Παράλληλα, τα δύο franchises αποτελούν ορόσημο στην ιστορία του NBA και του player empowerment που θα ακολουθούσε, αποτελώντας οχήματα για δύο από τους πιο ηχηρούς και -κυρίως- επιτυχημένους συνασπισμούς ταλέντου της ιστορίας. Allen-Pierce-Garnett για τους μεν, Wade-James-Bosh για τους δε. Μαζί με τους Spurs και τους Lakers αποτελούν τiς πιο εμβληματικές ομάδες της προ-Warriors και μετά-Shaquille εποχής. Το παράδοξο πάντως είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις, μα ιδίως σε αυτή των Miami Heat, τα πρωταθλήματα έχουν πιστωθεί περισσότερο στους παίκτες παρά στα franchises στη συλλογική μνήμη, δύο franchises τα οποία παρά τις λακκούβες που έπεσαν οι Celtics, αποτελούν σε γενικές γραμμές υποδείγματα διαχείρισης. Τα αναφέρουμε όλα αυτά διότι οι σημερινές ομάδες δεν έχουν καμία σχέση με την εποχή της τελευταίας δόξας τους, έχοντας χτιστεί με έμφαση στην ανάπτυξη του ταλέντου που απέκτησαν στο draft, αντί του roller coaster που είναι το κυνήγι superstars, στο οποίο, σημειωτέον, ρίχτηκαν δύο από τα θύματά τους στην postseason (Nets, Sixers).

Για τους Heat και το πρόγραμμά τους, που σφυρηλατεί διαμάντια από το πανέρι των απόκληρων του draft, γράφονται παιάνες όλη τη χρονιά. Δεν είναι μόνο οι Adebayo, Herro, Robinson που βοήθησαν την ομάδα στην τελευταία πορεία τους προς τους τελικούς, φέτος έχουν υπάρξει καθοριστικοί και οι Strus, Vincent, οι οποίοι πέρσι βρίσκονταν μονάχα στις παρυφές του rotation. Οι Boston Celtics έχουν ξεκινήσει σε 10 από τα 11 παιχνίδια τους στα Playoffs τέσσερα draft picks τους στη βασική τους πεντάδα (αν υπολογίσουμε και τον Theis που αυτοί έφεραν στο NBA και ο οποίος μόλις διάβασα ότι έχει το προσωνύμιο “Vanilla Theis”, γεγονός με το οποίο είμαι απόλυτα σύμφωνος). Ο έτερος starter; O Al Horford που μοιάζει να έχει γεννηθεί Celtic. Δεν είναι ακριβώς η εκδίκηση του team building και το τέλος της θεωρίας ότι δεν μπορείς να διεκδικήσεις τον τίτλο χωρίς superstar, αλλά είναι ένα βήμα. Οι δύο ομάδες σφύζουν από ομοιογένεια.

Παραμερίζοντας τους καλύτερους

Κοινό σημείο των προκρίσεων Heat και Celtics αποτελεί το γεγονός πως πέταξαν εκτός διεκδίκησης του τίτλου τους τρεις από τους κατά γενική ομολογία πέντε καλύτερους παίκτες της υφηλίου. Οι Celtics προσπέρασαν στο διάβα τους Kevin Durant και Giannis Antetokounmpo, ενώ οι Heat τον - έστω λαβωμένο - Joel Embiid. Ime Udoka και Erik Spoelstra κεφαλαιοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο το λειτουργικό βάθος που έχουν στη διάθεσή τους, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο τις αποστάσεις στη διαστρωμάτωση του ρόστερ των αντιπάλων τους στον δεύτερο γύρο. 

Για τους Heat ο τραυματισμός του Embiid και η αγωνιστική καθίζηση του James Harden απλοποίησαν την υπόθεση “πρόκριση”. Οι Celtics αντίθετα, σύρθηκαν σε έναν αιματηρό σκάκι επτά αγώνων απέναντι στους περσινούς Πρωταθλητές, χάνοντας το πρώτο παιχνίδι στην έδρα τους και βρίσκοντας στην πορεία απροσδόκητους ήρωες για τις εμφανίσεις των οποίων το συναισθηματικό κοινό της Βοστόνης θα μιλάει για χρόνια. Οι 30 πόντοι του Horford στο τέταρτο παιχνίδι δεν θα ξεχαστούν εύκολα, ούτε οι 27 του Grant Williams στο έβδομο. Ο Jayson Tatum με τους 46 που σημείωσε στο έκτο παιχνίδι μέσα στο Milwaukee έγραψε το λαμπρότερο κεφάλαιο της καριέρας του μέχρι σήμερα.

