Απολύτως προβλέψιμα, η άνετη ήττα του Ολυμπιακού στο Τελ Αβίβ διέγειρε τα κινδυνολογικά ένστικτα του ερυθρόλευκου πληθυσμού, που όσο να ναι ανησυχεί για την (μέχρι πρότινος βέβαιη) παρουσία της ομάδας στο φάιναλ φορ. Η λήθη βέβαια δεν είναι καλός σύμβουλος. Το προηγούμενο καλοκαίρι η επίτευξη της οκτάδας λογιζόταν ως επιτυχία και τώρα πλησιάζουμε στην καταστροφή. Ψυχραιμία, σύντροφοι και συντρόφισσες. Εδώ η Μπαρτσελόνα δεν μπορεί να σκοράρει...

Ο Ολυμπιακός εδώ και αρκετά χρόνια είχε κάνει «σημαία» την ύπαρξη των «mobile» σέντερ σε βασικό ρόλο στο ρόστερ. Από τον Κάιλ Χάινς και τον Τζόι Ντόρσι έως τον Μπράιαν Ντάνστον, τον Οθέλο Χάντερ και τον Κεμ Μπερτς, όλοι τους υποστήριζαν το συγκεκριμένο μοντέλο. Ενός σέντερ πολύ αθλητικού με την ικανότητα να μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά μετά από αλλαγές στην άμυνα σε περιφερειακούς παίχτες και να μπορεί να ακολουθήσει τις διεισδύσεις των αντιπάλων, λόγω καλού footwork και δη πλάγιων βημάτων.

Το βράδυ της Δευτέρας οι περισσότεροι μπασκετικοί συντονίστηκαν για να δουν το επίσημο αντίο του Βασίλη Σπανούλη στο μπάσκετ και τον Ολυμπιακό. Για να πω την αλήθεια δεν το παρακολούθησα ολόκληρο, δεν είμαι μεγάλος φαν τέτοιων events. Όχι πως κακώς έγινε, κάθε άλλο μάλιστα. Η ομάδα τίμησε τον παίκτη όπως έπρεπε, ο κόσμος της -αλλά και οι φίλαθλοι συνολικότερα- είχε την ευκαιρία να τον δει ξανά να μιλά για το μπάσκετ, να χαιρετά με δικά του λόγια. Πήραμε και τις ατάκες μας, από το ‘’Νιώθω πολύ γεμάτος που αποχωρώ, τελείωσα όρθιος το μπάσκετ’’ μέχρι το ‘’χωρίς Νίκο δεν υπάρχει Σπανούλης, χωρίς Σπανούλη δεν υπάρχει Γιάννης’’ του Γιάννη Αντετοκούνμπο, τα φωτογραφικά κλικ έπιασαν στιγμές για συλλογή, όλοι χαρούμενοι.

(φωτό από gazzetta.gr)

Το περασμένο διήμερο έλαβε χώρα στο ΣΕΦ το πρώτο φιλικό τουρνουά της νέας χρονιάς για τον Ολυμπιακό, με τον ίδιο να αντιμετωπίζει διαδοχικά την περυσινή ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος, το Λαύριο και στον τελικό της Κυριακής την κάτοχο του Eurocup της περασμένης χρονιάς, την Μονακό, που θα την συναντήσει και στην Euroleague. Βασικότερος στόχος φυσικά δεν ήταν η κατάκτηση του τουρνουά, αλλά να δει ο κόουτς Μπαρτζώκας και το επιτελείο του μερικούς βασικούς άξονες που δουλεύονται στις προπονήσεις και το αν η ομάδα βαδίζει στην σωστή κατεύθυνση.

Η μετακίνηση του Μιχάλη Λούντζη στον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε και τυπικά πριν μερικές εβδομάδες και η μεταγραφική νηνεμία που επικρατεί εσχάτως στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο μας δίνει την δυνατότητα να κάνουμε μια πρώτη κουβέντα γύρω από το όνομα του νεαρού γκαρντ, που ξεχώρισε πέρσι με τον Προμηθέα. Ο Λούντζης προστίθεται στο ρόστερ των Πειραιωτών ως ένας παίκτης περισσότερο για το μέλλον, παρά για να γίνει άμεσα απαραίτητο κομμάτι του ροτέισον. Έχει όμως το potential για να φτάσει σε βάθος τριετίας σε αυτό το επίπεδο;

