Στη Regular Season

17.12.2021: Golden State Warriors 111 @ 107 Boston Celtics

16.03.2022: Boston Celtics 110 @ 88 Golden State Warriors

Δύο διαφορετικά μεταξύ τους παιχνίδια αυτά ανάμεσα στις δύο ομάδες στη regular: στο μεν πρώτο, μέσα Δεκέμβρη, στο ξέσπασμα της Όμικρον στις ΗΠΑ, οι Warriors ήταν με τέσσερις παίκτες στα πρωτόκολλα (μεταξύ των οποίων τον Poole, και τον Klay να μην έχει επιστρέψει ακόμα), παρόλα αυτά οι Celtics ακόμα δεν είχαν ρολάρει, με αποτέλεσμα η διαφορά να είναι στους 20 για τους Warriors από νωρίς, και παρότι η ψαλίδα έκλεισε, το αποτέλεσμα δεν άλλαξε: εύκολη νίκη για τους Dubs. 

Εντελώς αντίθετα, το δεύτερο παιχνίδι έλαβε χώρα στο San Francisco έναν μήνα πριν την έναρξη των Playoffs και το Chase Center είχε ατμόσφαιρα γιορτής, καθώς θα ήταν το μόλις δεύτερο παιχνίδι που θα παίζανε μαζί μετά από 2,5 χρόνια οι Curry-Klay-Draymond. Το πόρτυ όμως το χάλασε νωρίς ο Marcus Smart, όχι λόγω κάποιας εξαιρετικής εμφάνισης, αλλά λόγω του τραυματισμού του Curry στο δεύτερο δωδεκάλεπτο. Αυτό το γεγονός αποσυντόνισε εντελώς τους Warriors, οι Celtics ήταν σε καλό φεγγάρι, το ματς έληξε με 22.

Η Ιστορία

Ο μοναδικός προηγούμενος τελικός ανάμεσα σε Warriors και Celtics είναι στο πολύ-πολύ μακρινό 1964 , όταν ακόμα μάχονταν τα θηρία Chamberlain και Russell, με -προφανώς- θετική κατάληξη για τους Celtics με 4-1 Celtics, για την έκτη τους σερί κατάκτηση. Συνολικά το ρεκόρ στις αναμετρήσεις στη regular ανάμεσα στις δύο ομάδας είναι -επίσης εύλογα- υπέρ των Celtics, με το συντριπτικό 208-138 ωστόσο πιο σημαντικό φαντάζει το γεγονός πως οι Celtics είναι η μοναδική ομάδα με winning record κόντρα στους Warriors από την έναρξη της δυναστείας αυτών, τη σεζόν 2014-15 ως και σήμερα, με 9-7.

Η διαδρομή τους ως εδώ

Στο σύνολο της σεζόν οι δύο ομάδες είχαν κοινό defensive rating, με 106,8 (ήτοι δέχονταν 106,8 πόντους ανά 100 κατοχές αντιπάλων), το καλύτερο της Λίγκας. Το να συναντηθούν στους Τελικούς οι δύο καλύτερες άμυνες δεν είναι κάτι σύνηθες, μιας και είχε να συμβεί από το 1994 (Knicks - Rockets). Ωστόσο το πως κατάφεραν την καλύτερη αμυντική επίδοση της Λίγκας οι δύο φετινοί φιναλίστ είναι αποτελεί έναν συμψηφισμό εντελώς διαφορετικών παραμέτρων. Αρχικά για τη Βοστώνη, η αμυντική της απόδοση από τον Γενάρη και μετά ήταν της τάξης των 105,2 πόντων ανά 100 κατοχές αντιπάλων, τρεις ολόκληρους πόντους καλύτερη από την επόμενη άμυνα της Λίγκας για το ίδιο διάστημα. Η ίδια ακριβώς επίδοση μεταφέρθηκε και στα Playoffs με τους Cs να δέχονται μόλις 105,2 πόντους ανά 100 κατοχές από τις ομάδες των Durant, Giannis και Butler

Αντίστοιχα, η άμυνα των Warriors είχε δύο διαφορετικές φάσεις, εκείνη κατά την επιβλητική παρουσία του καλύτερου αμυντικού της Λίγκας (sorry Marcus) Draymond Green: συγκεκριμένα, με τον Draymond οι Warriors έχουν defensive rating της τάξης των 104,2 πόντων ανά 100 κατοχές αντιπάλων, ενώ χωρίς αυτόν δεχόντουσαν σχεδόν οχτώ πόντους παραπάνω ανά 100 κατοχές (112,0). 

Η απόδοσή τους στα Playoffs είναι πιο κοντά βέβαια στο δεύτερο νούμερο (111,0 defensive rating), ωστόσο στα 16 παιχνίδια που έχουν δώσει ως τώρα φωτιά έχει πάρει η επίθεσή τους, που έχει φτάσει τους 116,1 πόντους ανά 100 κατοχές, τέσσερις ολόκληρους πόντους ψηλότερα από την επίδοσή τους στη regular. 

