Ηταν συνεπώς πολύ δύσκολο για τον Ελληνα τεχνικό να δουλέψει με το περυσινό υβριδικό ρόστερ, το οποίο είχε έντονο το εντύπωμα του Τσάβι Πασκουάλ και συν τοις άλλοις χτυπήθηκε από μία πρωτοφανή αλληλουχία τραυματισμών. Η επιλογή Ράις - εν μέρει αναγκαστική λόγω του ισπανικού πλαισίου κανόνων για τους ξένους - έδωσε την χαριστική βολή, σχεδόν από την αρχή. Αν ο coach B έμενε στους Καταλανούς για άλλη μια χρονιά, ίσως βλέπαμε κάτι διαφορετικό, όμως από την αλλη η πίεση ενός τέτοιου πάγκου του έφερε νεύρα. Χίλιες φορές Ρωσία.
Σβεντ
Στην Χίμκι, ας πούμε, θα βρει τον Αλεξέι Σβεντ, έναν παιχταρά που ποτέ δεν έπιασε ταβάνι λόγω ραθυμίας. Ο Σβεντ δεν έχει καμμία σχέση με τον Ράις. Είναι ψηλός, είναι killer από μακριά και στα κέφια του βλέπει πανεύκολα τους συμπαίκτες του στον χώρο. Το μόνο πράγμα που αληθινά χρειάζεται είναι κίνητρο, κάτι που εν μέρει κατάφερε να του δώσει ο Ιβάνοβιτς, στην περυσινή παραγωγική χρονιά. Το πρόβλημα ήταν πως γύρω του οι συμπαίκτες δεν συνιστούσαν ακριβώς το καλύτερο supporting cast, και έτσι ο Σβεντ παρήγαγε εντυπωσιακές επιδόσεις χωρίς εντυπωσιακή απόδοση, κάτι περίπου οξύμωρο. Στα 29 του, και με έναν προπονητή που έχει αποδείξει ότι σέβεται το ταλέντο, ίσως ήρθε η ώρα να ρίξει κάπως τα νούμερα και να ανεβάσει τις μετοχές του ως ηγέτης. Δεν βλέπω κανέναν λόγο να μην το κάνει, και η φετινή Χίμκι να ξεκινάει από εκείνον και να καταλήγει στους καλύτερους συμπαίκτες που θα έχει βρει εώς τώρα, στα τρία χρόνια παραμονής του στην δεύτερη ομάδα της Μόσχας.
Μιας και Ράις και Σβεντ αναφέρθηκαν μαζί στην ίδια παραγραφο, πριν δυο χρόνια δεν έβλεπα κανέναν λόγο να παίζουν στην ίδια πεντάδα. Η Χίμκι πετούσε σε πολλά παιχνίδια φωτιές, αλλά ήταν περιορισμένη σε ταχυδύναμη, πόσο μάλλον όταν στην φροντ λάιν τα περισσότερα λεπτά μοιράζονταν μεταξύ Όγκουστιν και Πολ Ντέιβις. Σοφτ. Τωρα τα πράγματα δείχνουν αλλιώς, με τον Σβεντ να έχει πλαισιωθεί ήδη με συμπαίκτες έτοιμους να παλέψουν για κάθε μπάλα. Ο Τσαρλς Τζένκινς ήταν πέρυσι ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός της διοργάνωσης, ο Μάρκοβιτς έχει το μυαλό στο κεφάλι του. Ο Χάνικατ ήταν μακράν ο καλύτερος ριμπάουντερ στους φόργουορντ, με ελατήρια στα πόδια και πλήρη παρουσία παντού. Το δε δίδυμο των φόργουορτν ρακέτας , Αντονι Γκιλ (2,03) και Μάλκολμ Τόμας (2,06), υποτάσσεται στις αξίες της ομαδικότητας και στέκεται επάξια δίπλα σε άλλες αθλητικές φροντ λάιν, έχοντας μάλιστα και την δυνατότητα να εναλλαχθεί σε θέσεις. Ο πρώτος εκ των δύο πιθανώς να αποδειχθεί και μία εκ των ευχάριστων εκπλήξεων της επόμενης διοργάνωσης, καθώς κερδίζει πολλές μάχες στην ρακέτα και πηγαίνει στο επιθετικό ριμπάουντ με ορμή.
