Έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το ρόστερ των πρασίνων αυτή τη στιγμή προκύπτουν ερωτηματικά αναφορικά με την ικανότητα των πρασίνων στη δημιουργία στο μισό γήπεδο λόγω της έλλειψης ενός καλού δημιουργού ως back-up του Καλάθη. Κάποιος που θα μπορούσε κάλλιστα (και ευελπιστώ να το κάνει) να παίξει αυτόν τον ρόλο και να πάρει τις αποφάσεις σε ορισμένες στιγμές μέσα στα παιχνίδια είναι -ναι καλά καταλάβατε- ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει στα guard έναν καθαρό οργανωτή, τον Καλάθη, και τρεις παίκτες, τον Παππά, τον Feldeine και τον James, που έχουν δείξει πως η δημιουργία στο μισό γήπεδο δεν είναι το φόρτε τους. Ειδικότερα οι Παππάς και James μπορούν να δημιουργήσουν περισσότερες καταστάσεις κυρίως μέσα από την προσωπική φάση, ενώ ο Feldeine αν και φάνηκε να το παλεύει αρκετά πέρυσι, γενικά δυσκολευόταν όταν έπρεπε να γίνει αυτός ο κύριος δημιουργός. Παρ’ όλα αυτά έχω την αίσθηση πως ο Πεδουλάκης θα επιχειρήσει να “τρέξει” καταστάσεις μέσω του Δομινικανού, το οποίο ναι μεν μπορεί να δουλέψει, αλλά αν μη τι άλλο είναι ένα ρίσκο.
What about Bourousis? Για τις περιπτώσεις που η μπάλα δεν θα είναι στα χέρια του Καλάθη, η λογική λέει πως η ομάδα θα έχει σημείο αναφοράς τον Γιάννη Μπουρούση σε μια επίθεση με κίνηση γύρω του και με ταυτόχρονια παρουσία σουτέρ και “slashers“ στην ίδια 5άδα. Ο Έλληνας ψηλός μπορεί να συνεισφέρει αρκετά στον τομέα της δημιουργίας, μιας και είναι ένας παίκτης που βλέπει γήπεδο, είναι εξαιρετικός πασέρ για center και η παρουσία του στο παρκέ ενδεχομένως να συνδυάζεται για αρκετά λεπτά μαζί με αυτή του Mike James, μια σκέψη δηλαδή που βασίζεται αρκετά σε αυτό που εφάρμοσε ο Perasovic την περασμένη σεζόν στη Βασκωνία.
Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει δείξει ήδη πως διαθέτει αρκετά στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Αυτό που για μένα είναι το πιο χαρακτηριστικό, είναι το “μπασκετικό IQ” που διαθέτει και αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που πιστεύω πως θα κληθεί αρκετές φορές φέτος να ενεργήσει ως ένας από τους βασικούς δημιουργούς της ομάδας. Έχει φοβερή αίσθηση του παιχνιδιού, ενώ η μεγάλη ικανότητά του στην πάσα σε συνδυασμό με την ευχαίρεια που έχει στο post, μπορούν να τον μετατρέψουν σε ένα ακόμη σημείο αναφοράς στην επίθεση του Παναθηναϊκού.
Επίσης σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός πως από πολύ μικρή ηλικία στις “μικρές” Εθνικές ομάδες, ο Χαραλαμπόπουλος είχε τον ρόλο του ηγέτη και αυτού που έπρεπε να πάρει τις αποφάσεις μέσα στο γήπεδο. Αν και μόλις 19 χρονών, διαβάζει το παιχνίδι εξαιρετικά μιας και η ωριμότητα και η εμπειρία του είναι πολύ μεγάλες σε σχέση με την ηλικία του, κάτι που αποτελεί το συγκριτικό του πλεονέκτημά απέναντι σε πιο αθλητικά παιδιά.
Πέρα απ’ όλα αυτά τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά όμως, το μεγαλύτερο προσόν του και ενδεχομένως και το κλειδί για την εξέλιξή του είναι ο χαρακτήρας του. Στην μέχρι τώρα πορεία του μοιάζει να είναι πολύ συγκροτημένος σε αυτά που κάνει και λέει, δείχνει να γνωρίζει που πατάει και που βρίσκεται αναγνωριζοντας τις αδυναμίες του και ποια πράγματα πρέπει να βελτιώσει ενώ σε κατά καιρούς δηλώσεις του πάντα τονίζει τη σημασία του συνόλου και την αξία των συμπαικτών του. Αν μη τι άλλο, έχει πολλά στοιχεία που θα σε κάνουν να τον εμπιστευτείς και ως “decision maker” αλλά και ως leader αργότερα.
