Όπως λέει ένα όχι και τόσο γνωστό ρητό: “Succeess doesn’t just come out and find you, you have to go out and get it”. Even if you have to look very deeply into the second round of the draft, επιτρέψτε μου να συμπληρώσω εγώ.

Το draft του NBA πλησιάζει, η συζήτηση για τα επόμενα μεγάλα prospect έχει ξεκινήσει και το debate για το #1 φετινό πικ συνεχίζεται. Την δική μας οπτική θα έχετε την ευκαιρια να την απολαυσετε στο καθιερωμένο πλέον bguru Mock Draft όταν έρθει η ώρα. Προς το παρόν, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο (κι ένα μικρό κείμενο) σε ορισμένους παίκτες που κατά το παρελθόν είχαν επιλεγεί στον δευτερο γύρο του draft και ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες. Κακά τα ψέμματα, η αίγλη των top picks και της λοταρίας είναι σίγουρα πολύ μεγάλη και κλέβει πάντοτε τα φώτα της δημοσιότητας την βραδιά του draft. Τα πικ του δευτερου γύρου ποτέ δεν τα υποδέχτηκε κανείς με ενθουσιασμό και προσμονή, ενώ τα ονόματα που ακούγονται, οι απλοί φαν ίσως και να τα ακούν για πρώτη φορά στη ζωή τους.

Οι Boston Celtics έκαναν το 1-0 στη σειρά με τους Bucks καθοδηγούμενοι από έναν καταπληκτικό Al Horford σε άμυνα και επίθεση. Η πεντάδα Rozier-Brown-Tatum-Horford-Baynes δεν μοιάζει με σύνολο φτιαγμένο για να πάει μακριά στα πλέι-οφ, αφού ενδεχομένως ακόμη και από τους Bucks υπολείπονται σε ατομικό ταλέντο. Το βαρύ χαρτί της ομάδας όμως, όπως έχει τονιστεί πολλάκις, είναι ο Brad Stevens, κάτι το οποίο φάνηκε από το Game 1 της Κυριακής. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τους Irving-less Celtics είναι το πως θα δημιουργήσουν καταστάσεις στην επίθεσή τους χωρίς την παρουσία του Kyrie, που θα αποτελούσε μια elite επιλογή σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός. Στο πρώτο ματς της σειράς η (υποδειγματική αρκετές φορές) ομαδική λειτουργία των Κελτών βοήθησε ώστε να βγουν πολλά καλά ελεύθερα σουτ και σε συνδυασμό με την εξαιρετική αμυντική απόδοση έγειρε η πλάστιγγα υπέρ της Βοστώνης. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο επίθεσης ο Jayson Tatum μπορεί να παίξει σπουδαίο ρόλο και να αποδειχθεί κομβικός για τη συνέχεια. Στον πρώτο αγώνα πλέι-οφ της καριέρας του ο ρούκι των Celtics έγραψε 19 πόντους, 10 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 3 κλεψίματα και μία τάπα.

Όλη η ομάδα ταξίδευε με προορισμό το Springfield του Ohio για κάποιο τοπικό σχολικό τουρνουά. Στη μέση της διαδρομής το λεωφορείο σταματάει στο “περίφημο για τα μπέργκερ του, Velvet Dairy”. Η ανησυχία του Embry ήταν έκδηλη, μιας και γνώριζε από πριν πως δεν θα ήταν καλοδεχούμενος στο μαγαζί. Τα επικριτικά βλέμματα κάποιων πελατών και η παντελής αδιαφορία των σερβιτόρων επιβεβαίωσαν τους φόβους του. Οι φωνές του υπεύθυνου του καταστήματος ήταν το αποκορύφωμα: “Δεν μπορεί να φάει εδώ, πρέπει να φύγει” φώναξε προς τον προπονητή, Frank Shannon, δείχνοντας προς τον Embry. “I would not serve niggers” του είπε χαρακτηριστικά. “Αν δεν μπορεί να καθίσει τότε θα φύγουμε όλοι” απάντησε ο Shannon παίρνοντας την ομάδα να φύγει, την ίδια στιγμή που μια αποσβολωμένη σερβιτόρα έφθανε στο τραπέζι με δυο δίσκους γεμάτους μπέργκερ. “Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά;” ούρλιαξε ο υπεύθυνος; “Εσύ” του είπε ο Shannon κλείνοντας την πόρτα, με τον Embry να αισθάνεται ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του ως ισότιμο μέλος μιας ομάδας.

