Επιγραμματική αναφορά θα γίνει πέρα από τον Vezenkov και σε όσους πριν την παρουσία τους στα γήπεδα της Γηραιάς Ηπείρου είχαν αγωνιστεί στο ΝΒΑ. Aυτοί είναι κατά σειρά οι Anthony Parker, ο οποίος είχε βρεθεί στην πρώτη πεντάδα της Euroleague δύο διαδοχικές σεζόν, το 2005 και το 2006 (με ισάριθμα βραβεία πολυτιμότερου παίχτη) και κατόπιν μετέβη ξανά στις ΗΠΑ. Πριν αγωνιστεί στην Ευρώπη είχε φορέσει τη φανέλα των Sixers και των Magic. Κατόπιν ο Linas Kleiza, μετά τη σεζόν 2009/10, όταν βγήκε και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με τον Ολυμπιακό, επέστρεψε στο ΝΒΑ και στους Raptors. To 2012 o Κirilenko, τη σεζόν που είχε γίνει lockout στην αμερικανική λίγκα, τελείωσε τη σεζόν στην ΤΣΣΚΑ, πήρε το βραβείο του MVP όχι, όμω, το τρόπαιο και στη συνέχεια πήγε στους Timberwolves. Τελευταίος ο Ekpe Udoh, ο οποίος μετά από μία διετία στη Φενέρ, τον τίτλο του 2017, πήγε στους Jazz. O Udoh μάλιστα είχε επιλεγεί στο νούμερο έξι του draft του 2010.

Πάμε λοιπόν στις κύριες λίστες.

Οι ‘’έπαιξες και συ ΝΒΑ; ‘’

Ομολογώ πως ψάχνοντας ποιοι μετέβησαν στο ΝΒΑ μετά την επιλογή τους στην πρώτη πεντάδα της Euroleague, δύο ονόματα μου έκαναν εντύπωση για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο πρώτος είναι ο Arvydas Macijauskas. Δε θυμόμουν ότι πριν τον Ολυμπιακό είχε βρεθεί για μία σεζόν στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη φανέλα των Hornets. Η παρουσία του στην τότε Τάου Κεράμικα ήταν το διαβατήριό του. Εξαιρετικός guard, ταχύτατος εκτελεστής και σουτέρ, ήταν ταμάμ στην όλη φιλοσοφία των Βάσκων και στη διετή διαμονή του εκεί είχε μέσο περίπου 19 πόντους με 40% στο τρίποντο. Το 2005 η υπέροχη Τάου με τον Dusko Ivanovic στον πάγκο και με συμπαίχτες του Λιθουανού μεταξύ άλλων τους Scola, Prigioni, έχασε στον τελικό της διοργάνωσης από τη Μακάμπι των Pini Gershon, Sarunas Jasikevicius, Anthony Parker, Νέστορα Κόμματου. Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς λοιπόν, ο Ματσε πέρασε τον Ατλαντικό, αλλά δυστυχώς για τον ίδιο, δεν πήγε τίποτα καλά. Mόλις 19 παιχνίδια με μέσο όρο επτά λεπτά. Κατόπιν, επέστρεψε στην Ευρώπη και τον Ολυμπιακό, αλλά ο σοβαρός τραυματισμός του στην πρώτη σεζόν δεν τον άφησε να ξεδιπλώσει το μεγάλο ταλέντο του.

