1. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: μετά τα έξι σερί MVPs τόσο σε “γίγαντες” (Giannis, Jokic και Embiid), όσο και σε μη Αμερικάνους (όχι, δεν λογίζουμε τον Embiid ως τέτοιο), ήρθε η ώρα να δούμε κάποιο guard ή forward να ανακηρύσσεται MVP, ενδεχομένως κάποιον από το US, ή οι περιμένετε το ίδιο pattern να ακολουθηθεί και φέτος;
Γιάννης Χάτσιος: Δεν θα πω πολλά - ήρθε η ώρα του Luka Doncic. Θα βάλει τους πόντους του, πλέον έχει ψηλούς να εκμεταλλευτεί, οι Mavericks μοιάζουν πιο “σίγουροι” από πλευράς ρόστερ και νομίζω ότι το χρειάζεται και ο ίδιος για να ησυχάσει και να αφήσει το ταλέντο του να μιλήσει δίνοντας χώρο και στους γύρω του.
Δημήτρης Βούρδας: Μετά την περσινή σεζόν, νομίζω πως δεν θα ξαναδούμε τον Embiid να μάχεται για το MVP, όπως επίσης η κουβέντα γύρω από τους Jokic και Γιάννη έχει αποκτήσει δευτερεύουσα ανάγνωση, όχι γιατί δεν αξίζουν τα βραβεία, αλλά γιατί ο κόσμος τους ψιλοβαρέθηκε. Ο Doncic είναι αδιανόητο πως δεν έχει κατακτήσει κάποιο MVP, όντας τουλάχιστον στην ίδια κατηγορία με τους δύο έτερους ευρωπαίους παιχταράδες. Από τους Αμερικάνους, η κουβέντα δεν έχει την ίδια αξία, καθώς και ο Tatum και ο Edwards έχουν πολύ καλύτερες ομάδες δίπλα τους. Όμως με βάση το πόσο θα παίξει, όντας σε ομάδα του Thibodeau και τι επίδραση έχει στο παιχνίδι των Knicks, εγώ θα βάλω στην κουβέντα και τον Jalen Brunson, έστω και σαν αουτσάιντερ.
Gus Χρυσοχού: Η θεωρία λέει πως οι Αμερικάνοι θα κάνουν να δουν αρκετό καιρό μέχρι να δουν ξανά κάποιον “δικό” τους να παίρνει το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη. Ωστόσο, για να απλωθεί η κουβέντα περισσότερο και όχι απαραίτητα επειδή το πιστεύω πως θα συμβεί, θα πάω με την περίπτωση του Jayson Tatum. Απαλλαγμένος πια από το βάρος της κατάκτησης του Πρωταθλήματος, ο 26χρονος forward είναι ικανός να γράψει νούμερα που μπορούν να συγκριθούν με τα υπόλοιπα φαβορί. Άλλωστε έχουμε δει MVPs με χειρότερους μέσους όρους από τους δικούς του. Ο Tatum έχει ψηφιστεί δύο φορές έκτος και μία φορά τέταρτος στην σχετική ψηφοφορία του βραβείου και έχω την αίσθηση πως αυτό είναι το επόμενο αγωνιστικό του “βάρος” που πρέπει να βγάλει από πάνω του.
Δημήτρης Χρυσικός: Ίσως όντως να ήρθε η ώρα να επιστρέψουν τα βραβεία στην αμερικάνικη πλευρά -μάλλον όμως θα πάνε λίγο πιο βόρεια. Ο Καναδός Shai Gilgeous-Alexander φαίνεται πανέτοιμος να κουβαλήσει το εκπληκτικό (και εκπληκτικά νεανικό) σύνολο των Thunder ακόμη ψηλότερα (57-25 ρεκόρ πέρυσι) και ως ένας από τους μεγαλύτερους prime scorer της εποχής θα το πετύχει σκοράροντας ξανά πάνω από 30 πόντους μέσο όρο ανά αγώνα. Έχει και τον χαρακτήρα star, μάλλον σε πιο κουλ επίπεδο από άλλους, εμπορικά μα και μπασκετικά όλο το πακέτο είναι εκεί.