Και μπορούμε μάλιστα να προσδιορίσουμε τα χρονικά σημεία των αγώνων που οι Dubs παίρνουν φωτιά, καθώς αυτά είναι κυρίως στην τελευταία περίοδο, όπου η επιδόσεις τους εκτοξεύονται, φτάνοντας τους 133,9 πόντους offensive rating (!!) στα 192 λεπτά τέταρτων περιόδων που έχουν παίξει από τον Απρίλη ως σήμερα. 

Αντίθετα οι Celtics, παρότι και αυτοί με τη σειρά τους είναι εξαιρετικοί στα τέταρτα 12λεπτα (συν 8,4 net rating), ως εξαιρετικό 12λεπτο απόδοσης στη φετινή postseason έχουν τα δεύτερα 12λεπτα, όπου ως τώρα τρέχουν με το εξωπραγματικό 17,2 net rating σε αυτά.

Τα παραπάνω νούμερα ωστόσο δεν ξέρουμε κατά πόσο έχουν βάση ή μπορούν να προβληθούν στην επικείμενη σειρά Τελικών. Και τούτο καθώς κανένας από τους αντιπάλους των δύο ομάδων ως σήμερα δεν διέθετε τα χαρακτηριστικά του επόμενου αντιπάλου τους. Oι μεν Celtics συνάντησαν τους επιθετικά ικανότατους, αλλά βασιζόμενους σε iso και όχι σε κάποια χορογραφία, και χωρίς καμία αμυντική αποτελεσματικότητα, Nets στον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο τους Bucks που βασίζονταν στην ισοπεδωτική δύναμη του Giannis, με την απουσία του Middleton να τους αφαιρεί κάθε παιχνίδι pick ‘n’  roll, αλλά και τον σημαντικότερο σουτέρ τους από το τρίποντο, και την ωμή βία στην άμυνα των Heat στους τελικούς της Ανατολής, οι οποίοι παρομοίως δεν είχαν να καταθέσουν καμία καμία επιθετική μαγεία. 

Αντίστοιχα, οι Warriors κέρδισαν τους υπερβολικά λειψούς Nuggets του MVP Jokic περιπατητά στον πρώτο γύρο, δυσκολεύτηκαν παραπάνω από ό,τι το 4-2 αφήνει να φανεί κόντρα στους επίσης ταλαιπωρημένους από τραυματισμούς Grizzlies, ενώ οι Mavericks στους Τελικούς βρίσκονταν στον πρώτο χρόνο εκμάθησης του παιχνιδιού που οι Warriors έχουν τελειοποιήσει πάνω από μισή δεκαετία τώρα (5-out και smallball). 

Αμφότεροι λοιπόν θα πρέπει να προσαρμοστούν σε νέες προκλήσεις, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά, και μένει να δούμε ποιος θα καταφέρει να πάρει τα μέτρα του αντιπάλου του ταχύτερα και αποτελεσματικότερα (αλλά και να μείνει όρθιος ως το τέλος σε αυτόν τον μαραθώνιο). Αν πρέπει να αναφερθούμε και στο πλεονέκτημα έδρας, που στη σειρά το έχουν οι Warriors, αυτοί έχουν 10-0 ως τώρα στο Chase Center, την ώρα που οι Celtics είναι στο 7-2 στις έδρες των αντιπάλων τους ως τώρα στην postseason. 

Ωστόσο, αν μπορούμε να πούμε κάτι εισαγωγικά είναι πως περιμένουμε οι αναμετρήσεις τους για το Larry O’Brien Trophy να μην είναι αποκλειστικά αμυντικές. Περισσότερο περιμένουμε αυτές να κριθούν από την σύγκρουση της μοναδικής επίθεσης των Warriors (διαρκής κίνηση, τρίποντο, spacing), απέναντι στον κακό της δαίμονα ως τώρα, μια άμυνα με διαρκής αλλαγές, με πολλά μακριά κορμιά και χωρίς εμφανή αδυναμία για να την χτυπήσει κάποιος, όπως είναι τα χαρακτηριστικά της άμυνας των Celtics. Αναλυτικότερα για αυτά όμως, ακολούθως, με το πως βλέπουμε εμείς οι contributors του Basketball Guru τους Τελικούς που κατά το μοντέλο του FiveThirtyEight έχουν 80% πιθανότητες να το κερδίσουν οι Celtics, ενώ για τις στοιχηματικές φαβορί είναι οι Warriors.  