Μπορεί η αφορμή να δόθηκε πριν λίγες μέρες στο παιχνίδι με την Άλμπα στη Γερμανία, ωστόσο εδώ και καιρό άπαντες μπορούν να διακρίνουν την ανοδική τροχιά που έχει λάβει η καριέρα του Αλέξανδρου Βεζένκοφ. Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν σηκώνει... πειράματα και κωλυσιεργία, προκειμένου να αποφευχθούν αντίστοιχα λάθη του παρελθόντος*, κι η ανανέωση του συμβολαίου του παίκτη είναι μόνοδρομος, αν οι Πειραιώτες δεν θέλουν να τον χάσουν ένα χρόνο αργότερα, χωρίς να αποκομίσουν κανένα όφελος.

Η πρώτη σεζόν του Χασάν Μάρτιν στον Ολυμπιακό και την Ευρωλίγκα ολοκληρώθηκε, πέρα από άδοξα σε ομαδικό επίπεδο, πρόωρα από ατομικής άποψης για τον ίδιο τον αθλητή, λόγω τραυματισμού. Παρά το γεγονός πως ο παίκτης θα χάσει το 30% των φετινών αγώνων, ποσοστό διόλου αμελητέο στη σούμα της σεζόν, αλλά και την διαφαινόμενη αποτυχία της ομάδας από πλευράς στόχων, αυτό που δεν αλλάζει είναι πως ο 25χρονος σέντερ έπεισε για τις δυνατότητες του κι ότι αξίζει να επιστρέψει στον Πειραιά του χρόνου.

Κάμποσο γκράντε ο τίτλος σήμερα, προερχόμενος από την αιθέρια εμφάνιση του Ολυμπιακού στην Πόλη, που κατέληξε σε επιθετική συγκομιδή 27 πόντων στα τρία τελευταία δεκάλεπτα και σε ένα άνευ προηγουμένου meltdown στη δεύτερη περίοδο. Η Εφές έκανε ένα 32-8 σε αυτό το διάστημα, παίζοντας ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο ή σωστότερα, χωρίς αντίπαλο που προσπαθούσε. Οι ερυθρόλευκοι απλώς μεταφέρονταν από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη άσκοπα, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς θέληση και χωρίς αντοχές, κάτι ανεξήγητο μετά από περίπου δύο εβδομάδες απραξίας. Μετέωροι, σαν την φετινή τους σεζόν.

Ένα από τα πιο συναρπαστικά παιχνίδια της διοργάνωσης έγινε στο Τελ Αβίβ χτες. Ο Ολυμπιακός ερχόταν από δύο σερί νίκες και έψαχνε την τρίτη συνεχόμενη για να ανέβει στη βαθμολογική κατάταξη και η Μακάμπι  ήθελε οπωσδήποτε θετικό αποτέλεσμα, για να μην μείνει πίσω στην κούρσα της οκτάδας. Αν και σε πολλά σημεία του παιχνιδιού έδειχνε να χάνει τη συγκέντρωση της, εντούτοις η ομάδα κατάφερε να παραμείνει ψύχραιμη την κατάλληλη στιγμή, να γυρίσει με το διπλό στις αποσκευές της και να περιμένει τη Βιλερμπάν στο ΣΕΦ με στόχο να ολοκληρώσει το απόλυτο στη διαβολοβδομάδα. Η τελική επικράτηση ερυθρολεύκων αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, αν αναλογιστούμε πως πλέον βρίσκονται στο 2-0 με τη Μακάμπι και υπερτερούν στις ισοβαθμίες. Το σύνολο του coach Bullet βυθίζεται και αν δεν θέλει να χάσει το τρένο των play off, οφείλει να παρουσιάσει καλύτερο πρόσωπο στη συνέχεια.

Ας ξεκινήσω για το 2021 με ένα τρομερά σημαντικό θέμα, την απόδοση του Γουέιντ Μπάλντγουιν στην Ευρωλίγκα και αν με βάση αυτή, θα μπορούσε να πει κανείς ότι κακώς έφυγε από τον Ολυμπιακό. Επίσης, ας δούμε γιατί το να ασχοληθούμε με μετά χριστόν προφητείες έχει στην προκειμένη περίπτωση σημασία, λίγο πριν την αναμέτρηση Ολυμπιακού-Μπάγερν και την μονομαχία μεταξύ εκείνου και του Σλούκα (που ναι, είναι σαφώς καλύτερος παίκτης).