Leon T.: Συν ένα σε ό,τι είπε ο Χρυσικός από εμένα. Οι OKC Thunder θα είναι η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ στη Δύση κι ο Shai Gilgeous Alexander το πρώτο βιολί της ομάδας. Καταπληκτικός σκόρερ (30,1 πόντους με με 56,7% eFG) ενώ παράλληλα είναι από τους καλύτερους αμυντικούς της ομάδας. Πέρυσι τερμάτισε δεύτερος στην ψηφοφορία, φέτος όμως μετά τις περσινές εμφανίσεις στα Playoffs και με την πρώτη θέση στη Δύση, περιμένω την αφήγηση να αλλάξει υπέρ του.
Pete Seizis: Mε κάλυψε ο Γιάννης από την αρχή εμένα. Θα πάω με Doncic και εγώ.
Αλέξανδρος Μήτσιου: Κύριοι κοιτάξτε να δείτε. Σαφώς, ο Doncic αξίζει και πρέπει κάποια στιγμή να το πάρει. Ναι, ο SGA είναι ένας superstar του παρόντος και του μέλλοντος. Και πάντα η κλασική τριάδα θα παίζει πολύ δυνατά για το MVP. Αλλά θεωρώ πως με τη μετακόμιση του ΚΑΤ στη Νέα Υόρκη ο Edwards έχει όλα τα φόντα για να διεκδικήσει το MVP με σοβαρές αξιώσεις. Διότι για να βρεθούν οι Timberwolves ξανά εντός τετράδας θα χρειαστούν όργια από τον Ant στην κανονικη περίοδο. Έχει την ανταγωνιστική φύση που χρειάζεται για να κυνηγήσεις το MVP, έχει τρελό ρεύμα κι αν οι Wolves καταλήξουν top-2 σε αυτή τη Δύση στην πρώτη χρονιά του Ant ως καθαρά πρώτο βιολί, γιατί όχι;
Νίκος Ραδικόπουλος: Χωρίς να έχω κάτι να προσθέσω σε όσα έχουν ήδη ειπωθεί, Luka κι εγώ. It’s time.
2. Ακόμα και αν δεν είναι ο MVP της σεζόν, ποιος θα είναι για εσάς ο παίκτης που θα κερδίσει την προσοχή σας και τα ξενύχτια σας παραπάνω
Gus Χρυσοχού: Αν και δεν υπήρχε αμφιβολία για το ποιος αποτελεί τον franchise παίκτη της Minnesota, η ανταλλαγή που πήγε τον Karl - Anthony Towns στη Νέα Υόρκη ήταν μια σαφής κίνηση “πάρε τα κλειδιά του μαγαζιού και κάνε ό,τι θέλεις” προς τον Anthony Edwards. Ο guard των Timberwolves είναι ένα από τα πιο φονικά όπλα στο NBA και είμαι πολύ έτοιμος για να τον θαυμάσω σε μια χρονιά που θα είναι η νούμερο ένα επιλογή της ομάδας. Παράλληλα, η πιθανή συνύπαρξή του με τον Donte DiVincenzo στην πεντάδα, με τρομάζει ως προς το πόσο μπορεί να απλώσει στο γήπεδο η Minnesota και να διαθέτει αξιόπιστες επιθετικές λύσεις, τόσο από μακρινή, όσο και από κοντινή απόσταση.
Δημήτρης Βούρδας: Ένας από τους αγαπημένους μου παίκτες τις τελευταίες σεζόν ήταν ο Coby White, τον οποίο όμως βλέπω να καίγεται σε όλα τα κουλά που κάνουν φέτος οι Bulls. Ελπίζω να έχει καλή σεζόν πάντως γιατί είναι απολαυστικός. Από εκεί και πέρα, περιμένω με ανυπομονησία και την τριάδα των περσινών καταπληκτικών rookies, Victor Wembanyama, Chet Holmgren και Brandon Miller, οι οποίοι είναι (και οι τρεις) φοβεροί μπασκετμπολίστες απλά για να τους βλέπεις να παίζουν.
