Στη χειρότερη(;) σεζόν της τριετίας Μεσίνα, η ομάδα της Λομβαρδίας χαρακτηρίζεται από τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση και τα αποτελέσματα, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με την Ευρωλίγκα (άλλωστε σε αυτά θα εστιάσουμε). Από το ξεκίνημα της σεζόν τρέχει σερί, είτε αρνητικά, είτε θετικά, αναζητώντας μέχρι πρότινος μια ισορροπία και σταθερότητα. Χαρακτηριστικά τα ρεκόρ της ανά διαστήματα:

1^η-4^η αγωνιστική: 3-1

5^η-13^η αγωνιστική: 0-9

14^η-16^η αγωνιστική: 3-0

17^η-21^η αγωνιστική: 0-5

22^η-27^ηαγωνιστική: 6-0

Πριν το ξεκίνημα της φετινής σεζόν η Olimpia Milano λογίζονταν ως ένα εκ των φαβορί για τα υψηλά πατώματα της διοργάνωσης, με τους περισσότερους να την βλέπουν ικανή για την πρώτη 4αδα της κατάταξης. Η πρόκριση στο F4 μόλις δύο χρόνια πριν, το ποιοτικό ρόστερ, η σταθερότητα που εγγυάται μια προσωπικότητα σαν τον Μεσίνα στον πάγκο και κυρίως οι καλοκαιρινές κινήσεις της, υποστήριζαν αυτούς τους ισχυρισμούς. Η ενίσχυση της ομάδας με παίκτες σαν τους Kevin Pangos, Brandon Davies, Billy Baron, Johannes Voightmann κ.α. ήταν άκρως πειστική.

Προσγείωση

Η πραγματικότητα έμελλε να είναι αρκετά διαφορετική, μιας και για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν η ιταλική ομάδα βολόδερνε στις τελευταίες θέσεις. Μετά την εντός έδρα ήττα από τη Βιλερμπάν μάλιστα, ο Έτορε Μεσίνα επί της ουσίας παραδέχθηκε ότι η σεζόν λίγο πολύ έχει τελειώσει. Η ακριβής δήλωση: “I think we're done. It's really hard now trying to imagine turning this situation around. We have to be honest and admit it." Αντίστοιχου ύφους δήλωση είχε κάνει πάλι τον Νοέμβριο, θέτοντας τη θέση του στη διάθεση της διοίκησης: "If we keep playing like this, I'll draw my own conclusions, and I'll go to Mr. Armani to tell him that it'll be necessary to find another guide for this team”. Η απογοήτευση και το αίσθημα παραίτησης που βγαίνουν από τις παραπάνω δηλώσεις μπορεί να μοιάζουν υπερβολικά, αλλά είναι ενδεικτικά του κλίματος, σε συνδυασμό με την αποκαρδιωτική κατά καιρούς εικόνα στο παρκέ. Το Μιλάνο έπαιζε πραγματικά άσχημα.

Ποια είναι τα βασικά αίτια όμως γι αυτήν την εικόνα; Η πιο απλοϊκή εξήγηση είναι συνήθως και η αληθινή: οι τραυματισμοί και η -κατά τη γνώμη μου- φτωχή στελέχωση στη θέση 1. Από το ξεκίνημα της σεζόν το Μιλάνο έχασε για λίγο τους Baron, Mitrou-Long, ενώ μετά το αρχικό 3-1, έμεινε εκτός ο κομβικός για την ομάδα Shavon Shields. Ο Kevin Pangos ξεκίνησε άσχημα τη σεζόν, ενώ τραυματίστηκε σχετικά νωρίς, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα στην επιθετική λειτουργία, ελλείψει άλλου δημιουργού τέτοιου επιπέδου. Το κενό στο 1 πλέον ήταν τεράστιο και η ομάδα πλήρωσε ακριβά αυτή την αστοχία στη στελέχωση, με τον Devon Hall αναγκαστικά να αγωνίζεται κυρίως εκεί και όχι στη φυσική του θέση, ενώ ο Mitrou-Long φανερά ήθελε λίγο χρόνο για τέτοια βουτιά στα βαθιά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι από ένα σημείο και μετά έβγαιναν φήμες, είτε για τον Campazzo, είτε ακόμη για τον Kemba Walker, που τους συνέδεαν με την ιταλική ομάδα. Τα πολλά κακά αποτελέσματα, οι τραυματισμοί και οι κάμποσες ήττες σε κλειστά παιχνίδια σίγουρα έπαιξαν τον ρόλο τους και στην ψυχολογία της ομάδας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ήττα στο ΟΑΚΑ με το χαμένο…πέναλτι του Luwawu-Cabarrot στο τέλος.

