Παρακολουθώντας τις κινήσεις του καλοκαιριού στην στελέχωση των ομάδων της Ευρωλίγκα, μπορεί κάποιος να βγάλει πρώιμα συμπεράσματα σχετικά με την αγωνιστική κατεύθυνση που θέλουν να δώσουν στα σύνολα τους οι προπονητές. Συχνά δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσουν ορισμένα στοιχεία άμεσα, όμως στην περίπτωση των πρώτων κινήσεων της ΤΣΣΚΑ διακρίνεται μια κάποια στροφή. Ο Δημήτρης Ιτούδης στον τέταρτο χρόνο του ίσως να επιχειρήσει κάτι διαφορετικό, όπως τουλάχιστον μαρτυρούν οι πρόσθηκες των Λίο Βέστερμαν και Ουίλ Κλάιμπερν.

Είμαι πολύ τυχερός, έστω κάποιες φορές. Πριν μερικές μέρες έβγαινα από το σπίτι και είχα δεν είχα κάνει πέντε βήματα, σχεδόν σκόνταψα επάνω σε ένα γλυκούτσικο σκαντζοχοιράκι. Ταλαιπωρημένο και αυτό από την ζέστη , προχωρούσε νωχελικά κατά μήκος του τοίχου της αυλής. Πλησίασα με το άι φον 6s για να το βγάλω μια φωτογραφία, αν μπορούσα και ένα βίντεο. Είναι αρσενικό, υπέθεσα, άρα είναι σκαντζόχοιρος, και τον λένε Τζο. Καθώς με ένιωσε να τον πλησιάζω, ο Τζο αποτραβήχτηκε, κουλουριάστηκε και έστρεψε το βλέμμα στο τσιμέντο. Τον άφησα στην ησυχία του, καθώς είχα πετύχει την κατάλληλη λήψη, πλονζέ.

Η εθνική έχει επιτέλους προπονητή, με την ομοσπονδία να πηγαίνει τελικά στην επιλογή του Κώστα Μίσσα, ενός ανθρώπου με μεγάλη ιστορία στους πάγκους, είτε συλλόγων, είτε κλιμακίων και εθνικών ομάδων. Ο Μίσσας δεν είναι τυχαίος, είναι ένας σοβαρότατος άνθρωπος, ο οποίος μάλιστα έχει ήδη συνεργαστεί με διάφορους από τους παίκτες που θα απαρτίζουν την τελική δωδεκάδα. Το μπάσκετ που εκπροσωπεί δεν είναι ακριβώς αυτό που πρέσβευε ο προκάτοχος του, από την άλλη όμως κάθε προπονητική δουλειά είναι διαφορετική και εξαρτάται από τα διαθέσιμα υλικά.

Τις τελευταίες μερες παρατηρείται στα ελληνικά μπασκετικά δρώμενα ένας προβληματισμός σε σχέση με την χρησιμότητα της ιδιότητας του προπονητή σε μία ομάδα μπάσκετ. Βλέποντας τον αναβρασμό, η συντακτική ομάδα του Basketball Guru αποφάσισε να διεξάγει μία έρευνα (ποσοτικοποιημένη πάντα , αλλοίμονο), έτσι ώστε να δώσει όσο το δυνατόν πληρέστεη απάντηση στο εξής ερώτημα: Σε τι είναι χρήσιμος ένας προπονητής σε μία ομάδα μπάσκετ; H έρευνα διεξήχθη τηλεφωνικά, σε τυχαίο δείγμα προπονητών και ομάδων, με την προϋπόθεση αυτοί και αυτές να ήταν ενεργές τα τελευταία 25 χρόνια. Πιο παλιά έτσι κι αλλιώς οι προπονητές δεν χρειάζονταν.

(To κείμενο γράφτηκε αρχικά για τον ιστότοπο provo.gr, από όπου και αναδημοσιεύεται)

Πίσω από την λάμψη των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς , στο Οκλαντ το Caltrans έχει σχεδόν καθημερινή δουλειά. Οι υπάλληλοι του τμήματος μεταφορών της Καλιφόρνια (California Department of Transportation) είναι επιφορτισμένοι με ένα "αστυνομικό" καθήκον : Τον καθαρισμό των αυτοκινητόδρομων από τους αστέγους , που στήνουν τους καταυλισμούς τους συχνά κάτω από γέφυρες, εκεί όπου το δέρμα βρίσκει καταφύγιο από την βροχή και τον δυνατό ήλιο. Τα πληρώματα του Caltrans δεν έρχονται ποτέ μόνα. Εχουν πάντα μαζί τους και την αστυνομία , που φροντίζει ώστε οι "καθαρισμοί" των καταυλισμών να γίνονται στην εντέλεια , έτσι ώστε να εξαλείφεται πλήρως ο κίνδυνος για την δημόσια υγεία, όποιος διάολο και αν είναι αυτός. Τα προσωρινά σπίτια των ανθρώπων του δρόμου εξαφανίζονται , τι ειρωνεία , με όρους μπασκετικούς: Sweep.

