Σήμερα στο BG παρουσιάζουμε έναν συνοπτικό οδηγό για την «Τρέλα του Μαρτίου», παίρνοντας μια γεύση αναφορικά με τις καλύτερες ομάδες, τους παίκτες που θα τραβήξουν τα βλέμματα και τα σχολεία με τις καλύτερες πιθανότητες να φτάσουν στο final 4 στη Μινεσότα. Πάμε να δούμε ξεχωριστά κάθε μία από τις τέσσερις regions. To πλήρες bracket θα το βρείτε στο τέλος.
EAST
O RJ Barrett του Duke
Το φαβορί: Χωρίς αμφιβολία το πολυδιαφημισμένο Duke είναι - με τον Zion Williamson στη σύνθεση - η καλύτερη ομάδα του region και ένα από τα φαβορί για τον τίτλο. Ξεκίνησε εντυπωσιακά τη σεζόν και πολλές φορές έμοιαζε ασταμάτητο εξαιτίας του πλούσιου ταλέντου και της υπεροχής του σε αθλητικότητα. Βέβαια, κατά το διάστημα της απουσίας του Zion έχασε μεγάλο μέρος της δυναμής του, με αποτέλεσμα να ηττηθεί από το North Carolina (δις), το Virginia Tech, ενώ οριακά απέφυγε το στραπάτσο απ’ το αδύναμο Wake Forest. Πέρα απ’ τον Williamson, υπάρχει φυσικά ο RJ Barrett, ένας ακόμη παίκτης με πλούσιο επιθετικό ταλέντο, που είναι δύσκολο να περιοριστεί, ο 3-D Cam Reddish (και οι δύο λόγιζονται ως τοπ-5 πικς στο επόμενο ντραφτ), αλλά και ο Tre Jones (αδερφός του Tyus), ένας από τους καλύτερους αμυντικούς του πρωταθλήματος. Αχίλλειος πτέρνα για την ομάδα του Coach K είναι το μακρινό σουτ, καθώς σουτάρουν με μόλις 30% από το τρίποντο, οπότε σε μια κακή βραδιά από την περίμετρο παρουσιάζονται πολύ πιο ευάλωτοι. Η κατάκτηση του ACC tournament τους δίνει την ώθηση που χρειάζονται και αναμένεται να αποτελέσουν ανυπέρβλητο εμπόδιο για τους περισσότερους.
Ο διεκδικητής: Μία ακόμη ομάδα που μετά την κατάκτηση της Big Ten δείχνει σε φουλ φόρμα την κατάλληλη στιγμή είναι το #2 seed Michigan State. Οι Spartans τα τρία τελευταία χρόνια πήγαν νωρίς σπίτι τους, φέτος όμως ελπίζουν σε κάτι πολύ καλύτερο. Καθοδηγούμενοι από έναν από τους καλύτερους point guards της χώρας, τον Cassius Winston, η ομάδα του Tom Izzo είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και στις δύο άκρες του παρκέ (4η και 8η σε επίθεση και άμυνα αντίστοιχα). Αν αποφύγουν τα εμποδια στην ενδεχόμενη διασταύρωση με το Louisville, το Maryland ή το LSU (not, βλ. παρακάτω) και μπορέσουν να περιορίσουν τα πολλά λάθη, έχουν καλή τύχη να κοντραριστούν μέχρις εσχάτων με το Duke για την πρόκριση στο final 4, καθώς έχουν τα κορμιά (Ward, Goins, Tillman) που θα πέσουν πάνω στον Zion Williamson.
Cassius Winston - Michigan State Spartans
Η φούσκα: Το LSU. Μπορεί να κέρδισαν τον τίτλο της κανονικής διάρκειας στην SEC, αλλά το #3 seed ίσως είναι υπερβολικό γα την αξία τους. Η μέτρια επίδοση από το τρίποντο και η όχι τόσο αποτελεσματική άμυνα σε συνδυασμό με το υπό διερεύνηση σκάνδαλο που αφορά τον προπονητή τους Will Wade, δείχνουν γρήγορη επιστροφή στην Λουϊζιάνα.