Γιατί θα το πάρουν οι Warriors

Δημήτρης Χ.: Γιατί βρήκαν τον τρόπο ξανά να συνδυάζουν εμπειρία και νεανικότητα, άμυνα και επίθεση, όλα στο υψηλότερο επίπεδο. Η παρουσία του Jordan Poole ανοίγει τα επιθετικά σχήματα και τους δίνει έναν έξτρα χειριστή (και πόσο κουραστικό πρέπει να είναι για τον αντίπαλο να έχει να κυνηγά Steph & Klay ταυτόχρονα, λες και έχουμε 2016), ο Wiggins μπορεί να μην είναι παίκτης max συμβολαίου, ίσως όμως βλέπουμε την επιδραστικότερη βερσιόν του στο παρκέ, με αμυντικές αποστολές που θυμίζουν μεγάλους defensive stoppers του παρελθόντος. O Draymond αντέχει, ο Klay έχει επιστρέψει σε μεγάλο (και πολύ ευχάριστο για εμάς τους θεατές) βαθμό και ο Steph….ετοιμάζεται για το πρώτο του Finals MVP. Κυρίως μπορούν να το πάρουν γιατί όσο σπουδαίος και να είναι ο αντίπαλος, στα κρίσιμα σημεία βρίσκουν τα σουτ, τις άμυνες, ό,τι χρειάζεται τέλος πάντων για να πάρουν τον αγώνα. Συνέβη το ‘19 απέναντι στους Blazers, τα ίδια και στο 4-1 επί των Mavericks. ‘’Καλά τα κάνατε, μπράβο, δείτε μας τώρα να επικρατούμε’’. Δείγμα πραγματικά μεγάλης ομάδας. Μπορείς να τους κερδίσεις; Ναι. Τέσσερις φορές; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος. 

Gus Χρυσοχού: Οι Dubs διανύουν μέρες 2017 και 2018. Μπορεί ο Kevin Durant να μην κατοικεί πια στη δυτική ακτή, αλλά τον έχουν αντικαταστήσει επαρκώς, όπως φαίνεται και από το τελικό αποτέλεσμα. Οι Warriors μπαίνουν στους τελικούς μπαρουτοκαπνισμένοι, όντας μια ομάδα που μπορεί να σε σκοτώσει από παντού και με κάθε πιθανό τρόπο. Επιπλέον, μπαίνουν και ξεκούραστοι σε σχέση με τους αντιπάλους τους οι οποίοι χρειάστηκαν επτά παιχνίδια σε δύο συνεχόμενες σειρές για να αποκλείσουν τους πρωταθλητές Bucks και τους Heat. Παράλληλα, υπάρχει και ένα stat που -προσωπικά- με τρομάζει και λέει πως στα τέταρτα δωδεκάλεπτα των Playoffs έως τώρα, έχουν ένα αδιανόητο +94 στο plus/minus, ενώ κατά μέσο όρο κερδίζουν τους αντιπάλους τους με 25,4 πόντους. Βάζοντας και την πολύ μεγαλύτερη εμπειρία τους σε καταστάσεις τελικών στην εξίσωση, η ζυγαριά γέρνει προς San Francisco.

Νίκος Ραδικόπουλος: Η άμυνα των Celtics είναι ατσάλινη, ωστόσο δεν έχει αντιμετωπίσει ακόμα επιθετική μηχανή σαν τη μοναδική των Dubs. Οι Bucks δεν είχαν ούτε επιλογές ούτε τρίποντο, οι Heat δεν είχαν υγεία ή τα επιθετικά όπλα για να τους ενοχλήσουν. Αντίθετα, η επίθεση των Warriors παίζει με άλλη ταχύτητα και πολύ περισσότερο κίνηση -παρά δύναμη, όπως Milwaukee και Miami. Η κίνησή τους, και δη και μακριά από το καλάθι, με εξαιρετικούς σουτέρ, ανοίγει κατά πολύ τον χώρο που η άμυνα πρέπει να καλύψει, απαιτώντας ακόμα περισσότερη ενέργεια από την άμυνα. Οι ήδη επιβαρυμένοι Celtics δεν ξέρω αν θα έχουν τα κουράγια να ακολουθήσουν τον ξέφρενο ρυθμό που οι Warriors θέτουν, παρότι θεωρητικά έχουν τα κορμιά να τους ακολουθούν, αλλά και την τακτική -switching- που φαίνεται να αποδιοργανώνει τους Dubs (Rockets 2018). Επιπλέον, οι Warriors έχουν πολύ πιο βαθύ rotation από τους Celtics (των αποκλειστικά 7,5 παικτών). Ο συνδυασμός αυτών των στοιχείων: λιγότερη κούραση, περισσότερες επιλογές, διαρκής κίνηση στην επίθεση, εξαιρετικό τρίποντο, θεωρώ πως δίνουν το προβάδισμα στους Warriors για την κατάκτηση του Τίτλου. Με άλλα λόγια, οι Celtics στα μάτια μου είναι σαν να βγαίνουν από δύο διαδοχικούς αγώνες box που έφτασαν ως τον τελευταίο γύρο αμφότεροι -που τους νίκησαν μεν, αλλά δεν παύει να έχουν ζαλάδα από τα χτυπήματα που και αυτοί δέχτηκαν- και ξαφνικά να καλούνται να τρέξουν απανωτά sprints. Κατοστάρια, διακοσάρια, τετρακοσάρια και ξανά από την αρχή. Φαντάζει δύσκολο να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν.