Μεταγραφή και ολική βελτίωση

Στα τέλη του Γενάρη το Μιλάνο ανακοίνωσε την απόκτηση του Shabazz Napier μέχρι το τέλος της σεζόν. (Καθόλου) Συμπωματικά η ομάδα από τότε έχει καταγράψει ρεκόρ 6-0 στην Ευρωλίγκα. Ο πρώην ΝΒΑer πέρα από την ποιότητα, δίνει λύσεις και ποσοτικά και πλέον με με την επιστροφή και του Pangos, η δημιουργία βρίσκεται σε πολύ καλύτερο επίπεδο σε σχέση με την προηγούμενο διάστημα. Μάλιστα η ταυτόχρονη παρουσία των δύο στα παρκέ (στο μικρό δείγμα που έχουμε) έχει φέρει ολοφάνερη βελτίωση στις - ούτως ή άλλως συχνές - καταστάσεις pick n roll. Η ικανότητα τους, τόσο στην εκτέλεση, όσο και στη δημιουργία, έχει φρεσκάρει την επιθετική λειτουργία της ομάδας και έχει δώσει το κάτι διαφορετικό, πέρα από τον κλασικό έλεγχο του ρυθμού και το σετάρισμα του γηπέδου του Μεσίνα.

PnR actions @KPangos -@ShabazzNapier #euroleague #insieme #EA7PAR pic.twitter.com/DEod03vj93

— William Bill (@Bi0Will) March 11, 2023

Η μόνη ίσως σταθερά της ομάδας ήταν και είναι η άμυνά της, κάτι που αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο τώρα που και η επίθεση λειτουργεί καλύτερα. Ειδικά τις τελευταίες αγωνιστικές, η αμυντική λειτουργία είναι σε άλλο επίπεδο. Η επιστροφή του Shavon Shields, που αναφέραμε και πριν, μόνο καλύτερα μπορεί να κάνει τα πράγματα, μιας και είναι σημείο αναφοράς σε άμυνα και επίθεση και θα δώσει ώθηση και ισορροπία.

Το χαμένο έδαφος είναι μεγάλο και η απόσταση για την 8αδα είναι δύσκολο να καλυφθεί, ειδικά αν λάβουμε υπόψη το πρόγραμμα που απομένει. Η Αρμάνι έχει να παίξει κατά σειρά με: Ρεάλ (εκτός), Φενέρ (εκτός), Μπάγερν, Εφές (εκτός), Μακάμπι (εκτός), Μπαρτσελόνα, Βίρτους (εκτός) και οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος της. Χρειάζεται πολλές μεγάλες νίκες, ειδικά αυτές με τους άμεσους ανταγωνιστές Μακάμπι, Εφές για να έχει μια ελπίδα. Προσωπικά δεν θα πόνταρα ότι θα τα καταφέρει, αλλά εφόσον το κάνει,δεν θα είναι για κανέναν ο επιθυμητός  αντίπαλος στα πλέι-οφ . Πέρα από το ποιοτικό και με βάθος πλέον ρόστερ, πέρα από τον άνθρωπο στην άκρη του πάγκου, θα έχει μαζί της την ορμή, την ψυχολογία και τη δίψα, στοιχεία που την καθιστούν άκρως επικίνδυνη.