Η έκπληξη: Όποιος προκριθεί από το πολύ ενδιαφέρον ματσάρισμα Louisville-Minnesota θα έχει αρκετές πιθανότητες για μια καλή πορεία. Ειδικά το Louisville πριν ένα μήνα είχε χτυπήσει στα ίσια το πληρες Duke πριν απωλέσει διαφορά 23 πόντων και εν τέλει ηττηθεί. Το ότι ο γιος του Ρικ Πιτίνο, Ρίτσαρντ, είναι προπονητής στη Μινεσότα και θα αντιμετωπίσει το σχολείο που συνδέθηκε με τον πατέρα του, το καθιστά ένα από τα πιο ενδιαφέροντα –αγωνιστικά και μη- match-ups.
Το νου σας:
Zion Williamson, RJ Barrett, Cam Reddish (Duke)
Cassius Winston, Nick Ward, Kenny Goins (Michigan St.)
Tremont Waters (LSU)
Kerry Blackshear (Virginia Tech)
Bruno Fernando (Maryland)
Jordan Nwora (Louisville)
Jordan Murphy (Minnesota)
Tacko Fall (UCF)
Ο κουβάς: Στο final 4 θα προκριθεί το Duke. Είναι πολύ δύσκολο να ποντάρει κανείς εναντίον των Blue Devils, καθώς η παρουσία του Zion τους κάνει να μοιάζουν ασταμάτητοι. Το μικρό rotation μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα, αλλά παραείναι καλοί για να μείνουν εκτός.
WEST
O Rui Hachimura του Gonzaga έχει γεννηθεί στην Ιαπωνία. Εχει επίσης καταγωγή και από την Μπενίν.
Το φαβορί: Η καλύτερη ομάδα του region και ένα από τα φαβορί για τον τίτλο είναι το Gonzaga. Οι Zags είναι πολύ προικισμένοι επιθετικά ομάδα και μπορούν να σκοράρουν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, καθώς όλοι οι βασικοί έχουν την ευχέρεια να το κάνουν, κάτι που τους μετατρέπει ίσως στην πιο δύσκολη ομάδα να περιορίσεις (No1 σε offensive efficiency). Οι Rui Hachimura (SF/PF) και Brandon Clarke (PF/C) αποτελούν το δίδυμο των ψηλών και ένα από τα μεγαλύτερα όπλα. Εξαιτίας της αθλητικότητας και της ταχύτητάς τους αποκτούν συχνά πλεονέκτημα έναντι των αντίπαλων ψηλών, ειδικά από τη στιγμή που το Gonzaga αρέσκεται στον γρήγορο ρυθμό. Από κει και πέρα η τριάδα των περιφερειακών Perkins, Norvell, Kispert σουτάρουν πολύ καλά από την περίμετρο. Ο Josh Perkins είναι ένας από τους καλύτερους point guards της χώρας και ξεχωρίζει για τον τρόπο που βάζει όλους τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι. Ενδεικτικό της δύναμής του Gonzaga είναι πως είναι η μόνη ομάδα που κέρδισε το Duke με πλήρη σύνθεση. Πιθανή διασταύρωση με το Florida St., θα αποτελέσει μεγάλη πρόκληση, μιας και είναι η ομάδα που τους απέκλεισε πέρυσι, αλλά οι Bulldogs έχουν την ποιότητα να φτάσουν μέχρι το τέλος.
Ο διεκδικητής: Εδώ έχουμε δύο σχολεία με μοιρασμένες πιθανότητες για παρουσία στους elite 8. Τόσο το Michigan όσο και το Texas Tech είναι ομάδες που μπορούν να κοντράρουν στα ίσια το Gonzaga για τη θέση στο final 4. Είναι οι δύο ομάδες με τις καλύτερες επιδόσεις στο defensive efficiency (1ο το Texas Tech, 2ο το Michigan), κάτι που σημαίνει πως έχουν τα όπλα να αντιμετωπίσουν την νο1 επίθεση του τουρνουά. Το Michigan ξεκίνησε τη σεζόν με το εκκωφαντικό 17-0 και για καιρό έμοιαζε η καλύτερη ομάδα στη χώρα. Η άμυνά τους είναι το μεγάλο ατού, αλλά από κει και πέρα διαθέτουν ένα έμπειρο backcourt αποτελούμενο από τους Javier Simpson, Jordan Poole, Charles Matthews, καθώς και τον πιθανό first rounder forward Ignas Brazdeikis, που το παιχνίδι του αποδεικνύεται καταλυτικό για τους Wolverines μιας και απειλεί και από το ζωγραφιστό αλλά και το τρίποντο.
