποία αλλάζει σχεδόν σε κάθε σκριν. Φυσικά, άμεση συνέπεια της καλής περιόδου που διάγει η ομάδα είναι πως αυτή η πεντάδα αποτελεί και την καλύτερη των Ρόκετς μέσα στη σεζόν με +10,8 net rating. Μία πλήρως switchable ομάδα καθ’ όλη τη σεζόν όσον αφορά την άμυνα, πλην των περιπτώσεων στις οποίες στη θέση του σέντερ είναι ο Σενγκούν ή ο Λάντεϊλ που εκεί αυτοί οι δύο συνήθως αμύνονται με drop στα picks. Έτσι έχουν καταφέρει να βελτιώσουν σε τέτοιο βαθμό την άμυνα που να είναι η πέμπτη καλύτερη στη λίγκα σε defensive rating σύμφωνα με το Cleaning The Glass με 110,1 πόντους ανά 100 κατοχές. Δεν θα υπάρξει κάποιος εξ αυτών που θα κλέψει αμυντικά, ακόμα και ο Γκριν που θεωρητικά είναι ο πιο αδύναμος κρίκος, έχει βελτιωθεί αρκετά σε αυτόν τον τομέα και προσπαθεί πολύ περισσότερο.

Οι νέοι

Ήρθε η ώρα λοιπόν να δούμε πως επηρεάζουν το παιχνίδι οι νεαροί βασικοί πρωτίστως , οι οποίοι εξελίσσονται με ταχύτερο ρυθμό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Οι παίχτες κλειδιά κατά την άποψή μου είναι οι Γκριν, Τόμπσον, Σμιθ.

Ο Σμιθ, ο οποίος είχε επιλεγεί στο νούμερο τρία του ντραφτ του 2022, με την απουσία του Σενγκούν αποτελεί αυτός τον βασικό σέντερ. Η παρουσία του δίνει τη δυνατότητα για μία ξεκάθαρη 5-out πεντάδα, με το pop out παιχνίδι του, το οποίο δίνει και τους απαραίτητους χώρους στους συμπαίχτες του.

Ακόμα , όμως, έχει αρκετή δουλειά να κάνει ώστε να μπορεί να στέκεται και αμυντικά ως «πέντε» κάτι που προς ώρας μοιάζει αδύνατο σε πολλές περιπτώσεις. Έχει τα στοιχεία εκείνα για να μπορέσει να εξελιχθεί σε έναν ψηλό που θα μπορεί να ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες με το τρίποντό του και να βοηθάει αμυντικά είτε σε άμυνα αλλαγών, είτε ως αμυνόμενος που θα δίνει βοήθειες από την πίσω γραμμή άμυνας, καθώς ακόμα δεν έχει τον όγκο να σταθεί απέναντι στα θηρία της λίγκας. Πολύ ενθαρρυντικό πως φέτος έχει ανεβάσει το ποσοστό του στο τρίποντο κατά πέντε μονάδες ήτοι στο 35,8% .

H αποκάλυψη κατ’ εμέ στη ξέφρενη πορεία των Ρόκετς τον Μάρτιο δεν είναι άλλος από τον Τόμπσον, τον Έιμεν. Το νούμερα τέσσερα του ντραφτ του 2023, ο έτερος εκ των διδύμων Τόμπσον που αγωνίζονται στο ΝΒΑ. Η παρουσία του στη βασική πεντάδα λύνει τα χέρια του Ουντόκα σε άμυνα και σε επίθεση. 13,1 πόντοi, 8,2 ριμπάουντ, 1,4 κλεψίματα και +7 στο plus/minus σε αυτό το διάστημα. Έχει το μέγεθος για να αλλάζει στα σκριν στην άμυνα, παλεύει σε κάθε φάση, παρότι δεν είναι το «αμυντικό τέρας» που είναι ο αδερφός του. Εξάλλου σε πολλές περιπτώσεις είναι αυτός που θα μαρκάρει τον αντίπαλο σέντερ, μιας και ο Σμιθ είναι πιο ελαφρύς από αυτόν. Ένας φόργουορντ που καλείται να δουλέψει ως σέντερ εν τη απουσία του βασικού ψηλού. Το προπονητικό επιτελείο έχει καταλάβει πόσο καλός σκρίνερ είναι και σε διάφορα plays εμπλέκεται σε τέτοιες καταστάσεις. Ενώ, μιας και το επιθετικό του πακέτο είναι ακόμα υπό διαμόρφωση, η ικανότητά του να κινείται χωρίς τη μπάλα ερχόμενος από την αδύνατη πλευρά είναι πολύ χρήσιμη, όπως θα φανεί και στα παρακάτω στιγμιότυπα. Τόσο ο Σμιθ, όσο και ο Τόμπσον μπορούν να είναι σκρινάρουν και να λειτουργούν ως οι «σέντερ» ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγώνα. Πόσο ωραία επίσης έχουν ανοίξει το γήπεδο οι Ρόκετς...

