Στις 10 Ιουλίου, το Μιλάνο ανακοίνωσε την απόκτηση (ούτε ενός, ούτε δύο, αλλά..) πέντε παικτών (Γκάουντλοκ, Εμπαγιέ, Μίτσοφ, Γιανγκ, Μπέρτανς), δηλαδή σχεδόν μισού ρόστερ, ενώ λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε γνωστοποιήσει πως προσέλαβε νέο προπονητή (Πιανιτζιάνι). Ο σχεδιασμός δεν σταματά εκεί, αφού φαίνεται πως η Ολίμπια είναι αποφασισμένη να επενδύσει ακόμη περισσότερα χρήματα στην αγορά, με τον - MVP του Champions League - Τζόρνταν Θίοντορ να εμφανίζεται ως "μια ανάσα μακριά" από ένταξη του στο σύνολο. Με βάση τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας μέχρι στιγμής, θα επιχειρήσουμε να σημειώσουμε τις σημαντικότερες ανακατατάξεις του ρόστερ, ρίχνοντας μια ματιά στο πως αυτό ενδέχεται να σχηματιστεί, αλλά και να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο.
Πριν ξεκινήσουμε, καλό θα ήταν να επισημάνουμε πως εξίσου βαρύνουσας σημασίας με το ποιοι ήρθαν, είναι και το ποιοι δε συνεχίζουν. Οι κάτοχοι του ιταλικού κυπέλλου, στο πλαίσιο της ριζικής ανανέωσης του έμψυχου δυναμικού, "έκοψαν" αρκετούς παίκτες που τράβηξαν μεγάλο κουπί. Αποφάσισαν, λοιπόν, να πορευθούν από εδώ και στο εξής χωρίς ορισμένες σταθερές της περασμένης περιόδου, όπως ήταν οι Σάντερς και ΜακΛίν (έμειναν ελεύθεροι και δεν τους έγινε πρόταση ανανέωσης), αλλά και ο Κρούνο Σιμόν (ενεργοποιήθηκε η ρήτρα αποδέσμευσης). Παράλληλα, χαιρέτισαν δίχως... ιδιαίτερες τύψεις τους Χίκμαν, Ραντούλιτσα και Μάτσβαν, μια τριάδα έμπειρων παικτών, η οποία ωστόσο είχε συνολικά μια πολύ μέτρια παρουσία, ειδικά κατά την διάρκεια των playoff της Serie A.
Αλλαγή σκυτάλης στον πάγκο
Η σπουδαιότερη αλλαγή που σημειώθηκε στα εσωτερικά του ιταλικού οργανισμού κατά τη φετινή off-season, αφορά τη τεχνική ηγεσία. Δε χωρά καμία αμφιβολία πως το πρόσημο με το οποίο έκλεισε τη σεζόν 2016-17 η Ολίμπια, με τον Γιασμίν Ρέπεσα στο τιμόνι του καραβιού, ήταν απογοητευτικό. Στη φτωχή συγκομιδή των μόλις οκτώ νικών σε 30 παιχνίδια της EuroLeague, η οποία αναπόφευκτα βύθισε τους Ιταλούς στον πάτο της βαθμολογίας, ήρθε να προστεθεί κι ο εντός των συνόρων - βαρύς - αποκλεισμός με... κάτω τα χέρια στην ημιτελική φάση της post-season, από την άσημη (αλλά εμφανώς ανώτερη αγωνιστικά) Τρέντο του εργατικού κι ανερχόμενου κόουτς, Μαουρίτσιο Μπουσκάλια. Ουσιαστικά αυτή ήταν κι η τελική αφορμή για να αποτελέσει οριστικά κι αμετάκλητα παρελθόν από τα ηνία της ομάδας ο Κροάτης τεχνικός, κατά την θητεία του οποίου ουδέποτε η Ολίμπια επέδειξε σταθερότητα ή έπαιξε ελκυστικά.