Στο παρκέ

Αν και πρόκειται για δύο ομάδες που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κυλιστούν στη λάσπη σκληραίνοντας το παιχνίδι - δυνατότητα που αποδείχτηκε αποδοτική στα Playoffs μέχρι στιγμής, ταυτόχρονα έχουν το δυναμικό και την όρεξη να προσφέρουν υψηλού επιπέδου μπάσκετ με γρήγορη κυκλοφορία στην επίθεση. Είναι άλλωστε αυτή η σπάνια μίξη των δύο στοιχείων που τις κατέταξε αμφότερες στο top-10 και σε offensive και σε defensive rating στη regular season και που εν τέλει τις φέρνει ένα σκαλοπάτι πριν τους Tελικούς. Παρότι εκ πρώτης όψεως μοιάζει μια αμυντική σειρά όπου θα κυριαρχήσουν οι άμυνες, όπως τουλάχιστον μας λένε οι απανταχού αναλυτές, η εκτίμησή μου είναι πως οι δυο διεκδικητες του τίτλου της Ανατολής θα βγάλουν στην επιφάνεια τον καλύτερο εαυτό ο ένας του άλλου και θα δούμε μια σειρά με όμορφο, γρήγορο μπάσκετ και -σχετικά- υψηλά σκορ. 

Το χαρακτηριστικό πάντως και των δύο αμυνών είναι πως δεν διακρίνονται σε έναν μονάχα τομέα, αλλά έχουν παίκτες και επαναλήψεις ώστε να ανταποκριθούν σε κάθε στυλ μπάσκετ, κάτι που είδαμε με τον εντυπωσιακότερο τρόπο στα φετινά Playoffs από τους Celtics, που εξουδετέρωσαν τόσο τους Nets των Durant και Irving, όσο και τους περσινούς πρωταθλητές με οδηγό του άρματος τον Giannis Antetokounmpo. Ίσως το στυλ παιχνιδιού απέναντι στο οποίο έχουν δοκιμαστεί λιγότερο να είναι αυτό του ανελέητου ball movement και της συνεχούς κίνησης σουτέρ που προσπαθούν να βγουν από screens. Οι Miami Heat έχουν το δυναμικό να τους παρουσιάσουν αυτό το πρόβλημα, με τον Max Strus και τον παροπλισμένο Duncan Robinson, ο οποίος εκτιμώ ότι θα επιστρέψει στο rotation σε αυτή τη σειρά και τον Tyler Herro. Από την άλλη πλευρά, οι Celtics εκμεταλλεύτηκαν επιθετικά στον προηγούμενο γύρο την απουσία του Middleton, καθώς υπήρχε μόνο ο Holiday να μαρκάρει Tatum και Brown - δεν μπορεί να κάνει τα πάντα ο Giannis. Οι Heat προσφέρουν λιγότερους στόχους με τον Jimmy Butler να παραμένει εξαιρετικός αμυντικός, τον Max Strus να αναδεικνύεται σε απροσδόκητα θετική παρουσία με το φαρδύ κορμί του και τον P.J. Tucker αναγεννημένο και με την αυτοπεποίθηση του πρωταθλητή. 

Έτσι δύσκολα ο Spoelstra θα βρεθεί στη θέση του Budenholzer στο έβδομο παιχνίδι, όταν αναγκάστηκε να ρισκάρει όλα τα ελεύθερα σουτ, παρκάροντας τον Brook Lopez σε role players για να παραμείνει κοντά στο καλάθι. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει πώς θα δοκιμάσει να αναχαιτίσει τον Jason Tatum, με τους Adebayo, Tucker και Butler να είναι όλοι πιθανές επιλογές που αρέσκονται στο physical παιχνίδι, που είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που μπορούν να κάνουν τον star της Βοστώνης να αισθανθεί άβολα.

Οι επιστροφές

Όπως είπαμε και παραπάνω, οι δύο ομάδες εκμεταλλεύτηκαν τους τραυματισμούς βασικών στελεχών των αντιπάλων τους στους ημιτελικούς περιφέρειας (Embiid και Middleton), αλλά και οι ίδιοι δεν έχουν ανοσία σε αυτό το μικρόβιο. Η διαθεσιμότητα και ετοιμότητα των Robert Williams και Kyle Lowry θα αποτελέσει κομβικό παράγοντας στην εξέλιξη της σειράς. 

