Aπόψε ξεκινάει το Final Four της καταπληκτικής γιορτής του κολεγιακού πρωταθλήματος. Χωρίς χρονοτριβή, πάμε να δούμε αναλυτικά τα δύο ζευγάρια.

Η ώρα για το NCAA Tournament έφτασε και το κολεγιακό μπάσκετ για έναν μήνα θα είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η March Madness είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά και δημοφιλή αθλητικά γεγονότα στις ΗΠΑ, καθώς υπάρχουν αρκετοί και διαφορετικοί λόγοι για κάποιον να ακολουθήσει τη δράση. Γερή δόση μπάσκετ με πολλά παιχνίδια, εκπλήξεις να σκάνε αναπάντεχα, ανατροπές και μεγάλα καλάθια στη λήξη, μελλοντικοί αστέρες του ΝΒΑ, σπουδαίοι προπονητές, κορυφαία κολεγιακά προγράμματα και φυσικά εκατομμύρια συμπληρωμένα brackets, αναζητώντας ποιος θα έχει τις περισσότερες σωστές προβλέψεις, από τον πρώτο γύρο έως και το final 4.

(φωτό από elite sports)

16 Μαϊου 1999. Μαϊάμι, Φλόριντα. Πέμπτο και καθοριστικό παιχνίδι μεταξύ των Χιτ και των Νικς με 4,5 δευτερόλεπτα στο χρονόμετρο . Οι Νικς είναι πίσω έναν πόντο 76-77(!) και έχουν επαναφορά από την πλάγια γραμμή. Ο Τσάρλι Γουόρντ επαναφέρει την μπάλα, ο Άλαν Χιούστον την υποδέχεται, βγαίνοντας από το σκριν του Γιούιν. Σκύβει για να αποφεύγει δύο αμυντικούς και επιχειρεί το floater. Στεφάνι, ταμπλό… και μέσα. Ο Τζεφ Βαν Γκάντι πανηγυρίζει, οι Νικς προκρίνονται και στη συνέχεια γίνονται η πρώτη 8^th seed ομάδα που θα φτάσει μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ. Το σουτ αυτό σημάδεψε με έναν δραματικό τρόπο τις συνεχείς αναμετρήσεις των ΝΥ Νικς και των Μαϊάμι Χιτ, μία από τις μεγαλύτερες αντιπαλότητες που γνώρισε η λίγκα τη δεκαετία του ’90. Πως φτάσαμε όμως σε αυτό το σημείο και τι είχε προηγηθεί;

Ο Μαρκ Κούμπαν (ιδιοκτήτης των Ντάλας Μάβερικς) έχει εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους φαν του Λούκα Ντόντσιτς και με το δίκιο του. Ο Σλοβένος «ρούκι» κάνει μια εντυπωσιακή χρονιά με σπουδαία νούμερα της τάξης των 20π., 7ριμπ., 5 ασίστ και (το σπουδαιότερο) με καθοριστική επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του. Η άμεση προσαρμογή του στο ΝΒΑ νομίζω πως ήταν έκπληξη όχι μόνο για τους αμερικανούς θεατές που τον είχαν παρακολουθήσει από ελάχιστα έως καθόλου, αλλά και για τους περισσότερους Ευρωπαίους που ήταν ήδη εξοικειωμένοι με το παιχνίδι του.

Στο έργο του Ευγένιου Ιονέσκο «Ο Βασιλιάς πεθαίνει, κεντρικός ήρωας είναι ο Βασιλιάς Μπερανζέ, ο οποίος έχει την ικανότητα να επιβάλλεται στη φύση και – όπως κάθε μονάρχης - να κάνει τους άλλους να υπακούουν στη θέλησή του. Μόλις μαθαίνει ότι θα πεθάνει, χάνει τις φυσικές δυνατότητές του και μαζί τη δύναμη να ελέγχει το περιβάλλον του. Το Βασίλειο γύρω του αρχίζει να καταρρέει, οι χαρακτήρες εξαφανίζονται ένας προς έναν και ο βασιλιάς μένει μόνος στο σκοτάδι.

Όπως λέει ένα όχι και τόσο γνωστό ρητό: “Succeess doesn’t just come out and find you, you have to go out and get it”. Even if you have to look very deeply into the second round of the draft, επιτρέψτε μου να συμπληρώσω εγώ.

Το draft του NBA πλησιάζει, η συζήτηση για τα επόμενα μεγάλα prospect έχει ξεκινήσει και το debate για το #1 φετινό πικ συνεχίζεται. Την δική μας οπτική θα έχετε την ευκαιρια να την απολαυσετε στο καθιερωμένο πλέον bguru Mock Draft όταν έρθει η ώρα. Προς το παρόν, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο (κι ένα μικρό κείμενο) σε ορισμένους παίκτες που κατά το παρελθόν είχαν επιλεγεί στον δευτερο γύρο του draft και ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες. Κακά τα ψέμματα, η αίγλη των top picks και της λοταρίας είναι σίγουρα πολύ μεγάλη και κλέβει πάντοτε τα φώτα της δημοσιότητας την βραδιά του draft. Τα πικ του δευτερου γύρου ποτέ δεν τα υποδέχτηκε κανείς με ενθουσιασμό και προσμονή, ενώ τα ονόματα που ακούγονται, οι απλοί φαν ίσως και να τα ακούν για πρώτη φορά στη ζωή τους.