Ο διάδοχος του Ρέπεσα δεν άργησε να εμφανιστεί, ή πιο σωστά, να... επανεμφανιστεί στην ιταλική καθημερινότητα. Η πρόσληψη του Σιμόνε Πιανιτζιάνι προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στις τάξεις των φίλων του συλλόγου, ως επί το πλείστον αρνητικές, ωστόσο αυτό στην πράξη ελάχιστη σημασία έχει, καθώς ως γνωστόν δεν αποφασίζει ο κόσμος για τις τύχες των ομάδων, αλλά οι εκτελεστικοί παράγοντες, των οποίων - στην τελική - είναι και η δουλειά τους. Ο αλενατόρε από την Τοσκάνη επέστρεψε πέρσι στην προπονητική δράση, ύστερα από μια διακοπή τριών ετών από το συλλογικό επίπεδο, κατακτώντας μάλιστα το πρωτάθλημα στο Ισραήλ ως αφεντικό της πανάκριβης Χάποελ Ιερουσαλήμ των Στουντεμάιρ, Τζέρελς και Κίνσεϊ, μεταξύ άλλων. Καλύτερα δεν θα μπορούσαν πάντως να πάνε τα πράγματα για τον Πιανιτζιάνι, αφού πέρα από ακόμη μια κούπα που "έγραψε" στο πλούσιο βιογραφικό του, δεν άργησε να επιστρέψει και στην EuroLeague, αναλαμβάνοντας μάλιστα το πιο διαχρονικό κλαμπ, με τους περισσότερους τίτλους, της πατρίδας του.
Στα 48 του χρόνια, έχει πλέον μπροστά του μια μεγάλη πρόκληση, ώστε να ανακτήσει το (χαμένο) προπονητικό του κύρος. Ο ιστορικός κόουτς της άλλοτε πανίσχυρης Μοντεπάσι Σιένα κυριάρχησε στη γειτονική χώρα κατά το πρόσφατο παρελθόν, κατακτώντας 15 εγχώριους τίτλους σε μια εξαετία, κι αυτός θα είναι ο στόχος του και για τη νέα χρονιά: να επαναφέρει δηλαδή την... πληγωμένη Ολίμπια σε τροχιά τίτλων, αλλά και να παρουσιάσει ένα πιο ανταγωνιστικό και αξιόμαχο σύνολο στην EuroLeague. Ο Λίβιο Πρόλι (κεντρική photo, δίπλα στον Giorgio Armani), ο πρόεδρος του συλλόγου που "τρέχει" εδώ και χρόνια όλα τα θέματα που "καίνε", τον στήριξε εμπράκτως, αρχικά δίνοντας του τριετές συμβόλαιο ως ένδειξη εμπιστοσύνης και εν συνεχεία σπρώχνοντας αρκετά χρήματα για ποιοτικές προσθήκες με σημαντική προϋπηρεσία στο κορυφαίο επίπεδο (βλ. Γκάουντλοκ, Μίτσοφ, Μπέρτανς). Από εδώ και στο εξής, μένει να δούμε πόσο... ψηλά θα πετάξει ο Ιταλός κόουτς, αλλά και κατά πόσο θα αιφνιδιάσει, βάζοντας νέα στοιχεία στο αγωνιστικό του πλάνο, ή αν θα ακολουθήσει την προσωπική του πεπατημένη οδό των περασμένων ετών. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα χρειαστεί το χρόνο του, ώστε να δουλέψει επαρκώς με το πλήρως ανανεωμένο ρόστερ του και να το μοντάρει, όταν βρεθεί σε αυτό η επιθυμητή χημεία.
