Viginia - Auburn

Γενικά: Στον πρώτο ημιτελικό θα αναμετρηθούν η Virginia με το Auburn, δύο κολλέγια με εντελώς ξεχωριστό στυλ παιχνιδιού, ειδικά στην επίθεση, όπου τους αρέσει να κάνουν διαφορετικά πράγματα. Η Virginia, το μοναδικό #1 seed που κατάφερε τελικά να προκριθεί στο Final 4, ήταν από τις πιο σταθερές ομάδες όλη τη σεζόν και το ότι βρίσκεται στους τελευταίους τέσσερις αποτελεί μια δικαίωση-εξιλέωση μετά το περσινό στραπάτσο, όπου έγιναν η πρώτη #1 ομάδα που αποκλείστηκε από το #16. Το Auburn από την άλλη, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η φετινή έκπληξη (αν και ο τρόπος που έκλεισε την χρονιά ήταν ενδεικτικός των μεγάλων δυνατοτήτων του), καθώς κατάφερε να αποκλείσει κατά σειρά Kansas, North Carolina και Kentucky, δηλαδή ομάδες φαβορί και μεγάλα σχολεία από πλευράς ονόματος, ταλέντου και παράδοσης. Για το Auburn θα είναι το πρώτο final 4 στην ιστορία του, ενώ για τη Virginia το πρώτο μετά το 1984.

Virginia: Όπως είχαμε αναφέρει και στο preview για το τουρνουα, η Virginia χαρακτηρίζεται από δύο βασικά στοιχεία: α) το (πολύ) αργό τέμπο στην επίθεση και β) την pack-line defense. Η ομάδα του Tony Bennett παίζει με τον πιο αργό ρυθμό από τις 353 της Division I, χωρίς αυτό να σημαινει ότι χάνει σε αποτελεσματικότητα, το αντίθετο μάλιστα. Σύμφωνα με το barttovik.com (έναν θησαυρό που ανακάλυψα πρόσφατα) διαθέτει την 4^η καλύτερη επίθεση σε όρους efficiency. Το παιχνίδι της είναι πολύ ισορροπημένο τόσο από το τρίποντο όσο και κοντά στο καλάθι, καθώς διαθέτει τα όπλα να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Ίσως αυτό δεν έγινε τόσο εμφανές μέχρι στιγμης στο τουρνουά, λόγω των μέτριων ποσοστών από τη γραμμή του τριπόντου. Η Virginia του 40% όλη τη χρονιά, έχει σουτάρει με μόλις 30% στα τέσσερα παιχνίδια της, κι όμως παρά τη μεγάλη πτώση βρίσκεται δύο νίκες μακριά από το πρωτάθλημα. Στην επίθεση τους χαρακτηρίζει η υπομονή στο να βρουν το σουτ με τις καλύτερες προϋποθέσεις και πολλές φορές εκτελούν προς το τέλος των 30’’ με θαυμαστή άνεση και αποτελεσματικότητα.

Το γεγονός ότι κάνουν λίγα λάθη (9,1 μ.ο) σίγουρα βοηθάει. Συνεχής κίνηση στην επίθεση, καλά και συνεχόμενα σκριν από τους ψηλούς με τους περιφερειακούς να βγαίνουν απ’ αυτά και να κινούνται εξαιρετικά μακριά από την μπάλα, είναι πράγματα που η Virginia τα εκτελεί με μεγάλη ακρίβεια και προσήλωση, και αναγκάζουν τον αντίπαλο να παίζει άμυνα και τα 30 δευτερόλεπτα, πράγμα που και δύσκολο είναι και προκαλεί φθορά. Ο Ty Jerome είναι ο προπονητής μέσα στο παρκέ, ο Kyle Guy θυμίζει JJ Redick με τον τρόπο που κινείται γύρω από τα σκριν, ο Hunter τα κάνει όλα σε επίθεση και άμυνα, ενώ ο mobile center Diakite είναι  μάλλον ο πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά για τους Cavaliers.

