Για άλλες πολιτείες, πολύ ελκυστικότερες η αλήθεια είναι, αποχώρησε και ο «μαέστρος» της περσινής υπέρβασης, Γιώργος Μπαρτζώκας. Στον πάγκο της Μπαρτσελόνα πλέον, ο «coach B» θα θυμάται τη Loko ως το διαβατήριό του για τον πάγκο ενός εκ των μεγαλυτέρων συλλόγων της ηπείρου. Απαλλαγμένος από την ασφυξία που του προκαλούσε το ελληνικό περιβάλλον «ντέρμπι», με όλα τα παρελκόμενά του, ο Αθηναίος κόουτς και γιος του θρυλικού Ανδρέα Μπαρτζώκα, κατάφερε να «συμμαζέψει» την ευερέθιστη ιδιοσυγκρασία του, να αυξήσει την στοχοπροσήλωσή του και να παρουσιάσει ένα πολύ ελκυστικό μπασκετικό σύνολο, το οποίο περιελάμβανε τις καλύτερες value for money μεταγραφές Αμερικανών και ξένων σε ομάδα Euroleague τη σεζόν που μας πέρασε.

Ο πρόεδρος Βεντίσεβ βέβαια ίσως να μην συγκινείται και τόσο από τα περσινά μεγαλεία του F4, καθώς η ομάδα έχασε τον Μπαρτζώκα, σχεδόν όλο το ρόστερ και τη συμμετοχή στην επόμενη Euroleague. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Έλληνας κόουτς αποχώρησε ενώ φερόταν να είχε ήδη συμφωνήσει να παραμείνει στο Κράσνονταρ και μάλιστα έχοντας κάνει ήδη κάποιες μεταγραφικές κινήσεις για την επόμενη σεζόν, ο mr President εξοργίστηκε και  αποχαιρέτησε τον Μπαρτζώκα με την ευχή «θα τα ξαναπούμε τη μεθεπόμενη σεζόν και θα σας περιποιηθούμε καταλλήλως, Καταλανοί χίπιδες». Ή περίπου έτσι.

Εν πάση περιπτώσει, το –θρησκευτικό- αίμα νερό δε γίνεται. Άρα η λύση ήταν μία: ο orthodox brother Φώτης Κατσικάρης επιστρέφει στην VTB 10 χρόνια μετά την αποχώρησή του από την Ντιναμό Αγίας Πετρούπολης. Α, έκανε κι ένα πέρασμα από την εθνική τους το 2012-13, αλλα ουσιαστικά δεν φόρεσε ποτέ καν τη φόρμα της, καθώς απομακρύνθηκε λίγες μέρες αργότερα, εν μέσω μιας πολύ περίεργης ιστορίας. Τα κατορθώματα του Κατσικάρη στην καριέρα του δεν θαμπώνουν, αλλά ο πάγκος της Εθνικής Ελλάδος είναι συστατική επιστολή πρώτης τάξεως. Όπως φαίνεται μάλιστα τελευταία, δε χρειάζεται καν να συνοδεύεται από ιδιαίτερες επιτυχίες. Καλό για το ελληνικό μπασκετ και βεβαίως για τον Φώτη που εξαργυρώνει το μπόνους, καθώς ας μην κοροϊδευόμαστε καλοκαιριάτικα, ως κόουτς της Εθνικής μας προσελήφθη από τη Λόκο, όχι ως απερχόμενος κόουτς της Μούρθια. Για να ρίξουμε μια ματιά και στο –μέχρι στιγμής- έμψυχό «οπλοστάσιό» του:

Οι «φευγάτοι»

*Ο Είρων Πειρατής ψάχνει το λιμάνι του στα βαθιά νερά του NBA και της Lanier, της μεγαλύτερης λίμνης της πολιτείας της Georgia

 Άντονι Ράντολφ: Εκ των πυλώνων της περσινής Λοκομοτίβ με 14,Pts, 0,9Blk, 49% στα δίποντα και 25% στα τρίποντα στη Euroleague , παίρνει τα ταλέντα του και τα πάει αλλού, που έλεγε μια ψυχή. Συγκεκριμένα στη Μαδρίτη. «Παιχτάρα» που λένε και οι νέοι και αναμφίβολλα αναντικατάστατος.

