Atlanta Hawks: Kevin Huerter
Προφανώς μπορούμε να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ των Young και Collins, αλλά υποθέτουμε πως και οι δύο κάνανε το μπαμ πέρυσι. Ο Huerter έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε σημαντικότατο κομμάτι του κορμού της Ατλάντα (στο εν εξελίξει πείραμα να γίνουν Warriors-lite, παίρνει το ρόλο του Klay Thompson) εφόσον συνεχίσει να προσφερει το μακρινό του σουτ, σε συνδυασμό με αξιόπιστη άμυνα και δημιουργία.
Boston Celtics: Jaylen Brown
Κι εδώ η δημοφιλής επιλογή είναι ο Tatum (ο οποίος θα κάνει όντως πολύ καλή σεζόν), όμως θα πάμε με τον Brown, ο οποίος –σ ένα περιβάλλον χωρίς τον Kyrie και χωρίς να είναι κατ’ ανάγκη πίσω απ’ τον Hayward. Μπορεί να χτίσει πάνω σε αυτά που έκανε στη 2η σεζόν του (η καλύτερή του, όπου αγωνιζόταν πάνω από 30 λεπτά σε σχέση με τα περσινά 25, όπου και όλα τα νούμερά του ήταν πεσμένα σε σχέση με το 2017-18.
Brooklyn Nets: Caris LeVert
Έκανε ήδη το ξεπέταγμα από πέρυσι με επίδραση σε άμυνα και επίθεση, αλλά ο τραυματισμός στο πόδι τον κράτησε πίσω. Εφόσον συνεχίσει να αποδίδει όπως τον είδαμε στη σειρά με τους Sixers, όπου σκόραρε 21 πόντους με 5 ριμπάουντ μ.ο., θα εξελιχθεί στο ξεκάθαρο Νο2 πίσω από τον Kyrie Irving.
Charlotte Hornets: Terry Rozier
Σε μια από τις χειρότερες ομάδες της λίγκας, ο Scary Terry θα αποτελέσει την Νο1 επιλογή για ένα σύνολο που ψάχνει αυτόν που θα μπει στα παπούτσια του Kemba Walker. Ο Rozier έχει δείξει ψήγματα των ικανοτήτων του στη Βοστώνη και σε μια νέα ομάδα όπως οι Hornets θα είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης τους. Αν θα τους βγει σε καλό; Χλωμό...
Chicago Bulls: Wendell Carter Jr.
Ο Markkanen θα είναι ο καλύτερος παίκτης των Bulls, αλλά ο Carter είναι ο παίκτης που ανυπομονώ να δω φέτος. Χωρίς κάποιον άλλον αξιόλογο ψηλό στην ομάδα, έχει ορθάνοιχτο τον δρόμο να δείξει τι μπορεί να κάνει και στις δύο άκρες του παρκέ. Απόλυτα συμβατός center για το σύγχρονο NBA, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν απ΄τους πολυτιμότερους 3-point shooting/rim protecting ψηλούς.
Cleveland Cavaliers: Cedi Osman
Πφφ... Για μια από τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος με έναν newcomer προπονητή από το NCAA ίσως είναι κάπως δύσκολο να προβλέψεις ποιοι θα βγουν μπροστά. Ο Τούρκος forward μπορεί να κάνει αρκετά πράγματα μέσα στο παρκέ, όπως να δημιουργήσει ή να σκοράρει από μακριά και έχει την προοπτική να εμφανιστεί καλύτερος, αρκεί να τα κάνει με μεγαλύτερη συνέπεια.
Dallas Mavericks: Delon Wright
Αν πούμε Luka Doncic πιάνεται; Μετά από τέτοια ρούκι σεζόν μάλλον όχι, οπότε ας το κάνουμε λίγο πιο challenging με τον Delon Wright. Ο πρώην guard του Τορόντο ανταποκρίθηκε πλήρως στον ρόλο του ως παγκίτης στους πρωταθλητές, ενώ στο σύντομό του πέρασμα από το Μέμφις έδειξε πως μπορεί να σταθεί ως NBA starter. Δεν βλέπω το λόγο να μην το επαναλάβει και στο Ντάλας.