Αλέξανδρος Μήτσιου: Με την έλευση του KCP οι Magic πάνε να χτίσουν μια ομάδα κανονική μέγγενη. Και θέλω να δω πως θα εξελιχθεί ο Paolo Banchero μέσα σε όλο αυτό. Γιατί στη σειρά με τους Cavs ήταν συγκινητικός, τα έκανε σχεδόν όλα ειδικά στην επίθεση. Αλλά καθώς οι Magic παραμένουν ένα σύνολο με ελαχιστους καλούς χειριστές, είναι δεδομένο πως και φέτος θα κληθεί να βγάλει λαγούς από το καπέλο. Ανυπομονώ να δω ποιο επίπεδο θα ξεκλειδώσει φέτος ο παικταράς.
Γιάννης Χάτσιος: Aν και υποκειμενική ερώτηση, φέτος ίσως να είναι πραγματικά η σεζόν που υπάρχει αντικειμενικά σωστή απάντηση και έχει τα αρχικά VW. Παρόλα αυτά δεν θα χρειάζεται να ξενυχτήσουμε, κανείς δεν θα μπορεί να ξεφύγει από τα highlights του Γάλλου. Προσωπικά έχω πολύ μεγάλη περιέργεια να δω τον Cade Cunningham σε μια σεζόν που ξεκινάει υγιής και με ένα ρόστερ που βγάζει περισσότερο νόημα γύρω του. Παράλληλα, θα δω με πολύ ενδιαφέρον το δίδυμο Kuminga-Podziemski δίπλα στον Curry στο Golden State.
Leon T.: Ο Cade και το πιο ορθολογικό ρόστερ των Pistons θα είναι κάτι που θα τραβήξει το βλέμμα μου, όπως είπε κι ο Χάτσιος. Από την άλλη, έχω μεγάλη ως φαν των νεανικών ομάδων, θα δω πολύ Rockets και φέτος κι από όλους τους παίκτες που έχουν αυτός που μου τραβάει την προσοχή περισσότερο είναι ο Amen Thompson. Ίσως ένας από τους καλύτερους αθλητές σε όλη τη Λίγκα, διαβάζει γρήγορα το τι γίνεται γύρω του και είναι καταπληκτικός αμυντικός. Στον αιφνιδιασμό δεν σταματιεται, αλλά στην επίθεση στο μισό γήπεδο το σουτ είναι ανυπαρκτο. Θέλω να δω πως ο Udoka θα τον χρησιμοποιήσει, γιατί αν βρει τρόπο να είναι χρήσιμος στις επιθέσεις στο μισό γήπεδο, τότε θα είναι ένας από τους επόμενους αστέρες του ΝΒΑ.
Δημήτρης Χρυσικός: Ο DeMar DeRozan για μία ακόμη σεζόν. Εδώ παρακολουθούσα ανελλιπώς την τελευταία σεζόν στην απόλυτη μετριότητα που συνοδεύει τους Chicago Bulls, έναν οργανισμό που απλά αρνείται να πάρει απόφαση διάφορα πράγματα, από διοικήσεις μέχρι παίκτες, σιγά μη χάσω παιχνίδι των φετινών Kings. Σχήματα με Fox και Monk (σαν brand δικηγορικού γραφείου ακούγεται), μπόλικη iso ικανότητα μπολιασμένη με ένα σύνολο που θέλει να ανοίξει το γκάζι και να τρέξει τον αιφνιδιασμό, μα και να κινηθεί γύρω από το passing παιχνίδι του Sabonis. Προσωπικά ανυπομονώ.