Ο δεύτερος στη λίστα μου, ο Kevin Pangos, για τον οποίο είχα ξεχάσει πως είχε βρεθεί στην πρώτη πεντάδα της διοργάνωσης με τη φανέλα της Ζενίτ τη σεζόν 2020/21. O Καναδός guard εξαργύρωσε την πραγματικά υπέροχη σεζόν που έκανε με συμβόλαιο στους Cleveland Cavaliers. Όχι πως έχουμε κάτι να τον θυμόμαστε για την εκεί καριέρα του. Είχε ρόλο του τελευταίου παίχτη στον πά(ν)γκο (παρακαλώ να περάσει editor) με ολιγόλεπτες συμμετοχές. Έκανε όμως τρεις παρουσίες στην πρώτη πεντάδα των Cavs ανάμεσα στις 24 που ίδρωσε τη φανέλα, με μέσο όρο επτά λεπτά. Τουλάχιστον δεν έκανε το λάθος να επιμείνει στο να βρει νέο συμβόλαιο εκεί και επέστρεψε στην Ευρώπη και στην Αρμάνι Μιλάνο. Oρισμένα προβλήματα τραυματισμών δεν τον βοήθησαν να βρει ρυθμό την περσινή χρονιά.

Oι ‘’one/two year stand’’

Tρεις περιπτώσεις που επιλέχτηκαν στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης και κατόπιν αγωνίστηκαν στο ΝΒΑ για λίγο μεν χρονικό διάστημα, αλλά έχοντας ρόλο και συμμετοχή ήταν οι Sarunas Jasikevicius, Juan Carlos Navarro και Malcolm Delaney. Ο Λιθουανός point guard, αφότου κυριάρχησε για μία τριετία στην Ευρώπη, όταν και κατέκτησε τρία σερί τρόπαια της Euroleague με τη φανέλα των Μπαρτσελόνα το 2003 και της Μακάμπι το 2004 και το 2005, χρονιές κατά τις οποίες ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας, αποχώρησε για τους Pacers. Στη διετή παρουσία του φόρεσε για 112 αγώνες κανονικής περιόδου τη φανέλα της ομάδας από την Indiana, ενώ βρέθηκε για άλλους 26 στους Warriors. Επίσης έπαιξε και δέκα παιχνίδια στα playoffs και με τις δύο ομάδες. Τα στατιστικά του συνολικά ήταν 6,8 πόντοι σε 18 λεπτά με τρεις περίπου ασίστ. Η αλήθεια είναι πως η έλλειψη εκρηκτικότητας και η κακή άμυνα ήταν τροχοπέδη για τον super star των ευρωπαϊκών γηπέδων, παρότι η δημιουργία του ήταν εξαιρετική. Επομένως, μετά από δύο χρόνια επέστρεψε στην Ευρώπη με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και η συνέχεια είναι γνωστή. Ενδεχομένως αυτή τη φορά να πάει ΝΒΑ, αλλά με άλλο ρόλο, ως βοηθός προπονητής.

Ο Ισπανός από την άλλη, ήταν ο ορισμός του one year stand με απόλυτη επιτυχία. Μετά τη σεζόν 2006/07, κατά την οποία πέρα από την παρουσία του στην πρώτη πεντάδα ήταν και πρώτος σκόρερ της Euroleague, μετακινήθηκε στην ομάδα του φίλου του, Pau Gasol, στους Memphis Grizzlies. Είχε συγκεκριμένο ρόλο, προσαρμόστηκε γρήγορα στις απαιτήσεις της λίγκας τότε και ερχόμενος από τον πάγκο αγωνίστηκε και στα 82 παιχνίδια με 10,9 πόντους μέσο όρο και 36% τρίποντο. Επιπλέον υπήρξε μέλος και της δεύτερης καλύτερης πεντάδας των rookies τη σεζόν 2007/08. Ρεκόρ πόντων για τον Νavarro στο ΝΒΑ οι 28 πόντοι -δις- εναντίον των Hornets και Wizards. Ο «Λα Μπόμπα» είχε γίνει draft από την Washington το 2002. Μπορούσε λοιπόν να σταθεί άνετα στο ΝΒΑ, αλλά πιθανολογώ ο συνδυασμός ηλικίας (28 τότε) και του γεγονότος ότι οι Grizzlies ήταν ομάδα χωρίς κίνητρα, κάτι που ήταν άγνωστη συνθήκη για αυτόν, αλλά και το ότι ο Pau Gasol αποχώρησε για τους Laker,s οδήγησαν στην απόφαση να επιστρέψει στην αγαπημένη του Μπαρτσελόνα.