Γιάννης Χάτσιος: Οι φίλοι παραπάνω κάλυψαν κάθε τεχνική λεπτομέρεια που φέρνει τους Warriors πιο κοντά στην κατάκτηση του τροπαίου στο παρκέ. Οι Warriors όμως έχουν να παρατάξουν και το αδιόρατο πλεονέκτημα της εμπειρίας τους στον έκτο τελικό που εμφανίζονται με τον ίδιο κορμό και τον ίδιο προπονητή. Η αυτοπεποίθηση και η ομοιογένεια που πηγάζει από το γεγονός αυτό δεν είναι μονάχα τσιτάτο, αλλά είναι και η ευκολία στη συνεννόηση σε καθεστώς πίεσης, η προβλεψιμότητα στις αντιδράσεις τους και η ευελιξία που προσφέρει στον Kerr, η τηλεπαθητική συνεννόηση των Curry-Thompson-Green-Looney (και, αν τα καταφέρει, του Iguodala), μια σύνδεση που επιτρέπει στον coach να προσαρμόζει την τακτική του ευκολότερα από τον ομότιτλό του στους Celtics. Αλλά και ο ίδιος ο Kerr αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τον -εξαιρετικό- Ime Udoka, και δεν παίρνει αρκετό credit για το πόσο μεγάλος Head Coach είναι. Όπως και να το κάνουμε, ο Udoka είναι ένας rookie head coach και από καιρού εις καιρόν αυτό βγαίνει στην οικονομία του παιχνιδιού, είτε με ορισμένες φορές αινιγματική αυτοπεποίθηση σε πεντάδες που δεν τραβάνε (κάτι που εμφανίστηκε απόλυτα στη σειρά με τους Bucks), είτε με αψυχολόγητα challenges -μικρά πράγματα τα οποία ελαττώνουν το περιθώριο λάθους των Celtics ακόμη περισσότερο απέναντι σε έναν αντίπαλο όπως οι Warriors. 

Γιατί θα το πάρουν οι Celtics

Δημήτρης Χ.: Πρώτα από όλα γιατί έχουν περάσει την πιο δύσκολη διαδρομή ως αυτό το σημείο, στο τελευταίο βήμα θα κάνουν πίσω; Nets, Bucks, Heat, μόνο οι Monstars λείπουν, αν και μάλλον αυτούς θα αντιμετωπίσουν στους Τελικούς του ΝΒΑ, ντυμένους με φανέλες Golden State. Οι Celtics έχουν όλους τους stars τους στην καλύτερή τους κατάσταση σωματικά, αλλά και ‘’παικτικά’’. Kορμιά να κυνηγήσουν τους Steph-Poole-Klay, πατώντας στα εξαιρετικά αμυντικά σχήματα του Udoka, τον White για έξτρα 1v1 αμυντικό πάνω στον Curry, τους Williams και Horford να καλύπτουν τα off-ball κοψίματα προς το καλάθι με τα οποία οι Warriors έχουν ξεχαρβαλώσει κάθε αντίπαλο μέχρι αυτό το σημείο. Η Βοστώνη έχει φτιάξει μία άμυνα που μπορεί να περιορίσει τον οποιονδήποτε και τώρα καλείται να περάσει επιτυχώς το μεγαλύτερο τεστ των τελευταίων ετών. Και στην επίθεση; Βελτιωμένη κυκλοφορία, περισσότερες μοιρασμένες αποφάσεις και εμπιστοσύνη που έλειψε τα προηγούμενα χρόνια, ή ακόμη και στο ξεκίνημα της σεζόν. Οι Celtics σούταραν καλά απέναντι στην σκληρή άμυνα των Heat (58 TS%), ενώ είχαν και ανεβασμένους δείκτες δημιουργίας. Για όλην την επιτυχία του συνόλου, όλα τα παραπάνω φωτογραφίζονται στον Jayson Tatum, τον MVP των τελικών της ανατολικής περιφέρειας. Σκόρερ, σπουδαίος αμυντικός και μεγάλο κορμί, πλέον και από τους καλύτερους point forward σε ολόκληρο το ΝΒΑ. Σε μία σειρά που αναμένεται να πάει στα έξι και επτά παιχνίδια, ίσως το δικό του πακέτο είναι η απάντηση στο ‘’γιατί θα το πάρουν οι Celtics’’. 