Pete Seizis: Avec Wemby. Ξεκάθαρα ο Γάλλος μονόκερος των Spurs είναι η απάντησή μου. Ένας χρόνος παραπάνω εμπειρίας, πιο «δεμένος» σωματικά όπως είδαμε σε διάφορα ρεπορτάζ αλλά και στα φιλικά προετοιμασίας και φυσικά με έναν κανονικό point guard god στο πλευρό του. Φτάνει πια με τα πειράματα τύπου Sochan κλπ “περίεργων”. Nα βελτιώσει λίγο και την επιλογή των προσπαθειών που παίρνει και το ταβάνι θα δεν θα έχει τελειωμό.
Νίκος Ραδικόπουλος: Τι διάολο, σταμάτησε να παίζει ο Jokic και τον προσπεράσανε όλοι;! Τον Jokic παιδιά, τον “Σέρβο Αρτίστα”. Ιδίως τώρα που αποδυνάμωσε κι άλλο το supporting cast του, έχω την περιέργεια να δω τι καινούριους λαγούς θα βγάζει βράδυ παρά βράδυ από το καπέλο του.
3. Να μείνουμε λίγο ακόμα στα των θετικών εντυπώσεων, ποιος θεωρείτε πως θα κάνει φέτος το “άλμα” και θα είναι ο Most Improved της χρονιάς;
Gus Χρυσοχού: Στο μυαλό μου ο Josh Giddey είναι μια πολύ καλή περίπτωση για το βραβείο αυτό. Ο Αυστραλός guard-forward θέλει να αφήσει πίσω του την Oklahoma και να κάνει μια νέα αρχή στο Chicago. Δίπλα σε παίκτες όπως ο LaVine, o Vucevic και ο Coby White θα έχει όλη την άνεση να αποτελέσει σημείο αναφοράς στην επίθεση των Bulls, γεγονός που μπορεί να τον οδηγήσει σε μια κατακόρυφη άνοδο. Επιπλέον, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, ο LaVine δεν έχει υπάρξει ποτέ σταθερός όσον αφορά την υγεία του, ενώ ο White μάλλον έχει φτάσει στο αγωνιστικό του ταβάνι. Αν μη τι άλλο, μοιάζει χρυσή ευκαιρία για τον Giddey η όλη κατάσταση, έτσι δεν είναι;
Δημήτρης Βούρδας: Εφόσον οι Rockets συνεχίσουν την βελτιωμένη πορεία τους στα τελευταία χρόνια, νομίζω ότι ένας από τους επικρατέστερους υποψήφιους για το βραβείο του πιο βελτιωμένου θα είναι ο φυσικός ηγέτης της ομάδας, Jalen Green. Εφόσον έρθει αυτή η καλύτερη εικόνα, είναι δεδομένο πως ο Green θα έχει πολύ καλά νούμερα και είναι ούτως ή άλλως ένας πολύ εντυπωσιακός παίκτης να τον βλέπεις. Πέρσι, ο Sengun άγγιξε το βραβείο, φέτος γιατί να μην το πάρει ο teammate του;
Αλέξανδρος Μήτσιου: Ο Rajakovic θεωρείται δάσκαλος του pick ‘n roll, κάτι που απαιτεί έναν σούπερ guard για να το τρέξεις. Enter Immanuel Quickley. Στα 38 παιχνίδια που αγωνίστηκε πέρυσι για τους Raptors ο 25χρονος γκαρντ βελτίωσε σχεδόν όλα τα νούμερα του, και φέτος ξεκινά τη σεζόν εγκλιματισμένος με σκοπό να γίνει εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας αυτής. Μαζί με τον Scottie που μπορεί να του στήνει screens έχουν αμφότεροι την ευκαιρία να γράψουν All-Star νούμερα. Κι αν για τον Barnes αυτό δεν είναι κάτι νέο, για τον Quickley η μετάβαση από πιθανός έκτος παίκτης σε υποψήφιο για All-Star μπορεί να του φέρει το βραβείο.