Denver Nuggets: Michael Porter Jr.
Τολμηρή πρόβλεψη, αλλά οι υπόλοιποι Nuggets δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια. Ένας από τους πιο πολυσυζητημένους περσινούς rookie που λόγω τραυματισμού «έπεσε» στην επιλογή του Ντένβερ στο ντραφτ του 2018. Μπορεί να ξεκινάει τη σεζόν βρισκόμενος πίσω στο rotation, αλλά εφόσον είναι υγιής και ανταποκριθεί στο hype που τον συνοδεύει, θα αποδειχθεί μέγιστο steal.
Detroit Pistons: Luke Kennard
Σε μια απ’ τις πιθανότατα πιο βαρετές ομάδες φέτος, ο Kennard έχει την ευκαιρία για περισσότερα λεπτά και έναν αναβαθμισμένο ρόλο στο παρκέ. Έχει ευχέρεια με τη μπάλα στα χέρια και μπορεί να τρέξει καταστάσεις pick n roll. Το δυνατό του σημείο βέβαια είναι το efficient σκοράρισμα ειδικά μέσω του μακρινού σουτ –σουτάρει με 40%- και αν διατηρήσει έστω αυτό, μπορεί να γίνει ο αντίστοιχος Joe Harris για τους Pistons.
Golden State Warriors: Kevon Looney
Δύσκολη επιλογή σε μια περίεργη χρονιά για τους Warriors. Μετά από χρόνια δεν ξεκινάνε από τη θέση του ακλόνητου φαβορί καθώς πέρα από τους Curry, Russell, Green δεν υπάρχει αρκετό firepower. Το ξεπέταγμα μπορεί να έρθει από κάποιον rookie όπως ο Jordan Poole, ο Eric Paschall ή από τον ανανεωμένο μακριά απ’ το τοξικό περιβάλλον των Suns, Marquese Chriss. Θα πάμε με τον Kevon Looney για τον οποίον ο Kerr δήλωσε πως θέλει να τον δει να παίζει παραπάνω, ποντάροντας στην αμυντική του ικανότητα για περισσότερα λεπτά στο παρκέ.
Houston Rockets: Κανένας (αλλά Daniel House)
Σε μια ομάδα με τον James Harden και Russell Westbrook να πρέπει να μοιραστούν μία μπάλα, βλέπω κάπως δύσκολο να υπάρξει πραγματικό περιθώριο για το ξεπέταγμα κάποιου παίκτη (ο Capela το έχει κάνει ήδη). Η μόνη εφικτή επιλογή είναι ο Daniel House που ίσως καταφέρει να τρυπώσει κάποια στιγμή στη βασική 5αδα.
Indiana Pacers: Malcolm Brogdon
Αρκετά υποτιμημένος παίκτης που προέρχεται από μια 50-40-90 σεζόν (ποσοστά σε FG, τρίποντα, βολές) με πάνω από 15 πόντους και 4 ριμπάουντ μ.ο. βελτιώνοντας για ακόμη μια χρονιά τα νούμερά του. Ιδανικό φιτ για τους Pacers, που θα γίνει ακόμη καλύτερο μόλις επιστρέψει ο Oladipo, συνθέτοντας ένα από τα πιο υποσχόμενα backcourts.
LA Clippers: Montrezl Harrell
Οκ, εδώ το στόρι είναι σίγουρα οι δύο νέοι σταρ, αλλά και το τρομερά βαθύ ρόστερ της ομάδας. Όπως θα διαβάσατε και στα previews του Bguru, ερωτηματικό αποτελεί ο defensive center. Ο Harrell είναι ο καλύτερος ψηλός της ομάδας και έχει την ευκαιρία να είναι αυτός που θα κλείνει τα παιχνίδια λόγω της ενέργειας που βγάζει και στις δύο άκρες του παρκέ. Ακόμη και αν έρχεται από τον πάγκο μπορεί να προσφέρει αξιόλογα νούμερα.