Οι Boston Celtics έκαναν το 1-0 στη σειρά με τους Bucks καθοδηγούμενοι από έναν καταπληκτικό Al Horford σε άμυνα και επίθεση. Η πεντάδα Rozier-Brown-Tatum-Horford-Baynes δεν μοιάζει με σύνολο φτιαγμένο για να πάει μακριά στα πλέι-οφ, αφού ενδεχομένως ακόμη και από τους Bucks υπολείπονται σε ατομικό ταλέντο. Το βαρύ χαρτί της ομάδας όμως, όπως έχει τονιστεί πολλάκις, είναι ο Brad Stevens, κάτι το οποίο φάνηκε από το Game 1 της Κυριακής. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τους Irving-less Celtics είναι το πως θα δημιουργήσουν καταστάσεις στην επίθεσή τους χωρίς την παρουσία του Kyrie, που θα αποτελούσε μια elite επιλογή σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός. Στο πρώτο ματς της σειράς η (υποδειγματική αρκετές φορές) ομαδική λειτουργία των Κελτών βοήθησε ώστε να βγουν πολλά καλά ελεύθερα σουτ και σε συνδυασμό με την εξαιρετική αμυντική απόδοση έγειρε η πλάστιγγα υπέρ της Βοστώνης. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο επίθεσης ο Jayson Tatum μπορεί να παίξει σπουδαίο ρόλο και να αποδειχθεί κομβικός για τη συνέχεια. Στον πρώτο αγώνα πλέι-οφ της καριέρας του ο ρούκι των Celtics έγραψε 19 πόντους, 10 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 3 κλεψίματα και μία τάπα.

Όλη η ομάδα ταξίδευε με προορισμό το Springfield του Ohio για κάποιο τοπικό σχολικό τουρνουά. Στη μέση της διαδρομής το λεωφορείο σταματάει στο “περίφημο για τα μπέργκερ του, Velvet Dairy”. Η ανησυχία του Embry ήταν έκδηλη, μιας και γνώριζε από πριν πως δεν θα ήταν καλοδεχούμενος στο μαγαζί. Τα επικριτικά βλέμματα κάποιων πελατών και η παντελής αδιαφορία των σερβιτόρων επιβεβαίωσαν τους φόβους του. Οι φωνές του υπεύθυνου του καταστήματος ήταν το αποκορύφωμα: “Δεν μπορεί να φάει εδώ, πρέπει να φύγει” φώναξε προς τον προπονητή, Frank Shannon, δείχνοντας προς τον Embry. “I would not serve niggers” του είπε χαρακτηριστικά. “Αν δεν μπορεί να καθίσει τότε θα φύγουμε όλοι” απάντησε ο Shannon παίρνοντας την ομάδα να φύγει, την ίδια στιγμή που μια αποσβολωμένη σερβιτόρα έφθανε στο τραπέζι με δυο δίσκους γεμάτους μπέργκερ. “Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά;” ούρλιαξε ο υπεύθυνος; “Εσύ” του είπε ο Shannon κλείνοντας την πόρτα, με τον Embry να αισθάνεται ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του ως ισότιμο μέλος μιας ομάδας.

Ας ξεκινήσουμε από το εξής απλό. Το καλοκαιρινό trade μεταξύ των Pacers και των Thunder δεν ήταν καλό (sic) για την ομάδα της Indiana. Ακόμη κι αν λάβουμε υπόψη α) την επιθυμία του Paul George να φύγει και β) το ότι έμπαινε στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, τα ανταλλάγματα που πήραν πίσω οι Pacers (Oladipo, Sabonis) φάνταζαν φτωχά. Πλεον και με το 1/4 της σεζόν να έχει ολοκληρωθεί, νομίζω πως είναι ασφαλές να πούμε ότι η Indiana είναι αρκετά καλύτερη του αναμενομένου και βασικό ρόλο σε αυτό έχουν παίξει οι δύο πρώην παίκτες της Oklahoma (κυρίως ο Dipo).

Πέντε λεπτά και δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Τόσο χρειάστηκε για να κοπάσουν τα όνειρα των Celtics και να ανατραπούν τα σχέδιά τους για τη φετινή σεζόν, μετά τον σοκαριστικό τραυματισμό του Gordon Hayward στο εναρκτήριο ματς του πρωταθλήματος. Μετά την περσινή παρθενική all-star χρονιά του, ήταν δεδομένο πως ο πρώην σταρ των Jazz θα είχε ξεχωριστό ρόλο στα σχέδια του Brad Stevens, του προπονητή του απ’ τα κολλεγιακά χρόνια στο Butler. Μετά το αρχικό σοκ, που ήταν παραπάνω από εμφανές στις αντιδράσεις των παικτών ειδικά στο πρώτο ημίχρονο της πρεμιέρας στο Cleveland, η ομάδα της Βοστώνης έδειξε να αντιδρά και πλέον καλείται να ανασυνταχθεί και να προσαρμόσει τα σχέδιά με βάση τα νέα δεδομένα. Οι Celtics στα πρώτα πέντε -έξι παιχνίδια εμφάνισαν κάμποσα ενθαρρυντικά σημάδια και παρά το τεράστιο πισωγύρισμα έχουν τους λόγους τους να παραμένουν αισιόδοξοι.