Γιάννης Χάτσιος: Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτά είναι τα κριτήρια των ιθυνόντων, και άλλωστε ανέβασε ήδη τα νούμερα του πέρσι, ωστόσο πιστεύω πως ο Jonathan Kuminga είναι το κομβικό στοιχείο για μια πορεία των Warriors προς την απευθείας είσοδο στα Playoffs, και αν το πετύχουν θα είναι ένας βασικός λόγος, και το επιχείρημα του για το βραβείο.
Δημήτρης Χρυσικός: Ήρθε η ώρα για το πραγματικό ξέσπασμα του Evan Mobley σε έναν εκ των stars αυτής της Λίγκας. Οι Cavs άλλαξαν σελίδα και έχουν πλέον τον Kenny Atkinson στη θέση του head coach, εκείνος είναι ένας ‘’προπονητής των ανθρώπων’’ (τον γουστάρουν οι παίκτες του ρε παιδί μου) που δουλεύει εξελικτικά και κυρίως με τους ψηλούς του -όπως συνέβη και με την περίπτωση του Jarrett Allen όταν ήταν μαζί στο Brooklyn. Ο Mobley έχει όλο το πακέτο για να ξεχωρίσει σε κάθε σημείο του παρκέ, εξαιρετικός αμυντικός μα και παίκτης που σιγά σιγά προσθέτει το επιθετικό ‘’touch’’, είναι πια καιρός να μαζευτεί όλο αυτό σε μία -πολυπόθητη για το Cleveland- σουπερνόβα.
Leon T.: Θα συμφωνήσω και πάλι με τον προλαλίσαντα Δημήτρη. Και εγώ τον Mobley τον βλέπω έτοιμο για το επόμενο βήμα σε άμυνα κι επίθεση.
Pete Seizis: Θα “ποντάρω” στον Jalen Johnson των Hawks. Με τη φυγή του Dejounte Murray, o νεαρός forward θα είναι δικαιωματικά το νούμερο δύο για την ομάδα της Atlanta. Αν και έκανε το πρώτο βήμα την περασμένη σεζόν, κατά την οποία εκτόξευσε τα νούμερα του σε κάθε στατιστική κατηγορία (για παράδειγμα από 5,6 πόντους στους 16, από τα τέσσερα rebounds στα 8,7) , πιστεύω πως φέτος θα είναι ακόμα καλύτερος. Ένας παίχτης που έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί στους πιο πλήρεις της θέσης του, τρομερός αθλητής, φοβερό επιθετικό πακέτο. Το επόμενο καλοκαίρι γίνεται restricted free agent, οπότε κάνοντας μια εξαιρετική χρονιά θα του δώσει επιπρόσθετα τη δυνατότητα να διεκδικήσει ένα πολύ καλό συμβόλαιο.
Νίκος Ραδικόπουλος: Στο έτοιμο και ισορροπημένο σύνολο των Τhunder, με τους ρόλους ήδη ξεκάθαρους και τη χημεία λειτουργική, η έξοδος του Giddey και οι συνθήκες που δημιουργούνται δίνουν έναν επιπλέον χώρο στον Jalen Williams να δείξει ακόμα παραπάνω πράγματα. Με το ταλέντο του να είναι δεδομένο, η αναμενόμενη πτήση των OKC προς την κορυφή της Δύσης και τα φώτα που διαρκώς θα είναι στραμμένα πάνω τους, θα φωτίσουν παραπάνω τη συνεισφορά του και τα επιτεύγματά του, καθιστώντας τον στα μάτια μου εκ των φαβορί για το βραβείο του Most Improved της χρονιάς.
4. Από την draft class ποιος είναι ο παίκτης που θεωρείτε πως θα ξεχωρίσει παραπάνω, κερδίζοντας το βραβείο του rookie of the year; Θα είναι αυτός ο καλύτερος της draft class και σε βάθος χρόνου;
Γιάννης Χάτσιος: Όλα δείχνουν πως, χωρίς ξεκάθαρο φαβορί,το βραβείο φέτος θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την ευνοϊκή συγκυρία παρά από το απόλυτο ταλέντο. Δύσκολα θα είναι ο Rookie of the Year, αλλά έχω μεγάλες προσδοκίες από τον social media star των Sixers, τον Jared McCain.