Περιφέρεια γεμάτη επιθετικό ταλέντο
Στο backcourt της Ολίμπια παρέμεινε ακλόνητη η περσινή "φρουρά" των πολύπειρων γηγενών, η οποία αποτελείται από τους Τσιντσιαρίνι και Τσερέλα. Αμφότεροι συνεχίζουν στην ομάδα ως εναλλακτικές επιλογές και φυσικά δεν αναμένεται να αναλάβουν εξέχοντες ρόλους, παρά μόνο στο να διευκολύνουν το ροτέισον, εξασφαλίζοντας το επιθυμητό βάθος. Απ' την άλλη, ο νεοφερμένος Ντρου Γκάουντλοκ αναμένεται να είναι ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας στις θέσεις 1-2, ο άνθρωπος δηλαδή στου οποίου τις ορέξεις θα βασίζεται το παιχνίδι της Ολίμπια, ιδίως όσον αφορά την επίθεση. Όλοι γνωρίζουμε πως πρόκειται για έναν εξαιρετικά προικισμένο σκόρερ που μπορεί να απειλήσει το αντίπαλο καλάθι με κάθε τρόπο. Ο "Mini Mamba" πέρασε τη σεζόν που ολοκληρώθηκε στην έτερη απογοήτευση της περσινής EuroLeague, την Μακάμπι Τελ Αβίβ, καταγράφοντας όμως σπουδαία νούμερα σε ατομικό επίπεδο: σε 20 εμφανίσεις και 29 λεπτά κατά μέσο όρο ανά παιχνίδι, μέτρησε 17.3 πόντους (46% στα τρίποντα), 2.9 ασίστ και 2.6 ριμπάουντ.
Η διαφαινόμενη απόκτηση του Θίοντορ όχι μόνο θα κάνει ακόμη πιο πολυσύνθετη την επίθεση της ομάδας, αλλά ταυτόχρονα θα ανεβάσει επίπεδο και την δημιουργία (η οποία ομολογουμένως χρειαζόταν τόνωση, αφού ο Χίκμαν δεν έδωσε πέρσι τα προσδοκώμενα). Ο βραχύσωμος γκαρντ απέδειξε στην Μπάνβιτ πως είναι ένας πολύ αξιόλογος πλειμέικερ, ο οποίος έχει την προσωπικότητα να ηγηθεί στα κρίσιμα σημεία. Σε 51 παιχνίδια, κατέγραψε συνολικά 366 τελικές πάσες (7.2 κατά μέσο όρο), αριθμός - αν μη τι άλλο - πολύ υψηλός κι ενδεικτικός της ποιότητας του. Αυτό που μένει να διαπιστώσουμε, είναι πόσο καιρό θα χρειαστεί για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα (όπως καταλαβαίνετε, άλλο Champions League, άλλο EuroLeague) και πόσο αποδοτικός θα είναι ως κομμάτι ενός συνόλου πολλών καλών παικτών (κι όχι ενός όπου θα είναι αυτός το ξεκάθαρο νούμερο ένα, όπως συνέβη στην Μπάνβιτ). Μέχρι να συμβεί αυτό - να περάσει δηλαδή το απαραίτητο στάδιο προσαρμογής - υπάρχει κι η σίγουρη λύση του Καλνιέτις που προσφάτως ανανέωσε το συμβόλαιο του μέχρι το 2019. Το δρομολόγιο Τουρκία-Ιταλία όμως δεν αφορά μόνο τον 27χρονο Αμερικανό, καθώς το ακολούθησε κι ο Ντάιρις Μπέρτανς, ο οποίος προέρχεται από την παρθενική του σεζόν στην EuroLeague.
Ως κομμάτι του πληρέστατου ρόστερ της Νταρουσάφακα, ο 28χρονος Λετονός έδειξε στην Κωνσταντινούπολη πως είναι παίκτης-προπονητή, μετρημένος, με συγκεκριμένα προσόντα κι αδυναμίες. Πιστεύω πως, σχετικά με την περίπτωση του, το κομμάτι που πρέπει να σταθούμε, έχει να κάνει με την αξιοπιστία που θα δώσει στο περιφερειακό σουτ. Ο Μπέρτανς είναι ένας γνήσιος - πλην όμως οικονομικός - σουτέρ, με ποσοστό στα τρίποντα που πέρσι άγγιξε το 50%. Σε μια καλοκουρδισμένη μηχανή (το ακριβώς αντίθετο με την περσινή Ολίμπια δηλαδή), μπορεί να φανεί πάρα πολύ χρήσιμος, ερχόμενος για να δίνει λύσεις από τον πάγκο. Θεωρητικά, στις περιφερειακές θέσεις θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε και τους Ντράγκιτς-Φοντέκιο (αφού μπορούν να "κατέβουν" στο "2" και να μαρκάρουν γκαρντ), ωστόσο αναμένεται να χρησιμοποιηθούν κυρίως ως σμολ φόργουορντ, πίσω από τον βασικό.