Μαλκολμ Ντιλέινι (φωτό): Ο διακαής πόθος των περισσότερων ομάδων της Euroleague elite, κάνει πραγματικότητα τον δικό του διακαή πόθο και μετακομίζει στο NBA. Μαζί του και οι 16,3Pts, οι 5,5Ast και το 42% και 40% σε δίποντα και τρίποντα αντίστοιχα στην Euroleague. Super Star της Euroleague. Προς το παρόν μοιάζει μικρό ψάρι σε μεγάλη λίμνη στο NBA.

Κρις Σίνγκλετον: Η «έξυπνη βόμβα» του Παναθηναϊκού φέρνει στους «πράσινους» άμυνα περιφερειακού σε κορμί forward, μακριά άκρα, pick&pop παιχνίδι, 8,4Pts, 46,7% και 31,6 σε δίποντα και τρίποντα σε 21 λεπτά μέσο όρο. Πριν από αυτά περνάει μια βόλτα και από Κίνα για να «κρατηθεί φρέσκος». Και πλούσιος.

Βίκτορ Κλαβέρ: Χρησιμοποιώντας τον Παναθηναϊκό ως… μοχλό πίεσης, κατάφερε να πείσει την Μπαρτσελόνα να πληρώσει περίπου 3 εκατομμυρια ευρώ ως buy out στη Βαλένθια η οποία είχε τα δικαιώματά του στην Ισπανία, όπου θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τον Γ. Μπαρτζώκα. Παίκτης οικονομίας αλλά και λίγο… ευαισθητούλης, χρειάζεται συγκεκριμένο περιβάλλον για να αποτελέσει αυτό που μπορεί: παίκτη θετικού προσήμου «βρέξει-χιονίσει» και game changer. Τέλειωσε τη σεζόν με 9,4Pts, 50% και 40% σε δίποντα και τρίποντα, 6Trb, 1.1Stl, 1.4Ast σε 27’ μέσο όρο στη διοργάνωση. Πρόκειται για τον 3ο καλύτερο ριμπαουντερ της περσινής Euroleague, με πρώτο τον Γιάννη Μπουρούση του ΠΑΟ και δεύτερο τον Γκουστάβο Αγιόν της Ρεάλ. «Θα τον αποκαλούν ρολίστα, αλλά δε θα είναι».

Ντοντέι Ντρέιπερ: Στη Μαδρίτη παρέα με τον Ράντολφ, ο βετεράνος γκαρντ σίγουρα δεν ανήκει στην κατηγορία των αναντικατάστατων για τους Ρώσους. Ελπίζει σε επιστροφή – δικαίωση, ως ρολίστας φυσικά, καθώς με τους Μαδριλένους έφτασε σε δύο συνεχόμενους τελικούς Final Four, φεύγοντας και τις δυο φορές με τη χαρά της συμμετοχής λόγω Ολυμπιακού και Μακάμπι. Λίγο θα σκοράρει, λίγο θα πασάρει, με συμπαθητικά ποσοστά και συμπαθητική φατσούλα.

Σεργκέι Μπίκοφ: Το τυπικό παρουσιαστικό Ρώσου κομάντο θα λείψει στο τμήμα μάρκετινγκ της ομάδας, περισσότερο από ό,τι θα λείψουν οι αριθμοί του από το αγωνιστικό τμήμα. Μεγάλωσε κιόλας, 3.7pts και 27% στα τρίποντα που θεωρούνται και το δυνατό του σημείο. «Do svidaniya Sergej», είσαι και αντιπαθητικός τύπος.