Δημήτρης Χρυσικός: Μία από τις πιο αμφίρροπες ‘’μάχες’’ των τελευταίων ετών, έτσι δεν είναι; Πιστεύω πολύ στην επάνοδο του Memphis στα ψηλά κι εκεί μέσα θα χρειαστούν το ready-made παιχνίδι του Zach Edey -ένας παίκτης που ούτως ή άλλως τραβά το βλέμμα και τη συζήτηση από τα κολεγιακά του χρόνια. Ίσως να μπορεί να κερδίσει και το βραβείο. Για τον παίκτη που θα ξεχωρίσει σε βάθος χρόνου πραγματικά δεν έχω απάντηση, ξέρω όμως πως ανυπομονώ να δω τον Matas Buzelis να βελτιώνεται μήνα με τον μήνα (αν οι Bulls δεν μπουν οι ίδιοι εμπόδιο σε αυτό) αλλά και το παιχνίδι του Reed Sheppard στους Rockets. Πραγματικά, όποιος σκέφτηκε τη σύγκριση (παικτικά προφανώς, όχι σε αξία, είναι πολύ νωρίς) με τον Mark Price χτύπησε διάνα. Είναι ωραίο να υπάρχει ένα μοτίβο τέτοιου παίκτη το 2024.
Gus Χρυσοχού: Συμφωνώ στο 100% με τους Χάτσιο και Χρυσικό. Δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη περίπτωση φαβορί που σκέφτομαι πως θα έχει το πρώτο λόγο για να αναδειχθεί ως ο rookie της χρονιάς. Ο Δημήτρης ανέφερε στην κουβέντα του τον Reed Sheppard (όχι ως επιλογή για ROY) και είναι μάλλον η περίπτωση που θα επιλέξω εγώ. Οι συνθήκες που επικρατούν στο Houston, όσον αφορά την εξέλιξη των νεαρών παικτών είναι κατάλληλες για τον ίδιο και στα πρώτα του δείγματα μας έδωσε να καταλάβουμε πως πρόκειται για ένα παίκτη που είναι έτοιμος για κάθε πρόκληση. Γιατί όχι, λοιπόν; Τώρα, όσον αφορά το ποιος θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος παίκτης αυτής της “τάξης”, νομίζω πως ο Edey έχει όλα τα εχέγγυα για να εξελιχθεί σε αυτόν.
Leon T.: Ο Zach Edey θα έχει την ευκαιρία να κάνει νούμερα σε μια ομάδα που περιμένω να τερματίσει στην πρώτη τετράδα της δύσης. Θα είναι βασικός από την πρώτη μέρα, σε αντίθεση με πολλούς από τους υπόλοιπους rookies.
Αλέξανδρος Μήτσιου: Είναι από τα draft που μετά από χρόνια θα λέμε “μα καλά πως γίνεται να προσπέρασαν τον ‘τάδε’ παικταρά;” Θεωρώ λοιπόν πως η κουβέντα αυτή θα γίνεται για τον Rob Dillingham των Timberwolves. Μπαίνει σε μια διψασμένη ομάδα, που ψάχνει τον διάδοχο του Conley. Ταυτόχρονα θα ακολουθεί το παράδειγμα του Edwards και μπορεί να αναπτύξει κορυφαίο ένστικτο νικητή. Επομένως έχοντας για μέντορες έναν σχεδόν αψεγάδιαστο decision maker κι έναν ασυγκράτητο χείμαρρο που ολοένα φουσκώνει, δεν θα μου φανεί παράξενο να εξελιχθεί στον επόμενο μεγάλο floor general. Έτσι κι αλλιώς το ταλέντο το έχει.