Το starter τριάρι της ομάδας θα είναι ο Βλάντο Μίτσοφ. Έπειτα από μια γεμάτη τριετία στην Γαλατασαράι, κατά την οποία μάλιστα δέθηκε σε μεγάλο βαθμό με την τουρκική ομάδα και το κοινό της, αποφάσισε να αλλάξει περιβάλλον και να μην την ακολουθήσει στο EuroCup. Στο Μιλάνο θα περάσει την έβδομη σεζόν του στην EuroLeague, προερχόμενος από την καλύτερη χρονιά της καριέρας του (11.2π, 3.6ρ, 2.4α) σε ατομικό επίπεδο. Ο Σέρβος είναι πια βετεράνος κι αγωνίζεται αδιάκοπα από το 2011 μέχρι σήμερα στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης. Για τον 32χρονο swingman, δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ενδέχεται να αποτελέσει εξαιρετικό fit για τα φτερά της Ολίμπια, αφού διαθέτει πολύ καλό σουτ από την περιφέρεια (42% ποσοστό καριέρας στα τρίποντα), κάτι που έλειψε πέρσι από την ομάδα, αφού οι κλασσικοί σουτέρ της ήταν ασταθείς, ενώ μπορεί να δώσει πράγματα και στον τομέα της δημιουργίας, παρότι κατ' εξοχήν πλάγιος παίκτης. Είναι καλή κίνηση η προσθήκη του Μίτσοφ, ασχέτως αν πέρασε στα... ψιλά.
Ο Σάντερς έδειξε τον δρόμο
Η έλλειψη αθλητικότητας στην θέση του πάουερ φόργουορντ ήταν ένα "θέμα" που έκανε μπαμ στην αρχή της περασμένης περιόδου. Ο αρχικός σχεδιασμός έλεγε πως αυτή θα καλυπτόταν από τους Μάτσβαν και Πάσκολο, όμως η σκέψη αυτή πρακτικά δεν προχώρησε. Ο Ρέπεσα άρχισε να αναθεωρεί, ανεβάζοντας εκεί τον Σάντερς (στην Σάσαρι τον μάθαμε σαν σούτινγκ γκαρντ, αλλά είναι τρομερός αθλητής και μπορούσε άνετα να ελίσσεται) κι όσο αυτή η κίνηση λειτουργούσε, τόσο συχνότερα βλέπαμε τον Αμερικανό να παίζει κοντά στο καλάθι. Με βάση αυτό, η Ολίμπια υπέγραψε τον Εμπαγιέ, έχοντας ήδη και τον Αμπάς, ποντάροντας εκ νέου σε καλούς αθλητές.
Ο Εμπαγιέ ήταν μέχρι πέρσι ένας άγνωστος παίκτης στο ευρύ κοινό, αφού επέλεξε να περάσει τα τρία πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας - ουσιαστικά... κρυμμένος από τα φώτα της δημοσιότητας - στην Ιαπωνία. Στα 27 του, παρότι Γάλλος στην καταγωγή, έπαιξε μόλις για πρώτη φορά στην Ευρώπη, με την 9η στην τελική κατάταξη Μπρίντιζι, πραγματοποιώντας εκπληκτική σεζόν (17.8π, 5.3ρ, 2.5α). Πρόκειται για μια "έξυπνη βόμβα", με την Αρμάνι να αποκτά τελικά έναν παίκτη χωρίς να ρισκάρει κι αυτό διότι είχε την ευκαιρία να τον τσεκάρει πολλές φορές. Προσωπικά, περιμένω με ανυπομονησία να τον δω στην EuroLeague κι ευελπιστώ πως θα τα πάει περίφημα.