Παρόλα αυτά, η άμυνα παραμένει το μεγαλύτερο ατου της Virginia. Η pack-line defense που αναφέραμε στην αρχή είναι το σήμα κατατεθέν του Tony Bennett, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, μιας και στην αρχική εκδοχή της εφαρμόστηκε από τον πατέρα του, Dick Bennett. Αν το θέσουμε πολύ απλοϊκά, μιλάμε για μια άμυνα όπου πέρα από τον παίκτη που μαρκάρει την μπάλα, οι υπόλοιποι τέσσερις δεν είναι «κολλημένοι» πάνω στον παίκτη τους, αλλά βρίσκονται ένα βήμα μέσα από το τρίποντο, όντας έτοιμοι να δώσουν βοήθεια. Στόχος είναι να κλείσουν τους διαδρόμους προς τη ρακέτα και το καλάθι, να μη δώσουν παρά μόνο μαρκαρισμένα σουτ στον αντίπαλο και να εξασφαλίσουν το αμυντικό ριμπάουντ. Τα νούμερα το επιβεβαιώνουν μιας και το eFG% των αντιπάλων είναι 44% (8^η), το ποσοστό τριπόντων 28,7% (3^η) ενώ οι παίκτες μαζεύουν το 77% των αμυντικών ριμπάουντ.

Αν η Virginia παρουσιαστεί στο final 4 όσο efficient είναι όλη τη χρονιά, έχει πολύ καλές πιθανότητες να πανηγυρίσει τον τίτλο.

Auburn: Κι αν από τη μία έχουμε τη Virginia να παίζει στο πιο αργό τέμπο σε όλο το κολεγιακό πρωτάθλημα, το Auburn κάνει αυτό.

Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε το στυλ παιχνιδιού του Auburn (ή έστω τι του αρέσει να κάνει) σε μία πρόταση αυτή θα ήταν: οδηγούμε σε λάθη τον αντίπαλο και σουτάρουμε τρίποντα στον αιφνιδιασμό. Τα νούμερα το επιβεβαιώνουν αυτό μιας και οι Tigers έχουν το καλύτερο TO Rate στην άμυνα με 24,8%, ενώ σχεδόν τα μισά (49,5%) σουτ τους είναι τρίποντα, όντας πίσω μόνο από το Villanova από τις ομάδες του τουρνουά. Παίκτης κλειδί σε αυτή την τακτική είναι ο ταχύτατος point guard Jared Harper, που ακόμη και μετά την επαναφορά τρέχει με σκοπό είτε να βρει τον ελεύθερο σουτέρ (συνήθως τον Bryce Brown) είτε σε δεύτερο χρόνο να φτάσει μέχρι το καλάθι. Φυσικά απαραίτητη για αυτό το στυλ παιχνιδιού είναι και η επιθετική άμυνα του Auburn κυρίως πάνω στη μπάλα, καθώς τα πολλά λάθη που υποπίπτει ο αντίπαλος μετατρέπονται σε εύκολα καλάθια ή σε τρίποντα στο transition. Τα 9,3 κλεψίματα μ.ο. (3^οι) λένε την αλήθεια.

Ο τραυματισμός του Okeke θα είναι μεγάλο πλήγμα, ειδικά απέναντι σε μια άμυνα όπως αυτής του Virginia, όπου οι διάδρομοι προς το καλάθι θα είναι κλεισμένοι, μιας και αποτελούσε τον ψηλό που εξασφάλιζε το κατάλληλο spacing στην επίθεση. Σαφώς και μπορούν να κερδίσουν χωρίς να πάρουν φωτιά από το τρίποντο, όπως έδειξαν εναντίον του Kentucky (7/23 τρίποντα), αλλά θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από τον επιθετικό οίστρο του δυναμικού backcourt των Harper-Brown.

Ετυμηγορία: Το Auburn είναι η πιο hot ομάδα του Μαρτίου, αλλά το Virginia έχει τόσο την ικάνότητα να επιβάλλει το ρυθμό που επιθυμεί στο παιχνίδι, όσο και τα όπλα για να αντιμετωπίσει τα όποια προβλήματα του βάλει το Auburn κατά τη διάρκεια του ματς. Οι Virginia Cavaliers θα προκροθούν στον τελικό, κάνοντας αυτά που κάνουν καλά όλη τη χρονιά στις δύο πλευρές του παρκέ.