Jarrett Culver - Texas Tech
Το Texas Tech διαθέτει έναν από τους καλύτερους παίκτες του region και πιθανό τοπ-5 πικ στο draft του 2019, τον Jarrett Culver. Στη δεύτερη χρονιά του φέτος έχει μ.ο 18,5 πόντους, 6,5 ριμπάουντ και 4 ασίστ και δικαιολογημένα αποτελεί τον go-to guy της ομάδας. Οι Red Raiders (που τερμάτισαν πρώτοι στην κανονική περίοδο της Big 12) διαθέτουν ακόμη τον αξιόπιστο Matt Mooney στην περιφέρεια και τους σκληρούς και αθλητικούς Owens και Odiase μέσα στη ρακέτα, οι οποίοι σίγουρα αξίζουν της προσοχής μας.
Η φούσκα: Το #5 Marquette. Τελείωσαν άσχημα την κανονική περιόδο της Big East (την οποία κατέκτησε το Villanova) και διασταυρώνονται στον πρώτο γύρο με το #12 Murray State, όπου και ενδέχεται να δούμε έκπληξη. Ένας ακόμη λόγος που καθιστά την αναμέτρηση must-watch, είναι το ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι ο Marcus Howard με τον Ja Morant, δηλαδή δύο από τους πιο ταλαντούχους επιθετικά guard του τουρνουά.
Η έκπληξη: Το Buffalo. Πέρυσι απέκλεισαν την Arizona όντας #13, φέτος ως #6 έχουν το προφίλ να αποτελέσουν τη σταχτοπούτα του τουρνουά. Πολύ καλή επιθετικά ομάδα (85 πόντοι μ.ο) καθοδηγούμενοι από τον 4ετή guard CJ Massinburg. Εναλλακτική επιλογή Murray State.
Το νου σας:
Rui Hachimura, Josh Perkins, Brandon Clarke (Gonzaga)
Javier Simpson, Ignas Brazdeikis (Michigan)
Jarred Culver (Texas Tech)
Markus Howard (Marquette)
Ja Morant (Murray St.)
Tyus Battle (Syracuse)
Caleb Martin, Jordan Caroline (Nevada)
Mfiondu Kabengele (Florida St.)
CJ Massinburg (Buffalo)
Ο κουβάς: Η πορεία τoυ Gonzaga μέχρι το final 4 κρύβει παγίδες, είτε αυτές είναι το Syracuse και το Florida State στους πρώτους γύρους, είτε κάποιος εκ των Michigan ή Texas Tech στους 8. Προβλέπω εν τέλει το Michigan να είναι η ομάδα που προκρίνεται από την West region.
SOUTH
O τρομερός αμυντικός της Virginia, De'Andre Hunter.
Το φαβορί: Χωρίς αμφιβολία οι καλύτερες ομάδες είναι η Virginia και το Tennessee. Αμφότερες είχαν πολύ σταθερή απόδοση μέσα στη σεζόν και ψάχνουν εξιλέωση για την περσινή αποτυχία στο τουρνουά, όπου η μεν Virginia έπεσε θύμα της μεγαλύτερης έκπληξης έβερ χάνοντας από το #16 UMBC, το δε Tennessee έμεινε έξω από την σταχτοπούτα του 2018, Loyola Chicago. Η Virginia αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα και σταθερά προγράμματα στο κολεγιακό μπάσκετ και φέτος ανήκει δικαιωματικά στους βασικούς διεκδικητές του τίτλου, γι’ αυτό και παίρνει τον τίτλο του φαβορί για την South region. Οι Cavaliers στηρίζονται στην εξαιρετική τους άμυνα (την περίφημη pack-line defense) και στην αποτελεσματική (και πολύ αργή) επίθεση μισού γηπέδου. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις 353 ομάδες της Division-I η Virginia είναι 353η στο τέμπο. Καλύτερός της παίκτης είναι ο Αμυντικός της Χρονιάς στην ACC και πιθανό lottery pick, DeAndre Hunter. Ο Hunter είναι βασικο γρανάζι στην επιθετική λειτουργία της ομάδας, ενώ ταυτόχρονα έχει τα προσόντα να μαρκάρει σχεδόν όλες τις θέσεις. Το backcourt των Ty Jerome και Kyle Guy είναι επίσης ένα μεγάλο όπλο της Virginia με τον πρώτο να οργανώνει με ασφάλεια το παιχνίδι και τον δεύτερο να αποτελεί τεράστια απειλή από την περίμετρο, λόγω του σεμιναριακού τρόπου που βγαίνει απ’ τα σκριν. H σφαλιάρα από το Florida St. στον ημιτελικό της ACC ήταν ανησυχητική και όλοι στην ομάδα ελπίζουν αυτή να ήταν η τελευταία κακή εμφάνιση του μήνα.