Εβγκένι Βορόνοφ: Ενεργός στο rotation της Λοκομοτίβ πέρσι, έπαιζε σχεδόν 15 λεπτά με 4.7Pts. Έμπειρος παίκτης ο 30χρονος γκαρντ, σε καμία περίπτωση ωστόσο αναντικατάστατος για την ομάδα του Κατσικάρη.

Οι νέοι:

Βλάντιμιρ Ίβλεφ: Άρτι αφιχθείς από τη Νίζνι, ο 26χρονος forward των 207εκατοστών μέτρησε πέρσι 6.8pts με 58% στα δίποντα και 2,9trb στο Eurocup. Αποτέλεσε σημαντικό prospect των Ρώσων στις μικρότερες ηλικίες, πέρασε από όλες τις μικρές εθνικές και ψάχνει τις τελευταίες του ευκαιρίες για την δικαίωση των προσδοκιών που κάποτε τον ακολουθούσαν. Δεδομένα δε(ν) μπορεί να ηγηθεί της frontline ομάδας Euroleague. Guess what: δε θα χρειαστεί να το προσπαθήσει κιόλας.

Εβγκένι Μπαμπούριν: Και αυτός από τη Νίζνι, guard υψους 1.90 θα αποτελέσει και αυτός παίκτη… ρωσικού κορμού, χωρίς να αναμένεται να κάνει το φοβερό ξεπέταγμα στα 29 του. Συμπαθητικός οργανωτής, άνω του μετρίου σουτέρ τριών πόντων. 9.6Pts και μόλις 1.5Ast στο Eurocup.

Μάρντι Κόλινς: Ο πρώην άσσος (sic) του Ολυμπιακού θα «ταλαιπωρεί» από φέτος τους φιλάθλους της Λοκομοτίβ, αποχωρώντας για χάρη της από τη γαλλική Στρασμπούρ με την οποία έπαιξε τόσο στην Euroleague, όσο και στο Eurocup. Για να μην είμαστε άδικοι πάντως, προέρχεται από καλή και γεμάτη σεζόν, με 13Pts, 4.6Trb και 4Ast στο Eurocup, όπου θα αγωνιστεί και φέτος με τη Λόκο. Από τους πιο σκληροτράχηλους παίκτες των ευρωπαϊκών παρκέ, στα συν του και η αρκετά καλή, συχνά στα όρια του αντιαθλητικού, άμυνα.

Κέβιν Τζόουνς: Ένας Power Forward με ύψος 2.06, οι περισσότεροι τον γνωρίσαμε πέρσι με τη φανέλα της Παρτιζάν με την οποία αγωνίστηκε και ως center και έκανε αρκετά καλές εμφανίσεις. Οι πιο μυημένοι στο NBA πιθανόν να το θυμούνται και από το πέρασμα του από τους Cleveland Cavaliers το 12-13’. Εγώ πάντως όχι. Αρκετά καλά ποσοστά στα τελειώματα μέσα στη ρακέτα, 16Pts μέσο όρο στην Αδριατική Λίγκα σε σχεδόν 30 λεπτά ανά παιχνίδι. Αρκετά αξιόλογο εκτόπισμα στο low post, όχι ιδιαίτερα αλτικός, οικονομικός στο τρίποντο με περίπου 0.5/1.5 εύστοχα ανά αγώνα. Μεγάλο μείον και η αδυναμία του να εκμεταλλευτεί τα αρκετα κερδισμένα φάουλ, βρισκόμενος μόλις στο 50Ft%.. Δεν είναι ούτε Σίνγκλετον, ούτε Κλαβέρ, αλλά μπορεί να βοηθήσει.

