Fastbreak 

Νοσταλγοί του rock 'n roll

Σε μια επιφανειακή ανάγνωση, οι τανάλιες που επιστρατεύτηκαν στην αναμέτρηση των Bucks με τους Celtics ήταν μια αναβίωση των ‘90s και του περίφημου ξύλου “που έκανε το παιχνίδι αντρίκειο και τα κατορθώματα μεγαλύτερα” και άλλα τέτοια περίεργα. Μια χαρά δηλαδή τα ‘90s αν αφήσουμε αυτές τις προεκτάσεις, αλλά η αμυντική ραψωδία του Game-1 ήταν περισσότερο μια ωδή στο διάβασμα και τον συγχρονισμό παρά το καθαυτό physicality - το οποίο δεν έλειψε. 

Στις αναλύσεις πριν το match-up επικεντρωθήκαμε στο πόσο θα δυσκολευτούν οι Bucks χωρίς τον Middleton, αλλά κάπου ξεχάσαμε ότι και οι Celtics θα πρέπει να σκοράρουν. Οι Bucks επιστράτευσαν ανερυθρίαστα κάθε αμυντικό τους όπλο. Οι αλλαγές και οι βοήθειές τους, τα closeouts, τα πάντα γίνονταν με κρυστάλλινη ακρίβεια και πίσω από όλα αυτά δέσποζε η επιβλητική παρουσία του δέντρου που λέγεται Brook Lopez και η αύρα του Antetokounmpo που στοιχειώνει τα τετραγωνικά μεταξύ ταμπλό και γραμμής του τριπόντου. Κάπως έτσι ανάγκασαν τους Celtics να σουτάρουν 50 τρίποντα, αριθμό ρεκόρ για το franchise, όταν αυτό φανερά δεν τους έβγαινε, απλώς και μόνο επειδή δεν μπορούσαν να βρουν διαδρόμους για προσπάθειες κοντά στο καλάθι. Κι όταν τους έβρισκαν τράκαραν στο δέντρο που αναφέραμε αμέσως παραπάνω.

Όσο ο γίγαντας βρισκόταν στο παρκέ, οι Celtic πέτυχαν δύο δίποντα σε 23 προσπάθειες, και 10 συνολικά, αριθμοί ενδεικτικοί της εικόνας του αγώνα. Οι Celtics χρειάζονται κάθε σταγόνα εκρηκτικότητας σε αυτή τη σειρά, και το γεγονός του προβλήματος του Jaylen Brown που πέτυχε μόλις ένα δίποντο -και αυτό με follow- και του Smart -που λαβώθηκε καμιά δεκαριά φορές στο παιχνίδι δεν βοηθάνε. Ύστερα βλέπει κανείς το -10 του Lopez και αναρωτιέται, “τι στο διάολο παρακολουθούσα;”. Πάντως το 2/23 έχει μεγαλύτερη σημασία από το -10. Τα τρίποντα έχουν μεγαλύτερο βαθμό τυχαιότητας και για τις δύο ομάδες, δεν είναι παράλογο να παίξει κάποιος εξαιρετικά ή μια τακτική να είναι σωστή και σε δείγμα μερικών λεπτών να καταλήξει με άσχημο συντελεστή. Η ξηρασία στα δίποντα είναι ενδεικτική μιας πιο θεμελιώδους κατάστασης. 

Ω να… pic.twitter.com/TfInyHcev0

— Bballguru (@wiseballgurus) May 1, 2022

Η κυριαρχική εικόνα των Bucks δεν θα πρέπει να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι και οι Celtics με τη σειρά τους έπαιξαν ένα εξαιρετικό αμυντικό παιχνίδι, εξουδετερώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα ατού των Bucks. Ο Robert Williams ήταν πάντα επίκαιρος όταν ο Antetokounmpo έσπαγε το πρώτο ανάχωμα, υποχρεώνοντας τον σε αμήχανες προσπάθειες. Ο MVP των περσινών Τελικών περιορίστηκε στους 24 πόντους σε 25 προσπάθειες (9/25) αλλά εν πολλοίς ήταν καθοριστικός στο να καταφέρουν οι Bucks περισσότερα χτυπήματα από τους αντιπάλους τους, κάνοντας ένα από τα καλύτερα passing games της καριέρας του στα Playoffs, όντας υπεύθυνος με σκορ ή assist για τους 55 από τους 87 πόντους της ομάδας του όσο βρισκόταν στο παρκέ -ο τσαμπουκάς του Durant έσπασε, καλή τύχη στην προσπάθεια να σπάσει ο τσαμπουκάς του Antetokounmpo. Παράλληλα, οι stars των Celtics, ιδίως ο Brown, είναι επιρρεπείς σε κάτι τέτοια αναιμικά παιχνίδια. Θα αποδειχθεί το παιχνίδι τους ανθεκτικό σε τέτοιο επίπεδο αμυντικής πίεσης; Εν πολλοίς οι Bucks έχουν θέσει στον Tatum τον ίδιο προβληματισμό που οι Celtics έθεσαν στον Kevin Durant, πώς θα πρέπει δηλαδή να κατανείμει το mentality του μεταξύ σκορ και δημιουργίας. 