Αμυνα και σουτ
Τα παραπάνω βέβαια, αποκαλύπτουν και προκλήσεις, καθώς πλην της σταθερής αξίας που ακούσει στο όνομα Σεργκέι Μόνια, οι φόργουορντ του Μπαρτζώκα σουτάρουν μέτρια. Υπάρχει όμως μια κρυφή ελπίδα. Ο Γκιλ πέρυσι εμφάνισε ποσοστό πάνω από 47% πίσω από το τόξο στην Τουρκία. Οι προσπάθειες του ήταν λίγες μεν, αλλά το παιχνίδι του συνολικά διέψευσε τα scouting reports του κολεγίου, που μιλούσαν για σχεδόν ανύπαρκτο παιχνίδι με πρόσωπο. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Τόμας, ο οποίος στην Κίνα άρχισε να σουτάρει περισσότερα τρίποντα, με σχετική επιτυχία (37%). Παραστάσεις από εκείνον βέβαια υπάρχουν ελάχιστες, καθώς ένα ισχνό πέρασμα από την Μακάμπι και οι συχνές αλλαγές ομάδων σε D League και εξωτερικό δεν επιτρέπουν ασφαλή συμπεράσματα. Ισως κληθεί να καλύψει και την θέση 5, εκεί όπου είναι φανερό πως ο κόουτς ψάχνει για κάτι καλύτερο, πλην Σοκόλοφ και Τοντόροβιτς. Αλλιώς δεν θα έδινε η Χίμκι γη και ύδωρ στην τριφυλλάρα για τον Κρις Σίνγκλετον. Σε κάθε περίπτωση, ο Μπαρτζώκας θα κληθεί να δημιουργήσει τις αγαπημένες του αποστάσεις έχοντας διάφορους παίκτες (Χάνικατ, Γκιλ, Τόμας, Τζένκινς) , των οποίων τα προτερήματα εντοπίζονται σε άλλους τομείς. Η Χίμκι του μοιάζει πολύ περισσότερο με τον Ολυμπιακό, παρά με το "υγρό όνειρο"¨της Λοκομοτίβ Κουμπάν, όπου σούταραν τρίποντα μέχρι και οι κερκίδες. Μην έχετε καμμία αμφιβολία πως το πλάνο θα ξεκινά πρωτίστως από την άμυνα.
Εκεί, όπως ήδη θα έχετε διαπιστώσει, τα εργαλεία υπάρχουν ήδη. Ο κόουτς προτιμά πιο συντηρητικές προσεγγίσεις, με έλεγχο των ορίων ρακέτας και τριπόντου και με δυνατότητα για άμεσο ξεπέταγμα σε close out, κάτι που οι αναλυτές θα το πουλήσουν και ως pack line. Σε δεύτερη φάση δεν λέει όχι και στις καλές αλλαγές, τις οποίες το ρόστερ φαίνεται να μπορεί να υποστηρίξει σαφώς καλύτερα από ο,τι στο άμεσο παρελθόν. Αν η Χιμκι προσθέσει ένα ακόμη εργαλείο, τότε η πληθώρα των λύσεων από την θέση 3 και πάνω εγγυάται μία άνω του μέσου όρου αμυντική επίδοση. Εφ'οσον εκείνη επιτευχθεί, τότε θα αναλάβει ο Σβεντ και πιθανώς ο Τζέιμς Αντερσον.
Άντερσον
Τον Αμερικάνο τον άφησα τελευταίο (από τα πρώτα βιολιά), καθώς η περυσινή χρονιά του ήταν ένα μπέρδεμα. Στην Νταρουσάφακα τράκαρε πάνω στον, διαρκώς αυτοσχεδιάζοντα, Κλάιμπερν , μην μπορώντας να βρει την θέση του στο επιθετικό σύστημα του Μπλατ, το οποίο ήθελε επιπλέον την μπάλα (πρώτα) στα χέρια των Ουίλμπεκιν και Ουαναμέικερ. Στον Αντερσον ο ρόλος του πλάγιου σκόρερ δεν ταίριαξε ποτέ, καθώς ο ίδιος αισθάνεται σαφώς πιο άνετα με περισσότερες κατοχές στα χέρια του. Θα βρει άραγε ένα καταλληλότερο πεδίο στην Χίμκι, η οποία προς το παρόν έχει αφήσει την περιφέρεια με έναν σταρ και δύο ρολίστες (Τζένκινς, Μάρκοβιτς), που ο καθένας είναι καλος στο είδος του; Ή θα παίξει στις θέσεις των φόργουορντ ως μία πιο "δευτερεύουσα" επιλογή; Το γεγονός ότι ο Μπαρτζώκας πήρε τον Ζούμπκοφ , τον οποίο εμπιστεύεται από την θητεία του στην Κουμπάν, και έχει στα χέρια του και τον Μόνια, προδιαθέτει για το πρώτο σενάριο, καθώς οι θέσεις 3 και 4 είναι ήδη γεμάτες. Οι συνθήκες δείχνουν σαφώς ευνοϊκότερες, όχι για να αναλάβει ο Αντερσον ρόλο σαν εκείνον της Ζαλγκίρις, αλλά για να βελτιώσει αισθητά την αποτελεσματικότητα του.
Συνολικά, δεν σας κρύβω πως το φετινό εγχείρημα του Ελληνα προπονητή με ιντριγκάρει πιθανώς περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Σε τι θέσεις θα επιλέξει να εκμεταλλευτεί τους αθλητικούς του φόργουορντ και πώς θα πάρει από εκείνους σκορ και έξω από την ρακέτα; Πώς θα αναδείξει το ταλέντο του Σβεντ , μετατρέποντας τον σε πλήρη σολίστα, ανάλογο του Ντιλέινι ή του Σπανούλη; Πώς θα αναγγεννήσει τον Τζέιμς Αντερσον; Θα καταφέρει να ξεφύγει από τους χαμηλούς ρυθμούς των Κουμπάν και Μπαρτσελόνα, ρυθμοί οι οποίοι ποτέ δεν πείστηκα ότι ήταν στις προθέσεις του; Κάτι λείπει ακόμη από όλα αυτά, και σίγουρα αυτό δεν είναι η ταχύτητα.
