Μεγάλωσα κοντά στη Ριζούπολη, έμεινα στο ύψος του Isaiah Thomas (προσέξτε, του καινούργιου, όχι του boy) αλλά χωρίς την ικανότητά του, οπότε προτίμησα από νωρίς να ακολουθώ το άθλημα με τα μάτια και όχι με τα χέρια μου (αν και εντάξει, τα παίζουμε τα μονάκια μας). Ασχολούμαι με συμφωνική μουσική, πρόσφατα πήρα και το πτυχίο μου για να διδάσκω τα θεωρητικά της. Α ναι, μη ξεχαστώ, υποστηρίζω τους Knicks, το πρόβλημα μου είναι βαθύ. Καταραμένη Ewing Theory.
Βρισκόμαστε ένα μήνα πλέον από τη στιγμή που ο Kevin Durant τράβηξε το φανταστικό του όπλο και δήλωσε πως θέλει να φύγει απ’ το Brooklyn, δίνοντας το έναυσμα της φετινής offseason στο ΝΒΑ. Λίγο πριν τελειώσει ο Ιούλιος με τη θερμοκρασία να πιάνει τους 505 και καθώς ετοιμαζόμαστε για το δικό μας κλείσιμο της σεζόν, ας δούμε επτά ιστορίες που έχουν χτιστεί από τις φετινές μετακινήσεις. Χαλαρά, σα μία bossa nova του Stan Getz. Σα μια ταινία που δείχνει κάτι τύπους να φτιάχνουν κρασιά στη Βουργουνδία. Καταλάβατε σε κάθε περίπτωση.
Που είναι οι ανταλλαγές που μας υποσχέθηκαν; O χαμός από franchises που θέλουν ν’ αλλάξουν τη μοίρα τους, τα πολλά πάνω-κάτω πριν από τη free agency που έρχεται σε λίγες ημέρες, οι ασυνήθιστες επιλογές. Εν τέλει, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η διαδικασία κύλησε γλυκά, ήρεμα. Ακόμη κι έτσι, πάντα σε μία νύχτα draft υπάρχουν οι νικητές και οι χαμένοι, οι περιπτώσεις που η λογική νίκησε, αλλά κι εκείνες που πήγε καλοκαιρινό περίπατο. Ας δούμε μερικά αξιοσημείωτα γεγονότα της χθεσινής Draft Day στο ΝΒΑ.
Το ρολόι έγραφε 6:15. Όχι κανονική ώρα, αν και κοιτώντας έξω απ’ το παράθυρο μάλλον κάπου εκεί κοντά πρέπει να ήμασταν, λίγο πριν, λίγο μετά. Συζητάμε για το χρονόμετρο του τρίτου δεκαλέπτου στο έκτο παιχνίδι των τελικών του ΝΒΑ. όταν ένα ακόμη τρίποντο έφευγε από τα χέρια του Steph Curry. Το διχτάκι υπάκουο, κουνήθηκε ελάχιστα όπως άρμοζε και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής ένιωθε τα Beyonce vibes του, δείχνοντας το δάχτυλο που ετοιμαζόταν για το τέταρτο δαχτυλίδι.
Περιμένουμε στην οθόνη μας σχεδόν εμμονικά να συμβεί, έτσι δεν είναι; Εκείνο το ξέσπασμα στην τρίτη περίοδο, που μετατρέπει τους Warriors σε ό,τι πιο αμαρκάριστο έχουμε δει στο μπάσκετ, μία δίνη που συμπαρασέρνει ακόμη και τους συγκεκριμένους Celtics. Το τρίτο παιχνίδι της φετινής σειράς τελικών του ΝΒΑ δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μόνο που η μεριά της Βοστώνης απάντησε, μάλλον εμφατικά, βγαίνοντας ξανά μπροστά στις νίκες με 2-1.