Κένι Γκάμπριελ (φωτό): Ο κυρίως λόγος που ο Ολυμπιακός αποφάσισε ότι δε χρειάζεται να αποκτήσει άλλο τεσσάρι, καθώς ενώ βρισκόταν αρκετά κοντά στους «ερυθρόλευκους» προτίμησε τα ρούβλια και τη δροσιά του Κράσνονταρ. Πηδάει και τον χάνεις από τα μάτια σου, ενίοτε φοράει και μπέρτα. Τον είδαμε με τη φανέλα του Ρεθύμνου το 13-14’ και έκτοτε στη φιλόδοξη Καρσίγιακα. Σουτάρει καλά από όλες τις αποστάσεις, μάζεψε και 4.5Trb σε Euroleague και Eurocup πέρσι. Καλός παίκτης, θεωρείται δεδομένο το περαιτέρω limit up του μέσα στη σεζόν

Ντιμίτρι Κβοστόφ: Ο τρίτος Ρώσος που πήρε αυτό το καλοκαίρι η Λοκομοτίβ από τη Νίζνι, ο 26χρονος guard είναι ένας παίκτης με μεγάλη εμπειρία, διεθνής με την εθνική της χώρας του, με δύο αργυρά μετάλια από το Eurobasket του 2011 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, άλλά και ένα Eurocup που κέρδισε το ’12 με την Χίμκι. Την περασμένη σεζόν είχε σχεδόν 50% στα τρίποντα στο Eurocup. Μπορεί να κατεβάσει και τη μπάλα αν χρειαστεί, δεδομένο ότι θα είναι από τους βασικούς… κωπηλάτες του Κατσικάρη στα guard.

Ντένις Ζαχάροφ: Ο 23χρονος πρώην point guard της Ενισέι, δεν είναι σπεσιαλίστας σε τίποτα. Ούτε σκοράρει ιδιαίτερα, ούτε καλά ποσοστά είχε πέρσι, ούτε είναι κανένας καταπληκτικός δημιουργός. Με ύψος 1.93 θα αποτελέσει το λεγόμενο… «επιπλέον κορμί» στην περιφέρεια. Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Οι «Παραμένοντες»

Ματ Τζάνινγκ: Του παίρνεις το τρίποντο και είναι σα να του παίρνεις τη ζωή. Ρολίστας – εκτελεστής από τα 6.75 με θητεία σε Σιένα, Τσιμπόνα, Εφές και Λοκομοτίβ, στην οποία θα βρίσκεται και την επόμενη σεζόν. Ένας Βασιλειάδης των πλουσίων, δεδομένα θα εμφανιστεί αναβαθμισμένος συμμετέχοντας σε πιο υποβαθμισμένη διοργάνωση την ερχόμενη χρονιά, 39% από το τρίποντο πέρσι στην Euroleague.

Ράιαν Μπρόκχοφ: Ο μόνος παίκτης πραγματικά «πρώτης γραμμής» που ξέμεινε από πέρσι στο ρόστερ της Λοκομοτίβ, καθώς καλύπτεται με συμβόλαιο και για την ερχόμενη σεζόν. Πραγματικός killer από το τρίποντο με 47.2% στην Euroleague πέρσι. 8,6Pts και 3,9Trb, θα κάνει σαματά στο Eurocup.

Σεργκέι Ζούμπκοφ: Από τις ακαδημίες της ομάδας, έδωσε πέρσι 4.3Pts ανά αγώνα με το εντυπωσιακό 65% στα δίποντα, με χρόνο συμμετοχής κάτω από 5min ανά αγώνα. Διεθνής με την εθνική Ρωσίας, αναμένεται να έχει αναβαθμισμένο ρόλο στη φετινή Λοκομοτίβ

Γρκιγκόρι Σουκχόφτσοφ: Οκ, σοβαρά τωρα; εδώ περνάμε στο επίπεδο της αγγαρείας. Θα έλεγα ότι μιλάμε για τον Ρώσο Γλυνιαδάκη, αλλά φοβάμαι μη φάω καμιά μήνυση από τον Κρητικό. Μηδέν από μηδέν, μηδέν. Λίγο ξύλο, αποδυτήρια, μπάνιο και σπίτι. Δε θα αποτελέσει έκπληξη αν αποδεσμευτεί στο υπόλοιπο του καλοκαιριού.

