Η είσοδός τους στη λίγκα δεν θα μπορούσε να έχει καταλληλότερο timing. Μπαίνοντας στη δεκαετία του 80, το NBA είχε απεγνωσμένα ανάγκη από νέο αίμα και καινούριους –εν δυνάμει- σούπερσταρ. Έτσι και έγινε, μιας και όπως αποδείχθηκε τα επόμενα χρόνια η αναμέτρησή τους στο κολλεγιακό επίπεδο ήταν απλά το πρελούδιο. Ο Magic και οι Lakers κατέκτησαν το πρωτάθλημα του 1980 απέναντι στους Sixers του Dr. J. Ο Johnson, απόντος του Kareem, στο 6^ο παιχνίδι αγωνίστηκε μάλιστα ως center, σημειώνοντας 42 πόντους. Την επόμενη χρονιά ήταν η ώρα του Bird και των Celtics, που κατέκτησαν τον τίτλο εναντίον των Rockets. Το 82 οι Lakers αναδειχτηκαν ξανά πρωταθλητές, επικρατώντας και πάλι των Sixers, με τους τελευταίους να παίρνουν εν τέλει τη ρεβάνς την αμέσως επόμενη σεζόν.

Και φτάνουμε στη σεζόν 1983-84 με τον Magic να έχει κερδίσει ήδη δύο δαχτυλίδια πρωταθλητή –και ισάριθμα βραβεία MVP τελικών- και τον Bird ένα. Οι Celtics με ρεκόρ 62-20 και οι Lakers με 54-28 τερμάτισαν πρώτοι σε Ανατολή και Δύση αντίστοιχα. Στα πλέι-οφ το σκηνικό δεν άλλαξε και έτσι οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν στους τελικούς, σε μια μονομαχία που ο κόσμος του μπάσκετ επιζητούσε για σχεδόν πέντε χρόνια.

 Οι τελικοί του 1984 τα είχαν όλα. Εφτά συναρπαστικά παιχνίδια, αμφίρροπη εξέλιξη, παρατάσεις, σπουδαίες ατομικές εμφανίσεις από σπουδαίους παίκτες, ανατροπές, ένταση, γκάφες, ακόμη και θεωρίες συνομωσίας. Και όλα αυτά ανάμεσα στα δύο κορυφαία franchise του αθλήματος. Οι Lakers θεωρούνταν η πιο αθλητική και φανταχτερή ομάδα ενώ οι Celtics η πιο «βαρετή», aka fundamental. Ακόμη και στις μεταδόσεις του CBS η ομάδα της Βοστώνης αναφέρονταν ως «working man’s team”, ενώ αυτήν του Λος Άντζελες τη συνόδευαν όροι, όπως ταχύτητα και φινέτσα.

Ήδη από το Game 1 υπήρξε ανατροπή δεδομένων. Με μια φοβερή εμφάνιση του Kareem Abdul-Jabaar (32 πόντοι με 12/17 σουτ), οι Lakers κάνουν το break με το καλημέρα, πετυχαίνοντας από το πρώτο παιχνίδι την εκτός έδρας νίκη που τόσο χρειάζονταν με 115-109.

Το Game 2 αποτέλεσε μια πολύ μεγάλη χαμένη ευκαιρία για το 0-2. Οι «Λιμνάνθρωποι» προηγούνταν με δύο πόντους με μόλις 20 δευτερόλεπτα να απομένουν και τον Kevin McHale στη γραμμή των βολών. Ο PF των Celtics αστόχησε και στις δύο, ο Magic ήταν αυτός που άρπαξε το ριμπάουντ και τότε σε μια στιγμή ασυνεννοησίας με τον Pat Riley, αντί να αφήσει να κυλήσει ο χρόνος, ζήτησε τάιμ άουτ. Παίζοντας το τελευταίο της χαρτί η Βοστώνη έβαλε στο παρκέ την “pressing team”, όπως επισήμανε ο θρύλος των Celtics και σχολιαστής για το CBS Tom Heinsohn. Και τότε συνέβη:

Ο James Worthy με μια άτσαλη πάσα απέναντι στο full court press της Βοστώνης έδωσε την ευκαιρία στον Gerald Henderson να κλέψει τη μπάλα και να πετύχει το καλάθι της ισοφάρισης. Στην παράταση που ακολούθησε, οι γηπεδούχοι επικράτησαν με 124-121 κάνοντας το υπερπολύτιμο 1-1 για τη συνέχεια της σειράς.