Η απουσία του Robert Williams, τον οποίο οι Celtics επέλεξαν να επιστρατεύσουν πολύ γρήγορα μετά τον τραυματισμό του στον μηνίσκο, δεν φάνηκε τόσο απέναντι στους Bucks, καθώς ο Ime Udoka απάντησε στην πρόκληση του Antetokounmpo με δύναμη, όχι μάκρος. Ο συγκλονιστικός (28,7/7,6/5,4/2,1κλ.) στα φετινά Playoffs Jimmy Butler προσπαθεί πρώτα και κύρια να φτάσει στο καλάθι με όπλο την επιμονή και τον τσαμπουκά, καθώς δεν έχει τη δυνατότητα να τελειώνει κάθε φάση με κάρφωμα όπως ο Giannis, ούτε τρομερή ποικιλία στα τελειώματά του. Με τους Heat να στηρίζονται περισσότερο από ποτέ στο σκοράρισμά του, το οποίο είναι μάλλον άστατο, η παρουσία ενός rim protector της αποτελεσματικότητας του υγιούς Robert Williams μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα. Ας έχει βελτιώσει τα ποσοστά του από το τρίποντο ο Butler στα Playoffs, που ξαφνικά άρχισε να σουτάρει, πάντα θα είναι κατά βάση ένας πολιορκητικός κριός.

O Erik Spoelstra από την άλλη πλευρά, χρειάζεται οπωσδήποτε έναν σχετικά έτοιμο Lowry. Ο Butler θα είναι ο βασικός χειριστής, αλλά δεν είναι το πρότυπο του παίκτη που θα πάρει όλες τις επιθέσεις πάνω του και θα επιβάλλει τον ρυθμό του -τουλάχιστον όχι σε βάθος επτά αγώνων. Απόντως του Lowry, υπάρχει ένα κενό στον χειρισμό της μπάλας και τη δημιουργία προσωπικής φάσης. Η δεύτερη επιλογή θα είναι ο Tyler Herro, ο οποίος στους τελικούς περιφέρειας απέναντι στην Βοστώνη στο Bubble πέτυχε το career high του -που ακόμα κρατάει- με 37 πόντους, καθαρίζοντας ουσιαστικά την πρόκριση των Heat στους Τελικούς. Η παρουσία του, ωστόσο, προσφέρει έναν προφανή στόχο για τους παίκτες του Udoka στην άλλη πλευρά του παρκέ. Πρόκειται για έναν λεπτό χειρισμό, που θα είναι ακόμα πιο καθοριστικός στα παιχνίδια που θα είναι πολύ κοντά στο σκορ. Ο παράγοντας “Χ” του Miami είναι ο Victor Oladipo στον οποίο ο Spoelstra εμπιστεύεται πολλά λεπτά, όχι μόνο από ανάγκη, αλλά και για να τον προετοιμάσει για μια τέτοια σειρά. Θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη, δεν μπορεί όμως να αποτελεί τη βάση της στρατηγικής του. Χωρίς τον Lowry στο κουμάντο δύσκολα οι Heat θα έχουν αρκετή ροπή για να υπερκεράσουν τους Celtics σε βάθος επτά παιχνιδιών. 

The Celtics back in the Finals?

Στο κάτω-κάτω της γραφής, οι δύο ομάδες έχουν πολλά κοινά: από τον τρόπο που θέλουν να αγωνίζονται, την αμυντική ευελιξία τους, την στελέχωση του ρόστερ τους μέχρι τα προβλήματα τραυματισμών που τους ταλαιπωρούν. Ακόμα και τα ρεκόρ τους στην κανονική περίοδο απείχαν μόλις δύο νίκες. Οι Heat έχουν με το μέρος τους το πλεονέκτημα έδρας, αλλά δύσκολα θα έχουν έναν έτοιμο Lowry στα δύο πρώτα παιχνίδια, και αυτό θολώνει κάπως τα νερά του όποιου προβαδίσματός τους. Εν τέλει νομίζω πως οι Celtics έχουν περισσότερες λύσεις και τον καλύτερο παίκτη της σειράς, ενώ δεν είναι το ίδιο επιρρεπείς με τους Heat σε αυτά τα εντελώς άσφαιρα παιχνίδια που οι τελευταίοι κατά καιρούς παρουσιάζουν. Κάπως έτσι νομίζω ότι οδηγούμαστε σε άλλη μια μακρά και συναρπαστική σειρά επτά αγώνων, με την μπίλια να κάθεται στο πράσινο. Celtics in 7 λοιπόν, κι ας μην έχω πετύχει τίποτα στα φετινά Playoffs ως τώρα.