Νικίτα Μπαλάσοφ: Ουσιαστικά δεν ήταν καν στο rotation πέρσι, δείχνει ωστόσο να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να βρίσκεται στην ομάδα και την ερχόμενη σεζόν. PF/C ύψους 2.07, από τις ακαδημίες της Λόκο, ολίγον άτσαλος και πατημένα 25 χρόνια, δεν περιμένουμε πολλά. Φήμες ότι παίζει με το χέρι μπαταρισμένο, εξ’ ου και η αγαρμποσύνη, ελέγχονται ως ανακριβείς.

Τι να περιμένουμε φέτος

Ωραία, παίκτες πάνε κι έρχονται, τι να περιμένει όμως κανείς από τη Νέα Λοκομοτίβ Κουμπάν με τον Φ.Κ. στο τιμόνι; Ο Μπαρτζώκας πέρασε με απόλυτη επιτυχία την φιλοσοφία του στους παίκτες, όμως μαζί με αυτόν, έφυγαν κι εκείνοι. Η Λοκομοτίβ πάει ολοταχώς για ολικό restart, κάνοντας ένα «step back» σε ποιότητα, λάμψη και χρήματα. Το περσινό ρόστερ προφανώς δε μπορεί να συγκριθεί με αυτό που θα παρουσιάσει φέτος, το οποίο βέβαια σε καμία περίπτωση δε μπορεί να χαρακτηριστεί του… «πεταματού». Φυσικά στο Eurocup τα πράγματα είναι αλλιώς και κανένας τρελός ιδιοκτήτης δεν πληρώνει μισθούς Euroleague για να συμμετάσχει σε αυτό, κατανοητό.

Ο Βεντίσεβ δείχνει να κάνει «τσεκ» στην σειρά του, βλέποντας την ερχόμενη σεζόν ως διαδικαστική, μέχρι την επιστροφή (;) στα λαμπερά παρκέ της Εuroleague. Το αν βλέπει έτσι και τον ίδιο τον Κατσικάρη, ή αν όντως σκοπεύει να ποντάρει πάνω του για να ξαναδεί αργά η γρήγορα έναν θρίαμβο σαν τον περσινό θα το δείξει ο χρόνος, αλλά και οι επόμενες μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας. Θα το δείξει φυσικά και ο Φώτης, ο οποίος κάποια στιγμή εκτός από ελπίδες... εκσυγχρονιστικού τύπου για το (ελληνικό κυρίως) μπασκετ, δε μας έχει δείξει πολλά ούτε σε επίπεδο συλλόγων, αλλά ούτε και με την εθνική.

Ο Νικαιώτης κόουτς κάθεται για πρώτη φορά στον πάγκο συλλόγου που θέλει να πρωταγωνιστήσει στις διοργανώσεις που θα συμμετάσχει τη νέα σεζόν και παρότι δε θα έχει την πίεση άλλων συναδέλφων του, είναι δεδομένο ότι θα χρειαστεί και αποτελέσματα. Η Λοκομοτίβ μπαίνει στο Eurocup ως ένα εκ των φαβορί, το ρόστερ της πείθει αρκετά για τη συγκεκριμένη διοργάνωση, ενώ σύμφωνα με τον Βεντίσεβ θα δοθεί ο υπερ πάντων αγώνας για την επιστροφή της ομάδας στην Euroleague. Θα χρειαστεί ωστόσο υπομονή, στην καρδιά του καλοκαιριού τα ρόστερ είναι ακόμα ρευστά, όλη η δουλειά και η διαμόρφωση όλων των συστατικών της κάθε ομάδας είναι ακόμα μπροστά μας, οπότε δεν δίνουμε τίποτα περισσότερο από μια πρώτη επαφή με τα πρωτογενή «υλικά» της Λοκομοτιβ Κουμπάν της σεζόν 2016-17.