Tέλος, ο Αμερικανός guard με τη Λοκομοτίβ Κουμπάν τη σεζόν 2015/16 βρέθηκε στο φάιναλ φορ της Euroleague αποτελώντας έναν εξαιρετικό περιφερειακό, υπό τις οδηγίες του Γιώργου Μπαρτζώκα, για τον οποίο πίνει νερό στο όνομα του (τυχαία αναφορά). Mέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης, εξασφάλισε συμβόλαιο με τους Atlanta Hawks για την επόμενη διετία. Σταθερά παίχτης που έμπαινε από τον πάγκο στα παιχνίδια για να πιέσει λίγο τη μπάλα, να βοηθήσει στην κυκλοφορία. 127 παιχνίδια, 5,7 πόντοι με μέτρια έως κακά ποσοστά στο σουτ. Ένας άλλος λόγος για να θυμόμαστε τον Αμερικανό, είναι πως ήταν μόνιμη επωδός στα χείλη των φίλων του Ολυμπιακού για αντικαταστάτη του Βασίλη Σπανούλη. Τι λέγατε ρε παιδιά, αλήθεια...

‘’Οι Σέρβοι’’

Ο Marko Jaric ή αλλιώς Λάτσης, για να θυμηθούμε το ελληνικό επίθετό του, έγινε γνωστός από τη θητεία του τη δεκαετία του ’90 στα μέρη μας με τη φανέλα του Περιστερίου. Στη Euroleague ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας με τη φανέλα της Βίρτους Μπολόνια τη σεζόν 2001/02, ενώ την προηγούμενη χρονιά είχε κατακτήσει τη διοργάνωση. Στο ΝΒΑ αγωνίστηκε σε πάνω από 400 αγώνες με τις φανέλες των Clippers, Timberwolves και Grizzlies, με σχεδόν στους μισούς από αυτούς να ξεκινάει βασικός. Από τους δίμετρους point guards που αγωνίστηκαν στα ευρωπαϊκά γήπεδα, ικανός δημιουργός, μεγάλο κορμί, αλλά χωρίς σταθερό σουτ. Μετά το 2002 επέστρεψε στα Ευρωπαϊκά γήπεδα για να κλείσει την καριέρα του σιγά σιγά το 2009. Μία σεζόν με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης, όπου έδειξε αρκετά «βαρύς», μία μετά με τη Σιένα. Σταμάτησε και επίσημα το 2013, αφότου πριν προσπάθησε να επιστρέψει, ανεπιτυχώς στο ΝΒΑ.

Ο Nemanja Bjelica το 2015 ανακηρύχθηκε όχι μόνο μέλος της καλύτερης πεντάδας της Euroleague, αλλά και πολυτιμότερος παίκτης με τη φανέλα της Φενέρ. Από τους point forwards των ευρωπαϊκών γηπέδων, έξτρα δημιουργός για την τουρκική ομάδα και την εθνική Σερβίας στο γήπεδο, παρότι δεν ήταν guard. Όχι που θα άφηναν την ευκαιρία χαμένοι οι Αμερικάνοι να τον αποκτήσουν. Επιλέχτηκε το 2010 από τους Wizards, όμως χρειάστηκε να περάσουν πέντε έτη για να μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, τελικά στα κρύα της Minnesota. Στην Euroleague είχε προλάβει να αγωνιστεί για πέντε σεζόν με την Μπασκόνια και τη Φενέρ. Πλήρως αξιόλογος ρολίστας στα χρόνια στους Timberwolves, βασικό στέλεχος στους Sacramento Kings τη διετία 2018-20. Τα τελευταία χρόνια μεταφέρθηκε πιο κοντά στο ζωγραφιστό, όπως έδειξε και η τελευταία παρουσία του στους Warriors το 2021/22 με πλήρη επιτυχία, ως center. Χαμαιλέοντας του ΝΒΑ όσον αφορά τον ρόλο του, εξ ου και το ότι έβρισκε πάντα συμβόλαιο. Πέρυσι επέστρεψε στην Ευρωλίγκα σαν πρωταθλητής ΝΒΑ. Ναι και όμως, συνέβη αυτό, αλλά οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να αγωνιστεί ιδιαίτερα με τη φανέλα της Φενέρ. Η πιο «άδοξη» μεταγραφή ήταν αυτή.  