H Eφές είναι ξανά πρωταθλήτρια Ευρώπης, οι γροθιές του Αταμάν σηκώθηκαν ξανά στον αέρα με το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα, σαν ένα πλάνο deja vu. Ο τελικός δεν είχε σπουδαίο θέαμα ή κάποια μεγάλη στιγμή αντάξια εκείνων των ημιτελικών, είχε όμως την τρίτη ομάδα στην ιστορία της Ευρωλίγκας, μετά από Μακάμπι και Ολυμπιακό, που σήκωσε συνεχόμενους τίτλους, οπότε ας αφιερώσουμε κι εμείς μερικές λέξεις σε όσα είδαμε.
Δύσκολο να πρέπει να γράψεις σε μία ήττα της ομάδας που υποστηρίζεις. Νιώθεις ένα γαμώτο, ένα αίσθημα ότι ήταν κοντά και τελικά όχι. Στο τέλος της ημέρας πάντως είδαμε έναν αγώνα με τις δικές του διακυμάνσεις, πολλαπλούς ήρωες και στο φινάλε ένα από τα μεγαλύτερα καλάθια της τελευταίας πενταετίας. Ένα παιχνίδι που αξίζει τις δικές του γραμμές και ας κέρδισε ο απέναντι.
Η σειρά ανάμεσα σε Celtics και Bucks είναι πραγματικά κοντά. Για όλη τη σαρωτική κυριαρχία που εμφανίζει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, με 42π/12ρ/8α/2κλ/2τ στο τρίτο παιχνίδι, λες και δε συμβαίνει τίποτα, λες και το έχουμε δει άπειρες φορές (spoiler: όντως), οι Celtics ήταν ελάχιστες λεπτομέρειες μακριά απ’ το να κερδίσουν. Iσως αν είχαν καταφέρει να πάρουν το shooting foul για τρεις βολές πάνω στον Smart (το last 2 minute report πάντως δικαιώνει την απόφαση των διαιτητών να μείνουν στις δύο βολές) ή να βάλουν κάποιο από τα ακόλουθα tip-ins, να είχαν οδηγήσει το ματς στην παράταση. Ή τέλος πάντων αν ο Jaylen Brown έπαιρνε σωστότερες αποφάσεις με 40 δευτερόλεπτα να απομένουν.
Παρ’ ότι οι Sixers δέχθηκαν μία μίνι επιστροφή των Raptors στη σειρά (3-2 από 3-0) και ξύπνησαν στον Doc Rivers -αλλά και όλους εμάς- μνήμες από τη διαχείριση δικού του προβαδίσματος σε σειρές του παρελθόντος, εν τέλει προχώρησαν στο δεύτερο γύρο και ετοιμάζονται για μία σούπερ μάχη με τους Heat, οι οποίοι καθάρισαν σαν πασχαλινό αυγό τους Hawks. Μία κόντρα που δυστυχώς έχει αρκετούς αστερίσκους στο δελτίο υγείας της, με μεγαλύτερο εκείνον του superstar Joel Embiid.
Οι Grizzlies ζορίστηκαν λίγο παραπάνω από τις παγίδες των Timberwolves (και την απειρία τους) απ’ ό,τι περιμέναμε, χρειάστηκε να κάνουν ντεμαράζ επιστροφών σε κάθε παιχνίδι, τελικά όμως κέρδισαν τη σειρά και βρίσκονται απέναντι στους Warriors, οι οποίοι έχουν μία νέα έκδοση της death lineup. Ανεβάστε την ένταση, πάμε για σόου.
Η ετήσια “Μεγάλη Αγρύπνια” ξεκίνησε με τα πρώτα παιχνίδια κάθε σειράς να λαμβάνουν χώρα το Σαββατοκύριακα, και το θέαμα που απολαύσαμε ήταν αντάξιο των προσδοκιών που έχει δημιουργήσει η -στην αφετηρία της αναμενόμενη ως η - πιο αμφίρροπη postseason των τελευταίων πάρα πολλών χρόνων.