Ας ξεκινήσουμε από το εξής απλό. Το καλοκαιρινό trade μεταξύ των Pacers και των Thunder δεν ήταν καλό (sic) για την ομάδα της Indiana. Ακόμη κι αν λάβουμε υπόψη α) την επιθυμία του Paul George να φύγει και β) το ότι έμπαινε στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, τα ανταλλάγματα που πήραν πίσω οι Pacers (Oladipo, Sabonis) φάνταζαν φτωχά. Πλεον και με το 1/4 της σεζόν να έχει ολοκληρωθεί, νομίζω πως είναι ασφαλές να πούμε ότι η Indiana είναι αρκετά καλύτερη του αναμενομένου και βασικό ρόλο σε αυτό έχουν παίξει οι δύο πρώην παίκτες της Oklahoma (κυρίως ο Dipo).

Πέντε λεπτά και δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Τόσο χρειάστηκε για να κοπάσουν τα όνειρα των Celtics και να ανατραπούν τα σχέδιά τους για τη φετινή σεζόν, μετά τον σοκαριστικό τραυματισμό του Gordon Hayward στο εναρκτήριο ματς του πρωταθλήματος. Μετά την περσινή παρθενική all-star χρονιά του, ήταν δεδομένο πως ο πρώην σταρ των Jazz θα είχε ξεχωριστό ρόλο στα σχέδια του Brad Stevens, του προπονητή του απ’ τα κολλεγιακά χρόνια στο Butler. Μετά το αρχικό σοκ, που ήταν παραπάνω από εμφανές στις αντιδράσεις των παικτών ειδικά στο πρώτο ημίχρονο της πρεμιέρας στο Cleveland, η ομάδα της Βοστώνης έδειξε να αντιδρά και πλέον καλείται να ανασυνταχθεί και να προσαρμόσει τα σχέδιά με βάση τα νέα δεδομένα. Οι Celtics στα πρώτα πέντε -έξι παιχνίδια εμφάνισαν κάμποσα ενθαρρυντικά σημάδια και παρά το τεράστιο πισωγύρισμα έχουν τους λόγους τους να παραμένουν αισιόδοξοι.

Η μόνιμη θαμώνας των Φάιναλ Φορ ξεκινάει μια ακόμη σεζόν ως αδιαφιλονίκητο φαβορί, ώστε να βρεθεί και φέτος στο μεγάλο ραντεβού. Η μεγάλη διαφορά για τους Ρώσους σε σχέση με τα τελευταία χρόνια είναι πως δεν θα έχουν στη σύνθεσή της τον Μίλος Τεόντοσιτς, που συνεχίζει στους Κλίπερς, αλλά κατά πως φαίνεται δεν θα τα βάψουν μαύρα, μιας και έφεραν στη θέση του τον Σέρχιο Ροντρίγκεζ. Ο Δημήτρης Ιτούδης και την περασμένη σεζόν παρουσίασε ένα συμπαγές σύνολο που έπαιξε πολύ όμορφο μπάσκετ σε αρκετά σημεία της χρονιάς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η ΤΣΣΚΑ βρίσκοταν στην κορυφή σε αρκετούς “ποιοτικούς” στατιστικούς δείκτες. Πρώτη σε Net Rating, δεύτερη σε Offensive Rating (πίσω από τη Ρεάλ Μ.), πρώτη σε Pace, True Shooting% και eFG%. Όλα αυτά την εξασφάλισαν με σχετική άνεση τη 2η θέση της κανονικής περιόδου, αλλά μέχρις εκεί μιας τα παιχνίδια του F4 όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις είναι μια διαφορετική ιστορία.