Ο διεκδικητής: Το Tennessee είναι από τις πιο έμπειρες ομάδες του τουρνουά, καθώς το μεγαλύτερο φορτίο το τραβάνε οι 3ετείς και 4ετείς, ενώ οι freshmen δεν αγωνίζονται παρά ελάχιστα. Καλύτερος παίκτης των Volunteers είναι ο πληθωρικός Grant Williams, από τα χέρια του οποίου περνούν σχεδόν τα πάντα στην επίθεση. Ο all-around forward έχει εξαιρετική αίσθηση του παιχνιδιού και είναι πολύ δύσκολο να περιοριστεί, μιας και αποτελεί απειλή από μέση, μακρινή απόσταση αλλά και από το post. Συμπαραστάτης του είναι ο παίκτης με το πιο cool όνομα του ερχόμενου draft, Admiral Schofield, ένας forward με τρομερά σωματικά προσόντα, ικανός ριμπάουντερ και αμυντικός που σουτάρει με 42% απ’ το τρίποντο. Το Tennessee μπορεί να μην κέρδισε τον τίτλο της SEC, αλλά σίγουρα έχει τα φόντα να κάνει θόρυβο στο τουρνουά.
Tα αστέρια του Tennessee, Williams και Schofield
Η φούσκα: Δίλλημα μεταξύ Purdue και Kansas St., καθώς είναι ορατό το ενδεχόμενο να μην προχωρήσουν πέραν του δεύτερου γύρου. Το Kansas St., αν και έχει μία από τις καλύτερες άμυνες (4η) εμφανίζεται πολλές φορές δυσκοίλιο στην επίθεση (102η), κάτι που δεν αποτελεί οδηγό επιτυχίας για το τουρνουά. Το Purdue από την άλλη, καθοδηγούμενο από τον φοβερό guard Carsen Edwards βγήκε πρώτο στην κανονική περίοδο της Big Ten. Παρόλα αυτά χάνει πολύ από τη δυναμή του όταν δεν αγωνίζεται στην έδρα του και η πιθανή διαστάυρωση με το Villanova πολύ πιθανόν να το αφήσει εκτός συνέχειας.
Η έκπληξη: Το Oregon είναι πολύ φορμαρισμένο και μπορεί να κάνει την έκπληξη εναντίον του Wisconsin στον πρώτο γύρο και να φτάσει ως τη φάση του Sweet 16. Το Cincinnati επίσης, έχοντας κατακτήσει την American Conference βρίσκεται στο σωστό μομέντουμ και ενδεχομένως το #7 seed να μην είναι ενδεικτικό της αξίας του. Οι Bearcats στηρίζονται στην εξαιρετική άμυνα (62,2 πόντους μ.ο) και στον επιθετικό οίστρο του Jarron Cumberland. Η πιθανή διασταύρωση με το Tennessee θα είναι η στιγμή της αλήθειας.
Το νου σας:
DeAndre Hunter, Kyle Guy, Ty Jerome (Virginia)
Grant Williams, Admiral Schofield, Jordan Bone (Tennessee)
Dean Wade, Barry Brown (Kansas St.)
Jarron Cumberland (Cincinnati)
Carsen Edwards (Purdue)
Phil Booth, Eric Paschall (Villanova)
Breein Tyree (Ole Miss)
Payton Pritchard (Oregon)
Ο κουβάς: Λυπάμαι για το Tennessee, αλλά θα υποστηρίξω τη Virginia όχι μόνο για το αγωνιστικό της στυλ, αλλά και γιατί η ενδεχόμενη παρουσία της στο final 4 μετά το ιστορικό περσινό στραπάτσο θα συνθέσει μια εξαιρετική ιστορία εξιλέωσης για το πρόγραμμα του head coach Tony Bennett.