Η μεγαλύτερη αδυναμία του Χαραλαμπόπουλου είναι (όπως έχει ειπωθεί πολλάκις) η έλλειψη αθλητικότητας και τα “αργά πόδια”. Είναι κάτι στο οποίο έχει αναφερθεί και ο ίδιος ο αθλητής, δείγμα αυτού που λέγαμε παραπάνω για τον χαρακτήρα και την νοοτροπία του.
Ο Αργύρης Πεδουλάκης, σε μια συνέντευξή του στις αρχές του 2016, είχε πει κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για τον Βασίλη και για τον τρόπο χρησιμοποίησής του. Συγκεκριμένα, τον είχε χαρακτηρίσει “μπασκετική διάνοια”, ενώ είχε αναφερθεί στα “αργά του πόδια” και στο αμυντικό κομμάτι, και στο πως αυτά δεν θα πρέπει να αποτελούν εμπόδιο στο να παίζει περισσότερα λεπτά. Ο Αρτζι υπόστήριζε (και ποιος είμαι εγώ για να διαφωνήσω μαζί του) πως εφόσον πλαισιώσεις τον Χαραλαμπόπουλο στην ίδια 5άδα με 4 αθλητικούς παίκτες, όχι μόνο δεν θα φαίνεται η αδυναμία του, όχι μόνο δεν θα μοιάζει μικρός και άπειρος, αλλά ίσα ίσα, με την ικανότητά του να διαβάζει το παιχνίδι, θα κάνει τους υπόλοιπους τέσσερις συμπαίκτες του καλύτερους. Αυτό είναι κάτι αρκετά ενδιαφέρον, αν αναλογιστούμε τόσο τις μέχρι στιγμής κινήσεις του ΠΑΟ ο οποίος έχει φροντίσει να τονώσει την αθλητικότητά του σε κάθε γραμμή, όσο και την προσθήκη στη θέση “3”, που όπως είπαμε και πιο πάνω είναι με έναν παίκτη που θα συμπληρώσει και δεν θα “καπελώσει τον Χαραλαμπόπουλο. Δεν ξέρω για σας, αλλά μια 5αδα με Καλάθη-Feldeine-Βασίλη-Gist-Singleton μου φαντάζει πολύ “fun-to-watch”…
Για το τέλος, θα ηθελα να σας γραψω για έναν παίκτη που θα ταίριαζε πολύ στον ΠΑΟ, αλλά δυστυχώς δεν προκύπτει από πουθενά ότι υπάρχουν πιθανότητες να έρθει. Από τα στοιχεία του όμως, καταλαβαίνει κανείς τι ακριβώς θα ζητουσαν οι πρασινοι από ένα ακόμη τεσσάρι. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Αλέξανδρο Βεζενκοφ. Ο Βεζένκοφ μπορεί να μην είναι ο καλύτερος PF που κυκλοφορεί εκεί έξω, αλλά έχει πολλά στοιχεία που ταιριάζουν στον Παναθηναϊκό. Είναι από τα καλύτερα ευρωπαϊκά prospects, κάτι που δεν πρέπει να το προσπεράσουμε έτσι απλά, τη στιγμή που η ομάδα προσπαθεί να χτίσει έναν κορμό για τα επόμενα χρόνια, ενώ η ικανότητά του στο μακρινό σουτ θα αποδεικνυόταν εξαιρετικά χρήσιμη. Γνωρίζει πολύ καλά την ελληνική Α1 και έχει, έστω μόλις έναν χρόνο, εμπειρία και από την Ευρωλίγκα. Και κάτι πολύ βασικό: Διαθέτει ελληνικό διαβατήριο πράγμα που σημαίνει πως αφήνει στον ΠΑΟ όλη την ευελιξία που χρειάζεται εφόσον χρειαστεί εν τέλει να προσθέσει κάποιον guard ακόμη κάποια στιγμή τον Οκτώβρη, λέω εγώ τώρα.
