Διαβάζουμε και ακούμε συνεχώς για το πόσο έχει αλλάξει και εξελιχθεί το παιχνίδι τελευταία, για τη σημασία των analytics, του spacing, των high percentage shots, του small-ball και ούτω καθεξής. Σχεδόν πάντα αναφέρονται οι Rockets του Morey, που “”τέντωσαν” τα analytics στα όριά τους, οι ομάδες του D’Antoni και κυρίως οι 7-seconds-or-less Suns, που αποτέλεσαν προπομπό του στυλ επίθεσης των ομάδων σήμερα και προφανώς οι Warriors, που πήγαν το παιχνίδι σε νέα ύψη. Ακόμη και ο Don Nelson ως πρώιμος θιασώτης του small ball έχει την τιμητική του, μιας και ήταν ο πρώτος που παρουσίασε σύνολα χωρίς κλασικό σέντερ.
Σε αυτή τη λίστα αξίζουν -και με το παραπάνω- αναφορά (ναι καλά καταλάβατε, γι’ αυτούς θα μιλήσουμε) οι Orlando Magic του 2009. Με προπονητή τον Stan Van Gundy έδειξαν στο υπόλοιπο ΝΒΑ πώς μπορεί να λειτουργήσει μια επίθεση και να ανοίξει το γήπεδο, αν διαθέτει τέσσερις σουτέρ και έναν dominant ψηλό στη ρακέτα. Τη σεζόν 2008-09 όχι μόνο ήταν πρώτοι σε τρίποντα σε ολόκληρη τη λίγκα, αλλά έφτασαν και ως τους τελικούς του ΝΒΑ.
Το ρόστερ
Πώς φτιάχτηκε όμως αυτή η ομάδα; Με τον Dwight Howard να αποτελεί τον franchise player το σχέδιο ήταν σχετικά απλό: να δημιουργηθεί ένα ρόστερ που θα τον βοηθήσει να αναδειχθεί, δίνοντάς του όσο το δυνατόν περισσότερο χώρο μέσα στη ρακέτα. Και τι αποτελεί μεγαλύτερη βοήθεια και χώρος από το να περιβάλλεται μόνο από σουτέρ;
Θα μου πείτε, σιγά την πρωτοτυπία, αλλά για το 2009 κατά κάποιον τρόπο ήταν. Εδώ βλέπουμε τις frontline των ομάδων της Ανατολής που μπήκαν στην postseason τη σεζόν 2008-09. Σε παρένθεση τα εύστοχα τρίποντα του καθενός.
Οι παίκτες που αποτελούσαν το βασικό rotation των Magic ήταν οι εξής:
Point Guard: Jameer Nelson (που μετά τον τραυματισμό του αντικαταστάθηκε από τον Rafer Alston)
Shooting Guard: o Mikael Pietrus ξεκίνησε τη σεζόν, μέχρι ο Courtney Lee να πάρει τη θέση του στη βασική 5αδα
Small Forward: Hedo Turkoglou
Power Forward: Rashard Lewis
Center: Dwight Howard
Bench: Keith Bogans, JJ Reddick, Tony Batie, Marcin Gortat
Σε συνέντευξή του στο ESPN, ο Van Gundy είχε εξηγήσει πως ο Hedo και ο (πιο ακριβοπληρωμένος της ομάδας τότε) Rashard Lewis ήταν τότε από τους καλύτερους παίκτες στη θέση τους, άρα εκ των πραγμάτων θα έπρεπε να παίξουν μαζί και ένας από’ αυτούς να μετακινηθεί στη θέση 4. Ο Lewis αποτελούσε καλύτερο fit και έτσι κι έγινε. Το ενδιαφέρον βέβαια από την ίδια συνέντευξη, είναι η παραδοχή του Van Gundy πως αν δεν τραυματιζόταν ο Tony Batie (ένα παλιομοδίτικο 4αρι), πιθανότατα θα έπαιζε αυτός στο 4 και οι Magic θα κατέφευγαν στο small ball μόνο σε ειδικές καταστάσεις μέσα στα παιχνίδια. Εν τέλει ο βασικός PF ήταν ο Lewis and the rest is history. (Ο οποίος Lewis by the way τελείωσε τη σεζόν με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα σε όλο το ΝΒΑ ανεξαρτήτου θέσης, όχι μόνο ανάμεσα στα 4άρια).
Η μορφή της επίθεσης ήταν απλή: Η ομάδα στο πρόσωπο του Howard διέθετε ίσως τον πιο κυρίαρχο ψηλό της εποχής, ο οποίος χρειαζόταν τον απαιτούμενο χώρο μέσα στη ρακέτα και γι αυτόν το λόγο οι Magic έβαλαν γύρω του τέσσερις σουτέρ. Nelson, Lee, Turkoglou και κυρίως Lewis, αποτελούσαν απειλή από τη γραμμή του τριπόντου και έβαζαν συνεχώς πίεση στις αντίπαλες άμυνες, οι οποίες έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές κάθε φορά που επέλεγαν να δώσουν βοήθεια στα ποσταρίσματα του Howard. Ή θα έδιναν χώρο στον Dwight ή θα έδιναν πολλές ευκαιρίες για ελεύθερα σουτ από την περίμετρο. “Η ροή της επίθεσης καθορίζονταν από ένα απλό διάβασμα της άμυνας” σύμφωνα με τον Courtney Lee. Τις περισσότερες φορές οι άμυνες έκλειναν μέσα στη ρακέτα και το τρίποντο γινόταν η καλύτερη επιλογή. Ο Howard τελείωσε εκείνη τη σεζόν με 20,6 πόντους, 13,8 ριμπάουντ, 2,8 τάπες και 57% εντός πεδιάς κερδίζοντας και το 2ο σερί DPOY (θα έπαιρνε και ένα 3ο την επόμενη χρονιά).