Το ατύχημα με τον Κώστα Σλούκα είναι ότι δεν υπάρχει σκέτος, για αυτό και άλλωστε και ο τίτλος. Ο Κώστας Σλούκας δεν είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα , ούτε ένας μοναδικός παίκτης του μπάσκετ. Eίναι κάτι σαν sauce béarnaise. Είναι υπέροχη σάλτσα, αναδεικνύει ιδανικά ένα στεγνό κομμάτι όπως το εντρεκότ, αλλά δεν θα ανοίξει κανένας μας το ψυγείο να την φάμε με το κουτάλι. Χωρίς εντρεκότ , bearnaise δεν υπάρχει, και αυτό είναι ατυχές , όχι μόνο για την σάλτσα, αλλά και για το κρέας.

Πήγα που λέτε σήμερα να πάω ένα μάλπμορο από το ψιλικατζίδικο στη γειτονιά μου, στην κυρία Δέσποινα. Είναι Ολυμπιακάρα η κυρία Δέσποινα και ήταν πρωί πρωί μέσα στο δάκρυ.

Αναρωτιέμαι μήπως 47,7 δευτερόλεπτα πριν την λήξη του τρίτου τελικού μεταξύ Warriors και Cavaliers γίναμε μάρτυρες μιας στιγμής - ορόσημο για την ιστορία του μπάσκετ του ΝΒΑ. Καθώς ο Κέβιν Ντουράντ σηκωνόταν και ευστοχούσε πάνω από τα χέρια και την κακή άμυνα του Λεμπρόν Τζέιμς, είναι πολύ πιθανό να συνέβη μία παράδοση σκυτάλης. Θα πρέπει οι Ουόριορς να κλείσουν την σειρά για να το επιβεβαιώσουν, απλά η συγκυρία δείνει ευνοϊκή για το πέρασμα στην KD era στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Η πιθανότητα αποκτά μεγαλύτερο εύρος αν αναλογιστεί κανείς το εξής: Ο Ντουράντ είναι ένας παίκτης με προσόντα εφάμιλλα του Τζέιμς και παίζει παράλληλα σε μία ομάδα που μπορεί να είναι μέσα στις 4-5 καλύτερες όλων των εποχών. Ναι, ίσως αυτή η στιγμή , αυτό το τρίποντο , να ήταν η αρχή της δικής του κυριαρχίας, και εμείς να γίναμε μάρτυρες της.

Είναι απλό τι έγινε. Οι δύο προπονητές στάθηκαν (αντιστεκόμενοι στην γενική μπόχα) κυρίως στο σημείο όπου το 48 - 58 έγινε 54 - 58. Το ίδιο και ο Ρίβερς, ο οποίος απάντησε μπασκετιώς υπέροχα σε ερώτηση που του τέθηκε. Αν εκείνοι δίνουν έμφαση εκει, προσωπικά δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Δύο κακές άμυνες του ΠΑΟ (μία άσχημη στην εκτέλεση και άλλη μία στην τακτική) έβαλαν τον Ολυμπιακό ξανά στο παιχνίδι και σηματοδότησαν την αλλαγή σκηνικού, καθώς έδωσαν στους ερυθρόλευκους σκορ όπως δεν το έβρισκαν μέχρι τότε. Με τρίποντο.

Ο πρώτος εκ των τελικών του ΝΒΑ ήταν ένα εμφατικό blowout, καθώς οι Warriors δεν άφησαν τίποτα όρθιο στο πέρασμα τους, ειδικά από την τρίτη περίοδο και έπειτα. Για όποιον βέβαια διαβάζει τα σημάδια (τα πουλιά πετούν χαμηλά, θα έχουμε χειμώνα με κωλόκρυο κλπ κλπ) , το πράγμα φαινόταν από νωρίς, πολύ νωρίς. Οι Dubs είχαν αποφασίσει ότι θα κρατηθούν γενικά κοντά στους σουτέρ και θα κόψουν το playmaking του Τζέιμς, δίνοντας του ευκαιρίες να πάει ως το καλάθι, αλλά κόβοντας όλα τα υπόλοιπα. Έστελναν κάποιες βοήθειες, αλλά όχι σε εκείνον, στους άλλους, οι οποίοι δεν πασάρουν τόσο καλά. Ετσι λοιπόν, βλέποντας το παρακάτω, ψυλλιάζεται κανείς ότι εδώ κάτι συμβαίνει, και δεν είναι καλό για τους Καβς.