LA Lakers: Kyle Kuzma
Μέτριες επιλογές και δω μιας και στην έτερη ομάδα του Λος Άντζελες το βαρύ φορτίο θα περνά μέσα από τους δύο σουπερσταρ. Ο Kuzma αν και ξεκινά τη σεζόν τραυματίας, μπορεί να εξελιχθεί σταδιακά ως το Νο3 όπλο των Lakers, ειδικά με τους χώρους που λογικά θα βρει λόγω της παρουσίας των James και Davis. Η βελτίωση του ποσοστού απ’ το τρίποντο θα είναι το κλειδί για να αποτελέσει το ιδανικό 4αρι, ώστε ο AD –αν και δεν το επιθυμεί- να αγωνίζεται κυρίως στη θέση 5.
Memphis Grizzlies: Jaren Jackson Jr. (αρχική φωτό)
Ως γνωστόν στους χώρους του BGuru συνωστίζονται πολλοί φανζ του JJJ, ενός εκ των βασικών υποψηφίων για το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη. Ο 19χρονος έδειξε ήδη από την πρώτη σεζόν του τι είναι ικανός να κάνει και πέρα από τα στατιστικά μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση μέσα στο παρκέ, ειδικά στο αμυντικό κομμάτι. Η παρουσία του Ja Morant είναι σίγουρο πως θα τον βοηθήσει να ανέβει επίπεδο και στην επίθεση, ενώ το χωρίς πίεση περιβάλλον στο Μέμφις καθιστά βέβαιο το χτίσιμο και την ανάπτυξη της ομάδας γύρω του. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά του ψηλού που απαιτούνται στο σύγχρονο ΝΒΑ.
Miami Heat: Bam Adebayo
Ένας ακόμη βασικός υποψήφιος για το βραβείο του πιο βελτιωμένου. Μετά τη φυγή του Whiteside, φέτος ήρθε η στιγμή να δούμε μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Bam. Ψηλός με πολύ γρήγορα πόδια, κάτι που του δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στην άμυνα, απομένει να πάει και το επιθετικό του παιχνίδι στο επόμενο επίπεδο. Πέρυσι κινήθηκε μεταξύ 5αδας και πάγκου, όσες φορές ξεκίνησε βασικός φάνηκε να ανταποκρίνεται στο ρόλο, ενώ αναμένεται να επωφεληθεί σημαντικά -αν όλα πάνε καλά- από την προσθήκη του Jimmy Butler.
Milwaukee Bucks: Pat Connaughton (αλλά μάλλον κανένας)
Ούτε στους Bucks υπάρχει κάποιος ξεκάθαρος υποψήφιος. Οι Matthews, Streling Brown, DiVincenzo και Connaughton θα παλέψουν για λεπτά στη θέση του SG, με τον τελευταίο να έχει κερδίσει ήδη από πέρυσι μια σταθερή θέση στο rotation λόγω του αξιόπιστου σουτ του. Πιθανότατα να μπορέσει να χτίσει πάνω σε αυτό.
Minnesota Timberwolves: Josh Okogie
Ο SG των Wolves στη ρούκι χρονιά του ξεκίνησε από τα βάθη του πάγκου και βρέθηκε –λόγω και των τραυματιών- στη βασική 5αδα στο τέλος της σεζόν. Με κύριο χαρακτηριστικό του την ενέργεια που δίνει στην ομάδα και την αμυντική προσήλωση μοιάζει ένα αξιόπιστο σουτάκι μακριά απ’ το να βρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Οι εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν πάντως ενθαρρυντικές.
New Orleans Pelicans: Lonzo Ball
Οι Pelicans αποτελούν τη μεγάλη ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα στην καριέρα του Lonzo Ball. Τόσο οι τραυματισμοί όσο και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο LA τον κράτησαν πίσω, αλλά πλέον υπό τις οδηγίες του Alvin Gentry μπορεί να ανυψώσει το παιχνίδι του. Ο κόουτς των Pelicans θέλει γρηγορότερο ρυθμό στην επίθεση και καλή κυκλοφορία, ώστε όσο το δυνατόν περισσότερα καλάθια να προέρχονται από ασίστ. Ο Zo χαρακτηρίζεται απ’ την ταχύτητα και την ακρίβεια στις πάσες του, το εξαιρετικό court vision και το μπασκετικό IQ, που του επιτρέπει να δημιουργεί καταστάσεις σε επίθεση και άμυνα. Αν τα σημάδια βελτίωσης που είδαμε στην preseason συνεχιστούν, η φετινή σεζόν θα είναι απλώς η αρχή.