Εν κατακλείδι πάντως, σε ένα παιχνίδι που οι δύο προπονητές κατάφεραν εν πολλοίς να εξουδετερώσουν τα βασικά όπλα αλλήλων, οι Bucks κατάφεραν με τη σειρά τους να βρουν περισσότερη παράπλευρη βοήθεια, κάτι που ίσως έκανε τη διαφορά σε μεγαλύτερο βαθμό από την κόντρα των superstars. Ο Bobby Portis σκόραρε, ο Jevon Carter εκμεταλλεύτηκε την τρύπα στο rotation, απόρροια της απουσίας του Middleton, για να δώσει 22 καταπληκτικά λεπτά με εξαιρετική άμυνα στην μπάλα και δύο κρίσιμα καλάθια, σημειώνοντας και τον καλύτερο συντελεστή +/- του αγώνα.

Ένα παρανοϊκό παιχνίδι

Ja Morant rn : FUCK #GSWvsMEM pic.twitter.com/SM6Z1YXReO

— Koro (@smokinlifeboats) May 1, 2022

Για την την αντιπαράθεση του εστεμμένου με τον δελφίνο έγραψε αναλυτικότερα ο Giorgos B. χθες, εγώ θέλω να σταθώ λίγο περισσότερο καθαρά στο κομμάτι του θεάματος. Το δεύτερο πιάτο της Κυριακής ήταν μια βιτρίνα του άλλου προσώπου του υψηλότερου επιπέδου ανταγωνισμού. Το εναρκτήριο παιχνίδι της σειράς Grizzlies - Warriors θύμιζε βιντεοπαιχνίδι. Εκεί όπου οι Celtics και οι Bucks έστησαν ένα μνημείο στο διάβασμα, την τακτική, και προσπαθούσαν να με ωμή δύναμη να λύσουν τον γόρδιο δεσμό, σε έναν όμορφο και συνάμα στριφνό παιχνίδι, οι Warriors και οι Grizzlies παρουσίασαν μια άλλη φρενίτιδα. Η αποβολή του Draymond Green διέρρηξε και τον τελευταίο φραγμό λογικής και το παιχνίδι μετατράπηκε σε ένα ροντέο θάρρους και φαντασίας. Για ένα ολόκληρο ημίχρονο δεν υπήρχε κακή ιδέα, όλοι δοκίμαζαν ότι τους ερχόταν στο κεφάλι, πάσες, σουτ, μόνο σάλτο μορτάλε δεν είδαμε. Το φοβερό με τους καταπληκτικούς τύπους που ήταν στο παρκέ είναι ότι όλα αυτά τα παράλογα τους έβγαιναν. Την ώρα που ο Jordan Poole και ο Jaren Jackson Junior τα κολλούσαν από παντού το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε σαν θεατές ήταν να ουρλιάζουμε “ΤΙ ΚΑΝΕΙ; ΤΙ ΚΑΝΕΙ;;;”. Κάθε χαμένο σουτ και κάθε διεκδικήσιμη μπάλα προκαλούσαν ένα μακελειό από πεσμένα κορμιά.

Το γεγονός πως ο Draymond ξύπνησε στραβά τελικά όχι μόνο δεν οδήγησε τους Warriors στην κατάρρευση, αλλά ήταν και το εφαλτήριο για να δούμε ένα πανέμορφο, ηλίθιο, παιχνίδι και μερικούς νέους ήρωες, όπως οι δύο προαναφερθέντες και ο συγκλονιστικός Brandon Clarke. 