Gus Χρυσοχού: Γιατί ενδεχομένως θα αναγκάσουν τους Warriors να αλλάξουν ή εν πάσει περιπτώσει, να ξανασκεφτούν το small-ball παιχνίδι τους. Στη μέχρι τώρα πορεία τους, οι Warriors δεν αντιμετώπισαν σε καμία περίπτωση κάποια ομάδα που διέθετε το μέγεθος και το physicality των Celtics, όπως επίσης και την αθλητικότητα. Μόνο οι Grizzlies θα μπορούσαν να μπουν στη συζήτηση αυτή, αλλά και πάλι όπως φάνηκε το Golden State είχε τις κατάλληλες λύσεις. Εδώ έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα έχει τις λύσεις απέναντι στον Horford που περνάει δεύτερη νιότη και τον τρομακτικά αθλητικό Robert Williams -γονάτου επιτρέποντος και χτυπάω ξύλο να μη συμβεί τίποτα. Επίσης, διάολε, γιατί κανείς δεν θα μπορέσει να σταματήσεις τον σεληνιασμένο, στα φετινά Playoffs, Jayson Tatum. Και αν αυτός δεν είναι καλός λόγος, ας σταματήσουμε τη συζήτηση εδώ.

Νίκος Ραδικόπουλος: Η αχίλλειος πτέρνα των Dubs, τόσο διαχρονικά, όσο και φέτος, είναι τα λάθη. Στην ακραία καλλιτεχνική εμμονή του Kerr για το “beautiful basketball” Curry και Green δοκιμάζουν πάσες που καταλήγουν τακτικά στις κερκίδες. Η άμυνα των Celtics είναι αρκετά μακριά -και πολύ πιο σκληρή από ό,τι έχουν ως τώρα βρει στο διάβα τους οι Dubs. Και επιπλέον αρέσκεται στις διαρκείς αλλαγές, κάτι που το πρόσφατο παρελθόν μας έχει δείξει πως αποδιοργανώνει κάπως τους Warriors (οι Rockets με διαρκές switching τους είχαν κρατήσει για δύο διαδοχικά παιχνίδια κάτω από τους 95 πόντους το 2018 -όταν οι Warriors είχαν και Durant). Επιπλέον, ο Smart δείχνει να μπορεί να ακολουθήσει πολύ καλά τον Curry (και δεν εννοώ εδώ “να τον τραυματίζει” όπως στην τελευταία τους αναμέτρηση). Τέλος, καθώς κάθε άμυνα κρίνεται από τον πιο αδύναμο κρίκο της, η άμυνα των Celtics δεν φαίνεται να διαθέτει εμφανή αδυναμία την οποία θα μπορούσαν να χτυπήσουν και να εκθέσουν οι Warriors παίρνοντας εύκολους πόντους. 

Γιάννης Χάτσιος: Αν οι Celtics έχουν να αντιπαρατάξουν κάτι απέναντι στην αναστημένη δυναστεία των Warriors, αυτό είναι το δίκοπο μαχαίρι της νεανικότητάς τους. Οι πυλώνες των Celtics βρίσκονται όλοι στο αθλητικό prime τους, ενώ ο Horford γίνεται ορόσημο της φράσης “αιώνιος έφηβος”. Φυσικά ο Curry διατηρεί το σώμα του σε καταπληκτική κατάσταση, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί τραυματισμούς, την ώρα που ο Thompson έχει επιστρέψει από δύο χειρουργεία και ο Draymond Green δεν είναι το ελαφρύτερο σκαρί εκεί έξω. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Celtics θα πρέπει να τρέξουν, αλλά οφείλουν να δουλέψουν σκληρότερα στο παρκέ από τους Warriors και να μην πάρουν ρεπό σε καμία κατοχή. Αν το κάνουν αυτό, θα μεγιστοποιοήσουν τις ελπίδες τους να σηκώσουν το 18ο. 

Οι X-factors

Δημήτρης Χ.: Η κούραση των Celtics. Όσο κι αν πιστεύω πως πρόκειται για περιπτώσεις σούπερ αθλητών που δεν υπολογίζουν και πολύ από κόπωση, ειδικά στις ηλικίες των περισσότερων στο συγκεκριμένο ρόστερ, το κοντέρ έγραψε 7+7 ματς απέναντι σε Bucks και Heat, παρ' ότι στην τελευταία σειρά υπήρξαν αρκετά blowouts ένθεν κι ένθεν. Ο Horford για παράδειγμα έχει χρειαστεί να ανεβάσει στο κατακόρυφο την παρουσία του στο παρκέ λόγω του αγωνιστικού μέσα-έξω του Robert Williams, o Tatum καλείται σχεδόν κάθε βράδυ να είναι ο κορυφαίος παίκτης του παρκέ, ο Smart έχει αναλάβει να μαρκάρει από τον Durant, τον Giannis και τον Butler μέχρι και τους φροντιστές των αντιπάλων αποδυτηρίων. Οι Warriors είναι πιο ξεκούραστοι και έχουν την ικανότητα να έχουν μόνιμα το πόδι στο γκάζι. Ίσως αυτό δεν παίξει ρόλο στα πρώτα 4 και 5 παιχνίδια, λογικά δηλαδή. Εκεί που κάθε νίκη θα ισοδυναμεί με πρωτάθλημα ή σπίτι, οι Celtics καλούνται να εμφανίσουν την ίδια αθλητική συνέπεια που δείχνουν τον τελευταίο ενάμιση μήνα.