New York Knicks: Mitchell Robinson
Ο ρούκι σέντερ ήταν η μοναδική αχτίδα φωτός της περσινής χρονιάς στο Garden, παρόλο που ξεκίνησε βασικός σε μόλις 19 παιχνίδια και αγωνιζόταν 20 λεπτά κατά μ.ο. Φέτος δείχνει πως η θέση 5 του ανήκει, παρά την πληθώρα PF που αποκτήθηκαν, πράγμα που σημαίνει πως έχει όλα τα φόντα να κάνει το μεγάλο άλμα στην απόδοσή του. Οι 7 πόντοι, τα 6 ριμπάουντ και το αδιανόητο 2,5 μπλοκς σε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής μπορούν να ανέβουν σημαντικά, εφόσον καταφέρει να αποφύγει τα πάμπολλα φάουλ, που αρκετές φορές τον έστελναν πρόωρα στον πάγκο.
Oklahoma City Thunder: Shai Gilgeous-Alexander
Το βασικό κομμάτι της ανταλλαγής του Paul George και ο παίκτης που θεωρητικά οι Thunder θα επιχειρήσουν να χτίσουν γύρω του. Παίκτης με μπασκετικό IQ και επίδραση και στις δύο πλευρές του παρκέ. Η παρουσία του Chris Paul δεν θα του επιτρέψει να έχει τόσο πολύ την μπάλα στα χέρια του (τουλάχιστον μέχρι ο τελευταίος πάρει ανταλλαγή), αλλά σίγουρα θα τον βοηθήσει να μάθει τη θέση του PG. Όσο πιο λειτουργική είναι η συνύπαρξή τους στην ίδια 5αδα τόσο το καλύτερο.
Orlando Magic: Jonathan Isaac
Η φετινή χρονιά είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τον forward των Magic να κάνει το ξεπέταγμα που περιμένουμε απ’ όταν έγινε draft. Η εντυπωσιακή του σωματοδομή τον κάνει να ξεχωρίζει και αποτελεί το Νο1 όπλο του, ώστε να εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους αμυντικούς του πρωταθλήματος. Καλώς εχόντων των πραγμάτων ο χρόνος του θα αυξηθεί σημαντικά σε σχέση με τα 26 λεπτά πέρυσι, ενώ η σταθερότητα του στο σουτ θα καθορίσει το πού μπορεί να φτάσει.
Philadelphia 76ers: Ben Simmons
Οι Sixers δεν έχουν κάποιον ξεκάθαρο υποψήφιο να κάνει το ξεπέταγμα μιας και μιλάμε για (είτε λιγότερο είτε περισσότερο) established παίκτες, οπότε θα διαλέξουμε μεταξύ των Richardson και Simmons. Ο πρώτος χώρις να πρέπει πλέον να περνάνε όλα από τα χέρια του έχει τα φόντα να κάνει μια από τις πιο παραγωγικές σεζόν της καριέρας του στα 26 του χρόνια. Ο δεύτερος βρίσκεται σε μια σχετικά άβολη θέση λόγω κάποιων κακών εμφανίσεων στα playoff και της κριτικής για το σουτ που δεν διαθέτει. Εφόσον υπάρξει μια μικρή βελτίωση σ αυτόν τον τομέα, οι Sixers ανεβάζουν τρομακτικά το στάτους τους. Θα πάω με τον Αυστραλό.
Phoenix Suns: DeAndre Ayton
Μια καλή εναλλακτική είναι ο Mikal Bridges, αλλά την ασφαλή επιλογή αποτελεί ο ψηλός των Suns. Αρκετά αξιόπιστος πέρυσι παρότι ρούκι, μπορεί να χτίσει πάνω στην καλή πρώτη σεζόν όπου έδειξε το επιθετικό του ρεπερτόριο είτε κοντά είτε μακριά απ’ το καλάθι. Η παρουσία ενός κλασικού PG όπως ο Rubio, αναμένεται να τον βοηθήσει να σκοράρει περισσότερα εύκολα καλάθια. Ελπίζω απλά να μην έχει πολύ βάση η σκέψη να παίζει αρκετά και ως PF.