MIDWEST
Coby White - North Carolina
Τα φαβορί: Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται τόσο το North Carolina όσο και το Kentucky. Οι Tar Heels είναι πολύ αποτελεσματικοί και στις δύο άκρες του παρκέ (τοπ-10 και στις δύο κατηγορίες). Ξεχωρίζουν λόγω του πολύ γρήγορου ρυθμού που εκδηλώνουν την επίθεσή τους, κάτι που το υποστηρίζουν με την τεράστια ευχέρεια που έχουν στο ριμπάουντ, ενώ ταυτόχρονα σουτάρουν πολύ καλά και από μακριά. Η αλματώδης βελτίωση του πυραυλοκίνητου πρωτετή point guard Coby White ήταν ο βασικός λόγος που παρά το μουδιασμένο ξεκίνημα, τελείωσαν την κανονική περίδο με 14 νίκες σε 15 παιχνίδια. Είναι μια ομάδα με μεγάλη εμπειρία, που στην 5αδα της βρίσκονται τρεις 4ετεις, οι Luke Maye, Cameron Johnson και Kenny Williams. Α, και νίκησε δύο φορές το Duke φέτος (χωρίς τον Williamson, οκ). Θεωρητικά οι διασταυρώσεις που θα βρουν μπροστά τους τους αφήνουν ορθάνοικτο τον δρόμο έως τους Elite 8, για αρχή.
Το Kentucky ξεκίνησε πολύ μέτρια τη σεζόν με αποκορύφωμα την ήττα με 34 πόντους από το Duke. Από τη μέση της χρονιάς και μετά όμως εμφανίστηκε μια διαφορετική ομάδα. Η δύναμη των Wildcats βρίσκεται κοντά στο καλάθι, όπου και προσπαθούν να οδηγήσουν το παιχνιδί, καθώς το physical στυλ τους ευνοοεί για κάτι τέτοιο. Ο Pj Washington είναι ο καλύτερος παίκτης του Calipari, ο Ashton Hagans ένας καταπληκτικός αμυντικός στην μπάλα με τρομακτική ευχέρεια στα κλεψίματα, ο Tyler Hero είναι ο καλύτερος σουτέρ, με το παιχνίδι του να είναι ταμάμ για το επόμενο επίπεδο και ο Reid Travis είναι ο παίκτης κλειδί που δίνει πολλές μάχες κοντά στο καλάθι κάνοντας τα απαραίτητα μικρά ή μεγάλα winning plays για την ομάδα του. Έχουν σαφώς πιο δύσβατο δρόμο σε σχέση με το North Carolina, αλλά έχουν την ποιότητα να φτάσουν χωρίς πρόβλημα στους 8.
Ο διεκδικητής: Το Houston. Άλλη μια ομάδα με αξιοθαύμαστη σταθερότητα όλη τη σεζόν, άλλη μία που έφαγε στραπάτσο στο τουρνουά της περιφέρειάς της (έχασε από το Cincinnati στον τελικό). Οι Cougars κάθε χρόνο έχουν όλο και καλύτερο ρεκόρ απ’ όταν τους ανέλαβε ο κόουτς Sampson και φέτος ήταν στις τοπ-25 ομάδες για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Είναι μια ομάδα που παίζει πολύ αποτελεσματικά και σκληρά στην άμυνα και φέτος σημείωσε αρκετά ομαδικά ρεκόρ αναφορικά με την (μη) παραγωγικότητα και ευστοχία των αντιπάλων της. Καλύτερος παίκτης και ηγέτης στην επίθεση ο 4ετής guard Corey Davis. Πέρυσι αποκλείστηκαν με δραματικό τρόπο από buzzer beater εναντίον του Michigan, φέτος ίσως ήρθε η ώρα για ένα deep run.