Ο Boban Marjanovic στο μυαλό μου αποτελεί τον καλύτερο «τουρίστα» του ΝΒΑ. Βρίσκει και θα βρίσκει συμβόλαια εδώ και χρόνια, παίζει δεν παίζει το ίδιο και το αυτό είναι, και αποτελεί μία τελείως συμπαθητική παρουσία. Οκ, η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια ο χρόνος συμμετοχής τους μειώνεται και είναι απολύτως λογικό βάση των συνθηκών που δημιουργούνται, τόσο λόγω των επιθετικών επιδόσεων των ψηλών, όσο και της δυσκολίας να ακολουθήσει αμυντικά αντιπάλους. H καλύτερη σεζόν της ΝΒΑικής καριέρας του είναι η 2018/19 όταν αγωνίστηκε σε 58 ματς με Clippers, Sixers, έχοντας πάνω από δέκα λεπτά μέσο όρο συμμετοχής και 7,3 πόντους. Tη δεδομένη στιγμή παραμένει ελεύθερος. Να επιστρέψει λέτε στην Ευρώπη ή θα βρει κάποιο minimum συμβόλαιο; Στην καλύτερη πεντάδα πάντως της Euroleague είχε ψηφιστεί το 2015, με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα, όταν σε 24 αγώνες είχε 16,7 πόντους μέσο όρο και 10,7 ριμπάουντ. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε τη διαδρομή του στο ΝΒΑ με τη φανέλα των Spurs. Επίσης, έχει πραγματοποιήσει και ορισμένες κινηματογραφικές εμφανίσεις, όπως στο Hustle του Adam Sandler και στο John Wick 3, στον ρόλο ενός επαγγελματία δολοφόνου. Διόλου άσχημα θα έλεγα.

Ο τελευταίος Σέρβος της λίστας, ο Bogdan Bogdanovic μετά την κατάκτηση της Euroleague το 2017 με τη φανέλα της Φενέρ, μετακόμισε στο ΝΒΑ και στο Sacramento. Κατά την πρώτη του χρονιά εκεί έγινε μέλος της δεύτερης καλύτερης rookie πεντάδας. Στην πολιτεία της Καλιφόρνια έμεινε για τρεις σεζόν πριν μετακομίσει στην Atlanta όπου και συνεχίζει να αγωνίζεται. Παιχταράς, τρομερός σουτέρ, καλός δημιουργός θα συνεχίζει να βρίσκει χρόνο και ρόλο στο ΝΒΑ τα επόμενα χρόνια. Με 14,2 πόντους μέσο όρο καριέρας μέχρι στιγμής και 38,7% τρίποντο, πώς να μη συμβεί άλλωστε. Τη σεζόν που τελείωσε υπέγραψε τετραετής επέκταση συμβολαίου με τους Hawks ύψους 68 εκατομμυρίων, με τα τρία χρόνια εξ αυτών να είναι εγγυημένα.