Πέρα από την απέριττη λάμψη του Jordan Poole οι Warriors έχουν έναν ακόμη φρέσκο λόγο να χαμογελούν, που δεν είναι άλλος από τον Jonathan Kuminga, ο οποίος πρόσφερε ποιοτικά λεπτά με τον Green εκτός, παραδόξως χειριζόμενος μάλιστα την μπάλα πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο

Μια απαραίτητη υποσημείωση σε όλα αυτά είναι οι διαιτητές που ειλικρινά τα έκαναν μαντάρα σε κάθε πιθανή ευκαιρία, αλλά είναι κρίμα να γράψουμε οτιδήποτε παραπάνω μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι.

Οι Grizzlies έχασαν μια μοναδική ευκαιρία να βάλουν φωτιά στη σειρά και δυστυχώς το 4-1 φαντάζει πολύ πιθανό αυτή την στιγμή, Οι Warriors έχουν 12 διαδοχικές προκρίσεις σε σειρές όπου κέρδισαν το πρώτο παιχνίδι, μηδένα προ του τέλους μακάριζε όμως, Μorant είναι αυτός.

Joel, γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα!

 Ίσως η φριχτή παραφωνία σε ό,τι αφορά το επίπεδο του μπάσκετ που παίχτηκε στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια. Οι Sixers παίζανε αυτό το συναρπαστικό Sixers basketball και μάλιστα αναγκάστηκαν να βγάλουν από τη ναφθαλίνη και τον DeAndre Jordan για 17’ με αναμενόμενα αποτελέσματα. Στο πρώτο ημίχρονο το παιχνίδι έμοιαζε με φεστιβάλ τούβλου, με τις δύο ομάδες να αγωνίζονται να σπάσουν το φράγμα του 20% στα τρίποντα και τον Herro να μοιάζει με όαση στην ανομβρία, μια ανομβρία που οι αποδεκατισμένοι Sixers εκμεταλλεύτηκαν για να επιστρέψουν στο παιχνίδι, αλλά και να περάσουν μπροστά, όσο ο Harris σκόραρε και ο Harden είχε κάποιες δυνάμεις. Η παρουσία του Herro άλλωστε τους έδινε και ένα μέρος να επιτεθούν. 

Η απουσία του Embiid όμως ήταν καταλυτική για την εξέλιξη του παιχνιδιού. Ο Bam Adebayo αγωνίστηκε σαν να είναι ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου -που είναι- με 26/12/4 στην επίθεση και εξαιρετική άμυνα, την ίδια στιγμή που η απουσία του Καμερουνέζου -που θέλει να γίνει Γάλλος- χάλασε και το rotation των Sixers, με τους Heat να κερδίσουν με double score την μάχη των αναπληρωματικών (42-21) καθώς ο Doc Rivers περίμενε περισσότερα από το 1/10 του Niang και του Shake Milton. 

Το παιχνίδι έκρινε η εξαιρετική άμυνα των Heat, μια άμυνα που κράτησε τους Sixers στα 6/34 τρίποντα (18%) -όχι πως οι ίδιοι τα πήγαν καλύτερα με 9/36 και 25%. Αφού λοιπόν αποφάσισαν να κάνουν τον δεύτερο μεγάλο τσάτσο της Λίγκας μετά τον Trae Young, τον Harden δηλαδή, να αισθάνεται άβολα μαρκάροντάς τον στενά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, ξεπέρασαν το σαμαράκι της αφλογιστίας τους στη δεύτερη περίοδο και καθάρισαν το ματς στην αρχή της τέταρτης, φτάνοντας ως και το +21 με μεγάλα σουτ του Tyler Herro, μα, κυρίως, με καταπληκτικές άμυνες του Max Strus και του Caleb Martin, αν έχετε τον θεό σας. 

Η εικόνα προμηνύεται παρόμοια και στο δεύτερο παιχνίδι, και ελπίζουμε στην επιστροφή του Joel Embiid, αν όχι για καλύτερο θέαμα, τουλάχιστον για μια πιο ανταγωνιστική σειρά. 