O τεταρτοετής γκαρντ του Houston, Corey Davis
Η φούσκα: Το Kansas. Πριν την έναρξη της χρονιάς οι Jayhawks συγκαταλέγονταν στα πρώτα φαβορί για το final 4. Τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά, καθώς οι τραυματισμοί του center Azubuike (κυρίως), του Vick και η τιμωρία του DeSouza δεν επέτρεψαν στην ομάδα να βρει ρυθμό και να παίξει βάσει των δυνατοτήτων της. Φέτος άλλωστε ήταν η πρώτη χρονιά μετά από 15 χρόνια που δεν κέρδισαν τον τίτλο της κανονικής διάρκειας στην Big 12. Είχαν ρεκόρ 17-0 εντός και 3-8 εκτός έδρας, το οποίο μπορεί να παίξει ρόλο αν περάσουν στη φάση των Sweet 16, μιας και θα διεξαχθεί στο Κάνσας. Ποντάρω στο ότι δεν θα τα καταφέρουν.
Η έκπληξη: Wofford Terriers. Στα καλά νέα το Wofford έχει το προφίλ της Cinderella team, μιας και είναι η ομάδα με την 19η πιο αποτελεσματική επίθεση της χώρας και σουτάρει εξαιρετικά από το τρίποντο (41,6%). Στα κακά νέα, αν καταφέρουν να περάσουν το επικίδυνο Seton Hall στον πρώτο γύρο, στη συνέχεια θα τους περιμένει το ανυπέρβλητο (;) εμπόδιο του Kentucky.
Το νου σας:
Coby White, Cameron Johnson (North Carolina)
PJ Washington, Ashton Hagans, Keldon Johnson (Kentucky)
Dedric Lawson (Kansas)
Marial Shayok, Talen Horton-Tucker (Iowa St.)
Jared Harper (Auburn)
Cameron Jackson (Wofford)
Myles Powell (Seton Hall)
Ethan Happ (Wisconsin)
Corey Davis (Houston)
Fletcher Magee (Wofford)
Ο κουβάς: Πολύ καλή ομάδα το Houston, ικανο για ζημιά το Auburn, πιθανές Cinderella teams το Wofford και το Iowa State, αλλά North Carolina και Kentucky είναι οι καλύτερες ομάδες του region και θα αναμετρηθούν στους elite 8. Η επιλογή μεταξύ των δύο είναι πολύ οριακή, θα προτιμήσω όμως το North Carolina με ορατό το ενδεχόμενο να κριθούν όλα στην τελευταία κατοχή.
Αντί επιλόγου
Η κατάταξη των ομάδων σε seeds είναι σε μεγάλο βαθμό ενδεικτική της αξίας τους, οπότε είναι πολύ λογικό ο τίτλος του τουρνουά να είναι υπόθεση των τοπ 6-8 κολλεγίων. Σε όλους αρέσουν οι Cinderella stories αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων τα #1 και #2 seeds είναι αυτά που θα κοντραριστούν στον τελικό. Συνοπτικά λοιπόν, τις μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεθούν στην Μινεάπολη για το Final 4 έχουν οι Duke, Virginia, Gonzaga, North Carolina, Kentucky, Tennessee με Michigan και Michigan State να ακολουθούν. Από και και πέρα η παράδοση δείχνει πως από το 2011 και έπειτα προκρίνεται στο final 4 τουλάχιστον μια ομάδα 7ου seed ή και χειρότερη. Βέβαια όπως είπε και ο Ρικ Πιτίνο, φέτος δεν φαίνεται να υπάρχει “Loyola-Chicago”, καθώς τα φετινά #1 και #2 seeds είναι πολύ δυνατά. Αν έπρεπε να διαλέξω κάποιες ομάδες που μπορούν να συνεχίσουν αυτή την παράδοση και να προστεθούν στη λίστα θα έλεγα πως οι πιθανότερεςγια φέτος είναι το Cincinnati, η Nevada, το Iowa State (#6), το Buffalo (επίσης #6), το Louisville και-γιατί όχι- το Wofford και το Oregon.
Doesnt look like there is a Loyola in the field. The 1/2 seeds are too strong. These teams could make lower seeds nervous: Winner of Temple/Belmont, Murray St, Oregon, Buffalo. Duke is a clear favorite but I’ll stick with my original pick of @UVAMensHoops to cut down the nets.
— Rick Pitino (@RealPitino) March 19, 2019
Final 4 picks
Duke-Michigan
Virginia-North Carolina
Championship Game
Virginia-Duke
Πηγές:
www.sports-reference.com
www.espn.com/college-basketball
