Εχω διαβάσει διάφορα για την απόλυση/παραίτηση/ο,τι σκατά μου του Αργύρη Πεδουλάκη. Τα περισσότερα έχουν βάση και κινούνται γύρω από παρατηρήσεις περί μακρόπνοου προγραμματισμού, πρόσληψης ενός GM στα πρότυπα του ΝΒΑ, δικλείδων ασφαλείας στον νέο προπονητή κλπ. Είναι ομολογουμένως όλα ολόσωστα. Από την άλλη, αυτά θα συνέβαιναν (και συμβαίνουν) σε έναν κόσμο διαφορετικά πλασμένο, εκεί όπου το κοινό θα είχε την γνώση του αντικειμένου και θα μπορούσε να αναγνωρίσει π.χ. για ποιο λόγο προσλήφθηκε ο τάδε ή ο δείνα. Επίσης, θα μπορούσε να καταλάβει ότι το τέλος του κόσμου πέφτει κάπου μακρύτερα από τον ερχόμενο Μάιο ή Ιούνιο, όταν και θα κρίνονται τα πλέι οφ. Νομίζετε θα είχε μείνει ο Σφαιρόπουλος στον Ολυμπιακό αν δεν είχε κερδίσει το πρωτάθλημα απέναντι στον ελλειπή ΠΑΟ; Oύτε μία στο εκατομμύριο, ο,τι και να σκέφτονταν για εκείνον οι Αγγελόπουλοι. Σε κάθε φετινό παιχνίδι η εξέδρα θα ήταν έτοιμη να τον κατασπαράξει, όπως έκανε και από κοντά με τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Ποιον κοροιδεύουμε ;
Οι διοικήσεις δεν δρουν μόνες τους στην Ελλάδα, ούτε παίρνουν αποφάσεις ξέχωρα από το είδος της πελατείας τους. Και οι ίδιες άλλωστε διακατέχονται από σύνδρομα του κακώς ενοούμενου οπαδισμού. Σε πρώτη ευκαιρία θα εκδωσουν μια ανακοίνωση, θα τα βάλουν η μία με την άλλη, θα στοχοποιήσουν διαιτητές και θα βρουν εξιλαστήρια θύματα. Είμαστε όλοι μαζί (και εμείς και οι διοικούντες) μια ωραία ατμόσφαιρα. Εξάλλου, το βλέπω και τώρα. Όσοι είναι Ολυμπιακοί θα πουν ότι δεν μπορεί να εξισώνεται η συμπεριφορά του ενός με του άλλου, και πως μάλλον γράφω μαλακίες. Όσοι είναι Παναθηναϊκοί θα διαχωρίσουν την δική τους στάση από εκείνη του προέδρου , θα πουν ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο, και πιθανώς θα βρουν τους υπαίτιους της πρασινοκόκκινης κόντρας στο αντίπαλο στρατόπεδο.
Είμαστε όλοι οπαδοί. Όχι από αυτούς τους ωραίους που βρίσκουν στην ομάδα μια όμορφη ενασχόληση και την ακολουθούν υποστηρικτά σε κάθε της βήμα, αλλά από τους άλλους, που δεν μας κάνουν οι προπονητές που μας έφτασαν στους 8 της Ευρώπης. Ενίοτε δεν μας κάνουν και οι παίκτες που μας έφτασαν μέχρι την κορυφή, και σίγουρα δεν μας κάνουν οι διαιτητές που σφυρίζουν το παιχνίδι ή οι αντίπαλοι, τους οποίους με κάποιο τρόπο πρέπει να βρίσουμε. Και μην μου πείτε ότι μιλάμε για μια μικρή μερίδα, γιατί μάλλον υποτιμάται έτσι ο κοινός νους - ο οποίος έτσι κι αλλιώς υπάρχει μόνο ως φαντασία. Οταν στο ΣΕΦ ή το ΟΑΚΑ ένας από τους γκρι σφυρίξει κάτι που δεν μας αρέσει, δεν σηκώνονται όρθια μόνο 100 άτομα. Σηκώνεται το μισό γήπεδο. Όταν ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης "προκαλούν", δεν ακούνε διάφορα μόνο από μια άκρη της κερκίδας. Ξέρετε πολύ καλά πως γίνεται πανζουρλισμός.
Σε οποιαδήποτε "λογικό" μπασκετικό σύμπαν, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν θα είχε ποτέ φύγει από τον Ολυμπιακό. Μετά από μία κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου και μια πορεία μέχρι τους οκτώ, θα είχε μείνει να συνεχίσει το έργο του, δομημένο επάνω στις απόλυτα σύγχρονες μπασκετικές τάσεις της εποχής. Ο διπλανός μου στο ΣΕΦ μπορεί να είχε λυσσάξει, αλλά ο Μπαρτζώκας θα έστεκε στην άκρη του πάγκου αγέρωχος, σαν cedrus deodara1. Στο ίδιο ακριβώς σύμπαν ο Πεδουλάκης θα ήταν σήμερα στη θέση του, διότι δύο όλα κι όλα παιχνίδια είναι ελάχιστα μπροστά στην προοπτική να παρουσιάσει ένας προπονητής το μπάσκετ που έχει στο μυαλό του, με το ρόστερ που διάλεξε ο ίδιος. Ο λόγος που έφυγαν και οι δύο, μην λέμε ψέμματα, είναι πως οι δύο διοικήσεις θα τα έβρισκαν μπαστούνια να διαχειριστούν τις τάσεις της εξέδρας. Είναι ο ίδιος λόγος που οποιοσδήποτε GM δεν θα στέριωνε πουθενά, ειδικά αν χριζόταν εμφανώς υπεύθυνος για την πορεία του τμήματος, είναι περίπου ο ίδιος λόγος για τον οποίο κάποια στιγμή θα φύγει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, και εκείνος για τον οποίο μακροημέρευσε ο Ομπράντοβιτς. Ο βασικός αντίπαλος ήταν για χρόνια σε λήθαργο.
Οταν θα αλλάξει ο κόσμος, ίσως δούμε κάτι διαφορετικό.
Δεν είμαι ασιόδοξος, μπορεί να γενικεύω και λίγο. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι φυσικά, αλλά πολλοί είναι ίδιοι μεταξύ τους. Η γενίκευση, ομολογώ, ίσως εξυπηρετεί κάπως και το επιχείρημα. Από την άλλη όμως, το σάιτ είναι στα πρόθυρα της καταστροφής, συνεπώς δεν πειράζει, όλα θα γίνουν πιθανώς καπνός.
Σημείωση
1. "Κωνοφόρο, αειθαλές, γρήγορης ανάπτυξης, με τελικό ύψος πάνω από 20 m και κλαδίσκους με κρεμάμενα άκρα. Φύλλα βελονοειδή, με μήκος μεγαλύτερο από των άλλων κέδρων, που σε νεαρή ηλικία έχουν γκριζογάλανο χρώμα και σταδιακά γίνονται σκουροπράσινα. Προτιμά εδάφη όξινα, βαθιά, και πολύ καλά στραγγιζόμενα. Mεγαλώνοντας αποκτά πολύ εντυπωσιακή σιλουέτα, που τον κάνει να ξεχωρίζει στον κήπο και γιαυτό φυτεύεται σε κεντρικές, περίοπτες θέσεις." http://www.geoponiko-parko.gr/products/products-categories/dentra-kipou/konofora-kyparissoeidi/ypsilis-anaptyksis/674-detail