Η πορεία
Οι Magic τελείωσαν την κανονική περίοδο με ρεκόρ 59-23, κερδίζοντας την 3η θέση της Ανατολής πίσω από τους Cavs του Lebron και τους πρωταθλητές Boston Celtics. Στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ αντιμετώπισαν τους Sixers σε μια πολύ ανταγωνιστική σειρά, όπου στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια είχαμε τρία buzzer beater και το σκορ στο 2-2. Εν τέλει οι Magic πήραν τα δύο επόμενα και προχώρησαν στον επόμενο γύρο απέναντι στους Celtics.
Πήραν το πρώτο ματς μέσα στη Βοστώνη και έχασαν το δεύτερο. Στα δύο επόμενα παιχνίδια στην έδρα τους ή κάθε ομάδα πήρε από ένα παιχνίδι (το τέταρτο με buzzer beater του Glen Davis). Οι Celtics με νίκη έκαναν το 3-2 και οι Magic απάντησαν οδηγώντας τη σειρά σε έβδομο αγώνα. Με μια τρομερή εμφάνιση στο Game 7 μέσα στη Βοστώνη, οι Magic επικράτησαν 101-82 και προκρίθηκαν στους τελικούς Ανατολής.
Εκεί περίμενε ο Lebron και οι Cavs για μια θέση στους τελικούς του ΝΒΑ. Στο Game 1 μέσα στο Κλίβελαντ, οι Magic κάνουν την έκπληξη και το 1-0 με 107-106. Στο Game 2 έχουμε την ισοφάριση της σειράς, με ένα από τα πιο χαρακτηριστικά χαιλάιτ του Lebron, το buzzer beater τρίποντο που έσωσε προς το παρόν τους Cavaliers από το 0-2. Οι Magic στη συνέχεια θα κάνουν το 3-1 στην έδρα τους σε ένα πολύ οριακό τέταρτο παιχνίδι, όπου και επικράτησαν με 116-114 στην παράταση. Οι Cavaliers θα μειώσουν σε 2-3, αλλά δεν θα είναι αρκετό μιας και στο επόμενο παιχνίδι οι Magic θα σφραγίσουν την πρόκριση στους τελικούς για πρώτη φορά μετά το 1995 και θα μας στερήσουν το Kobe vs Lebron που δεν είδαμε ποτέ.
Στη σειρά των τελικών οι Lakers θα επικρατήσουν πολύ πιο δύσκολα από όσο δείχνει το τελικό 4-1. Θα πάρουν το πρώτο παιχνίδι ενώ στο Game 2 ο Lee χάνει ένα πιθανό game winning layup και μαζί την ευκαιρία να φέρει τη σειρά σε 1-1. Στο Game 3 στην έδρα τους οι Magic θα πάρουν επιτέλους την πρώτη τους νίκη σε σειρά τελικών με 108-104 και θα μειώσουν σε 2-1. (Lakers vs Magic Game 4 Highlights - 2009 NBA Finals - Lakers win 99-91 in OT - Jalen Rose on ESPN)
Θα χάσουν το επόμενο παιχνίδι στην παράταση μέσα από τα χέρια τους και εν τέλει οι Lakers θα επικρατήσουν εύκολα στο 5ο παιχνίδι για το 4-1.
Aftermath
Μια σειρά από κακές επιλογές, αποχωρήσεις παικτών-κλειδιά, μεταγραφές προβληματικών (βλ. Gilbert Arenas) ή απλά αταίριαστων στο σύστημα παικτών, τα τερτίπια του Dwight Howard για το αν θα μείνει ή θα φύγει, αν θα υπογράψει νέο συμβόλαιο ή όχι, καθώς και η απομάκρυνση του Van Gundy ύστερα από προτροπή (allegedly) του Howard, θα δώσουν ένα τέλος σε αυτή την ομάδα. Το franchise ουσιαστικά δεν έχει ανακάμψει από εκείνη την περίοδο, έχοντας μονίμως θέση στη λοταρία κάθε χρονιά.
Stan Van Gundy: “It wasn’t some revolutionary thought or some genius idea. It was: These are the players we have and the best way to play”.
Καμιά φορά αρκεί μονάχα αυτό.
Πηγές:
- theringer.com
- orlandopinstripedpost.com
- youtube.com/@hoopvision68>
- Q&A with Stan Van Gundy at espn.com