Portland Blazers: Zach Collins
Είναι ένας ακόμη ψηλός που σουτάρει τρίποντα και προστατεύει το καλάθι, όπου φέτος θα έχει αναβαθμισμένο ρόλο στο rotation του Portland. Είναι στο χέρι του να παρουσιαστεί συνεπής σε αυτά που κάνει καλά, ώστε να διατηρήσει τη θέση του βασικού PF όλη τη χρονιά και να πάρει και κάποια λεπτά ως μπακ-απ center.
Sacramento Kings: Marvin Bagley
Ευκολάκι. Πάρα τον μικρό χρόνο συμμετοχής στη ρούκι σεζόν (25 λεπτά) μπόρεσε και έγραψε 15 πόντους, 7,5 ριμπάουντ και μία τάπα. Με τον Joerger να αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο και τον νεοφερμένο Luke Walton να δείχνει διατεθειμένος να τον «αμολήσει» στο παρκέ, ο Bagley μας προετοιμάζει για μεγάλη χρονιά.
San Antonio Spurs: Dejounte Murray
Ο Murray ήταν βασικός υποψήφιος για breakout από την περσινή χρονιά, αλλά ο τραυματισμός του τον άφησε εκτός. Πολύ δυνατός στο αμυντικό κομμάτι, έχει όλα τα φόντα να γίνει ένας απ’ τους τοπ guard στην άμυνα. Παρεμπιπτόντως έχει προλάβει και έχει συμπεριληφθεί μια φορά στην 2η αμυντική 5αδα του πρωταθλήματος. Το σουτ του αποτελεί work in progress και αν καταφέρει να το βελτιώσει σημαντικά, από φέτος θα είναι ο πολυτιμότερος παίκτης των Spurs.
Toronto Raptors: OG Anunoby
Με την φυγή του Kawhi (και του Danny Green) ο forward των Raptors αναμένεται να έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής, αλλά και αναβαθμισμένο ρόλο, λειτουργώντας ως βασικός πυλώνας στην άμυνα. Έχει το ύψος, το μάκρος, τα πόδια να μαρκάρει από το 1 ως το 4 και όπως και αρκετοί άλλοι της λίστας μας, καλείται να είναι έτοιμος όταν κληθεί να βάλει τα ελεύθερα (έστω) σουτ που θα πάρει, ώστε όχι μόνο να καθιερωθεί στην βασική 5αδα, αλλά να βρίσκεται στο παρκέ στο τέλος των παιχνιδιών.
Utah Jazz: Donovan Mitchell
Σε μια πιθανη 5αδα με Mike Conley, Rudy Gobert, Joe Ingles και Bojan Bogdanovic μέσα, καταλαβαίνετε πως είναι στενά τα περιθώρια για breakout παίκτες. Ο Mitchell απ’ την άλλη θεωρώ πως θα κάνει φέτος την καλύτερή του σεζόν. Η ομάδα έχει αρκετούς σουτερ, οι χώροι θα είναι περισσότεροι, ο Conley θα τρέχει την επίθεση των Jazz και ο Mitchell (μπαίνοντας στην 3η σεζόν του υπό τον κόουτς Snyder) μπορεί να ανεβάσει το παιχνίδι του σε τέτοιο σημείο, ώστε να κουβαλήσει τους «Μορμόνους» πιο μακριά από ποτέ τα τελευταία χρόνια.
Washington Wizards: Thomas Bryant
Από το τέλος της περασμένης σεζόν που οι Wizards άρχισαν να του δίνουν παραπάνω χρόνο, ο Bryant έδειξε πτυχές των δυνατοτήτων του. Μάλιστα στα τελευταία δέκα παιχνίδια είχε μ.ο. double-double σε πόντους και ριμπάουντ. Στην 3η του χρονιά πλέον καλείται να αναλάβει εξίσου μεγάλο ρόλο στην λειψή από πλευράς ταλέντου ομάδα της Washington.
