Α) Πλάνο. Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο, γενικόλογο, ή δεν ξέρω γω τι, αλλά οι “Πράσινοι” καλούνται πρώτα απ’ όλα να θέσουν τους στόχους τους για τις επόμενες σεζόν και να καθορίσουν την διαδικασία που χρειάζεται ώστε να τους πετύχουν. Όταν λέμε στόχους δεν εννοούμε μόνο τι τίτλους θέλουν να κατακτήσουν ή πόσο ψηλά θέλουν να φτάσουν στην Ευρωλίγκα, αλλά κυρίως ΠΩΣ θα το κάνουν, με ποιους ανθρώπους, ποια δυνατά τους σημεία πρέπει να εκμεταλλευτούν ή τι αδυναμίες να βελτιώσουν κοκ. Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει πιο βασικός στόχος αυτή τη στιγμή απ’ το να δημιουργηθέι πρώτα απ’ όλα ένας κορμός παικτών που θα μείνει μαζί για τα επόμενα χρόνια. Αν θέλουμε μάλιστα να το συνδέσουμε και με την περίφημη “Ελληνοποίηση”, το ιδανικό σενάριο για τον Παναθηναϊκό θα ήταν να καταφέρει σταδιακά να ξαναγίνει ο βασικός “χορηγός” έμψυχου δυναμικού της Εθνικής ομάδας.
Β) Προπονητής & στελέχωση. Με την επιλογή Πεδουλάκη για τη θέση του head coach, ο Παναθηναϊκός επέλεξε αυτή τη φορά να πάει σε μια σίγουρη και δοκιμασμένη λύση αφήνοντας στην άκρη τους πειραματισμούς. Το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα του Άρτζι, πέρα του ότι γνωρίζει τα κατατόπια, είναι πως έχει διαμορφώσει σαφή άποψη για την εικόνα της ομάδας και τις ανάγκες της και είναι ήδη σε θέση να καταστρώσει τον σχεδιασμό για την επόμενη σεζόν, ώστε να προχωρήσει σιγά σιγά στην υλοποίησή του. Αν λάβουμε υπόψιν άλλωστε διάφορα ρεπορτάζ, η διαδικασία αυτή έχει κιόλας ξεκινήσει (για να κάνουμε μια σύγκριση, θυμίζω πως πέρισυ ο Παναθηναϊκός έκλεισε προπονητή τέλη Ιουνίου). Μεγάλη σημασία επίσης έχει το να μην είναι άλλος πέραν του προπονητή ο κύριος υπεύθυνος για την επιλογή των παικτών και την κατάρτιση του ρόστερ. Κινήσεις δηλαδή όπως παλιότερα η απόκτηση π.χ. του Μαυροκεφαλίδη ή του Μπατίστ για επικοινωνιακούς ή συναισθηματικούς λόγους αντίστοιχα, ας αποφευχθούν από τη στιγμή που δεν καλύπτουν τα αγωνιστικά πλάνα του προπονητή. Η ειρωνεία βέβαια σε αυτό το ζήτημα είναι πως την περασμένη σεζόν η διοίκηση όντως άφησε πολύ μεγάλη ελευθερία κινήσεων στον προπονητή να διαλέξει το ρόστερ που ήθελε, αλλά η ακαταλληλότητα (όπως αποδείχθηκε) του Σάλε γι αυτόν τον ρόλο στοίχισε ακριβά στην πορεία.
Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει να δούμε και το τι διαφορετικό θα παρουσιάσει ο Άρτζι εντός παρκέ σε σχέση με την προηγούμενη θητεία του στην ομάδα. Οι σύγχρονες τάσεις στο άθλημα υπαγορεύουν επί της ουσίας ομάδες εξίσου “efficient” και στις δύο άκρες του παρκέ, καθώς και σύνολα που να μπορούν να ανταποκριθούν σε διαφορετικά στυλ παιχνιδιού και ρυθμού. Και αν για το αμυντικό performance των ομάδων Πεδουλάκη είμαστε σίγουροι (ακόμη μνημονεύονται οι αμυντικές τακτικές της διετίας 2012-14), το στοίχημα για την μετάβαση στο επόμενο επίπεδο είναι η μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο επιθετικό κομμάτι. Εκτιμώ πως μια πρώτη γεύση θα μπορούμε να πάρουμε ακόμη ακόμη κι από την στελέχωση του ρόστερ, το οποίο παρεμπιπτόντως επιβάλλεται να γεμίσει με αθλητικότητα, δυνατά κορμιά, γρήγορα πόδια και εκτελεστική δεινότητα απ’ την περίμετρο.
Γ) Πίστη και υπομονή. Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι που συχνά στην Ελλάδα πάει περιπατο, είναι η πίστη και η στήριξη στο πλάνο που η εκάστοτε ομάδα αποφασίζει να τρέξει. Από τη στιγμή που οι “Πράσινοι” έχουν θέσει ένα ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο πλάνο για το μέλλον και θεωρούν πως έχουν τον κατάλληλο άνθρωπο στο τιμόνι, τα πρώτα πράγματα με τα οποία χρειάζεται να οπλιστούν είναι η υπομονή και η επιμονή. Και μάλιστα, υπομονή και επιμονή και στα δύσκολα που θα έρθουν και στις πρώτες ήττες που νομοτελειακά θα γίνουν και σε μια ενδεχόμενη πρόωρη αποτυχία. Ας αφήσουμε λοιπόν όλοι για λίγο τους συναισθηματισμούς και τις νοσταλγίες για τις επιτυχίες και τα budget του παρελθόντος, και ας ασχοληθούμε μόνο με το τι μέλλει γενέσθαι, γιατί αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να πάθουμε...“Λιβερπουλοποίηση (No offense). Άλλωστε ακόμη και στα χρόνια των “glory days” του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, αυτό που κρατούσε την ομάδα στον αφρό ακόμη και σε χρονιές που τύχαιναν να στραβώσουν, ήταν πως στο τέλος της ημέρας επικρατούσε η “μπασκετική λογική” και όχι οι συναισθηματισμοί. Οπότε όχι άλλα ξηλώματα και όχι άλλη επανεκκίνηση κάθε καλοκαίρι. Εφόσον έχεις εμπιστοσύνη στο πλάνο σου, οφείλεις να το στηρίξεις.
Εκτιμώ πως οι άνθρωποι της ομάδας έχουν την εμπειρία για το τι πρέπει να κάνουν ώστε το τρίπτυχο διοίκηση-προπονητικό τιμ-παίκτες να λειτουργήσει αρμονικά και με σαφώς καθορισμένους ρόλους. Αφού πρώτα λοιπόν γίνει αυτό, μετά μπορεί να γίνει η συζήτηση για την αθλητικότητα, τους καλούς σουτέρ, το rim protection ή οτιδήποτε άλλο χρειάζεται να προσθέσει η ομάδα ώστε να έχει στη διάθεσή της ένα ρόστερ σύγχρονο, λειτουργικό και φιλόδοξο.