Μια νύφη, ή τελος πάντων, έναν καλό forward για τον Luka Doncic

Οι Phoenix Suns έκαναν τη δουλειά τους στο Game-1, προτάσσοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα του πλουραλισμού έναντι ακόμη ενός (ακόμα) μεγάλου παιχνιδιού του Luka Doncic. Το παιχνίδι πάντως στο ξεκίνημα φαινόταν πιο εύκολο από ό,τι κατέληξε. Το μάκρος του Mikal Bridges ζόρισε τον Luka και έτσι οι Suns βρήκαν ευκαιρίες να επιτεθούν γρήγορα και να βρουν εύκολους πόντους, όχι απαραίτητα στον αιφνιδιασμό, αλλά διαβάζοντας miss matches και κενά, κάτι στο οποίο τόσο ο Booker όσο και ο Paul είναι μανούλες. Ωστόσο δεν γίνεται σε κάθε φάση να είναι ο Mikal στον Luka, και ο άτιμος ο Σλοβένος εκμεταλλευόταν κάθε ευκαιρία που είχε με άλλον αμυντικό πάνω του. Αυτό, και άλλη μια μεταμφίεση του Kleber σε Ray Allen, με πέντε τρίποντα σε περίπου οκτώ λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, κράτησαν το κεφάλι των Mavericks έξω από το νερό για μερικές ανάσες. 

Εν τέλει πάντως η εξέλιξη του παιχνιδιού ήταν λίγο ως πολύ η αναμενόμενη, δεν χρειάζεται να επιστρατεύσουμε κάποια τρομακτική σοφία για την ανάλυση του. Το παιχνίδι μπορεί να έληξε με μικρή διαφορά, αλλά σε καμία στιγμή του οι Mavericks δεν φάνηκαν ικανοί να το χτυπήσουν, άλλωστε οι Suns δεν βρέθηκαν ποτέ πίσω στο σκορ . Έριξαν όλα τα κορμιά που είχαν πάνω στον Luka Doncic, αυτός ανταποκρίθηκε, αλλά οι Mavs στερούνται ενός δεύτερου επιθετικού πόλου, ή τουλάχιστον δεύτερου μη ball dominant επιθετικού πόλου. Εκεί που οι παίκτες του Kidd πάλευαν με τα κύματα, οι Suns περίμεναν με χαρτάκι τη σειρά τους να σκοράρουν με έξι από αυτούς να έχουν διψήφιο αριθμό πόντων και τον Cameron Payne με εννιά. Αν χαλάσουν τα σχέδια μιας επίθεσης των Suns, όλα καλά, όποιος είναι στο παρκέ θα κάνει κάτι με την μπάλα. Οι Mavericks αντίθετα δεν έχουν την ίδια πολυτέλεια. Ο Luka Doncic είναι top-5 παίκτης στο NBA, αυτό το ξέρουμε, γίνεται όμως κάθε χρόνο και φανερότερο ότι χρειάζεται ένα λειτουργικότερο ρόστερ δίπλα του στα Playoffs, που, όπως είπαμε, είναι διαφορετικό παιχνίδι. 50 νίκες απέναντι στο σύνολο του NBA είναι ένας πολύ διαφορετικός στόχος από τις τέσσερις απέναντι στους Phoenix Suns, οι οποίοι είναι χτισμένοι για να μπορούν να πετύχουν και τα δύο.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό…

Δείτε ο Στεφανάκος ταπίδι! Και με έξι fouls και πάνω στον Ja!

STEPH BLOCKS JA ?

(via @NBATV)pic.twitter.com/TAJDD2itsy

— Bleacher Report (@BleacherReport) May 1, 2022

…αλλά και από τα γέλια

Ρε φίλε οι Celtics φταίνε που χάσανε τη μέρα του γάμου σου ή εσύ που έβαλες τον γάμο εν μέσω Playoffs;!

Middle of his wedding ceremony and he found out his Celtics lost Game 1 ?

(via @sedaworddd) pic.twitter.com/XsD5gcVfA0

— Bleacher Report (@BleacherReport) May 2, 2022

Η γωνιά του Geek

➣   Μόλις σε 10 δίποντα ευστόχησαν οι Celtics στο Game-1 με τους Bucks, όπου οι τελευταίοι, με την τριάδα Giannis-Lopez-Portis ύψωσαν ένα τρομακτικό “You shall not pass” μέσα από την γραμμή των 7,25. Η συγκεκριμένη απόδοση ήταν η δεύτερη χειρότερη, μετά τα εννιά των Rockets κόντρα στους Kawhi-less Spurs το 2017. 

Βέβαια, πέρα από τα Playoffs, τα 10 εύστοχα δίποντα των Celtics, είναι τα λιγότερα στην ιστορία τους σε παιχνίδι. Ήτοι τα λιγότερα σε 6.630 παινχίδια.