Gus Χρυσοχού: Προσωπικά ξεχωρίζω δύο πράγματα, ένα για κάθε ομάδα. Για την πλευρά των Warriors, είναι η αμυντική λειτουργία, η οποία έχει γράψει ένα defensive rating της τάξης του 108,4, στα 16 παιχνίδια που έχει δώσει. Οι επιλογές που έχει ο Kerr στα πρόσωπα των Green και Wiggins, αλλά πλέον και των Payton - Iguodala που πιθανόν να επιστρέψουν στην αγωνιστική δράση για τους Τελικούς, είναι κάτι που δίνει τρομακτικό πλεονέκτημα για τους Dubs - στα χαρτιά τουλάχιστον. Το versatility που μπορούν να δώσουν οι προαναφερθέντες στην άμυνα των Warriors είναι κάτι το εξαιρετικά σπάνιο. Για την πλευρά των Celtics, είναι το κατά πόσο θα μπορέσουν να ακολουθήσουν το περιφερειακό παιχνίδι των Warriors, στο οποίο θα πρέπει να βρουν συνέπεια, με τους ρολίστες να δίνουν βοήθειες στα πρώτα βιολιά της ομάδας. Ο Grant Williams έχει δείξει ότι μπορεί να δώσει σημαντικές βοήθειες με τα περιφερειακά του σουτ, ενώ τα τελευταία δύο ματς του Derrick White κόντρα στο Miami, αποτελούν έναν καλό οιωνό για τη Βοστώνη (6/10 τρίποντα). Το κομμάτι της υγείας, είναι κάτι που εξυπακούεται και για τις δύο πλευρές.

Νίκος Ραδικόπουλος: Μου άρεσε πολύ ένα σημείο που τόνισαν τόσο στο Τhe Athletic, όσο και ο Ben Golliver στο newsletter του, και αυτό είναι τα επιθετικά rebounds του Wiggins. Πηγαίνοντάς το ένα βήμα παρακάτω, διαπιστώνει κανείς πως οι παίκτες με τα περισσότερα επιθετικά rebounds στην φετινή postseason είναι δύο Warriors: ο προαναφερθέν Andrew Wiggins αλλά και ο Kevon Looney, αμφότεροι με 42 σε 16 παιχνίδια έκαστος. Τα επιθετικά rebounds των Dubs τους προσφέρουν δε 14,5 πόντους ανά αγώνα. Απέναντί τους θα σταθεί μία ομάδα που είναι μέτρια στο αμυντικό rebound, μαζεύοντας μόλις το 72,5% των χαμένων σουτ προς το καλάθι τους στη regular (16οι στους 30), ποσοστό που έπεσε στο 71,2% στην postseason (10οι στους 16). Αν οι άμυνες των δύο ομάδων καταφέρουν να κλειδώσουν τις αντίπαλες επιθέσεις στο βαθμό που αναμένουμε, τότε οι πόντοι των δεύτερων ευκαιριών που θα έχουν οι Dubs ίσως αποτελέσουν τον καθοριστικό x-factor. 

Γιάννης Χάτσιος: Σε αντίθεση με τους αντιπάλους των Celtics στην Ανατολική περιφέρεια, οι Golden State Warriors έχουν τρεις αμιγώς περιφερειακές απειλές υψηλού επιπέδου, με εξαιρετική κίνηση μακριά από την μπάλα. Παρά την ηλικία τους, ο Curry και ο Thompson διατηρούν σε μεγάλο βαθμό την ταχύτητα τους και την απαίτηση να υπάρχει ένας παίκτης κολλημένος πάνω τους συνεχώς. Σε αυτούς έχει προστεθεί ο Jordan Poole ο οποίος κινείται σε ιλιγγιώδεις ταχύτητες και στα Playoffs έχει 18,5 πόντους ανά αγώνα με ποσοστά πολύ κοντά στο 50/40/90. Οι Celtics έχουν κορμιά, αλλά όχι τόσο “πόδια” στην άμυνα. Ο Smart είναι ένας, ο Jaylen Brown δεν έχει την ιδανικότερη αντίληψη του χώρου και έτσι ο παράγοντας-Χ των Tελικών είναι το χειμερινό απόκτημα των Celtics, o Derrick White. Παρότι γενικώς δεν έχει βρει τα πατήματά του επιθετικά, έχει προσαρμοστεί σαν το χαμένο κομμάτι του παζλ στο αμυντικό κολλάζ των του Ime Udoka, προσφέροντας τόσο καλή περιφερειακή άμυνα και πίεση στη μπάλα, όσο και βοήθειες στη weak side και την επιλογή του switching. Ο ρόλος του σε αυτή τη σειρά πιθανότατα θα έχει αρκετό κυνηγητό, αλλά η ικανότητά του να μαρκάρει και πιο ογκώδεις αντιπάλους ξεκλειδώνει ενδεχόμενα χαμηλά σχήματα των Celtics που ίσως αποδειχθούν απαραίτητα για να ακολουθήσουν οι Celtics στο σκοράρισμα τους Warriors.