Τελευταίος και καλύτερος από τους νεαρούς άσους, ο Τζέιλεν Γκριν, ο οποίος παίζει το καλύτερο και πιο ουσιαστικό μπάσκετ της έως τώρα καριέρας του. Τι κάνει λοιπόν σε αυτόν τον μήνα; Έχει εκτοξεύσει τα στατιστικά σου στα ύψη. Σκοράρει 27,7 πόντους, μαζεύει 6,3 ριμπάουντ, δίνει 3,9 ασίστ και είναι ο πρώτος των Ρόκετς σε plus/minus. Επιπρόσθετα, σουτάρει με 40,8% από το τρίποντο σε σχεδόν δέκα προσπάθειες ανά παιχνίδι, με το ποσοστό του στη σταθμισμένη ευστοχία να είναι στο 58,6%.

Η προσπάθεια των προηγούμενων ετών στη διαδικασία ανάπτυξής του δεν ήταν η ενδεδειγμένη και το αποτέλεσμα φαινόταν στο παρκέ. Αρκετές κακές ή τραβηγμένες επιλογές στο σουτ, κακό διάβασμα της αντίπαλης άμυνας, στο τι του προσφέρουν και τι πρέπει να επιλέξει να κάνει, αρκετός παρορμητισμός και όλα αυτά χωρίς να έχει κάποιον έμπειρο γκαρντ δίπλα του όπως φέτος. Κάτι πειράματα με τον ίδιο και τον Πόρτερ Τζούνιορ. να εναλλάσσονται ως βασικοί χειριστές, δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Εξάλλου πριν λίγο διάστημα, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, οι Ρόκετς ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν το πρότζεκτ για τα μάτια του Μίκαλ Μπρίτζες. Όμως ο Γκριν πλέον είναι και πιο συνεπής στα αμυντικά του καθήκοντα, έχει καλύτερες επιλογές στο σουτ και λειτουργεί καλύτερα ως χειριστής σε pick ‘n roll καταστάσεις και γενικότερα στο τι του δίνει η άμυνα.

Εν κατακλείδι, με το που μπήκε ο πρώτος μήνας της άνοιξης οι Ρόκετς πετάνε. Εχουν καταφέρει να συνδυάσουν αποτελεσματικά την ανάπτυξη των αρκετά ταλαντούχων νεαρών με μία πάρα πολύ καλή αγωνιστική παρουσία, με αποτέλεσμα να κυνηγάνε μέχρι τελευταίας στιγμής την είσοδο στο play in. Νομίζω πως από όλες τις ομάδες των τελευταίων ετών που έχουν μπει σε διαδικασία αναδόμησης, ο τρόπος του Χιούστον δείχνει τον σωστό δρόμο. Πάρτε επί παραδείγματι τους Πίστονς, τους Σπερς και κάντε τις συγκρίσεις. Για να προοδεύσει ένα νεανικό ρόστερ χρειάζεται και η απαραίτητη «ένεση» εμπειρίας και το να μπει ο οργανισμός σε μία διαδικασία να μάθει να κερδίζει. Γιατί καλά είναι τα tanking, να βρούμε τον σούπερ νεαρό που θα αποτελέσει την κολώνα του οργανισμού για το μέλλον, αλλά θα χρειαστεί να μάθει η ομάδα να διεκδικεί κάτι. Ακόμα και αν δεν το καταφέρουν στο τέλος της σεζόν, μοιάζει δεδομένο ότι του χρόνου θα είναι ακόμα καλύτεροι. Και ας λέει ο Ντρέιμοντ Γκριν ότι δεν του καίγεται καρφί για το τι κάνουν. Όπως άλλωστε λένε οι αστροναύτες προς τη ΝASA όταν έχουν πετυχημένη εκτόξευση ‘’Houston we have a liftoff’’.

Σημειώσεις:

1. Περισσότερα για τον συγκεκριμένο δείκτη μπορείτε να δείτε εδώ: https://thinkingbasketball.net/2017/10/16/offensive-load-and-adjusted-tov/

Τα στατιστικά είναι από το σάιτ του ΝΒΑ, το Cleaning The Glass και αφορούν έως και την 31η Μαρτίου.