‘’O All Star’’

Eίμαστε τυχεροί που προλάβαμε να δούμε δια ζώσης στα μέρη μας τον νεαρό τότε Luka Doncic με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης να μεγαλουργεί, πριν τον αποκτήσουν το 2018 οι Dallas Mavericks και γίνει το πρόσωπο του οργανισμού. Πολυτιμότερος παίχτης της Euroleague τη σεζόν 2017/18, πολυτιμότερος στο final four που κατέκτησε η μαδριλένικη ομάδα και μέλος της καλύτερης πεντάδας. Ήλθε, είδε, κατέκτησε και έφυγε. Για τον παίχτη δε χρειάζεται να πούμε πολλά, τα είχε πει εξάλλου πριν χρόνια δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο, πως δεν θα κάνει καριέρα λόγω χαρακτήρα. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί η φετινή σεζόν και η συνύπαρξή του με τον Kyrie Irving, κάτι που πιθανόν να είναι το κλειδί για το μέλλον του στο Texas. Διότι όσο δεν κατορθώνουν να τον βοηθήσουν να διεκδικήσει έναν τίτλο, τα πράγματα θα είναι δύσκολα.

‘’ Οι Γκαούτσος’’

Οι δύο τελευταίοι αθλητές οι οποίοι επιλέχτηκαν στην καλύτερη πεντάδα της Euroleague και την αμέσως επόμενη σεζόν έφυγαν για το ΝΒΑ ήταν από την Αργεντινή. Ο Luis Scola τη σεζόν 2006/07 με τη φανέλα της Τάου και ο Manu Ginobili αντίστοιχα τη σεζόν 2001/02 με τη Βίρτους. Ο Scola αγωνίστηκε στους Βάσκους από το 1998 έως το 2007 και κατόπιν φόρεσε τη φανέλα των Houston Rockets, μέλος των οποίων ήταν για μια πενταετία. Ως πρωτοετής μάλιστα στο ΝΒΑ, ήταν μέλος της κορυφαίας πεντάδας rookie, στην τρυφερή ηλικία των 27 ετών. Ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι αυτή της ανταλλαγής του από τους Spurs, που είχαν τα δικαιώματά του, στους Rockets, μέρος της οποίας ήταν ο Bασίλης Σπανούλης, ο οποίος βέβαια δεν αγωνίστηκε ποτέ στο San Antonio. Στο ΝΒΑ αγωνίστηκε σε 743 παιχνίδια κανονικής περιόδου σε πέντε ομάδες (Pacers, Raptors, Suns, Nets οι άλλες τέσσερις). Το τρομερό στην περίπτωσή του ήταν η εξέλιξη που είχε δείξει και για την οποία είχα αναφερθεί σε παλαιότερο κείμενο. Πώς από ένας κατεξοχήν post ψηλός, άρχισε να απειλεί από μακριά, καθώς μεγάλωνε ηλικιακά. Το 2019 επέστρεψε στα Ευρωπαϊκά γήπεδα με τη φανέλα της Αρμάνι και τη Euroleague. Αγωνίστηκε έναν χρόνο, μετά πήγε στη Βαρέζε, η οποία αποτέλεσε τον τελευταίο σταθμό της τεράστιας καριέρας του, πριν αναλάβει διοικητικό/εκτελεστικό πόστο σε αυτήν. Από τις αγαπημένες μου στιγμές στο basketballguru η εκπομπή που κάναμε μαζί του, μιας κ ήταν εκ των μπασκετικών αδυναμιών μου.

Tέλος, διόλου τυχαία βέβαια, ο hall of famer, Manu Ginobili. Αυτή η μπασκετική «ιδιοφυία», για τον οποίον ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο. Θα θυμίσω μόνο πως πριν τον αποκτήσουν οι Spurs το 2002 από τη Bίρτους ή Κίντερ όπως λεγόταν τότε (τον είχαν επιλέξει τρία έτη νωρίτερα στο draft στο νούμερο 57), είχε προλάβει να στεφτεί και πρωταθλητής Ευρώπης το 2001 και να χάσει τον τίτλο το 2002 από τον Παναθηναϊκό στη Μπολόνια. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι έφυγε πικραμένος δηλαδή από το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τα πεπραγμένα του με τους Spurs; Αμέτρητα. Δεν υπάρχει λόγος να τα απαριθμώ. Ας μιλήσει το βίντεο καλύτερα σαν κλείσιμο, για τον αθλητή που άλλαξε τον όρο "έκτος παίκτης".