Το καλοκαίρι του 2019 ο Παναθηναϊκός έχει χάσει τον Ρικ Πιτίνο και οποιαδήποτε διάδοχη κατάσταση μοιάζει περισσότερο με αναγκαίο κακό. Η διοιήκηση της ομάδας εξετάζει τις διαθέσιμες στην αγορά επιλογές, και καταλήγει σε κάποιον ξένο προπονητή, ο οποίος βρίσκει στο ρόστερ κάποιους παραμένοντες, μαζί με κάποιες επιλογές παικτών που ακροβατούν μεταξύ της "εισήγησης Πιτίνο" (Τζόνσον) και της "επιλογής προέδρου" (Φριντέτ), με τα όρια μεταξύ των δύο κατηγοριών να είναι νεφελώδη. Ο νέος τεχνικός έχει την ευχέρια να προσθέσει δυο -τρεις δικές του επιλογές στο ρόστερ, από την χαμηλότερη οικονομική βαθμίδα, καθώς το πολύ χρήμα έχει ήδη επενδυθεί στους παραπάνω. Ο ξένος προπονητής, φέρνει δυο παίκτες από το πρωτάθλημα στο οποίο δούλευε και τους ξέρει καλά, κρίνοντας ότι έχουν τα φόντα να ανέβουν επίπεδο μέσω του Παναθηναϊκού. Ίσως μάλιστα να συνηγόρησε υπέρ της απόκτησης και του Ταΐρίς Ράις.

(αρχική φωτό από sportime.gr)

Το Περιστέρει παραμένει αήττητο μετά από τέσσερις αγωνιστικές στην Basket League, έχοντας ήδη κερδίσει τις πρώτες εντυπώσεις, όχι μόνο μεταξύ των ομάδων που ανέβηκαν φέτος στην κατηγορία, αλλά και γενικότερα στην λίγκα. Το 4/4 δεν αποτελεί προϊον συγκυριών ή ευνοϊκού προγράμματος, αντιθέτως μπορεί να αναλυθεί εξ' ολοκλήρου με αγωνιστικά κριτήρια. Ας δούμε λοιπόν τι έχει κάνει μέχρι στιγμής το Περιστέρι προκειμένου να πραγματοποιήσει μια τόσο δυναμική εκκίνηση στη φετινή κούρσα.

H oμάδα του BG θα συναντηθεί για πρωτη φορά από κοντά σε καμμιά εβδομάδα από τώρα και τα πράγματα δεν πάνε καλά. Στην πρόταση μου να πάμε κάπου που να έχει λίστα κρασιών και να σερβίρει κονφί πάπιας, παίρνω απαντήσεις του στυλ "δεν πάμε στον Τέλη για παϊδάκια καλύτερα"; Ο Τέλης είναι καλός , αλλά αν συνεχιστεί αυτή η στάση, τότε το σάιτ θα σταματήσει σύντομα τη λειτουργία του. Μέχρι και ο Ιάσονας που έχει να πεις ένα επίπεδο και έχουμε πάει μαζί σε διάφορα μέρη για ποιοτικούς ανθρώπους, άρχισε να λέει κάτι πράγματα για ψηφοφορίες και τέτοια. Δεν ξέρω, ίσως αυτό να είναι από τα τελευταία μας κείμενα, συνεπώς πρέπει να έχει σημασία και να αναφέρεται σε κάτι διαχρονικό, όπως π.χ. ο οπαδισμός σε επίπεδο εξέδρας και διοικήσεων.

Όπως είναι φυσικό, όταν μία ομάδα ανακοινώνει νέο προπονητή, οι μετέπειτα επιλογές του στις μεταγραφές κρίνονται με βάση τη φιλοσοφία του, έτσι όπως την έχει παρουσιάσει μέχρι το δεδομένο σημείο στο χρόνο. Η οριστικοποίηση της επέκτασης του Αργύρη Πεδουλάκη στον ΠΑΟ και η υπογραφή του Γιώργου Μπαρτζώκα στην Μπαρτσελόνα, έστρεψαν κατόπιν το βλέμμα στους παίκτες που διάλεξαν ή που βρήκαν, με το ερώτημα να είναι φυσικά το εξής: βάσει των όσων ξέραμε για τους δύο, πόσο πρόσφορο είναι το έδαφος που έχουν/δημιουργούν, ώστε να χτίσουν σύνολα αντιπροσωπευτικά της πρότερης δουλειάς τους; Με απλά λόγια: μπορεί αυτός ο ΠΑΟ να γίνει "ομάδα Πεδουλάκη" και η Μπαρτσελόνα "ομάδα Μπαρτζώκα"; Eχουν τα κατάλληλα υλικά;

Η επόμενη μέρα για τον Παναθηναϊκό είναι χωρίς αμφιβολία μια μέρα γεμάτη προκλήσεις, με την μεγαλύτερη απ’ αυτές να είναι προφανώς η όσο το δυνατόν ομαλότερη μετάβαση στην μετα-Διαμαντίδη εποχή. Από το καλοκαίρι του 2012 και μετά, η ομάδα με τις αποφάσεις της σε διάφορα επίπεδα μοιάζει σαν να κάνει δυο βήματα εμπρός και τρία πίσω, μην έχοντας κατασταλάξει ξεκάθαρα στην κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει. Η απομάκρυνση Πεδουλάκη για παράδειγμα μεσούσης της χρονιάς το 2014, συγκαταλέγεται στα σοβαρά ατοπήματα των τελευταίων χρόνων, πόσο μάλιστα αν αναλογιστούμε τη δυσκολία του εγχειρήματός του όταν πρωτοανέλαβε, καθώς και το (λίγο ή πολύ) πετυχημένο πέρασμά του. Η απομάκρυνση αυτή μάλιστα είχε κι άλλες συνέπειες, καθώς ξηλώθηκε ενα μέρους του κορμού που έμοιαζε να είχε δημιουργηθεί (Λάσμε, Ματσιούλις κτλ) κάτι που ώθησε την ομάδα σε συνεχή restart κάθε καλοκαίρι. Anyway, για να μην μένουμε άλλο στο παρελθόν αφού δεν βοηθάει ουσιαστικά κάπου (βλ. πιο κάτω), ο οργανισμός του ΠΑΟ καλείται να βάλει ορισμένα πράγματα σε μια σειρά προτεραιότητας.