Πρόγραμμα

Game 1: Boston Celtics @ Golden State Warriors, Παρασκευή 03 Ιουνίου, Chase Center, 04:00

Game 2: Boston Celtics @ Golden State Warriors, Δευτέρα 06 Ιουνίου, Chase Center, 03:00

Game 3: Golden State Warriors @ Boston Celtics, Πέμπτη 09 Ιουνίου, TD Garden, 04:00

Game 4: Golden State Warriors @ Boston Celtics, Σάββατο 11 Ιουνίου, TD Garden, 04:00

Game 5: Boston Celtics @ Golden State Warriors, Τρίτη 14 Ιουνίου, Chase Center, 04:00 (αν χρειαστεί)

Game 6: Golden State Warriors @ Boston Celtics, Παρασκευή 17 Ιουνίου, TD Garden, 04:00 (αν χρειαστεί)

Game 7: Boston Celtics @ Golden State Warriors, Δευτέρα 20 Ιουνίου, Chase Center, 03:00 (αν χρειαστεί)

Τι θέλουμε να γίνει

Δημήτρης Χ.: Δεν κρύβω πως θέλω να το πάρουν οι Celtics. Ανέβηκα στο τρένο τους από νωρίς, είμαι μεγάλος υπέρμαχος των ομάδων που χτίζουν με τα δικά τους παιδιά και προχωρούν. Στη Βοστώνη επέμειναν στο μοντέλο, ο Stevens έγινε πρόεδρος από προπονητής και ο Udoka έφερε την απαραίτητη τακτική προσέγγιση, δίπλα από την φυσική εξέλιξη της τριάδας Tatum-Brown-Smart. Από την άλλη δεν κρύβω τη μεγάλη μου λατρεία στον Steph. Θέλω να κερδίζει, να πετυχαίνει, να γιγαντώνεται ο μύθος ενός αθλητή που επηρέασε ολόκληρο το άθλημα. ‘’Χτίζω με τα δικά μου παιδιά’’ άλλωστε, μία συνθήκη που ισχύει 100% για τους Warriors. Έχω φτιάξει την εξής εικόνα ωστόσο: 3-2 και 6ο ματς στη Βοστώνη. Οι Celtics, που ακόμη κάνουν τα παραπατήματά τους (όπως στο Game-7 με Heat που το +11 έγινε +2 λίγο πριν το φινάλε) απέναντι στην ομάδα που ξέρει να κερδίζει, με τον “Game-6 Klay”, αυτόν τον μπασκετικό πονοκέφαλο. Ε, αν το κάνουν εκεί 4-2 κλείνει ένας φανταστικός κύκλος και ανοίγει ένας άλλος, ίσως εξίσου σπουδαίος. Και οι Warriors, άκρως πετυχημένοι, μπορούν να σφίξουν το χέρι ήσυχοι με ένα ‘’ήσασταν καλύτεροι’’ να ακολουθεί, προετοιμάζοντας την εκκωφαντική απάντησή τους, κάτι σαν τους Spurs το 2013-2014.

Gus Χρυσοχού: Προσωπικά θα ήθελα και πάλι μια σειρά επτά παιχνιδιών, αλλά δεν ξέρω τι πνευμόνια έχουν οι παίκτες του Udoka για μια τρίτη συνεχόμενη σειρά με ένα τέτοιο σενάριο. Θα ήθελα να δω την επιστροφή των Warriors στην κορυφή, κάτι το οποίο θα αποτελούσε ένα καλό κωλοδάχτυλο σε όλους τους αναλυτές εκεί έξω που έλεγαν πως μετά την απόκτηση του Wiggins, ο Curry δεν θα ξαναπήγαινε ποτέ σε Τελικούς (Nick Wright, καλησπέρα). Οι Celtics είναι μια νεαρή ομάδα, τα μέλη της οποίας ωριμάζουν μαζί εδώ και χρόνια και είναι δεδομένο πως θα έχουν εκ νέου την ευκαιρία τους. Ο Jayson Tatum είναι στη διαδρομή για να γίνει top-3 παίκτης της Λίγκας και έχει όλο τον χρόνο με το μέρος του να οδηγήσει τους Celtics σε κάποιο Πρωτάθλημα. Οι Warriors, από την άλλη, δεν έχουν τον ίδιο χρόνο και σε κάθε περίπτωση θα ήθελα να δω τον Curry να κατακτά, εκτός από το τέταρτο δαχτυλίδι του και το πρώτο του MVP των Τελικών.