Danny Ainge trusts the process

Λ: Τι λες για το Νο1 ρε Μπιλ; Φουλτζ εύκολα;
Μπ: Ε ναι ρε Λεο, τι άλλο; Οι Σίξερς τι βλέπεις να κάνουν στο 3;
Λ: Χμμ, έχει ζουμί η υπόθεση. Μ’ αρέσει πολύ ο Φοξ σαν επιλογή.
Μπ: Ναι όντως, αν και βλέπω τον Τζάκσον πιο πιθανό.
Λ: Σίγουρα παίζει. Δεν ρωτάς και τον Ηλία να σου πει μια γνώμη;
Μπ: Καλή ιδέα.

Η σειρά μεταξύ των Celtics και των Bulls βρίσκεται στο 2-2 και έχει κυλήσει εντελώς διαφορετικά απ’ ότι θα περίμενε κανείς με κάμποσα αλλόκοτα, αν μη τι άλλο, συμβάντα μέχρι στιγμής. Το πιο προφανές είναι πως στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια η γηπεδούχος ομάδα δεν έχει κερδίσει καμία φορά. Η ιστορία της σειράς επομένως θα μπορούσε να χωριστεί σε δύο ξεχωριστά μέρη α) στα ματς στη Βοστώνη και β) στα ματς στο United Center.

Η κουβέντα για τον MVP του NBA κάθε σεζόν συνηθίζεται να προκαλέι περισσότερο ενδιαφερoν και ντόρο απ’ όλα τα υπόλοιπα βραβεία της λίγκας, επιτρέψτε μου όμως να σταθώ στη φετινή κούρσα για τον προπονητή της χρονιάς. Μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση όχι τόσο το ότι υπάρχουν -δικαιωματικά- πολλοί υποψήφιοι για το Coach of the Year, αλλά το γεγονός πως υπάρχουν επιχειρήματα ώστε να υποστηρίξεις τον καθένα από αυτούς ξεχωριστά. Η συζήτηση και εν τέλει η ανάδειξη του Προπονητή της Χρονιάς δεν έχει πάντα μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, καθώς οι πτυχές και τα κριτήρια είναι πολλά και διαφορετικά. Για να βρεις τους πιθανούς coaches of the year μπορείς να κοιτάξεις τις νίκες, ποιος ξεπέρασε τις προσδοκίες, το ρεκόρ της ομάδας σε αντιστοιχία με το έμψυχο δυναμικο, κ.α. Πάμε να ρίξουμε μια ματιά στους βασικούς υποψήφιους για τη φετινή σεζόν, χωρίζοντάς τους σε φαβορί και αουτσάιντερ.

Ο Παναθηναϊκός πέτυχε επιτέλους διπλό μετά από καιρό και αυτό από μόνο του είναι καλό νέο, καθώς πέρα από βαθμολογική, μπορεί να του δώσει και την απαραίτητη ψυχολογική ώθηση. Στην πρώτα λεπτά έκανε το κλασικό του άσχημο ξεκίνημα με μια 5αδα που κάνει μπαμ πως δεν μπορεί να λειτουργήσει μαζί, τουλάχιστον για την ώρα. Με την ταυτόχρονη παρουσία των Τζεντίλε και Μπουρούση ο ΠΑΟ δεν μπορεί να αμυνθεί με τον τρόπο που θέλει μιας και οι αποστάσεις δύσκολα καλύπτονται. Από την άλλη ο Καλάθης μαζί με τον Τζεντίλε στο παρκέ δεν διευκολύνουν την ροή της επίθεσης, η οποία δεν έβρισκε τους διαδρόμους που απαιτούνταν και αυτό είχε άμεσο αντίκτυπο και στην άμυνα. Χαρακτηριστικό το παρακάτω: