Να σημειώσω εδώ πως το μικρότερο ύψος σε σχέση με άλλους παίχτες στη θέση αυτή δεν είναι απαραίτητο χαρακτηριστικό για να θεωρηθεί ένας σέντερ ως mobile, με τον Γιαν Βέσελι των 213 εκατοστών να αποτελεί το κλασικό παράδειγμα. Επομένως, πλην μιας διετίας επί της ουσίας μεταξύ 2018 και 2020, όπου η παρουσία του Νίκολα Μιλουτίνοφ ήταν σημείο αναφοράς στη ρακέτα των ερυθρολεύκων, σχεδόν όλοι οι ξένοι σέντερ που πέρασαν, βασικοί και αναπληρωματικοί, ακολουθούσαν αυτό το μοτίβο.

Φυσικά σε αυτό ρόλο έπαιξε και η παρουσία του Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος ήταν ασυναγώνιστος στο πικ εν ρολ παιχνίδι και μπορούσε να αυξήσει από μόνος του την αξία των συμπαιχτών του, μέσω τέτοιων συνεργασιών. Επίσης αξίζει να αναφερθεί πως και στην προηγούμενη διετή θητεία του στην ομάδα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε στο ρόστερ σέντερ άνω των 2,10 μέτρων (οι επονομαζόμενοι και σεβεν φουτερς), τους Σερμαντίνι, Μπέγκιτς, αλλά αμφότεροι είχαν συμπληρωματικό ρόλο.

Ο Μουσταφά Φαλ λοιπόν είναι κατά την άποψή μου η πιο σημαντική και συνάμα ευχάριστη κίνηση εκ των καλοκαιρινών μεταγραφών του Ολυμπιακού. Ευχάριστη, όχι διότι υπήρχε αμφιβολία για την αξία του, καθώς και την περσινή χρονιά με τη φανέλα της Βιλερμπάν μας είχε απασχολήσει θετικά, αλλά διότι είχαμε χρόνια να δούμε τόσο επιδραστική εικόνα σέντερ στον Ολυμπιακό, σε άμυνα και επίθεση.

Ας ρίξουμε πρώτα μια στατιστική ματιά στα έως τώρα πεπραγμένα του, μέσα από τους 12 αγώνες της Ευρωλίγκα που έχει αγωνιστεί (στατιστικά από το σάιτ της διοργάνωσης ενώ τα advanced από το basketball.realgm.com) και κατόπιν ας περάσουμε στα θετικά της παρουσίας του Γάλλου σέντερ στις δύο πλευρές του παρκέ.

Επίθεση

Η επίθεση του Ολυμπιακού μετά από αρκετά χρόνια έπαψε να είναι ηλιοκεντρική. Αρκετές χρονιές, ειδικά όσο βρισκόταν στον πάγκο της ομάδας ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, η επιθετική λειτουργία βασιζόταν αρκετά στο πικ εν ρολ παιχνίδι και ο ρόλος των σέντερ ήταν καθαρά να παίζουν ως finishers. Αρκετές δηλαδή συνεργασίες μεταξύ δύο παιχτών, αλλά με αρκετή στατικότητα από τους υπόλοιπους της πεντάδας. Ακόμα και με τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, που θεωρητικά είχε ανεπτυγμένη αντίληψη του χώρου και ικανότητα στην πάσα, σπάνια είδαμε αυτό του το χαρακτηριστικό σε βάθος χρόνου. Σο πλαίσιο όμως του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο Φαλ δεν αρκείται μόνο στο να τελειώσει τις μπάλες που θα πάρει κοντά στο ζωγραφιστό. Ο προπονητής θα αξιοποιήσει την ικανότητά του στο χαμηλό ποστ με πλάτη τον αντίπαλο. Μετά τον Γιώργο Πρίντεζη, είναι ο μοναδικός εκ των ψηλών που τη διαθέτει.

Το να υπάρχει η δυνατότητα να πάει η μπάλα χαμηλά, ώστε να αποσυμφορηθούν και οι περιφερειακοί παίχτες είναι σημαντικό για κάθε ομάδα. Αρκετά early posts θα δούμε λοιπόν στις επιθέσεις των αγώνων των Πειραιωτών, ειδικά στην πρώτη περίοδο όταν και ξεκινάει ο Φαλ. Tα τελειώματά του πάντως είναι ικανοποιητικά σε μεγάλο βαθμό, όπως και το ποσοστό ανω του 70% στις ελεύθερες βολές.

Φυσικά σημαντική είναι όπως αναφέραμε η ικανότητά του να δημιουργεί για τους συμπαίχτες και να βοηθάει στην κυκλοφορία της μπάλας. Ναι μεν το ύψος του, τον βοηθάει να μπορεί να δει καλύτερα το γήπεδο, αλλά πόσες φορές έχουμε δει παίχτες να το κάνουν αποτελεσματικά; Στη Βιλερμπάν την περασμένη σεζόν είχε 1,8 ασίστ ενώ φέτος με τον Ολυμπιακό μοιράζει 1,3 τελικές πάσες. Ίσως αν παραμείνει ψηλά το ποσοστό ευστοχίας των ερυθρολεύκων από τη γραμμή του τριπόντου ( 5^ο υψηλότερο ποσοστό με 36,2% με το ματς στο Μιλάνο να ανεβάζει αρκετά το ποσοστό ) αυξηθεί και ο συγκεκριμένος δείκτης για τον παίχτη. Η επίθεση δεν είναι πια στατική, οι παίχτες κινούνται, κόβουν στη ρακέτα με αποτέλεσμα να δίνονται αρκετές επιλογές για τον Φαλ ώστε να δημιουργήσει από μέσα προς τα έξω. Αυτή η κινητικότητα ήταν κάτι που είχε λείψει η αλήθεια είναι τα προηγούμενα χρόνια.