Νίκος Ραδικόπουλος: Πήρε στους Lakers 57 χρόνια να ξαναπιάσουν τους Celtics την κορυφή των Τίτλων του NBA (από το 1963 που τους προσπέρασαν οι Cs, ως το 2020). Ε, ως Laker fan δεν θέλω να ξανακυνηγάμε τους αχωνευτους. Ειδικά με τόσους εκπροσώπους δαύτων σε αμερικάνικα και εγχώρια media. Η ψυχοσύνθεσή μου, καπάκια μετά την απώλεια του Πρωταθλήματος και του Ch.L. από τη Liverpool δεν θα το αντέξει… Οπότε θέλω απλά και όμορφα να το πάρουν οι Warriors. Πέρα από τον όποιον χαβά βέβαια, θέλω τη δικαίωση του Curry, του παίκτη που επανακαθόρισε το μπάσκετ την τελευταία δεκαετία, με σχετικό επιστέγασμα την κατάκτηση ενός βραβείου Finals MVP, του μόνου δηλαδή που λείπει από τη συλλογή του. Οπότε, γενικά σαν Νίκος, θέλω Warriors. Ως προς το θέλω αυτό τώρα, θα το προτιμούσα χωρίς άλλους τραυματισμούς. Με τις μέρες μεταξύ των παιχνιδιών να δίνουν πλέον μεγαλύτερο περιθώριο για αποκατάσταση, ελπίζω να δούμε από τους πάγκους σκάκι υψηλού επιπέδου, με κινήσεις εξουδετέρωσης των όπλων του αντιπάλου, αλλά εντυπωσιασμού ως προς το μη αναμενόμενο, εκείνο που θα φέρει το καίριο χτύπημα, την καθοριστική νίκη. 

Γιάννης Χάτσιος: Όσο ξενέρωτο και αν ακούγεται, πρόκειται ίσως για τους πρώτους Τελικούς που νιώθω απόλυτα εντάξει με κάθε αποτέλεσμα. Από τη μια, ένας τίτλος των Warriors θα επικυρώσει και στον τελευταίο άπιστο το γεγονός πως η δυναστεία των Warriors είναι τέτοια και επιτέλους ο Steph Curry θα πάρει ένα Finals MVP. Από την άλλη πλευρά, ένας τίτλος των Celtics θα δικαιώσει τα χρόνια προσπαθειών που φτάνουν στο “τσακ” αλλά δεν προκρίνονται στους Τελικούς, μα κυρίως θα γράψει την πρώτη χρυσή σελίδα στον εκτυλισσόμενο θρύλο του Jason Tatum. Παράλληλα, ο Al Horford αξίζει έναν τίτλο, δεν νομίζετε; Αν έπρεπε να απαντήσω με το πιστόλι στον κρόταφο, νομίζω πως ιστορικά ο τίτλος αξίζει να πάει στους Warriors -οι Celtics θα έχουν και άλλες ευκαιρίες λογικά.

Τι θα γίνει

Δημήτρης Χ.: Πιστεύω πως οι Warriors είναι too much για οποιονδήποτε, ειδικά τώρα που πέρασαν τη Δύση αέρα, μ’ ελάχιστες αναταράξεις. Εκείνο το υποθετικό σενάριο που ανέφερα νωρίτερα, στην πραγματικότητα θα έχει τους Warriors να προηγούνται 3-2 σ’ εκείνο το σημείο και να σφραγίζουν τη δουλειά στο 6ο παιχνίδι. “Dubs in 6”, Steph Finals MVP και μετά καλή σας τύχη να με ακούτε να δοξάζω αυτόν τον σπουδαίο αθλητή για κανα δεκαήμερο σερί. 

Gus Χρυσοχού: Ό,τι είπα πιο πάνω. Ο Curry θα κατακτήσει το βραβείο του MVP των τελικών, οδηγώντας τους Warriors στον τίτλο. Dubs in 6.

Νίκος Ραδικόπουλος: Νομίζω πως η εμπειρία των Warriors και η πιο εύκολη διαδρομή τους ως εδώ θα παίξουν καθοριστικό παράγοντα. Οι πληγές στα κορμιά των παικτών των Celtics είναι πάρα πολλές μετά τις δύο μάχες με Bucks και Heat για να ανταπεξέλθουν με επιτυχία σε μια ακόμα σειρά που όλα δείχνουν πως θα τραβήξει. Aν δεν υπάρξουν νέοι σοβαροί τραυματισμοί που θα αλλάξουν τα τρέχοντα δεδομένα, θα πάαω με “Dubs in 6” και εγώ. 

Γιάννης Χάτσιος: Tι πρωτότυπο! Κι εγώ βλέπω τους Warriors να πανηγυρίζουν στο έκτο παιχνίδι -και μάλλον ο μισός πλανήτης, μια ομοφωνία που πιθανότατα σημαίνει ότι η πρόβλεψη συγκεντρώνει σχεδόν μηδενικές πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα. Παράλληλη πρόβλεψη: Ο Jordan Poole δεν θα πάρει το MVP των Τελικών, αλλά θα έχουμε σοβαρή συζήτηση για την υποψηφιότητά του!