Οι τελικοί της Ανατολικής περιφέρειας φέρνουν αντιμέτωπες δύο ομάδες που έμαθαν να λύνουν τα προβλήματά τους κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου και εφάρμοσαν πλήρως την κατάρτισή τους αυτή στα Playoffs, χωρίς να παραγνωρίζουμε ότι εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τα σημαντικότερα προβλήματα τραυματισμών των αντιπάλων τους. Heat και Celtics έχουν προσφέρει στο κοινό μερικές αξιομνημόνευτες σειρές, τόσο με την τωρινή τους ενσάρκωση, όσο και με τους Big-3 τους στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, με αποκορύφωμα τα επτά παιχνίδια στους τελικούς περιφέρειας του 2012, στον δρόμο των Miami Heat προς τον πρώτο τίτλο του LeBron James.

Τα playoffs είναι μέχρι στιγμής συγκλονιστικότερα από κάθε αρχική προσδοκία μας, με μια σειρά να έχει μόλις ολοκληρωθεί και μία να οδεύει προς Game-7. Mε τα παιχνίδια να είναι πλέον μέρα παρά μέρα, βρισκόμαστε στη φάση της σωματικής και πνευματικής αντοχής, με τους παίκτες του υψηλότερου επιπέδου να βρίσκουν μέσα και από τις πιο μικρές καταστάσεις τα εσωτερικά κίνητρα που θα τους ανυψώσουν έναντι των αντιπάλων τους. Σε όλες εκείνες τις εναλλασσόμενες καταστάσεις “I took it personal” των τελευταίων ημερών μας ξεναγεί στη σημερινή έκδοση της στήλης ο Νίκος Ραδικόπουλος.

Η σειρά ανάμεσα σε Celtics και Bucks είναι πραγματικά κοντά. Για όλη τη σαρωτική κυριαρχία που εμφανίζει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, με 42π/12ρ/8α/2κλ/2τ στο τρίτο παιχνίδι, λες και δε συμβαίνει τίποτα, λες και το έχουμε δει άπειρες φορές (spoiler: όντως), οι Celtics ήταν ελάχιστες λεπτομέρειες μακριά απ’ το να κερδίσουν. Iσως αν είχαν καταφέρει να πάρουν το shooting foul για τρεις βολές πάνω στον Smart (το last 2 minute report πάντως δικαιώνει την απόφαση των διαιτητών να μείνουν στις δύο βολές) ή να βάλουν κάποιο από τα ακόλουθα tip-ins, να είχαν οδηγήσει το ματς στην παράταση. Ή τέλος πάντων αν ο Jaylen Brown έπαιρνε σωστότερες αποφάσεις με 40 δευτερόλεπτα να απομένουν.

Βλέποντας το παιχνίδι των Suns απέναντι στους Mavericks και τις λύσεις που οι τελευταίοι βρήκαν απέναντι στην πιο κυρίαρχη ομάδα του NBA φέτος, η σκέψη που τριγύριζε στο μυαλό μου ήταν μια: είναι η πρώτη φορά που όλες οι ομάδες της οκτάδας θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα να πάρουν τον τίτλο. Είναι τέτοιο το επίπεδο των παικτών που συνεχίζουν και τόσο κυρίαρχα τα πλεονεκτήματα τις κάθε ομάδες που, τραυματισμών επιτρεπόντων, οποιοδήποτε match up από εδώ και πέρα θα είναι αίμα και άμμος. 

Η πρώτη διάδα αγώνων, στις έδρες των ομάδων με πλεονέκτημα, ανήκουν πια στην Ιστορία, με τα πρώτα seeds κάθε περιφέρειας, Suns και Heat να κάνουν βόλτα στο πάρκο ως τώρα, την ίδια ώρα που τα άλλα ζευγάρια είναι αίμα και άμμος.

