Γεννήθηκα το ’81, κρατάω από όπου βρέχεται από νερά Μεσογείου, μεγάλωσα με Γκάλη, Magic, αδερφούς Καρασσαβίδη και παίζοντας subbuteo. Τα χρόνια της εφηβείας ήταν δύσκολα, καθώς όλοι γύρω μου βγαίνανε από τη μονάδα παραγωγής με end product “οπαδοί Ολυμπιακού-ManU-Bulls-Ferrari” και εγώ υποστήριζα Απόλλωνα-Liverpool-Lakers, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την F-1. Είμαι Ορκωτός Ελεγκτής, εξειδικευμένος δηλαδή στα οικονομικά και το excel, με μόνιμη αναζήτησή μου τη σχέση αιτίου και αιτιατού. Κάπως έτσι κατέληξα ακόμα και στο NBA να ασχολούμαι παραπάνω με όλες εκείνες τις διοικητικές και οικονομικές κινήσεις που στήνουν τις ομάδες, ως τις πλέον καθοριστικές για το τι θα παρουσιαστεί στο παρκέ. Τον σκύλο μου τον λένε Ραμόν.
Σχεδόν έναν μήνα μετά τη διακοπή του NBA λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και στα δευτερεύοντα θέματα που μας απασχολούν εντάσσεται το ερώτημα αναφορικά με τις πιθανότητες ολοκλήρωσης της σεζόν 2019-20 του NBA, καθώς και με τον τρόπο που αυτό μπορεί να επιτευχθεί.
Tο πρωί της Πέμπτης 12 Μαρτίου 2020, ημέρας που διακόπηκε, άγνωστο ακόμα το μέχρι πότε, το NBA, είχαν ολοκληρωθεί 971 από τα 1.230 παιχνίδια της regular season της Λίγκας, ήτοι το 79% αυτής. Με μέσο όρο την τελευταία πενταετία 83 παιχνίδια playoffs και τελικών ανά χρονιά, η Λίγκα είχε μπροστά της να παιχτεί το 24% αυτής και δη, τόσο το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της, όσο και το πιο προσοδοφόρο.
Οι πρώτες μνήμες μου από παρακολούθηση ΝΒΑ είναι από τα τέλη ‘80s. Έζησα την εκτόξευση των ‘90s με την ‘His Airness”, άρχισα να αντιλαμβάνομαι περισσότερο από την ενηλικίωση και το three-peat των Lakers, ακολούθησαν μάλλον τα πιο βαρετά χρόνια στα mid-’00s, μέχρι την πρωτοπορία των Spurs του pace & space, τη δεκαετία των Big-3 και της “Death Lineup”, τους οχτώ σερί τελικοούς του LeBron με την κυριαρχία του στο παιχνίδι. Ο Curry, ο Morey, τα Sloan Conferences και τα Analytics, η επικράτηση του “3>2” με τη βροχή τριπόντων που ακολούθησε, το positionless basketball.
Μία ακόμα εβδομάδα στον “Μαγικό Κόσμο” ολοκληρώθηκε, αφήνοντάς πίσω φάσεις που εντυπωσίασαν, ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν και ιστορικά στατιστικά άξια καταγραφής και υπερθεματισμού. Πάμε να τα δούμε.
Γίνεται στο σύγχρονο, star driven, ΝΒΑ να χάνεις τον καλύτερο παίχτη των τελικών -και ενδεχομένως της λίγκας ολάκερης- και παρά την μη κάλυψη του κενού του από κάποιο έτερο υπέρλαμπρο αστέρι, να παρουσιάζεσαι το ίδιο καλός την επόμενη σεζόν; Γίνεται μαζί με τον καλύτερο one on one αμυντικό του πρωταθλήματος, να χάνεις και ένα από τα καλύτερα και πιο περιζήτητα 3&D wings και ωστόσο η άμυνά σου να είναι ακόμα καλύτερη παρά την ούτε δική του αναπλήρωση;
Δώδεκα ανταλλαγές, με δεκατέσσερις εμπλεκόμενες ομάδες (παρά μία η μισή Λίγκα δηλαδή) ήταν ο απολογισμός της φετινής trade deadline. Δεν ήταν όσο έντονη ήταν εκείνη του 2015, ούτε τεράστια σε όγκο ανταλλαγών και εμπλεκόμενων παιχτών όπως η περσινή, είχε ωστόσο το ενδιαφέρον της, μιας και σηματοδότησε αλλαγές σελίδας (Wolves, Pistons), αλλαγές αγωνιστικών πλάνων (Rockets) και διορθώσεις καλοκαιρινών λαθών (Hawks, Kings).
