Σε μια κλειστή Λίγκα όπως το NBA, όπου όλοι κι όλοι οι συμμετέχοντες είναι 30, φαντάζει αρκετά παράδοξο μέσα σε μια τριετία το 20% των ομάδων να έχουν αλλάξει ιδιοκτησιακό καθεστώς: Suns (Φλεβάρη), Hornets (Αύγουστο) Mavericks (Δεκέμβρη) το 2023, Celtics (Μάρτη), Lakers (Ιούνη) και Blazers (Αύγουστο) το 2025, ήτοι έξι από τις 30 ομάδας, μία στις πέντε και δη τα δύο λαμπρότερα franchises του «Μαγικού Κόσμου», Celtics και Lakers, των 18 Τίτλων σε 23 Τελικούς και των 17 Τίτλων σε 32 παρουσίες σε Τελικούς αντίστοιχα.

Και αν τα $ 6,1 δισ. της αξίας αποτίμησης των Celtics τον Μάρτη προκάλεσαν σοκ, καθώς αποτέλεσαν την ακριβότερη τιμή αποτίμησης αθλητικού franchise ως τότε στην Ιστορία (ξεπερνώντας -στοχευμένα- την αποτιμητική αξία των $ 6,05 δισ. των Washington Commanders του NFL το 2023), τα $ 10 δισ. της αποτιμητικής αξίας των Lakers προκάλεσαν κάτι μεταξύ δέους και ιλίγγου.

Kάπως έτσι, στα χασομέρια ενός Σεπτέμβρη που η ζέστη δεν λέει να συνειδητοποιήσει πως έχει μπει φθινόπωρο, και σε σκάρτο μήνα πριν την έναρξη της 79^ης σεζόν του NBA, ενώ εμείς ήμασταν στην κουβέντα των απόνερων της απόλυσης του Zach Lowe από το ESPN, αναλύοντας κατά πόσο οι δημοσιουλογούντες για τη Λίγκα αποτελούν και οι ίδιοι, εδώ και μια δεκαετία περίπου, αντιστοιχοι πρωταγωνιστές και αναπόσπαστο μέρος της ίδιας σαπουνόπερας του «Μαγικού Κόσμου», έσκασε ένα trade που ελάχιστοι περίμεναν: o Karl – Antony Towns μετακομίζει στη Nέα Υόρκη και το διαρκές πανηγύρι των Knicks, οι οποίοι έναντι αυτού στέλνουν τον Julius Randle, και το ¼ των "Nova Knicks" -που τελικά δεν έπαιξαν ούτε ένα παιχνίδι παρέα-, τον Donte DiVincenzo στα κρύα της Minnesota και τους Timberwolves.

Αν κάτι χαρακτηρίζει τον δυτικό πολιτισμό τις τελευταίες δεκαετίες, την περίοδο δηλαδή του ύστερου καπιταλισμού μέσω της απόλυτης επικράτησης της κοινωνικοπολιτικής αντίληψης του “ΤΙΝΑ” (There Is No Alternative), αυτό είναι το «γρήγορο»: «γρήγορο κέρδος», «γρήγορο αποτέλεσμα», «γρήγορη ρευστοποίηση». Η πάγια τακτική των vulture funds που κυριαρχούν στις δυτικές οικονομίες. Επενδύσεις που θα επιστρέψουν γρήγορα τα χρήματά του αρχικού κεφαλαίου τους, πλέον ένα (πολύ) σημαντικό κέρδος, το πολύ εντός μιας πενταετίας, με πλήρη αδιαφορία για την όποια ισορροπημένη ανάπτυξη, οικολογικό αποτύπωμα, αειφορία, βιωσιμότητα στο διηνεκές της επιχείρησης στην οποία γίνεται η επένδυση, στις θέσεις εργασίας σε αυτήν, στις αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο των stakeholders^[1]. Το μόνο που μετράει είναι το άμεσο -μεγάλο- κέρδος.

Όσοι έχουμε αρχίσει να βλέπουμε NBA από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και με την παγκόσμια εκτόξευση της εμπορικής επέκτασης της Λίγκας μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης και την Dream Team του 1992, έχουμε υπάρξει αρκετά τυχεροί για να ζήσουμε, σε αυτά τα 30κάτι χρόνια, πολλά ρεκόρ να σπάνε μπροστά στα μάτια μας, ρεκόρ που για χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, φάνταζαν ακατάρριπτα.

Οι βασικές διαφορές της αμερικάνικης δομής των sports σε σχέση με την ευρωπαϊκή είναι το salary cap και το draft. Το μεν πρώτο, όσο περίεργο και αν μας φαίνεται από μακριά για την κατεξοχήν χώρα της “ελεύθερης αγοράς”, κάνει πιο ισότιμους τους όρους ανταγωνισμού. Το δε δεύτερο, το draft δηλαδή, και ιδίως η δυνατότητα ανταλλαγής των picks, κάνει πιο συμπαγές το χρονικό συνεχές των ομάδων. Τούτο καθώς, όπως στην πραγματική ζωή/οικονομία, δίνει τη δυνατότητα να “προεξοφλήσεις” μελλοντικές ροές, χρηματικές ή, εν προκειμένω, αγωνιστικές, για μεγαλύτερη άμεση απόδοση. Η ανταλλαγή future picks για παίκτες σε τρέχοντα ρόστερ είναι αυτό ακριβώς.

Τα εγκλήματα κατά των πιο αδύναμων, των ΑμεΑ, των γυναικών, των παιδιών, και κυρίως των ζώων, είναι δυστυχώς το πλέον συχνό φαινόμενο στην Ελλάδα της οικονομικής, μα κυρίως πολιτισμικής και ηθικής, κρίσης των τελευταίων δέκα και πλέον χρόνων.

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως το (ηλεκτρονικό) μελάνι από το κείμενο του Gus αναφορικά με το ότι “το Player Empowerment αφορά λίγους και εκλεκτούς” ήταν ακόμα νωπό, όταν ανακοινώθηκε η μετακίνηση του Lillard στους Bucks. Και με τα εντός του παρκέ αναμενόμενα να έχουν αναλυθεί από τον Αλέξανδρο, στο παρόν κείμενο καταγράφεται κυρίως η στάση του Γιάννη Αντετοκούνμπο (θα αποκαλείται εδώ "Giannis"), πώς αυτή προκάλεσε το συγκεκριμένο trade, και ποιες οι απαιτήσεις πλέον από την ομάδα του, αλλά κυρίως από τον ίδιο.

Aπό τη σεζόν 2023-24, στον "Μαγικό Κόσμο" εντάσσεται μία νέα διοργάνωση, το in season tournament. Το κατά πόσο αυτή είναι όντως "μια νέα διοργάνωση" καθώς και όλες τις λεπτομέρειες που την αφορούν, αναλύουμε στο κείμενο που ακολουθεί.

Λίγους μήνες μετά την υπογραφή της νέας CBA^[1], και το Board of Governors (BoG), η ένωση των team owners^[2] του NBA, αποφάσισε να αυστηροποιήσει εκ νέου το πλαίσιο των rests των παικτών, δηλαδή των αγώνων που οι παίκτες δεν αγωνίζονται χωρίς να έχουν κάποιον τραυματισμό, για να ξεκουραστούν. Τώρα αν αυτό έχει λογική –ή αν θα έχει αποτέλεσμα- προσπαθούμε να το εξετάσουμε στο κείμενο που ακολουθεί.