Δίπλα στον Γιρονδίνο φόργουορντ, θα βρεθεί ο Πάσκολο - ο... δήμιος του Ολυμπιακού στο παιχνίδι του περασμένου Ιανουαρίου στο Φόρουμ - από τον οποίο στο Μιλάνο σίγουρα θα περιμένουν περισσότερα πράγματα, έπειτα από την πρώτη του - αναγνωριστική και διδακτική - χρονιά στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης. Το δείγμα που άφησε δεν ήταν καθόλου κακό, ειδικά κατά τις πέντε τελευταίες - διαδικαστικού χαρακτήρα - αγωνιστικές, όπου ο χρόνος συμμετοχής του ήταν εμφανώς αυξημένος. Παλαιότερα είχα αναφέρει πως του χρόνου θα είναι καλύτερος, διότι αυτό που του έλειπε ήταν να... ξεψαρώσει. Προς το παρόν, (μπορεί να) είναι ένα τίμιο κι ασφαλές μπακ-απ του βασικού.
Τα στοιχήματα και το κενό στην θέση του σέντερ
Έπειτα από δύο στείρες σεζόν στον Πειραιά με τον Ολυμπιακό, ο Πάτρικ Γιανγκ πέταξε το φετινό καλοκαίρι για άλλες πολιτείες - όχι όμως πολύ μακρινές. Η Ολίμπια Μιλάνο τον εμπιστεύτηκε και τον "τσίμπησε" άμεσα, ευελπιστώντας πως στο Φόρουμ θα επέλθει η αγωνιστική του αναγέννηση και πως θα ξυπνήσει και πάλι το... θηρίο μέσα του. Ο 25χρονος σέντερ πέρασε πολλά την τελευταία διετία: από τον σοβαρό τραυματισμό του στο γόνατο έως την αμφισβήτηση και τελικά το - μοιραίο - limit down των μετοχών του στην ευρωπαϊκή αγορά. Στην Ιταλία, βέβαια, δεν θα συναντήσει την ίδια πίεση με εκείνη που βίωνε καθημερινά στον υπέρ-απαιτητικό οργανισμό των φιναλίστ της EuroLeague.
Θα έχει εγγυημένα μεγάλο χρόνο συμμετοχής, ενώ παράλληλα το ιταλικό πρωτάθλημα είναι μια λίγκα που - παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια - ευνοεί σέντερ αυτού του τύπου στο να αναδειχθούν. Συν τοις άλλοις, η Ολίμπια έχει (πια) στις τάξεις της πολύ καλούς δημιουργούς από την περιφέρεια, οι οποίοι μπορούν να στηρίξουν το πικ εν ρολ παιχνίδι του Γιανγκ στην επίθεση. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να τα πάει καλά, σε αυτή του την προσπάθεια να κάνει ένα καλό restart στην καριέρα του. Ωστόσο, δεν παύει να αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό, καθώς κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως θα πιάσει στο Μιλάνο. Ο Πιανιτζιάνι θα στηρίξει λογικά πολλά πάνω στον Γιανγκ, τον οποίο προφανώς απέκτησε για βασικό, όντας πλέον 100% υγιής. Θα μπορέσει ν' ανταποκριθεί στα ζητούμενα;
Παρτενέρ του Πάτρικ στην θέση "5" θα είναι ο συμπατριώτης του, Κάλεμπ Ταρτσέφσκι. Ακόμη μια πινελιά στο recruitting που εμπεριέχει μπόλικο ρίσκο, μια επιλογή όχι τόσο ασφαλής, λαμβάνοντας υπόψη πως ο 24χρονος στερείται εμπειρίας από την EuroLeague. Υπέγραψε στην Ολίμπια στα μέσα Μαρτίου, τον είδαμε σε αρκετά παιχνίδια στο κλείσιμο της σεζόν και η αλήθεια είναι πως η εικόνα του ήταν ολίγον... ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Πρόκειται για έναν μακρύ παίκτη, με ύψος κοντά στα 213 εκατοστά, ο οποίος έδειξε ορισμένα θετικά στοιχεία - με βασικότερο την έφεση του στα ριμπάουντ - αλλά έχει κι αρκετές αδυναμίες που πρέπει να βελτιώσει. Θα πρόκειται για "αυτοχειρία" αν η Ολίμπια επιλέξει να πορευθεί μόνο με αυτούς τους δύο σέντερ και δεν αποκτήσει έναν ακόμη, για να είναι καλυμένη.