Οι τελικοί μεταφέρθηκαν στην Καλιφόρνια για τα δύο επόμενα παιχνίδια (ήταν η τελευταία φορά που το φόρματ των τελικών ήταν το 2-2-1-1-1, μέχρι που επαναφέρθηκε ξανά το 2014). Το Game 3 ανήκε ολοκληρωτικά στους Lakers, που επικράτησαν 137-104, σκοράροντας μάλιστα 51 πόντους στον αιφνιδιασμό, με τον Magic να κάνει ρεκόρ τελικών με τις 21 ασίστ που μοίρασε.

Τρεις μέρες μετά, οι δύο αντίπαλοι έπαιξαν ένα από τα καλύτερα ματς που είδαμε ποτε σε σειρά τελικών. Οι γηπεδούχοι έδειχναν να ελέγχουν τη σειρά, αλλά οι Celtics πλέον έμοιαζαν θυμωμένοι και αποφασισμένοι. Η εντολή του προπονητή της Βοστώνης KC Jones ήταν σαφής: “No more lay-ups”. Ο McHale έλεγε στον συμπαίκτη του τότε, Danny Ainge, «πρέπει να κάνουμε ένα σκληρό φάουλ σε κάποιον». Όπερ και εγένετο και μάλιστα απ’ τον ίδιο τον McHale. Με το σκορ στο 76-70 για τους Lakers, ο Kurt Rambis ετοιμαζόταν να σκοράρει ένα ακόμη καλάθι στον αιφνιδιασμό για τους γηπεδούχους. Ακολούθησε αυτό.

Ήταν ο,τι χρειαζόταν η ομάδα των Celtics και ενδεχομένως το turning point της σειράς των τελικών: πλέον κανένα καλάθι δεν θα ήταν εύκολο. (Στις δύο πρώτες περιόδους οι Lakers σκρόραραν 33 και 35 πόντους, σε αντίθεση με τους 22 και 23 του δευτέρου ημιχρόνου). Το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση με τους Bird (29 πόντοι, 21 ριμπάουντ) και Parish (25 π, 12 ρ) να είναι καθοριστικοί. Στο τελευταίο λεπτό οι Κέλτες φάνηκαν πιο έτοιμοι για τη μεγάλη στιγμή. Με το ματς ισόπαλο 125-125, ο Magic αστόχησε σε δύο βολές, ο Bird σκόραρε για δύο στην επόμενη φάση, ο James Worthy μιμήθηκε τον Johnson από τη γραμμή της φιλανθρωπίας και εν τέλει η Βοστώνη επικράτησε με 129-125. Ο Bird δήλωσε εκ των υστέρων πως στις χαμένες βολές του Magic: «Τότε κατάλαβα ότι τους είχαμε».

Με το μομέντουμ της μεγάλης εκτός έδρας νίκης οι Celtics πήραν και το κομβικό Game 5 με σκορ 121-103 και έναν εκπληκτικό Larry (34 πόντοι, 17 ριμπάουντ). Το παιχνίδι αυτό σημαδεύτηκε από την πρωτοφανή θερμοκρασία των 36 βαθμών μέσα σε ένα Boston Garden χωρίς air-condition και έμεινε στην ιστορία ως “Heat Game”. Μάλιστα ένας εκ των διαιτητών δεν «έβγαλε» πάνω από ένα ημίχρονο και αντικαταστάθηκε στην ανάπαυλα. Με την νίκη τους αυτή οι Celtics για πρώτη φορά έδειχναν να ελέγχουν τη σειρά για τα καλά. Η αυτοπεποίθεση πηγαίνοντας στο Game 6 ήταν στα ύψη. Οι Lakers όμως δεν θα παραδίνονταν τόσο εύκολα, πόσο μάλλον μέσα στο Forum. Ο Magic (21 πόντοι, 10 ασίστ) και ο Kareem (30 πόντοι, 10 ριμπάουντ) όδηγησαν την ομάδα τους στη νίκη με 119-108, στο 3-3 και στο 7^ο παιχνίδι, «όπως η λίγκα επιθυμούσε», σύμφωνα με τον έξαλλο μετά το παιχνίδι Larry Bird.

Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση: Ο David Stern είχε αναλάβει κομισσάριος της λίγκας τον Φεβρουάριο του 1984, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Larry O’Brien. Στις μέρες του το NBA βρέθηκε στο απόγειο της δόξας του, ύστερα μάλιστα από μια μακρά περίοδο χαμηλού ενδιαφέροντος, σκανδάλων, υποθέσεων ναρκωτικών, οικονομικών προβλημάτων κ.α. Σαφώς και ευννοήθηκε από διάφορες συγκυρίες, όπως την εισροή πολλών all-time greats τα επόμενα χρόνια (βλ. Hakeem, Barkley, Jordan, Ewing, Stockton, Malone) ή ακόμη και από την επική σειρά τελικών που μνημονεύουμε και την μετέπειτα κόντρα των δυό franchise στη δεκαετία του 80, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο ίδιος έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη γιγάντωση της λίγκας. Ο Stern έχει συνδεθεί με διάφορες θεωρίες συνομωσίας, όπως «στημένες» λοταρίες και «στοχευμένες» διαιτησίες, αλλά η πρώτη απ’ όλες ήταν μόλις την παρθενική του χρόνια. Ο αστικός μύθος έχει να λέει ότι το ΝΒΑ και ο Stern θέλανε οι τελικοί να οδηγηθούν σε έβδομο παιχνίδι.

Game Seven λοιπόν. Οι δύο καλύτερες λέξεις για τον κόσμο του μπάσκετ. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφασιστεί ο νικητής σε μια τέτοια σειρά. Οι Celtics είχαν την παράδοση με το μέρος τους, μιας και δεν είχανε ηττηθεί ποτέ σε εντός έδρας Game 7. Κάτι που δε συνέβη ούτε τότε. Με τον αέρα της υπεροχής και τη σιγουριά του Boston Garden, οι γηπεδούχοι κατάφεραν να επικρατήσουν με 111-102 με τον κόσμο να συρρέει στο παρκέ μετά τη λήξη του αγώνα και τους παίκτες των Celtics να προσπαθούν να ξεφύγουν. Ο Bird έκτος από το βραβείο του MVP των τελικών κατάφερε να πάρει μια άτυπη ρεβάνς από τον Magic για τον χαμένο τελικό του NCAA το 1979, αλλά η κόντρα τους στο ΝΒΑ μόλις άρχιζε.

Ακόμη και σήμερα οι τελικοί του 1984 μνημονεύονται ως η καλύτερη και σπουδαιότερη σειρά τελικών όλων των εποχών, τόσο για αγωνιστικούς λόγους όσο και για την επιδραση που είχαν στο παιχνίδι του μπάσκετ συνολικά. Όπως πολύ περιεκτικά ο Shea Serrano γράφει στο βιβλίο του (Basketball and other things) για αυτούς τους τελικούς: “Nothing could have been more perfect than this championship. Nothing ever was.”

Κι αν για τον George Orwell το «1984» είναι μια προφητεία για το μέλλον του κόσμου, για το ΝΒΑ αυτή η χρονιά σηματοδότησε το μέλλον της λίγκας για τα επόμενα χρόνια.

Πηγές

• https://www.basketball-reference.com/playoffs/1984-nba-finals-lakers-vs-celtics.html
• https://www.celticsblog.com/2015/3/3/8139605/revisiting-and-analyzing-the-epic-1984-nba-finals
• Basketball (and Other Things): A Collection of Questions Asked, Answered, Illustrated, by Shea Serrano