Οι πρωταθλητές του 2015, θέλουν φέτος να επιστρέψουν στο Final-4 μετά το περσινό sweep από τη Φενέρ στα playoffs. Η φυγή του Σέρχιο Ροντρίγκεζ για το NBA αφήνει μια μεγάλη τρύπα στην Βασίλισσα, μιας και ο Ισπανός floor-general ήταν ένας εκ των ηγετών της Ρεάλ τα τελευταία χρόνια. Το κενό του θα κληθούν να καλύψουν, ο ρολίστας πολυτελείας και εξαιρετικός αμυντικός Dontaye Draper και το next best thing, ο 17χρονος Luka Doncic. Κατά τ’ άλλα διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τον βασικό κορμό της και με στοχευμένες κινήσεις κατάφερε να προσθέσει στο ρόστερ συγκεριμένα χαρακτηριστικά που τόσο τα είχε ανάγκη.

Μόλις λίγα χρόνια πριν, οι Indiana Pacers ήταν σχεδόν εκεί, στο τέλος της διαδρομής. Για δύο σερί χρονιές η ομάδα της Indianapolis συναγωνίστηκε στα ίσια, στους τελικούς της Ανατολής, τους πανίσχυρους Miami Heat. Έμοιαζε να τους λείπει ένα τελευταίο κομμάτι για το επόμενο βήμα, τη στιγμή μάλιστα που ο Paul George βρισκόταν ένα βήμα πριν το “superstar status”. Όλα αυτά μέχρι τη σοκαριστική στιγμή του τραυματισμού του το καλοκαίρι του 2014 σε αγώνα προετοιμασίας της Team USA για το FIBA World Cup. Κι ενώ τότε όλοι αναρωτήθηκαν αν και πότε ο George θα μπορέσει να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή του, η διαδρομή του αυτά τα δύο χρόνια είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

Αρκετοί τον παρομοιάζουν με τον Isiah Thomas (τον original), κάποιοι άλλοι (όπως ο καλός του φίλος Lebron) με τον John Stockton, ενώ το προσωνύμιο Point God που τον συνοδεύει είναι παραπάνω από ενδεικτικό. Τι είναι όμως αυτό που κάνει τον Chris Paul να ξεχωρίζει; Το πρώτο πράγμα που προπονητές, συμπαίκτες και αντίπαλοι λένε γι’ αυτόν δεν είναι ούτε για τα fundamentals, ούτε για τις πάσες, ή την άμυνα, αλλά για την ανταγωνιστικότητα του.

Η ανανέωση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου μέχρι το 2024(!) είναι μια ακόμη ένδειξη της μεγάλης εμπιστοσύνης που του έχει ο Παναθηναϊκός και ο προπονητής του Αργύρης Πεδουλάκης, ο οποίος είναι άλλωστε και αυτός που τον έφερε στην ομάδα το 2012 στην ηλικία των 15 ετών. Επίσης η απόκτηση του K.C. Rivers ως το έταιρο “3άρι” της ομάδας ενδέχεται να βοηθήσει αρκετά τον μικρό, καθώς ο Αμερικανός είναι ένας παίκτης που μπορεί να συμπληρώσει ιδανικά τον Έλληνα forward, ο οποίος αναμένεται να έχει αρκετά αναβαθμισμένο ρόλο όπως όλα δείχνουν.

Εν μέσω της περιόδου των summer leagues και με τα μάτια των περισσοτέρων να είναι -δικαίως- στραμμένα στους rookies, μιας και τα καινούρια και φρέσκα πρόσωπα πάντα εξιτάρουν, υπάρχουν κάμποσοι δευτεροετείς παίκτες που ετοιμάζονται να αρπάξουν την ευκαιρία που τους παρουσιάζεται εν όψει της ερχόμενης σεζόν. Άλλωστε όπως έχουμε δει αμέτρητες φορές στο παρελθόν, η rookie χρονιά δεν είναι ίδια για όλους τους παίκτες, ενώ ακόμη και ορισμένοι που κάνουν εντυπωσιακή πρώτη χρονιά στη συνέχεια εμφανίζονται κατώτεροι των προσδοκιών. Για τους περισσότερους βέβαια, η πρώτη είναι συνήθως μια αναγνωριστική χρονιά, ενώ μια σειρά από παράγοντες (τραυματισμοί, χρόνος συμμετοχής, περιβάλλον της ομάδας) επηρεάζουν την εξέλιξή τους. Το σημαντικό για τους νέους αθλητές του NBA είναι να τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία, ώστε να αποδείξουν τι αξίζουν και να δικαιώσουν -ή όχι- τις προσδοκίες. Πιο κάτω παρουσιάζουμε τέσσερις από τους sophomores που έχουν όλα τα φόντα ώστε φέτος να είναι η χρονιά τους και να κάνουν το πρώτο μεγάλο βήμα προς την καθιέρωση.