Michigan State-Texas Tech

Γενικά: Στον δεύτερο ημιτελικό συγκρούονται το Michigan State με το Texas Tech, που κατάφεραν να πετάξουν εκτός final 4 δύο από τα μεγάλα φαβορί για τον φετινό τίτλο, το Duke και το Gonzaga αντίστοιχα. Οι Spartans, παρά τους τραυματισμούς που είχαν όλη τη χρονιά, κατάφεραν με ένα εντυπωσιακό φίνις (που κορυφώθηκε με την νίκη επί του Duke) να βρεθούν στη Μινεάπολη, στο όγδοο final 4 του Tom Izzo και φαντάζουν κάτι παραπάνω από ισχυροί διεκδικήτες του τίτλου. Από την άλλη, το Texas Tech θα πάρει μέρος στο πρώτο final 4 της ιστορίας του, έχοντας ως μεγάλο όπλο την άμυνά του, κάτι που φάνηκε και στην πορεία του στο τουρνουά μέχρι τώρα. Χαρακτηριστικά κράτησε το Buffalo στους 58 πόντους (season low), δέχθηκε από το Michigan 18 πόντους στο ημίχρονο (NCAA Tournament low) και υποχρέωσε το Gonzaga (μια από τις πιο ταλαντούχες και αποτελεσματικές ομάδες) σε αρνητικά ρεκόρ σε πόντους, ευστοχία και λάθη. Αναμένται μια σκληρή μάχη σε αυτό το παιχνίδι, όπου λογικά οι άμυνες θα έχουν τον πρώτο ρόλο.

Michigan State:  Για το μπασκετικό πρόγραμμα του Tom Izzo τα είπε πρόσφατα και ο Γιώργος μετά την μεγάλη πρόκριση επί του Duke. Οι Spartans είναι μια από τις πιο efficient επιθέσεις του κολλεγιακού πρωταθλήματος, με βασικό ατού την πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας. Δεν είναι τυχαίο πως το Michigan State είναι πρώτο σε assist rate % με το 67% των καλαθιών του να προέρχονται από ασίστ (το νούμερο αυτό στο 71% στο ματς με το Duke). Καλύτερος παίκτης είναι ο κορυφαίος point guard για φέτος, Cassius Winston, ο οποίος έχει μεγάλη έφεση και στη δημιουργία και στο σκοράρισμα. Η ταχύτητά του δίνει τη δυνατότητα στους Spartans να επιδιώκουν το transition παιχνίδι, όπου και βρίσκουν εύκολους πόντους. Ο άλλος τρόπος μέσω του οποίου βρίσκουν εύκολους πόντους είναι τα πολλά και διαφορετικά plays μισού γηπέφου του Izzo, ειδικά μετά τα timeout. Δεν είναι τυχαίο ότι με με ενα τέτοιο κρίθηκε το ματς στους elite 8.

Από κει και πέρα αυτό που χαρακτηρίζει την ομάδα των Spartans είναι το πόσο σκληρή, επιθετική και ανταγωνιστική εμφανίζεται στο παρκέ. Ναι μεν η επιθετική λειτουργία είναι εξαιρετική, αλλά τα πάντα ξεκινάνε από την άμυνα και την εξασφάλιση των ριμπάουντ, όπως επίσης διαβάσατε στο κείμενο της προηγούμενης βδομάδας. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως οι αντίπαλοι του Michigan State σουτάρουν 41,8% στα δίποντα (2^η) και έτσι το αμυντικό eFG% των Spartans είναι το 4^ο καλύτερο, ενώ διαθέτουν το 5^ο υψηλότερο rebounding margin (ncaa.com). Η ευχέρεια και η ικανότητα που έχουν σε αυτόν τον τομέα ίσως αποβεί καθοριστική στην έκβαση του ημιτελικού.