Δημήτρης Βούρδας: Μου έχει περάσει για κάποιο λόγο, τελείως αδιάφορη η φετινή draft class, αλλά από αυτά που έχω δει στην preseason, αυτός που μου φάνηκε πιο έτοιμος ήταν ο Alex Sarr των Wizards, ο οποίος μπορεί να πάρει πολύ μεγαλύτερο ρόλο στην ομάδα (;) των Wizards και να σημειώσει καλύτερα νούμερα απ’ ότι θα κάνουν οι συναθλητές του. Μακάρι να το κάνει κιόλας, γιατί φαίνεται πολύ συμπαθής άνθρωπος και η εικόνα του στο παρκέ είναι ενδιαφέρουσα. Το βραβείο θα είναι πολύ ανοιχτό πάντως, θα έχει ευκαιρίες για πολλούς αθλητές
Pete Seizis: Όντως θα είναι δύσκολο το φετινό βραβείο, καθώς δεν είναι τα ξεκάθαρα φαβορί ορισμένων προηγούμενων ετών. Ο Edey αναμένεται να παίξει πολύ στους Grizzlies και ίσως ξεκινάει ένα βήμα πιο μπροστά. Από την άλλη, υπάρχει ο Sheppard των Rockets, ενώ για κάποιον λόγο που δεν κατανοώ ο Risacher δεν πολυαναφέρεται στην κουβέντα, παρότι αγωνιστικά μοιάζει ο πιο έτοιμος από όλους. Θα πάω με τον Γάλλο όχι μόνο για την αντίδραση, αλλά και επειδή δεδομένα θα έχει χρόνο και ρόλο στους φετινούς Hawks. Όσον αφορά το βάθος χρόνου, είμαι ανάμεσα στον Sheppard και τον Castle των Spurs, ο οποίος διαθέτει και τον καλύτερο δάσκαλο που θα μπορούσε για τη θέση που αγωνίζεται, τον Chris Paul, κάτι που δεδομένα θα τον βοηθήσει πολύ.
Νίκος Ραδικόπουλος: Eίναι η τελευταία χρονιά να ξέρετε που κάνω τον γραμματέα και κρατάω τα πρακτικά και απαντάω τελευταίος. Πάλι έχετε απαντήσει αναλυτικά για κάθε περίπτωση, οπότε χωρίς σάλτσες Edey για φέτος, Sheppard για βάθος χρόνου.
5. Η άμυνα ξέρουμε πως είναι πάντα ομαδική, αλλά αφού υπάρχει και για αυτήν ατομικό βραβείο, ποιος είναι ο παίκτης που πιστεύετε θα έχει τη σημαντικότερη συνεισφορά στο αμυντικό πλάνο της ομάδας του;
Gus Χρυσοχού: Σε αυτήν την εκπληκτική Oklahoma, κάποιος πρέπει να παίξει άμυνα. Και αυτός ο κάποιος γιατί να μην είναι ο Chet Holmgren; Σύμφωνοι, δεν είναι η πρώτη περίπτωση που έρχεται στο μυαλό των περισσοτέρων, ωστόσο εκτιμώ πως ο νεαρός διαθέτει όλο το πακέτο για να αναδειχθεί ο αμυντικός της χρονιάς. Έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής για το πόσο καλά μπορεί να προστατεύσει το καλάθι του, ενώ μπορεί να καλύψει τυχόν κενά που μπορούν να προκύψουν, με τα μεγάλα άκρα του. Dark horse οπωσδήποτε στην κουβέντα αυτή, αλλά μαζί σου Chet.
Αλέξανδρος Μήτσιου: Αν οι Celtics βρεθούν και φέτος στις τρεις πρώτες θέσεις του DefRtg δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση να πάει το βραβείο σε έναν εκ των White ή Holiday. Η αμυντική τους συνεισφορά είναι τρελή, μαρκάρουν από το “1” σχεδόν ως το “5” καλύπτουν συμπαίκτες αλλοιώνουν πάσες και γωνίες. Αλλά το βασικότερο είναι πως θέτουν τον τόνο για την υπόλοιπη ομάδα, κάτι που δε μπορούν να πουν πολλοί στη λίγκα.