Τα playoffs μοιάζουν χρόνο με τον χρόνο όλο και περισσότερο άλλο άθλημα σε σχέση με την κανονική περίοδο, μια αίσθηση που γίνεται εντονότερη όσο προχωράμε πιο βαθιά στην postseason. Προς τέρψιν του φίλαθλου κοινού. Από τη σκυλομαχία του Milwaukee έως τον φόβο και παράνοια στο FedEx Arena και ό,τι υπάρχει στο ενδιάμεσο, η πρώτη ημέρα του δεύτερου γύρου διέθετε μπάσκετ για όλα τα γούστα.

Οι Suns πάτησαν γκάζι στα σημεία που έπρεπε για να αφήσουν πίσω τους τους New Orleans Pelicans την ώρα που αποθεραπευόταν ο Devin Booker, χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε πόσο πραγματικά ζορίστηκαν απέναντι σε μια από τις πιο scrappy ομάδες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στα Playoffs. Από την άλλη, οι Dallas Mavericks αποδείχτηκαν ανθεκτικοί στον τραυματισμό του Luka Doncic και το σπάσιμο της έδρας τους, καθαρίζοντας τη σειρά σε έξι παιχνίδια στο Salt Lake City. Έτσι, θα αναμετρηθούν υγιείς, χωρίς να αποκαλύψουν πολλά στον πρώτο γύρο, σε ένα match-up που ενδεχομένως να δούμε πολλές φορές τα επόμενα χρόνια, ανάμεσα σε δύο ομάδες που η μοίρα της έχει συνδέσει με ιδιαίτερο τρόπο.

Παρ’ ότι οι Sixers δέχθηκαν μία μίνι επιστροφή των Raptors στη σειρά (3-2 από 3-0) και ξύπνησαν στον Doc Rivers -αλλά και όλους εμάς- μνήμες από τη διαχείριση δικού του προβαδίσματος σε σειρές του παρελθόντος, εν τέλει προχώρησαν στο δεύτερο γύρο και ετοιμάζονται για μία σούπερ μάχη με τους Heat, οι οποίοι καθάρισαν σαν πασχαλινό αυγό τους Hawks. Μία κόντρα που δυστυχώς έχει αρκετούς αστερίσκους στο δελτίο υγείας της, με μεγαλύτερο εκείνον του superstar Joel Embiid.

Ο Ja Morant και ο Jaren Jackson Jr. είναι το μέλλον του μπασκετικού κόσμου. Η προοπτική του να παίζουν ως δίδυμο για πολλά ακόμη χρόνια προκαλεί ενθουσιασμό - το λιγότερο. Ο πρώτος είναι ασταμάτητος στο transition, σκοράρει όπως θέλει αν πατήσει σωστά πριν από το άλμα και δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να μοιράσει το παιχνίδι στους συμπαίκτες του, αν σε μία βραδιά δεν του βγαίνουν οι αυτοσχεδιασμοί. Ο δεύτερος αντιλαμβάνεται τους χώρους γύρω από τη ρακέτα σαν το District 9, δηλαδή σαν μία ζώνη, που τα μυστικά της κατέχουν μόνο εκείνοι/ες που την κουβαλάνε καθημερινά μέσα τους. Έχει βεληνεκές στο σουτ, καταπληκτική κίνηση στο πλάτος του γηπέδου και όπου τον χρειάζεται η ομάδα του θα βρεθεί, είτε για να εκτελέσει, είτε για να κόψει σουτ στην άμυνα. Το λιγότερο που θα γίνει θα είναι All Star, το ταβάνι του είναι ακόμη δυσδιάκριτο και αυτό συμβαίνει σε χρονιά επανένταξης μετά από σοβαρότατο τραυματισμό.

Οι Grizzlies ζορίστηκαν λίγο παραπάνω από τις παγίδες των Timberwolves (και την απειρία τους) απ’ ό,τι περιμέναμε, χρειάστηκε να κάνουν ντεμαράζ επιστροφών σε κάθε παιχνίδι, τελικά όμως κέρδισαν τη σειρά και βρίσκονται απέναντι στους Warriors, οι οποίοι έχουν μία νέα έκδοση της death lineup. Ανεβάστε την ένταση, πάμε για σόου.