Texas Tech: Όπως έχει αναφερθεί και προηγουμένως, το μεγαλύτερο ατού της ομάδας είναι η άμυνά της, κάτι που πέρα από την παρατήρηση με γυμνό μάτι το επιβεβαιώνουν και τα στατιστικά. Νο1 σε (Adjusted) Defensive Efficiency, Νο2 σε eFG% αντιπάλου (42,7%), Νο10 σε αναλογία λαθών αντιπάλου (23,1%). Η κεντρική ιδέα της αμυντικής προσέγγισης είναι να μην δώσουν σε καμία περίπτωση τον κεντρικό διάδρομο στον αντίπαλο και να προσπαθήσουν όσο γίνεται να τον οδηγήσουν προς την baseline όπου όλοι οι αμυνόμενοι είναι έτοιμοι να δώσουν βοήθεια. Ο προπονητής Chris Beard δίνει μεγάλη έμφαση στα deflections (αλίμονο), στο αμυντικό ριμπάουντ και στο να κερδίζουν οι παίκτες του επιθετικά φάουλ. Το παρακάτω κλιπ είναι ένα μόνο δείγμα της αμυντικής ικανότητας αλλά και προσήλωσης του Texas Tech.

Πίεση στα ¾ του γηπέδου, ζώνη 2-3 που γίνεται man-to-man, αλλαγές, επιθετική άμυνα ακόμη και στην πάσα χέρι με χέρι (ντριμπλ χαντ οφ), στάση σώματος αμυνόμενου σχεδόν παράλληλη με την πλάγια γραμμή, ώστε να απαγορεύσει να του επιτεθούν στον κεντρικό διάδρομο, βοήθεια στο drive και όλα αυτά οδηγούν σε σουτ εκτός ισορροπίας και λήξη των 24’’.

Στην επίθεση κεντρικό ρόλο έχει ο καλύτερος παίκτης της ομάδας (και ίσως το μόνο πιθανό lottery pick στο Final 4) Jarrett Culver, που μπορεί να δημιουργήσει και να εκτελέσει είτε μέσα από την ροή της επίθεσης είτε και μέσω iso, ειδικά όταν υποστηρίζεται από ικανούς σουτέρ γύρω του (Moretti, Mooney, Francis). Οι δύο mobile ψηλοί Owens και Odiase πέρα από την άμυνα, έχουν σημαντικό ρόλο και στην επίθεση, όντας καλοί σκρίνερ είτε στον παίκτη με την μπάλα είτε μακριά απ΄ αυτήν. Για λόγους spacing βεβαια, η επίθεση της ομάδας συνήθως λειτουργεί καλύτερα όταν ένας μόνο από αυτούς είναι στο παρκέ μαζί με τέσσερις σουτέρ.

Ετυμηγορία: Κλειστό παιχνίδι που ενδέχεται να κριθεί γύρω στους 65 πόντους. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τις δύο ομάδες θα είναι να σπάσουν την άμυνα του αντιπάλου. Πολύ ενδιαφέρον θα είναι ενδεχόμενο ματς-απ μεταξύ Culver και Winston, καθώς ο Culver είναι ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός του Texas Tech. Λόγω της υπεροχής σε κορμιά μέσα στο καλάθι το Michigan State έχει ένα ισχνό προβάδισμα να φτάσει στην επικράτηση και στον τελικό.

Κλείνοντας με μια προσωπική πρόβλεψη για τον ενδεχόμενο τελικό μεταξύ Virginia και Michigan State: Αν και είναι δεδομένο ότι οι Spartans θα δώσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να στριμώξουν τη Virginia και παρόλο που φαίνεται να βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση και φόρμα, μένω πιστός στην αρχική μου επιλογή πριν την έναρξη του τουρνουά και εμπιστεύομαι την Virginia να σηκώσει το τρόπαιο.

*Όλα τα στατιστικά (και αρκετές επιπλέον πληροφορίες) που χρησιμοποιήθηκαν στο κείμενο είναι από το εκπληκτικό http://barttorvik.com/trank.php#