“Trades ρε παιδιά! Πότε θα γίνουν trades να κουνηθεί λίγο η Λίγκα;!”
Η παραπάνω φράση αποτελεί την μόνιμη επωδό αρθρογράφων και podcasters του NBA εδώ και έναν μήνα (από τις 15 Γενάρη συγκεκριμένα, όταν έγιναν διαθέσιμοι για trades όλοι όσοι υπέγραψαν ως free agents το καλοκαίρι του 2019). Σενάρια επί σεναρίων γράφονται και συζητιούνται καθημερινά για το ποιες ομάδες θα κινηθούν για ποιους παίχτες, πού χρειάζεται ενίσχυση η κάθε ομάδα και ποιοί παίχτες είναι οι πιο πιθανοί να μετακινηθούν.
Με την αλλαγή του χρόνου και όντας κοντά στου δρόμου τα μισά, είναι μια καλή ευκαιρία, μερικές βδομάδες πριν και την tradedeadline, να αποτιμήσουμε την ως τώρα πορεία και των 30 ομάδων του ΝΒΑ, σε ένα PowerRankings, που καταγράφει τα επιτεύγματα, τις αδυναμίες και τους τομείς βελτίωσης για την επίτευξη του αντίστοιχου στόχου κάθε ομάδας. Όλα τα παραπάνω παρουσιάζονται με τις 30 ομάδες χωρισμένες σε κατηγορίες, ανάλογα με τη δυναμικότητά και τη δυναμική τους.
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να συγκρατείται να μιλήσει ή να γράψει για τους Milwaukee Bucks και τον Giannis. Tον λόγο που αυτό συμβαίνει αυτόματα υποσυνείδητα τον ξέρω: είναι εκείνος που εύστοχα είχε στηλιτεύσει, τόσο πρόσφατα στο twitter, όσο και κατά τα περσινά Playoffs με εκτενές κείμενό του, ο - παραπάνω από φίλος μου- Gus του Ball Hog: δεν θέλω να συμμετάσχω σε αυτόν τον χορό καφρίλας και παπαρολογίας γύρω από τους Bucks και τον Giannis, που τα ελληνικά media κανιβαλιστικά επιδίδονται. Ωστόσο, η αγωνιστική τους απόδοση είναι τέτοια που δεν γίνεται να επιτρέπω άλλο στην εγχώρια αηδία να μου προκαλεί αντιπερισπασμούς.
Το NBA αποτελεί εδώ και χρόνια μία από τις πιο δυναμικά εξελισσόμενες και αναπτυσσόμενες αθλητικές λίγκες παγκοσμίως. Τα έσοδά του αυξάνονται διαρκώς από τη σεζόν 2012-13 ως και σήμερα, ενώ το ίδιο προβλέπεται να συμβαίνει ως και της σεζόν 2027-28. Μάλιστα, σε αυτό ακριβώς το διάστημα, από το 2012 ως το 2028, τα συνολικά έσοδα θα έχουν υπερτριπλασιαστεί1. Παράλληλα, το engagement όσων παρακολουθούν το NBA διαρκώς αυξάνεται, όπως καταγράφεται στο σύνολο του έτους πλέον, μέσω της πλειοψηφίας των πλατφόρμων στις οποίες αποτυπώνεται αυτή η διαδραστική σχέση: twitter, Instagram, youtube channels, facebook, NBA league pass.