Εχοντας αφήσει πίσω μας το NBA Draft, όπου συνέβησαν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα όπως άλλωστε διαβάσατε στο τελευταίο κείμενο του Leon, οδεύουμε ολοταχώς προς την έναρξη της free agency. Το μεγαλύτερο θέμα είναι χωρίς αμφιβολία το που θα καταλήξει ο Kevin Durant, αν και το επικρατέστερο σενάριο κατά πως φαίνεται είναι να υπογράψει για 1+1 χρόνια στους Thunder και να επανεξετάσει το μέλλον του το ερχομενο καλοκαίρι. Άλλα ονόματα που σύμφωνα με τις φήμες θα πρωταγωνιστήσουν στην φετινή offseason είναι ο Hassan Whiteside, ο Al Horford, ο DeMar DeRozan, ο Dwight Howard, ενώ free agents όπως ο Wade, ο Nowitzki και ο Drummond κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνουν εκεί που βρίσκονται. Στις παρακάτω γραμμές θα διαβάσετε για ορισμένους απ’ τους free agents που μπορεί να μην έχουν στραμμένα όλα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους, αλλά σίγουρα μπορούν να αποτελέσουν εξαιρετικά χρήσιμες προσθήκες σε αρκετές ομάδες της λίγκας. Για να δούμε μερικούς απ’ αυτούς:

Λίγες ώρες μας χωρίζουν από το βράδυ της 23ης Ιουνίου στη Νέα Υόρκη, όπου και θα διεξαχθεί το NBA Draft του 2016. Σε μια βραδιά που χαρακτηρίζεται (και όχι άδικα) ως two-player draft, μιας και τα δυο κορυφαία prospects Ben Simmons και Brandon Ingram είναι ξεκάθαρα καλύτερα από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, πάμε και μεις να επιχειρήσουμε το δικό μας Mock draft με τις πιθανές επιλογές του πρώτου γύρου, βασιζόμενοι τόσο στο ταλέντο και την προοπτική των παικτών, όσο και στις ενδεχόμενες ανάγκες των ομάδων. Η παρακάτω καταγραφή έγινε κυρίως μετά από παρακολούθηση κάμποσων παιχνιδιών κολλεγιακού μπάσκετ, αρκετών βίντεο και scouting reports σε συνδυασμό με τις προβλέψεις των ειδικών του draftexpress.com και αφορά τις 14 πρώτες επιλογές, τα λεγόμενα δηλαδή Lottery picks.

Η επόμενη μέρα για τον Παναθηναϊκό είναι χωρίς αμφιβολία μια μέρα γεμάτη προκλήσεις, με την μεγαλύτερη απ’ αυτές να είναι προφανώς η όσο το δυνατόν ομαλότερη μετάβαση στην μετα-Διαμαντίδη εποχή. Από το καλοκαίρι του 2012 και μετά, η ομάδα με τις αποφάσεις της σε διάφορα επίπεδα μοιάζει σαν να κάνει δυο βήματα εμπρός και τρία πίσω, μην έχοντας κατασταλάξει ξεκάθαρα στην κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει. Η απομάκρυνση Πεδουλάκη για παράδειγμα μεσούσης της χρονιάς το 2014, συγκαταλέγεται στα σοβαρά ατοπήματα των τελευταίων χρόνων, πόσο μάλιστα αν αναλογιστούμε τη δυσκολία του εγχειρήματός του όταν πρωτοανέλαβε, καθώς και το (λίγο ή πολύ) πετυχημένο πέρασμά του. Η απομάκρυνση αυτή μάλιστα είχε κι άλλες συνέπειες, καθώς ξηλώθηκε ενα μέρους του κορμού που έμοιαζε να είχε δημιουργηθεί (Λάσμε, Ματσιούλις κτλ) κάτι που ώθησε την ομάδα σε συνεχή restart κάθε καλοκαίρι. Anyway, για να μην μένουμε άλλο στο παρελθόν αφού δεν βοηθάει ουσιαστικά κάπου (βλ. πιο κάτω), ο οργανισμός του ΠΑΟ καλείται να βάλει ορισμένα πράγματα σε μια σειρά προτεραιότητας.

Το 2004 οι Detroit Pistons κατάφεραν κάτι το οποίο θεωρούνταν ακατόρθωτο μέχρι τότε στο NBA: να κατακτήσουν το πρωτάθλημα χωρίς έναν μεγάλο superstar στη σύνθεσή τους. Αυτό φυσικά δεν έπαψε να αποτελεί εξαίρεση και μετά το 2004, μιας και τα αποτελέσματα στα χρόνια που ακολούθησαν δείχνουν λίγο ή πολύ πως η παρουσία all-stars σε μια ομάδα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να φτάσει κανείς ως το δαχτυλίδι.

Η τελευταία χρονιά της Ευρωλίγκας με τη μορφή που την ξέραμε τις περασμένες σεζόν, ολοκλήρώθηκε με έναν ιδανικό τρόπο για την διοργάνωση και για το ίδιο το άθλημα. Ο καλύτερος ίσως τελικός που έχουμε δει ποτέ, τολάχιστον στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας, αλλά και ο συναρπαστικός ημιτελικός μεταξύ Φενέρμπαχτσε και Λαμποράλ Κούτσα αποτελούν ζωντανή διαφήμιση για τον θεσμό και θα μνημονεύονται για χρόνια. Αφού διαβάσατε το κείμενο του Giorgos για τα πολύ σημαντικά πράγματα που πέτυχε φέτος η ΤΣΣΚΑ με τον Δημήτρη Ιτούδη, πάμε να δούμε κάποιες σκόρπιες σημειώσεις από το τριήμερο του Final 4.