Στο ματς με τη Μακάμπι, παρεμπιπτόντως, ο Φαλ έκανε ρεκόρ καριέρας στις ασίστ με πέντε.

Πάντως, με αρκετές ομάδες να έχουν έναν σέντερ άνω των 210 εκατοστών, η παρουσία ενός τέτοιου παίχτη που δεν θα είναι απλα βοηθητικό,ς αλλά θα έχει σημαντικό ρόλο ήταν επιβεβλημένη για τους ερυθρόλευκους. Ο Φαλ μπορεί να αντιμετωπίσει τους Ταβάρες και Μιλουτίνοφ αυτού του -ευρωπαικού- κόσμου, χωρίς να υπάρχει κάποιο υψομετρικό μειονέκτημα ή να μοιάζει πιο “soft”.

Άμυνα

Όσον αφορά την άμυνα, εδώ είναι το ευχάριστο κομμάτι της παρουσίας του, αλλά και το «προβληματικό» ταυτόχρονα χωρίς όμως, να αφορά τον παίχτη. Εκεί που έχει κάνει καλή εντύπωση είναι στο ότι δεν αποτελεί «βαρίδι» για την ομάδα, όταν επιλέγεται μία άμυνα αλλαγών. Πολλές φορές ο Ολυμπιακός επιλέγει το switch, συνήθως μετά τα μισά της αντίπαλης επίθεσης και ιδιαίτερα όταν αυτός που μαρκάρει τον αντίπαλο γκαρντ είναι ο Γουόκαπ. Ο ψηλος των ερυθρολεύκων, μετά την αλλαγή θα προσπαθήσει να οδηγήσει τον χειριστή της μπάλας στο αδύναμο χέρι του, με τους υπόλοιπους αμυνόμενους να προστατεύουν το ζωγραφιστό με ξεκάθαρη διάθεση για pack the paint. Ο Φαλ λοιπόν, είναι η ευχάριστη έκπληξη, καθώς μόνο ως αδύναμος κρίκος δε μοιάζει σε αυτή τη μορφή άμυνας. Σαφώς και δεν ανήκει στην τοπ βαθμίδα των ψηλών που είναι εξαιρετικοί σε τέτοια άμυνα, η παρουσία του πάντως κρίνεται σίγουρα πολύ καλή.

Φυσικά, η πρώτη επιλογή στον τρόπο που θα αμύνεται η ομάδα όταν ο Φαλ βρίσκεται στο παρκέ είναι μία άμυνα δύο εναντίον δύο , με τον Γάλλο να μένει πιο πίσω μετά τα σκριν και τον παίχτη που έχει αναλάβει τον αντίπαλο γκαρντ- και εδώ κλειδί ο Γουόκαπ-  να πηγαίνει πάνω από το σκριν και να τον οδηγεί έτσι στον «δεινόσαυρό» των Πειραιωτών. Λιγότερα συχνά, αλλά συμβαίνει, θα δούμε και επιλογή για δυναμική έξοδο (hedge out) από τον Γάλλο. Η παρουσία του βέβαια, όταν μένει κοντά στο ζωγραφιστό λειτουργεί ως «φόβητρο» για τους αντιπάλους, χωρίς να χρειαστεί να κόψει πολλά σουτ. Αρκεί να ανοίξει τα χέρια του για να κρύψει τη ρακέτα, να μικρύνει τους χώρους ή με κάποια deflections να χαλάσει την επίθεση.

Εδώ έρχεται πάντως και ο προβληματισμός. Με τον Χασάν Μάρτιν να μοιάζει ακόμα «χαμενος στη μετάφραση» και επουδενί στην περσινή κατάσταση, ο Μουσταφά Φαλ δεν μπορεί να αγωνίζεται 40 σερί λεπτά. Είναι τέτοια η βαρυτική επίδρασή του, που αρκετές φορές με το που κάθεται στον πάγκο, βλέπουμε μεγάλη αλλαγή στην ομάδα, τόσο στο επιθετικό, όσο και στο αμυντικό σκέλος. Ο Γάλλος είναι από τους παίχτες που η παρουσία του φαντάζει ως αναντικατάστατη από το ροτέισον του προπονητή.

Ο Γάλλος σέντερ ήρθε στον Ολυμπιακό για να δείξει πως δεν υπάρχει μόνο το μοντέλο των mobile ή undersized σέντερ που μπορεί να είναι πετυχημένο, αλλά και το ότι η παρουσία ενός ψηλού που μπορεί να τελειώσει φάσεις χαμηλά με προσωπικό παιχνίδι ή να δημιουργεί για τους συμπαίχτες του είναι εξίσου, αν όχι πιο σημαντικές. Φυσικά όλο αυτό θα πρέπει να τεθεί στο σωστό πλαίσιο και ανάλογα το πλάνο που θα ακολουθήσει ο προπονητής. Ο Φαλ λοιπόν, ξανάφερε τους «δεινόσαυρους» στο προσκήνιο για τον Ολυμπιακό, όμως παράλληλα θα πρέπει και να προστατευτεί.