Γιάννης Χάτσιος: Η επιστροφή (;) του Ja Morant σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης στα μπασκετικά παρκέ θα ξαναπελευθερώσει το κτήνος JJJ και ένα top-3 πλασάρισμα στη Δύση θα σημαίνει ότι ο Jaren αξίζει το βραβείο, ωστόσο δεν βλέπω πώς θα το χάσει
Leon T.: Θα είναι μεγάλη έκπληξη αν δεν είναι ο Wemby. Αλλά επειδή το να διαλέγουμε τον Wemby είναι σαν να κλέβουμε εκκλησία, σε περίπτωση που ο Γάλλος χάσει πολλά παιχνίδια, θα πήγαινα με τον Evan Mobley. Καταπληκτικός τόσο ως rim protector όσο και στις άμυνες με αλλαγές. Ο λόγος που μπορούν να παίζουν τα σχήματα με τον Jarrett Allen είναι ότι ο Mobley προσαρμόζεται στα αντίπαλα τεσσάρια, μπορεί να μαρκάρει μακριά από το ζωγραφιστό και όταν χρειάζεται κλείνει προς τη ρακέτα για να μοιράσει τάπες στους ανυποψίαστους αντιπάλους.
Δημήτρης Χρυσικός: Ας κλέψω εγώ πρώτος την εκκλησία λοιπόν: Wemby. Ο παίκτης αυτός σύντομα θα έχει συνολική επιρροή στο πώς παίζεται το άθλημα κατά πάσα πιθανότητα. Για την ώρα όμως ας κάνουμε δύο βήματα πίσω. Είναι η κολώνα των Spurs, εκείνος που αλλάζει όλα τους τα σχήματα και κρύβει τον ήλιο στο πίσω μέρος. Θα είναι (ελαφρώς) καλύτεροι σε σχέση με πέρυσι ώστε να παίζουν στις συζητήσεις λίγο περισσότερο και ο Γάλλος θα είναι το σημείο αναφοράς. Το πρώτο βραβείο (του) γράφει Άμυνα.
Δημήτρης Βούρδας: Η αλήθεια είναι πως είναι απίθανο να μην το πάρει ο Wembanyama, μόνο και μόνο από τα νούμερα που θα είναι σε θέση να γράψει. Δεδομένου ότι έφτασε κοντά στο να το πάρει πέρσι, ακόμη και σε μία ομάδα που σε ένα σημείο έχασε 18 συνεχόμενα παιχνίδια και δεχόταν πόντους κατά βούληση των αντιπάλων τους, δείχνει και την απίθανη στατιστική του εικόνα, καθώς και την επιβλητικότητα που επιφέρει η παρουσία του κοντά στο καλάθι της ομάδας του.
Pete Seizis: Παιδιά, σας παρακαλώ. Ένα βραβείο στον Adebayo. Το αξίζει το παιδί. Είναι εκ των κορυφαίων αμυντικών στο ΝΒΑ εδώ και χρόνια. Ο μόνος ψηλός που μπορεί να είναι το ίδιο αποδοτικός σε οποιαδήποτε άμυνα επιλέξει το προπονητικό επιτελείο. Μan2man; Τσεκ. Αλλαγές; Τσεκ. Σε άμυνα ζώνης στην πίσω γραμμή; Τσεκ. Τα πάντα. Πρέπει να αποκατασταθεί αυτή η αδικία στο πρόσωπό του.
Νίκος Ραδικόπουλος: Ο Gobert με το περσινό του έφτασε τα τέσσερα, όσα έχουν και οι Dikembe Mutombo και Ben Wallace. Ε, ο Wemby θα πάρει παραπάνω. Ξεκινώντας από φέτος.