➣   Η άμυνα των Bucks, πολύ συνειδητά έδινε το τρίποντο στους “Κέλτες”, που οι 50 προσπάθειες αυτών ήταν η 10η μεγαλύτερη στην ιστορία των Playoffs. 

➣   Bέβαια, σε ένα στατιστικό που έδωσε ο Kevin Pelton του ESPN, οι ομάδες που κερδίζουν το πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας στα Playoffs με διψήφια διαφορά έχουν μόλις δύο νίκες στις σειρές σε 12 περιπτώσεις. Για να δούμε τι θα γίνει τώρα στην 13η…

➣   Πρώτη φορά στην ιστορία του ΝΒΑ τρεις πιτσιρικάδες κάτω των 22 βάζουν 30άρα στο ίδιο παιχνίδι. Αυτό συνέβη στο Game-1 των Grizzlies με τους Warriors με τους Morant, JJJ και Poole να έχουν 34, 33 και 31 αντίστοιχα.

➣ Ωστόσο, στα φετινά Playoffs, κάθε φορά που ένα ζευγάρι συμπαικτών βάζει από 30, η ομάδα τους χάνει. Αυτό συνέβη με τους Ingram και McCollum στο Game-3 με τους Suns, αυτό συνέβη με τους Splash Brothers στο Game-4 κόντρα στους Nuggets, αυτό συνέβη και προχτές με τους Ja και JJJ κόντρα στους Dubs. 

➣ Στα φετινά της φετινής postseason το γεγονός πως οι όσοι συναντούν τον Curry απέναντί τους στην άμυνα σουτάρουν με μόλις 36% (20/55), το δεύτερο καλύτερο δηλαδή ποσοστό για περιφερειακό αμυντικό, πίσω αποκλειστικά από τον Jrue Holiday. 

➣   Κανένα παιχνίδι με κάτω από 50% ευστοχία δεν έχουν ως τώρα οι Suns στην postseason. Εντυπωσιακό. 

➣  Μάλιστα τρέχουν δύο ενδιαφέροντα σερί, το ένα που παρακαλουθούμε από τη regular, ήτοι να είναι στο 51-0 πλέον όταν μπαίνουν μπροστά στην τελευταία περίοδο (με το ρεκόρ σε μια σεζόν να είναι των Lakers με 57-0 το 2019-20). 

➣  Επίσης, σε ατομικό επίπεδο, είναι εντυπωσιακό πως ο Chris Paul έχει 10 σερί νίκες κόντρα στον Luka από την μέρα που αυτός πήγε στους Mavs (ο Luka έχει νίκες κόντρα σε ομάδες του Paul, αλλά σε αγώνες που ο τελευταίος δεν έπαιζε).

➣ Αντίθετα ο Luka έγινε ο πρώτος παίκτης με τέσσερις ήττες σε παιχνίδια που έχει βάλει 40+.

➣ To χειρότερο plus/minus στην ιστορία των ΝΒΑ Playoffs κατέχει ο DeMar DeRozan και μάλιστα με μεγάλη διαφορά. Συγκεκριμένα βρίσκεται στο -371 με δεύτερο τον Carmelo Anthony με -288. Το σχετικό ρεκόρ του γίνεται εντυπωσιακότερο αν αναλογιστεί κανείς πως σε καμία από τις εφτά postseason που έχει συμμετάσχει δεν έχει γράψει θετική παρουσία στο παρκέ:

2021-22 : -65 (το δεύτερο χειρότερο της ομάδας του)

2018-19: -33 (το χειρότερο της ομάδας τους)

2017-18: -65 (το χειρότερο της ομάδας τους)

2016-17: -69 (το χειρότερο της ομάδας τους)

2015-16: -76 (το τρίτο χειρότερο της ομάδας του)

2014-15: -47 (το χειρότερο της ομάδας τους)

2013-14: -18 (το πέμπτο χειρότερο της ομάδας του)

Διαβάσαμε, είδαμε, ακούσαμε μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Δύο ακόμα εξαιρετικά videos από τον Ben Taylor του Thinking Basketball, το πρώτο με την αποκατάσταση της συνεισφοράς του Gobert στα Playoffs και το δεύτερο με τον κρίσιμο ρόλο του Gary Payton II στους φετινούς Warriors. 

Τέλος, ένα ενδιαφέρον άρθρο της Seerat Sohi στο The Ringer για τον Ayton και τη συνεισφορά του στους Suns.