Ο Ταρτσέφσκι ενδεχομένως να αποτελεί πρότζεκτ για το ιταλικό κλαμπ, αλλά στην παρούσα φάση θα ήταν ταμάμ ως τρίτος, με έναν ακόμη έμπειρο ψηλό να πλαισιώνει την υπάρχουσα front line. Επί χάρτου, ο Ντάστιν Χογκ - ο οποίος βελτιώνεται διαρκώς - θα ήταν ίσως μια καλή, φρέσκια και συνάμα οικονομική λύση από την εγχώρια αγορά (mobile ψηλός, παίζει και στις δύο θέσεις, προσπαθεί σταδιακά να εντάξει και το μακρινό σουτ στο παιχνίδι του, έκανε καλά παιχνίδια κόντρα στο Μιλάνο), αλλά θα πρόκειται για ακόμη έναν rookie, χωρίς εμπειρία. Θα μου άρεσε να δω τον Εμπάκουε στην ιταλική γραμμή κρούσης, παρότι η καριέρα του διαγράφει πτωτική πορεία τους τελευταίους μήνες. Άλλωστε, η Ολίμπια δε χρειάζεται σέντερ για να παίζει 20+ λεπτά, αλλά έναν για πιο μικρό ρόλο. Σε κάθε περίπτωση, ένα κομμάτι φαίνεται να λείπει από το συγκεκριμένο παζλ της θέσης για να "κλείσει".
Επίλογος περί άμυνας
Για το κλείσιμο, κράτησα ένα κομμάτι που σηκώνει συζήτηση, αλλά θα διερευνηθεί καλύτερα σε βάθος χρόνου. Στο μάτι, ούτε το περσινό ρόστερ της Ολίμπια ήταν άσχημο, όμως η κάκιστη εικόνα της στην άμυνα "μουντζούρωνε" το όλο τοπίο. Το γεγονός αυτό ήταν απόρροια αρκετών στοιχείων: από την πλευρά του ο προπονητής δεν φρόντισε να διορθώσει τα κακώς κείμενα (είτε στη στελέχωση, είτε στο πλάνο του), τη στιγμή που αρκετοί παίκτες παρουσίαζαν διαρκώς αδυναμίες, τόσο στην man-to-man όσο και στην ομαδική άμυνα. Ομολογώ πως περιμένω με αγωνία να δω τι θα άλλαξει στους αμυντικούς μηχανισμούς της ομάδας και κατά πόσο αυτοί θα βελτιωθούν. Θα καθορίσουν πολλά.
UPDATE: Λίγες ώρες μετά την επισημοποίηση του deal με Θίοντορ, μάθαμε πως ο Κόρι Τζέφερσον θα είναι τελικά ο παίκτης που θα μπαλώσει τα πιθανά κενά στην front line. Ένας physical παίκτης με εκρηκτικότητα και καλά τελειώματα κοντά στο καλάθι, τον όποιο γνωρίσαμε μέσω των Brooklyn Nets πριν από τρία χρόνια, ως καθαρό τεσσάρι. Οι κριτικές που τον συνοδεύουν μιλούν για έναν αξιόπιστο ριμπάουντερ, με εξαιρετικό άλμα και ικανότητα να σουτάρει από την περιφέρεια. Μπορεί στο επίπεδο του NBA να μην κατάφερε να πετύχει κάτι το αξιοσημείωτο, όμως κατά τη περσινή περιπέτεια του στην D-League με τη θυγατρική ομάδα των Spurs (15.8π, 8.4ρ, 38% τριπ.) ο 27χρονος απόφοιτος του Baylor έδειξε πως δεν θα ήταν κακή περίπτωση για την Ευρώπη. Σίγουρα πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα και... ψαγμένη περίπτωση, με το σταφ της Ολίμπια να πράττει τελικά το φυσιολογικό, θωρακίζοντας σημαντικά το ζωγραφιστό.
